Dagur - 06.11.1987, Blaðsíða 7

6. hóvember 1987 - DAGUR - 7
sótti um skólastjórastöðu. Stöð-
una fékk ég og var skólastjóri þar
í fjögur ár. Það var ekkert hús-
næði til að flytja í á Grundarfirði
og þetta voru hálfgerð vandræði.
Ég þurfti að kaupa húshjall sem
mikil vinna fór í að laga til en
hann varð aldrei nógu góður.
Kaupið var lágt og það var ekki
hægt að lifa af því nema hafa ein-
hverja aðra vinnu, eitt sumar var
ég í vinnu í þorpinu við byggingu
mjólkurstöðvar og hafnarvinnu.
En svo fór ég aftur norður í vega-
vinnuna, ég vann á ýtu en þá var
verið að leggja veginn um Stráka
til Siglufjarðar.
Þarna var ég á sumrin en fór
svo vestur á veturna, þetta gekk
ekki nógu vel því skólastjóri þarf
helst að vera á staðnum á sumrin
líka. Það losnaði skólastjóra-
staða við heimavistarskóla í
Fljótum og við fluttumst þangað
og vorum þar í nokkur ár. Hús-
næðið var ekki gott, húsið var
byggt á stríðsárunum og þar sem
nóg var af heitu vatni til upphit-
unar þótti ekki þörf á að einangra
húsið. Þegar mikil frost voru
sudduðu veggirnir að innan og ég
man eftir því að rúmfötin frusu
við veggina.
Meðan ég bjó í Fljótunum
lenti ég í sveitarstjórn og fleiri
trúnaðarstörfum þótt ég væri ekk-
ert áhugasamur fyrir því. Björn á
Sveinsstöðum kallaði mig ein-
hvern tíma, þegar við vorum ekki
á sama máli um stofnun fram-
haldsskólans í Varmahlíð,
„manninn með mörgu embætt-
in“. Þetta var allt of mikið. í
þessum fámennu sveitahreppum
verður maður að fara í sveitar-
stjórn þótt maður kæri sig ekkert
um það og jafnvel þótt maður telji
sig óhæfan til þess. Þetta var alls
ekki mitt fag, hreppurinn var
frekar fátækur og mér finnst öll
innheimta ákaflega leiðinleg.
Ég keypti hús á Sauðárkróki,
fluttist þangað og kenndi þar
einn vetur. Ég vann alltaf hjá
Vegagerðinni á sumrin og það var
orðinn svo langur tími sem unnið
var fram á haustin, að nú varð ég
að velja á milli kennslunnar og
Vegagerðarinnar. Mér líkaði vel
að kenna en það varð úr að ég
valdi Vegagerðina og réði mig
sem ársmann hjá henni.“
Húsið Iét undan
„Til Húsavíkur fluttum við um
áramótin 1975-76 þegar jarð-
skjálftarnir voru hvað mestir. Ég
fór austur í Kelduhverfi þegar
einna mest gekk á, en þá vorum
við nokkrir á ferðinni til að skoða
sprungur í veginum. Mér er mjög
minnisstætt þegar við komum að
Keldunesi, þá var sagt að opnast
hefði sprunga í túninu sem heitt
vatn var í og okkur langaði til að
sjá hana. Framan við húsið var
skafl og þegar ég kom yfir skafl-
inn studdi ég annarri hendinni á
húsið en þá lét húsið undan, ég
hélt að það væri orðið svona lið-
að en einn skjálftinn hafði riðið
yfir um leið og ég snerti húsið og
það gekk til.
Mér nefur líkað mjög vel á
Húsavík og hvergi liðið betur.
Mér finnst vera mikil veðursæld
og það er fallegt hérna.“
- Er vinnan hjá Vegagerðinni
vanþakklátt starf?
„Bæði og, víðast hvar er skiln-
ingi að mæta, en alltaf eru til ein-
staklingar, sem hafa á öllu betra
vit en aðrir og líta oft á þá, sem
opinberri þjónustu sinna sem fá-
ráðlinga. Besta dæmið er álit
þessa fólks á alþingismönnunum.
Oft eru menn með ýmsar rang-
hugmyndir um starfið og hugsa
ekki langt út frá sínum bæjardyr-
um. Til dæmis er eilíft vandamál
með heflunina og margir sem
.Vegfarandinn keyrir bæði á betri vegi og í betri bíl
vilja láta hefla hjá sér þegar það
koma holur. Við erum með tvo
hefla hérna á svæðinu, annar hef-
ur að mestu leyti verið bundinn
með vegavinnuflokki í sumar en
hinn hefur verið að berjast á veg-
unum, en vegir á svæðinu eru um
900 kílómetrar að sýsluvegum og
fjallvegum meðtöldum. Það er
erfitt að komast yfir þetta, miklir
þurrkar voru í sumar og þá gekk
ekkert að hefla, þó að við værum
með tvo vatnsbíla í gangi til að
bleyta vegina. Þeim sem sjá
djúpu holurnar í vegunum hjá sér
dettur ekki í hug að það séu hol-
ur annars staðar, þar sem hefill-
inn er þá stundina, heldur vilja
þeir bara fá hefilinn til sín strax.
Kröfurnar verða meiri eftir því
sem vegirnir batna og þá taka
menn frekar eftir holunum.
Mennirnir á tækjunum leggja oft
á sig mikla vinnu sem ekki er
metin sem skyldi.“
- Hvað er mest heillandi við
starfið?
„Að sjá bundna slitlagið koma
á vegina. Svo er útiveran heill-
andi, t.d. eru miklir fjallvegir
hér, maður fer um þá á hverju ári
og mér finnst ákaflega gaman að
koma inn á öræfin. Það er gaman
að sjá einhvern árangur verða af
starfinu þó að manni finnist
ganga afskaplega hægt. Það er
mikil skammsýni hvað lítið er
gert í því að reyna að drífa þetta
áfram, bundið slitlag er ábyggi-
lega sú besta fjárfesting sem hægt
er að hugsa sér. Bundna slitlagið
borgar sig upp á 3-4 árum á veg-
um sem eru með nokkrum um-
ferðarþunga, þá höldum við eftir
miklu af þeim peningum sem þarf
að setja í viðhald á vegunum og
vegfarandinn keyrir bæði á betri
vegi og í betri bíl.
Sjá næstu síðu.

.v.v.v
mmm
CíiKSSSiSSSiSSSSSSi&SSSSSSSSSt
Þegar Opel Kadett kom fyrst á markaðinn í núverandi mynd árið 1985, þótti hönnun
hans og búnaður ekki aðeins nýtískulegur heldur framúrstefnulegur, enda samstundis
kjörinn bíll ársins það árið.
Það er svo til marks og sönnunar um dirfsku hönnuða Opel Kadett, að fjölmargir
framleiðendur hafa ætíð síðan hannað smábíla eftir þessari frægu Kadett forskrift.
En skemmst er af því að segja að Opei Kadett hefur reynst framúrskarandi
fjölskyldubíll á viðráðanlegu verði.
.
íxw.wjj1
ffllUUlf’/ Vertu „original", aktu á Kadett.
VÉLADEILD
Oseyri 2
Sími 22997
/ 21400