Dagur - 07.04.1990, Blaðsíða 5

Laugardagur 7. apríl 1990 - DAGUR - 5
Teitur á gönguskíðunuin. Til gamans má geta þess að Finnur
Birgisson tók myndina, en hann teiknaði einmitt myndina af Teiti
í Carmínu.
Akureyringarnir í 6-S 1966; mótvægi við samfélag heimavistarbúa. Aftari röð frá vinstri: Óli G. Jóhannsson listmál-
ari, Pétur Torfason verkfræðingur, Guðmundur Arnaldsson viðskiptafræðingur, Svavar Haraldsson læknir, Gestur
Pálsson Iæknir, Emil Ragnarsson verkfræðingur, Hörður Blöndal verkfræðingur, Björn Sigurðsson læknir og
Brynjar Skaptason verkfræðingur. Fremri röð: Guðmundur Sigurðsson kaupmaður, Teitur Jónsson tannlæknir,
Stefán Ásgrímsson tannlæknir og Gunnar Haraldsson verkfræðingur.
mjólk sem var alls ekki eins góð
og mjólkin frá KEA.“
- Víkjum aftur að mennta-
skólaárunum, voruð þið Kristján
Árnason óforbetranlegir prakk-
arar?
„Við vorum líklega heldur
baldnir um tíma og bitnaði það
mest á Jóni Margeirssyni dönsku-
kennara, án þess að hann hefði
nokkuð til þess unnið. Hann átti
þó grimmari fjendur á kennara-
stofunni því þetta var á tímum
„draugagangsmálsins“ fræga,
sem lauk með því að einn kenn-
ari var rekinn á miðjum vetri og
aðrir áminntir fyrir næturásóknir
á Jón.“
Valdi sérgrein med tilliti
til búsetu á Akureyri
Það rifjuðust upp mörg skopleg
atvik frá menntaskólaárunum,
ekki síst í samskiptum nemenda
og kennara.
„Nemendur á þessum tíma
sinntu náminu misvel eins og
verða vill og fengu þá umvandan-
ir frá kennurunum. Steingrímur
Sigurðsson þéraði nemendur og
ávarpaði einn þeirra þannig:
„Ungi maður, þér eruð ólesnir.
Á ég að spýta yður út í hafs-
auga?“ Annar góður kennari var
að skila þýskum stílum og lét
þetta fylgja til eins nemandans:
„Þú ert sá heimskasti og latasti
trassi sem ég hef reynt að kenna
þýsku.“
- Þú hefur væntanlega róast
með árunum, Teitur. Hvenær
ákvaðstu að fara í tannlækning-
ar?
„Já, þegar maður átti að fara
að velja sér framhaldsnám fór
málið að vandast. Þá var ekki
hægt að leita til námsráðgjafa, en
ég hugsaði dæmið þannig að ég
vildi vera eigin húsbóndi og geta
hagað vinnutímanum að vild og
þessum markmiðum þóttist ég
geta náð með því að fara í tann-
læknanám. Þar skjátlaðist mér að
vísu því að nú get ég ekki tekið
mér frí án þess að hafa á því
nokkurra vikna fyrirvara og
senda þar að auki fjóra sam-
starfsmenn mína í frí um leið.
Samkeppnisprófin voru byrjuð í
tannlæknadeildinni og ég skellti
mér í þau. Ég lauk síðan náminu
í Reykjavík 1972. Þá var næsta
ákvörðun sú að búa á Akureyri
og sú ákvörðun hafði forgang. Ég
valdi mér sérgrein í tannlækning-
um út frá því hvað gæti hentað
fyrir Akureyri. Á þeim tíma voru
engir sérfræðingar í tannrétting-
uni utan Reykjavíkur og ég valdi
mér þá grein til að geta síðan
unnið á Akureyri. Þessi ákvörð-
un sýnir líklega að þrátt fyrir
uppeldisáhrifin áttu markaðslög-
málin alltaf sinn vísa stað í huga
mínum.“
Teitur lauk tannréttinganám-
inu í Osló 1975 og flutti ári síðar
til Akureyrar. Hann segist telja
að hann hafi lent á réttri hillu í
lífinu og ætlar ekki að breyta til.
Teiknarinn var
farþegi í bílnum
Teitur er kvæntur Valgerði
Magnúsdóttur, sálfræðingi. Þau
kynntust einmitt í Menntaskólan-
um á Akureyri. Valgerður hætti
námi og einbeitti sér að fjölskyld-
unni en Teitur rýndi í fræðin og
tanngarða næstu 9 árin. Þegar
hans námi lauk tók eiginkonan
upp þráðinn og segir Teitur að
fyrstu 20 árin þeirra í hjónabandi
hafi annað hvort þeirra alltaf ver-
ið í námi, að einu eða tveimur
árum undanskildum.
Áhugmál Teits á menntaskóla-
árunum voru, samkvæmt Carm-
ínu, kappakstur, kvenfólk, popp-
tónlist, Þjóðviljinn og Playboy.
Nú er hann hins vegar hrifnari af
íþróttum og útiveru, gengur mik-
ið í óbyggðum á sumrin, er skíða-
göngugarpur og liðtækur í bad-
minton. Ándlega orkan fer síðan
í félagsmál tannlækna, faglegar
pælingar og ættfræðigrúsk.
- Að lokum, Teitur, á myndin
af þér í Carmínu sér einhvern
sögulegan aðdraganda?
„Já, hún er nokkurs konar
heimildarmynd. Finnur Birgisson
teiknaði hana og hann var ein-
mitt farþegi í bílnum mínum þeg-
ar ég keyrði á ljósastaur framan
við aðaldyrnar á Landsbankan-
um. Þetta er fornbíll, Citroen
árgerð 1947, sem ég keypti,
ásamt bróður mínurn, þegar ég
var 16 ára gamall og átti allt þar
til í fyrra.“ SS
Kafli úr Carmínu
Á þessum sokkabandsárurrt hans var hann settur í
skóla til betrunar. Þótt það mistækist eins og allar
fyrri tilraunir, kom í ljós, að piltunginn var góðum
gáfum gæddur. Að loknu barnaskólaprófi gripu
foreldrar hans til þess örþrifaráðs að senda hann í
heilaþvott til Tékkóslóvakíu, svo hann gæti farið að
nota gáfur sínar pósitívt. Til baka kom hann fullur
af pólitískum vísdómi, sem hann hefur haldið við
með lestri Marxískra fræða, en þó hafði prakkara-
skapurinn ekki alveg runnið af honum, og naut
hann þar félagsskapar Kristjáns Árnasonar, en þeir
skapraunuðu kennurum hvað mest, er þeir sátu í 2.
bekk. Eftir landspróf tók Teitur að vaxa úr grasi og
stillast og situr nú í 6. bekk innan um fleygferla og
völuferla Þóris Sigurðssonar. Áhugamál á Teitur
sér mörg, og er þar helzt að nefna kappakstur
(hann á bílskrjóð), kvenfólk, „pop music“ og auð-
vitað lestur Þjóðviljans og Playboy’s. Á sumrin hef-
ur hann aðallega fengizt við að sulla í málningu, og
bera allmörg hús hér á Akureyri vitni um það.
Y/íV/vvV
'U'-
carmíno
„Alúin upp við
lestur Þjóð\dljans“
- Teitur Jónsson, tannlæknir,
í Carmínuviðtali
Teitur Jónsson, sérfræðingur í
tannréttingum, var þekktur
fyrir prakkarastrik sín á
menntaskóiaárunum og naut
hann þar aðstoðar Kristjáns
Árnasonar, eins og fram kem-
ur í Carmínu, en Kristján er nú
virðulegur doktor og kennari
við Háskóla íslands. Þessir
prakkarar eru án efa minnis-
stæðir í huga bekkjarfélaga og
ekki síður kennara sem þeir
göntuðust við. Teitur ætlar að
rifja upp ýmsa skemmtiiega
atburði frá þessum árum í
Carmínuviðtali í dag.
í Carmínu er Teitur sagður
Eyrarpúki og kominn af skag-
firskum hrossaþjófum og þing-
eyskum snillingum. Hann er
fæddur 8. mars 1947 og braut-
skráðist frá Menntaskólanum á
Akureyri árið 1966. Foreldrar
hans eru Jón A. Jónsson, mál-
armeistari, og Hjördís Stefáns-
dóttir. En við förum ekki nánar í
ættfræði hér heldur vindum okk-
ur í inngöngu Teits í Menntaskól-
ann, en hún var dálítið óvenju-
leg.
„Þegar ég var í Barnaskóla
Akureyrar var ég býsna ánægður
með sjálfan mig og mér gekk vel
að læra. Einhverjum datt það
snjallræði í hug að það væri
óþarfi fyrir mig að eyða þremur
árum í það að taka landspróf,
þannig að um miðjan vetur þegar
ég var 12 ára fór ég upp í
Menntaskóla og spurði Þórarin
Björnsson hvort ég mætti ekki
taka haustpróf upp úr 1. bekk í
miðskóla. Þá ætlaði ég að lesa
fyrsta bekkinn utan skóla um
sumarið. Þórarinn tók vel í þetta,
en svo þróuðust málin þannig að
mest allt sumarið var ég úti í
Tékkóslóvakíu.“
Úr barnaskóla
í 2. bekk miðskóla MA
í Carmínu er sagt frá því að Teit-
ur hafi verið í „heilaþvotti“ í
Tékkóslóvakíu. Eftir tveggja
mánaða dvöl þar var hann eigin-
lega hættur við haustprófin en
skellti sér þó.
„Prófin voru munnleg og þeir
prófuðu mig gömlu máttarstólp-
arnir af kennarastofunni, s.s.
Steindór, Gísli og Aðalsteinn. Ég
man að Steindór var ekki með
miða til að láta mig velja verkefni
heldur þreif hann bókina og opn-
aði hana af handahófi. Þá kom
mynd af þorski og Steindór
spurði: Huhm, hvað veist þú um
þorskinn? Þótt ég væri fremur illa
undirbúinn náði ég prófunum og
sennilega hefur þessi smápatti
verið kennurunum eftirminnileg-
ur. Ég settist síðan í 2. bekk mið-
skóla og var því lengi hjá sumum
kennurunum, t.d. kenndi Gísli
Jónsson mér íslensku sex vetur í
röð. Mér fannst Gísli frábær
kennari og ég mat hann mikils.
Það voru mikil viðbrigði að
koma upp úr Barnaskólanum
beint í 2. bekk. Ég lærði af kappi
og tók landsprófið á tveimur
árum, en eftir það tóku önnur
áhugamál við og námsárangurinn
dalaði heldur fram að stúdents-
prófi.“
- Þú ert bendlaður við Þjóð-
viljann og marxísk fræði í Carm-
ínutextanum. Er eitthvað hæft í
þessu?
„Ég var alinn upp við lestur
Þjóðviljans og annarra vinstri
áróðursrita í föðurhúsum, fyrst
og fremst vegna þess að Björn
Jónsson, sá ágæti verkalýðsleið-
togi, er föðurbróðir minn. Fjöl-
skyldan studdi hann og ég fylgdi
þessari stefnu fram yfir stúd-
entspróf án þess þó að ná
almennilegum takti við hana.
Mér leið aldrei vel í pólitíkinni
fyrr en ég var kominn yfir á hinn
kantinn, þar sem ég er núna.“
Með Úllu og fleirum
í Tékkó
- Heilaþvotturinn í Tékkó-
slóvakíu hefur þá mistekist.
„Já, sú dvöl varð ekki til að
styrkja mig í trúnni. Ég fór þang-
að austur sumarið 1960, þá 13 ára
gamall, og þótti ýmsum þetta tíð-
indum sæta. Þetta var á vegum
tékknesks/íslensks félags og
þangað fóru krakkar sem áttu
foreldra er höfðu tengsl austur og
voru á þessari línu í pólitík. Við
vorum ellefu í þessari ferð og má
þar nefna Úlfhildi Rögnvalds-
dóttur, bæjarfulltrúa. Þetta voru
nú bara sumarbúðir og engin
pólitísk innræting, en maður sá
hvernig þjóðfélagið var. Ég man
t.d. eftir því að kýr voru notaðar
til að draga landbúnaðartæki.
Mataræðið var mjög framandi og
það vakti furðu þegar við báðum
um mjólk að drekka. Það endaði
með því að við fengum dósa-