Dagur - 19.12.1990, Qupperneq 18

18 B - DAGUR - Miðvikudagur 19. desember 1990
Á götta
sólarhdng
á fjöUum
- ferð á stofnfimd LIV fyrir sex árum rifjuð upp
Oddur Eiríksson þenur nikkuna í Jökuldal.
Fyrir rúmum sex árum ákváðu íslenskir vélsleðamenn
að hittast uppi á hálendinu og stofna félag. Fundarstað-
urinn var Jökuldalur og ein helgi í apríl álcveðin scm íimd-
artími. Hópar víða um land fóru að skipuleggja ferðir
sínar á þennan stofnfund, en þegar að honum kom
gerðu veðurguðimir uppreisn. Flestir þeir sem lögðu af
stað komust í Jökuldal, en brjálað veður gerði og
dagskrá fundarins raskaðist öll og mönnum gekk illa að
komast til baka. Margir lentu í hrakningum og fjölmiðl-
ar íjölluðu stíft um mótið og hrakfarir tengdar því.
Segja má að allir hópar mótsins nema einn hafi fengið
umfjöllun í fjölmiðluin þessa apríldaga. Sá hópur var
skipaður Skagfirðingum og var mjög vel útbúinn og í
honum reyndir fjallamenn. Mótshaldarar höfðu af hon-
um litlar áhyggjur, en fólk í Skagafirði vildi fáta fara að
leita að mönnunum þegar ekkert var vitað hvar þeir
voru og bijálað veðnr var. Björgunarsveitarmenn í
Skagafirði og Húnavatnssýslum komu þó viti fyrir fólk
og sögðu einfaldlega að ef þessir rnenn gætu elcki bjarg-
að sér í veðrinu þá þýddi lítið fyrir einhveija aðra
rejusluminni að fara upp á fjöll. Enda sannaðist það og
þótt hópurinn kæmi ekki til byggða fyrr en tæpum þrem-
ur sótarhringum seinna en ætlunin var þá voru allir
heilir á húfi og ánægðir með ferðina.
Ferðasaga þessi hefur lítið verið
skráð, enda ferðalangarnir lítið
viljað gefa upp um hana. Pegar
blaðamanni Dags datt það í hug
núna sex árum síðar að e.t.v.
væri nú hægt að fá piltana til að
segja frá ferðinni tóku þeir samt
vel í það og eina kvöldstund í
byrjun desember hitti hann fimm
af ferðafélögunum. Það voru þeir
Ingólfur Sveinsson, Sigurður Sig-
fússon, Þorsteinn Kárason,
Tryggvi Eymundsson og Ingi-
mundur Sverrisson. Ferðasagan
var rifjuð upp og litskyggnur úr
ferðinni skoðaðar.
Lagt af stað
Að morgni föstudagsins 6. apríl
árið 1984 lögðu fjórtán vaskir
vélsleðamenn af stað úr Skaga-
firði á bílum með fjórtán vélsleða
í hafurtaskinu. Ætlunin var að
keyra upp á Auðkúluheiði að
Kolkuhól og fara þaðan á sleðun-
um, í Hveravelli og suður fyrir
Hofsjökul á stofnfund Lands-
sambands íslenskra vélsleða-
manna í Jökuldal. Sól og gott veð-
ur var þennan morgun og ferða-
hugur í mannskapnum.
Langur undirbúningur hafði
verið að ferðinni og m.a. búið að
halda tvo skipulagsfundi og raða
öllum útbúnaði skipulega niður á
mannskapinn, enda flestir mann-
anna björgunarsveitarmenn og
margir þeirra þaulvanir fjalla-
ferðum. Innan um voru samt
menn sem varla höfðu komist af
mölinni áður, hvað þá upp á há-
lendið þar sem allra veðra er von.
Upp að Kolkuhól var hópurinn
kominn um hádegi á föstu-
deginum og sleðarnir þar teknir
af í sól og blíðu. Síðan var lagt af
stað.
Ferðin gekk vel allt þar til
Tryggvi gerði tilraun til að fljúga
yfir opinn skurð á sínum sleða,
en hann var með stóran kassa á
bögglaberanum svo að lendingin
varð ekki alveg rétt. Sleðinn lenti
á brúninni og við það bognaði
skúffan svo Tryggvi ferðaðist á
úlfalda eftir þetta, eins og einn
leiðangursmanna komst að orði.
Þegar komið var í Hveravelli,
klukkan að ganga þrjú, var sleði
Tryggva lagaður og bensín tekið.
Einnig var heilsað upp á veðurat-
hugunarfólkið á staðnum og ferða-
áætlunin skrifuð í gestabókina.
Stundarfjórðung yfir þrjú var
haldið af stað frá Hveravöllum og
stefnt á Ásgarðsfjall. Brenni-
steinsfnyk lagði fyrir vitin og
austanvindar farnir að blása.
Ekið var sem leið lá upp á Illa-
hraun og niður með gili einu rétt
hjá Blautukvíslaraurum og kom-
ið í Nautöldu um klukkan 18.40
og kaffið dregið fram. Farið var
að snjóa og þegar hópurinn náði
áfangastað í Jökuldal var skollinn
á bylur. Skömmu eftir að skag-
firski hópurinn kom mættu Þing-
eyingar, en Akureyringar voru
mættir á undan og nokkrir Aust-
firðingar komu á svipuðum tíma
og þeir skagfirsku. Skagfirðingar
helguðu sér pláss á suðurlofti
nýja hússins í Jökuldal og tekið
var til matar síns áður en gengið
var frá sleðunum fyrir nóttina.
Haldið heimleiðis
Á laugardagsmorgninum, þegar
vaknað var, var komið suðvest-
anhávaðarok og skafrenningur,
svo ekki var annað að gera en
hafa það gott. Helsta dægradvöl-
in var að spila bridds og hlusta á
ferðasögur. Á laugardeginum
bættist við hópinn og Reykvík-
ingar og fleiri vélsleðamenn
renndu í hlað.
Kvöldvaka var haldin á laugar-
dagskvöldið og margt gert sér til
gamans meðal annars þandi Odd-
ur Eiríksson úr skagfirska hópn-
um nikkuna af mikilli list. Þröngt
var nú orðið á loftinu og jaðraði
við að allir í röðinni yrðu að snúa
sér ef einn sneri þegar sunnu-
dagsnóttin hélt innreið sína.
Veðrið var heldur skárra að
morgni sunnudags og hríðinni
hafði slotað. Sleðar og önnur far-
artæki voru komin á kaf í snjó og
allt uppfennt svo þíða þurfti
blöndungana á sumum með heitu
vatni. Skagfirski hópurinn lagði
af stað til baka á sunnudeginum
og tekin var kompásstefna á 111-
viðrahnjúka. Á Langahrygg var
farið í vatnsgalla utan yfir vegna
bleytusnjókomu og skafrennings,
en skömmu síðar var keyrt inn í
sólskinsveður, sem stóð þó ekki
mjög lengi og fljótlega jókst
vindurinn og skafrenningurinn
aftur. Að lokum varð að skilja
einn sleðann eftir og annan
skömmu seinna vegna gangtrufl-
ana. Búið var að rífa snjó af
jörðu, svo mikið var um grjót og
svellabunkar víða og ekki bötn-
uðu skilyrði til aksturs við það.
Tjaldað í hríðinni
Þegar komið var á móts við svo-
kallað Tvífell var orðinn svo
dimmur bylur að varla sást í þá
sleða sem næstir voru. Klukkan
var um 22.00 og ákveðið var að
tjalda til að hætta ekki á að ein-
hverjir heltust úr lestinni í
dimnrviðrinu, enda hafði seinasta
klukkutímann einungis tekist að
leggja að baki um þrjá kílómetra.
Slegið var upp tveimur stórum
segltjöldum sem fengin höfðu
verið að láni hjá Skagfirðinga-
sveit og einu braggalaga jökla-
tjaldi, í urn 2,8 km fjarlægð frá
Ingólfsskála.
Um fjögurleytið um nóttina
lægði veðrið og tjöldunum var
pakkað niður að nýju. Ilia gekk
að koma sleðunum í gang aftur
og varð að skilja þrjá eftir. Síðan
var brunað niður í Ingólfsskála
og komu þeir fyrstu þangað um
7.30, en þeir seinustu um 8.30 og
var þá kominn blindbylur á nýjan
leik. Þar voru fyrir átta Frakkar
sem höfðu verið veðurtepptir í
tvo daga, en þeir höfðu verið að
ferðast á gönguskíðum og voru
vel útbúnir tii slíkra ferðalaga.
Allur mánudagurinn fór í það
að hvílast og það var ekki fyrr en
seinnipartinn sem menn fóru að
hreyfa sig að ráði. Var þá sest að
snæðingi og síðan komið á eins
konar fransk-íslenskri kvöld-
vöku. í Ijós kom að í franska
hópnum var einn ráðherra og
hans frú. Leiðangursstjórinn var
Frakki með íslenskan ríkisborg-
ararétt sem hafði stundað
hálendisferðir mikið og kunni
íslensku svo tungumálaörðug-
leikar ollu engum teljandi vand-
ræðum í samskiptum þessara
tveggja hálendishópa.
Blíða í Himalaja
miðað við þetta
Franski ráðherrann sagðist m.a.
á ferðalögum sínum hafa komist í
tæri við óveður í Himalaja-
fjöllum, en sagði það hafa verið
rjómablíðu miðað við þetta.
Dregið var upp rauðvín og fleiri
góðar veitingar og hinn íslenski
landakútur kom að góðum not-
um auk hákarlsins. í fyrstu héldu
Frakkarnir að hákarlinn væri ost-
ur og þóttu undarlegar þessar
tægjur í honum, en þegar þeim
hafði verið sagt hvað þetta væri,
hafði ráðherrafrúin orð á því að
hún hefði haldið að hákarl æti
menn en ekki öfugt. Nú var farið
að syngja og m.a. stjórnaði ráð-
herrafrúin franska keðjusöng á
Meistari Jakob, sem hver söng á
sínu móðurmáli.
Aðfaranótt þriðjudags slotaði
veðrinu og um fjögurleytið var
farið og náð í sleðana fimm sem
orðið hafði að skilja eftir. Illa
gekk að fá þá til að ganga og það
var ekki fyrr en um hádegisbil,
sem farið var að huga að heim-
•Ebmingab-
I gjafir
I miklu urval
OULLtMiem I
8IOTRYQOUR * PCTUR I

FILMUmusm « *
T^^niiVvikudaeur 11. aprfl IW_
- Vé.s.eöamennimii- sem l.rdpubu IPver^U:
Hröpuðu 40 metra
með snióflóðmu!
■■P® oiiar ncalur vift að grafa s,9 Upp
Annar missli allar u®9\u*tta um 4« tau «»■
var vid.ua bylar^™ "i""4r
,/A h™p*w- É« ■* e!?.n*ín 4 Húsavílc. Ingvar WHtu^ ^ ljn„ , c(llt
Sk dU8,a í‘ntÚ,rhmkSumai"hálcndinu Ke,ilsso„ og Svcinn
k ■•“•.S'ÖSfaír ETÆ:-
haín ckkilflhþv' fyír cn daginn
eítir aö hann haföi misst ncglur a
öllum ftngrum.
iiánánar í opnu.
Lleöamaður ftá Halldfu™
skvöld. TaliöcrleiL
Þannig skýrði Dagur m.a. frá hrakningum þingeysku vélsleðamannanna á hálendinu helgina 7.-8. apríl 1984. Skag-
firski hópurinn, sem lenti einnig í hrakningum á hálendinu sömu helgi, slapp hins vegar að mestu við sviðsljós fjöl-
miðlanna - þangað til nú, rúmum 6 árum síðar...