Dagur - 25.04.1992, Blaðsíða 12

12 - DAGUR - Laugardagur 25. apríl 1992
IWlATARKRÓKUR
Sniglar, hreindýr og
jarðarber að hætti fram-
kvæmdastjóra Dropans
Að þessu sinni fá lesendur
Dags uppskriftir úr smiðju
Einars Viðars Finnssonar,
framkvœmdastjóra veitinga-
staðarins Dropans á Akur-
eyri. Einar Viðar lumar á
ýmsu góðu, enda hefur hann
haldið sig tiltölulega nálœgt
eldamennskunni á undanförn-
um árum. Aður en hann tók
að sér framkvœmdastjórn á
Dropanum vann hann m.a. á
Sœluhúsinu á Dalvík, Greif-
anum á Akureyri og Bleika
fílnum sáluga á Akureyri.
Uppskriftir Einars Viðars eru
ekki af verri endanum, veislu-
matur eins og hann gerist bestur
og upplagt að prófa hann í
sumarbyrjun. En vindum okkur
í uppskriftirnar.
Sniglaragout
(fyrir fjóra)
15 stk. sniglar
100 g sveppir
30 g paprika
'A l rjómi
laukur eftir smekk
hvítlaukur
salt
pipar
Sniglarnir eru steiktir í potti
smástund. Paprikan og svepp-
irnir skornir í bita og laukurinn
grófsaxaður. Grænmeti sett út í
pottinn og steikt þangað til það
er farið að mýkjast. Að því
búnu er kryddi stráð yfir. Svo-
lítill safi af sniglunum settur út í
ásamt rjómanum og þykkt með
hveitijafningi.
Hreindýrasteik
(fyrir fjóra)
800 g hrygg- eða lœrvöðvi
4-5 sneiðar beikon
3 msk. sinnep (sterkt)
1 lárviðarlauf
salt
pipar
piparmix
Vöðvinn er smurður með
sinnepi og kryddaður með salti,
pipar, og piparmixi. Beikoninu
raðað ofan á og lárviðarlaufinu
stungið með. Sett í ofnskúffu og
steikt við 180 gráðu hita í 45
mínútur. Sósan er löguð úr soð-
inu. Borið fram með brúnuðum
kartöflum og Waldorfsalati.
Jarðarberjadesert
Vi dós niðursoðin jarðarber
Vi l rjómi
3 egg
10 blöð matarlím
5 msk. sykur
1 msk. vanilludropar
Sósa:
3 dl jarðarberjasafi
4 msk. rifsberjasaft
2 tsk. kartöflumjöl
Eggin eru aðskilin og eggja-
hvíturnar þeyttar. Eggjarauð-
urnar og sykurinn þeytt vel
saman (létt og ljóst). Rjóminn
þeyttur. Matarlímið brætt yfir
gufu. Eggjarauðum og rjóma
blandað saman. Helmingnum af
jarðarberjunum bætt út í.
Eggjahvítu blandað varlega
saman við. Matarlím látið út í
og látið stífna. Sósu hellt yfir.
Sósa: Jarðarberjasafinn og
rifsberjasaft hitað í potti.
Afganginum af jarðarberjunum
hellt saman við. Þykkt með
kartöflumjöli. Kælt aðeins.
Þannig lítur matseðill þessa
laugardags út. Einar Viðar
„gefur boltann" til kollega síns í
„veitingabransanum", Andra
Gylfasonar, veitingamanns á
Greifanum á Akureyri. Við eig-
um von á uppskriftum frá hon-
um að hálfum mánuði liðnum.
óþh
VfSNAÞÁTTUR
Páll H. Árnason bóndi í Þór-
laugargerði, Vestmannaeyj-
um kvað:
Svo Ijúft er og Ijómandi gaman
að lífinu hverfa öll mein
þær stundir er syngjum
við saman
þó séum við bara tvö ein.
Syngdu hvert starf er
þú stundar,
starfaðu söngnum í hag,
því söngur er Ijósgjafi lundar,
já, láttu hann hijóma
hvern dag.
Pá skulu tíndar til vísur eftir
Ólöfu Sigurðardóttur.
Sólbráð:
Sólbráðin sest upp á jakann,
sest inn í fangið á hjarni.
Kinn sína leggur við kiakann,
kát eins og auga í barni.
Seitlan úr sporunum sprettir,
spriklar, sem glaðasta skrítla.
Gutlandi, litlir og léttir,
lækirnir nið’r eftir trítla.
Leysing:
Hvein ítindum vein í vindum,
vetrartröllið stóð á fjöllum.
Meinakindin læsti lindum,
læsti öllum vatna-föllum.
Hljóðlaust mjallaflyksur falla,
fara á snið, með hægu iði.
Raddir allar ómlaust kalla
eftir kliði af vatnaniði.
Mjúkur þytur þaut um sveitir,
þýður, góður veður-niður.
Æsir þysinn, Ijós og leysing,
leið um hlíðar vaðals-kliður.
Niður fjallið, stall af stalli
straumur skall með fluga-hasti.
Glumdi kall úr fossa-falli,
feiknin svall í iðu-kasti.
Á engjum:
Sólin skein, mér sól var hjá,
nú sit ég aum og stúrin.
Vota steina stirnir á,
stór og hrein var skúrin.
Hey á floti hálfþurrt er,
heima í koti rýkur.
Ég er að pota aumri mér
inn í votar flíkur.
Hér koma nokkrar „réttar-
dagsvísur“ eftir Ólaf Sigfús-
son, Forsæludal.
Hress í fasi, hlýr í lund,
hlýju masi feginn,
enn á glasa góðri stund
gríp ég vasafleyginn.
Andinn léttist, öls við glóð
auðnu mettar haginn.
Sæll og glettinn syng ég Ijóð
svona á réttardaginn.
Vítin öll ei varast má,
verða á gleðifundum
gullhúfurnar ýmsum á
illa settar stundum.
Ég í brjósti á mér yl
undir þykku hýði,
enda gerir ekkert til
um mig þó að hríði.
Brosin glettin, blikar gler,
brúnaléttur fagur,
loksins þetta orðinn er
indæll réttardagur.
Næstu vísur kvað Sigríður
Sigfúsdóttir í Forsæludal.
Vetrarvísa:
Hjúpa náir hugans lönd
hlýju þrá og drauma,
nú þó fái frostsins hönd
fjötrað bláa strauma.
Sumarvísa:
Mitt út færist sjónarsvið,
sorg er fjær og kvíði
þegar hlær mér hlýjast við
heiðarblærinn þýði.
Á ferð:
Bjart er heið um hugarsvið,
hverfa greiðast þrautir
hér sem breiðar hófum við
hlæja reiðarbrautir.
Næstu vísurnar orti Stein-
grímur Baldvins í Nesi. Þær
heita Sorg og gleði og hljóða
svo:
Að sorg þinni skaltu
sjálfur búa.
Sársaukans gjöf ei metur
neinn.
Fyrir óláni þínu skaltu
engum trúa,
því enginn skilur það,
nema þú einn.
Haf þú gesti að gleðiborði
- gleðinnar nýtur þú
tæpast einn.
Menn leggja hlustir við
hennar orði
og hana misskilur ekki neinn.
Hrind eigi þínum harmi
frá þér,
- í hjarta þitt visku mun
hann sá.
En ber hann ei heldur
utan á þér
á annarra gleði hann
skyggirþá.
Þá koma ósamstæðar vísur
eftir Braga Björnsson frá
Surtsstöðum:
í hann slær og úr við dóm
ótt sem flær á skinni,
tungur hrærir tvær við góm
tækifærissinni.
Öðrum reyndust öll þín kynni
eins og sjálfum mér.
Ókunnugir einu sinni
aðeins treystu þér.
Um sig mjög í orðum sló
auðlegð við að kynna,
aldrei fyrir átti þó
útför drauma sinna.
Lausan taum og leiði gaf
liðins tíma saga,
sýpur margur seyðið af
syndum fyrri daga.
Ingimundur Ingimundarson,
ættaður af Ströndum, nefndi
þessa vísu sína Lán í óláni:
Aldrei haldinn ódælsku,
illum kynnum varinn.
Hafi ég sýkst afhagmælsku
hún er löngu farin.
Jens Guðmundsson kvað
næstu vísur. Hann býr að
Reykhólum.
Við tignum...:
Við tignum þann sem
taflið vann
og trónar í efsta sæti.
En stærra er þó að styðja þann
sem stendur höllum fæti.
Allt breytist:
Ung hún var mín eina rós,
yndi minna vona.
Nú við lífsins elfarós
aðeins gömul kona.
Við messu:
Margir gnægðir gæða fá,
glöpin öðrum safnast.
Lokadaginn eflaust á
allir hlutir jafnast.
Um kunningja:
Fjarri samhygð leiðin lá,
lítið andans gengi.
Sjálfsánægju sinni á
sullast hefur lengi.
Póstur:
Stefnufastur áfram óð,
orku hvergi sneiddur.
Skrefadrjúgur skarann tróð,
skyggnu auga leiddur.
Jón Biarnason frá Garðsvík
Kristján Ólason kvað þessa
siglingavísu:
Stríkka gerði stag og kló,
stórum herðir rokið.
Minni ferð um saltan sjó
senn er að verða lokið.
Kristján kvað enn:
Horft var móti hausti og spurt,
hvað var það sem réði
því að fórstu frá mér burt,
fagra Ijúfa gleði.
Ólína Jónasdóttir á Sauðár-
króki þurfti að fá rúðu setta í
glugga. Hún kvað:
Mér finnst eitt og annað bresta
á það sem ég frekast kaus.
En eitthvað með því allra
versta
er að vera karlmannslaus.
Albert G. Sölvason kvað er
hann var á siglingu með vini
sínum:
Hratt sem örin flýtir för
framhjá vör og töngum.
Augun snör, en úfin skör,
æskufjör á vöngum.
Á stund vonleysis og vand-
ræða orti Einar Þorgrímsson
vestur í Winnipeg, þessa
vísu.
Ég er blauður orðinn þræll
og mun trauður gleyma,
nú væri auður vinur sæll
að vera snauður heima.
Guðm. Ingiberg Guðmunds-
son kvað þessa vísu suður í
Höfðaborg.
Blóm upp gróa úr gulum sand
geisla þróuð báli.
Felur skógur fagurt land
fram að sjóarmáli.