Dagblaðið Vísir - DV - 16.07.1994, Page 24

Dagblaðið Vísir - DV - 16.07.1994, Page 24
24 LAUGARDAGUR 16. JÚLÍ 1994 Sunddrottningin unga af Suðumesjum 1 eldlínunni um helgina: Læt alla hj átrú lönd og leið „Þetta er lokaverkefni sumarsins og aö því búnu tekur sumarfríið viö. Þaö verður sannarlega gott að kom- ast í frí,“ segir Eydís Konráðsdóttir, sunddrottningin unga af Suðumesj- um, sem er að gera garðinn frægan um þessar mundir. Hún er í eldlín- unni um helgina því hún er stödd með íslenska landsliðinu í Þýska- landi þar sem hún keppir á alþjóð- legu sundmóti. Eftir það er hún kom- in í sumarfrí. Hún er þó ekki sest í helgan stein í sumar því í ágúst fer hún til Finnlands með foreldrum sín- um og systur. „Það er gott að fara einu sinni út með pabba og mömmu. Ég hef ferðast svo mikið með sundfé- lögunum að mig er farið að langa til að fara eitthvað með fjölskyldu minni,“ segir hún og tilhlökkunin leynir sér ekki. Eydís er aðeins 16 ára. Hún hefur staðið sig frábærlega vei í sundinu og metin hafa fallið hvert af öðru. Nú síðast um helgina setti hún tvö íslandsmet á Sundmeistaramóti ís- lands. Um þessa helgi hefði hún keppt á landsmóti UMFÍ á Laugar- vatni þar sem henni hafði raunar verið spáð mjög góðu gengi. En landsliösnefndin í sundi vildi nýta krafta hennar á öðrum vettvangi. Því keppir hún nú ásamt öðru lands- liðsfólki fyrir íslands hönd á alþjóð- legu sundmóti í Darmstadt í Þýska- landi eins og áður sagði. Eydís fæddist í Svíþjóð. Þar var faðir hennar við nám í kvensjúk- dómalækningum. Hún ólst því upp í Örerbro til 6 ára aldurs en þá flutti fjölskyldan heim. Hún segist eiga góðar minningar frá Svíþjóð. „Við bjuggum á eins konar stúd- entagarði og þar var hellingur af krökkum. Það var alveg frábært að vera þar. Við lékum okkur í skógin- um allan daginn og liföum hálfgerðu ævintýralífi." Síðan lá leiðin til Keflavíkur, þar sem fjölskyldan hefur búið síðan. „Það voru auðvitað viðbrigði að flytja en þetta vandist allt. Ég hef unað mér mjög vel í Keflavík og eytt mestöllum tíma mínum þar. Eg fór til dæmis aldrei í sveit eins og svo margir aðrir krakkar." Eydís fór snemma að hafa áhuga á sundinu. „Það byijaði þannig að Magnús bróðir minn var aö æfa sund. Ég leit mikið upp til hans og hermdi helst allt eftir honum. Þess vegna ákvað ég að gera eins og hann, fara að æfa sund og sjá hvað kæmi út úr því. Á þessum tíma var ég hka í fimleikum en leiddust þeir óskap- lega svo ég valdi sundið. Ég hafði verið með Fimleikafélagi Keflavíkur en hætti þar þegar ég var sjö ára. Ég hef unaö mér vel í sundinu og sé aldrei eftir að hafa skipt.“ Metin ekki til En það var ekki eins og sjö ára hnáta klifraði upp á verðlaunapall- inn um leið og hún setti stefnuna á sundið enda þurfti hún „eiginlega að byija á því að læra að synda,“ eins og Eydís orðar það. En fljótlega fóru hæfileikarnir að koma í ljós og hún setti nokkur aldursflokkamet þegar í hnátuflokki. „En þau eru víst ekki til lengur," segir hún með svolítilli eftirsjá. „Það - segir Eydís Konráðsdóttir íslandsmethafi Eydís (í miðjunni) á einu af fyrstu sundmótunum í Njarðvík, 9 ára gömul. Eydís og Berglind Daðadóttir hafa fylgst að í sundinu frá því að þær byrjuðu. „Eg er yfirleitt glaðlynd þótt ég geti sveiflast svolítið til og sé yfirleitt björtu hliðarnar á lífinu." ■ ■ w er búið að strika öll hnátumetin út af metaskrá. Þetta er gert tfl þess að það sé ekki eins mikil keppni í yngstu flokkunum og verið hefur. Sundið á aö vera meiri skemmtun heldur en keppni fyrir þau. Mér finnst þetta alveg rétt stefna. Hins vegar finnst mér líka f lagi aö krakkamir fái tímana sína staðfesta, þannig að þeir standi. En á aldursflokkameistara- mótinu í sumar voru yngstu krakk- amir látnir synda stílsund og það fengu allir jafnmörg stig, sama hvað þeir vom fljótir að synda. Mér fannst það óréttlátt gagnvart þeim sem höfðu kannski æft lengur og náð betri árangri. Þeir hefðu alveg átt það skilið að fá tíma.“ Það er greinilegt að Eydísi finnst nokkurt réttlætismál vera þarna á ferðinni og hún talar með meiri áherslum en ella þegar það ber á góma. Henni finnst ekki að öllu leyti rétt að farið gagnvart yngsta sund- fólkinu. Sjálf var hún níu ára þegar hún setti fyrsta metið. „En alvörumetin fóm ekki að koma fyrr en í fyrra, á innanhússmeistaramótinu. Þá setti ég íslandsmet í 100 og 200 metra bak- sundi. Baksundið er mín aðalgrein." Svo hrandu metin hvert af öðru og í einstaklingssundi hefur Eydís nú sett átta íslandsmet. Hún hefur einn- ig keppt í 50 m flugsundi og setti raunar íslandsmet í þeirri grein. Hún segist ekki vita hvort það standi enn en hins vegar eigi hún aldursflokka- met í flugsundi. Góður félagsskapur Eydís segist hafa verið heppin með sundþjálfara allt frá því að hún byij- aði að æfa. Hjá Þórunni Magnúsdótt- ur fékk hún mjög góða leiðsögn og einnig hælir hún núverandi þjálfar- anum sínum, hinum þýska Martin Rademacher, mjög mikið. Hún segir að hann hafði gert mikið fyrir sund- liðið og hafi góð áhrif á mannskap- inn. Hún gleymir heldur ekki félags- skapnum. „Það er frábær félagsskapur í sundinu," segir hún, „besti félags- skapur sem maður getur fundið. Þetta em allt hressir krakkar sem lifa hollu og heilbrigði lífi. Það er mjög gott að eiga þetta fólk aö vinum. Ég held að margir líti upp til þessa hóps vegna þess lffernis sem hann hefur tamið sér. Við hlítum miklum aga og verðum til dæmis að mæta á allar æfingar. Við þurfum að vakna klukkan hálfsex á morgnana svona þrisvar í viku til þess aö taka morg- Systkinin spila stundum samar heima. Hér eru Eydís og Magnú! bróðir hennar sest við hljóðfærin. Kát sundkona eftir að hafa sett fyrsta íslandsmetið i 200 m baksundi. LAUGARDAGUR 16. JÚLÍ 1994 unæfingar. Það þarf töluverðan sjálfsaga til þess að breiða ekki upp fyrir haus og halda áfram að sofa. Eg held að margir krakkar vildu geta haft svona mikinn áhuga á einhverju og stundað það af kappi.“ Eydís segist hafa orðið vör viö sinnaskipti hjá unghngum á hennar reki, eiginlega „í báðar áttir". „Iðkun almenningsíþrótta hefur aukist mjög mikið. Iðkun keppnis- íþrótta hefur einnig farið vaxandi þótt það sé kannski eitthvað minna. Varðandi almenningsíþróttirnar get ég nefnt sem dæmi Lýðveldishlaup UMFÍ. Það er gríðarlega mikih fjöldi sem ég sé að mætir á hveijum degi til þess að skrá sig. Þetta er gott mál, fmnst mér. Á hinn bóginn hafa reykingar auk- ist alveg ótrúlega mikið meðal ungl- inga, til dæmis í skólanum mínum. Mér finnst það mjög sorgleg afturför, að sjá hvaö þær hafa aukist mikið á milli ára. Áfengisneyslan virðist mér aftur vera á svipuðu stigi og hún hefur alltaf verið. Ég geri mér ekki grein fyrir af hverju þessi aukning á reykingum stafar nú en það er virðist vera í tísku núna og þykir flott. Það er líka eftir- tektarvert að það eru þeir sem ekki stunda líkamsrækt sem reykja. Þessi hópur hefur stækkað, þótt einnig hafi íjölgað í hinum hópnum sem stundar íþróttir. Þetta gengur eigin- lega ekki upp en er samt svona. Að öðru leyti skiptast unglingar nokkuð í hópa eftir því hvort þeir eru í íþróttum eða ekki. Það þýðir þó ekki að unglingur sem ekki stundar íþróttir eigi ahs ekki heima í sama hópi og þeir sem það gera. Fólk getur átt fleiri sameiginleg áhugamál en íþróttirnar." í landsliðinu Það er ekki ný reynsla fyrir Ey- dísi að lenda í landsliði. Hún keppti m.a. með því í Edinborg í apríl sl. og setti þá met í 50 metra baksundi. „Það var ljómandi skemmtileg ferð,“ segir hún. í fyrra og hittifyrra fór hún einnig í keppnisferðir til útlanda. Á þessu ári færðist hún svo upp í full- orðinsflokkinn og má nú ekki lengur keppa með unglingaflokknum. „Nú er ég orðin kelhng," segir hún hlæjandi. „En svona í alvöru þá finnst mér svolítið leiðinlegt aö keppa ekki lengur með unghngun- um. Þetta er þónokkur breyting en það venst. Andinn er mjög góður í báðum liöunum, þ.e. unglingalands- hðinu og landshöinu, og gott fólk sem er f báðum liðunum." Aðspurð um eftirminnhegustu keppnina segist hún hiklaust nefna Smáþjóðaleikana á Möltu í fyrra. Þá veiktust flestir keppenda af heiftar- legri matareitrun. „Ég var ein af þeim sem sluppu," segir Eydís, „og get víst þakkað fyrir það. Þetta var hræðilegt hvað þessir krakkar þurftu að ganga í gegnum. Þetta fór mjög iha með bróður minn og hann var í rúmt ár að ná sér. En ferðin var mjög eftirminnheg, hvað þetta varðaði og margt fleira." Eydís stefnir á að fara í Fjölbrauta- skóla Suðurnesja á vetri komanda. Og það er fleira sem hún sýslar við en íþróttir og nám. Hún er í Tónhst- arskóla Reykjavíkur þar sem hún lærir á selló hjá Gunnari Kvaran. Hún hyggst taka 6. stig í haust og á þá einungis 2 stig í að fá að taka brottfararpróf. „Mér finnst þetta alveg óskaplega gaman,“ segir hún og bætir svo við eins og tíl áherslu: „Það er alveg yndislegt. Ein besta tónhst sem hægt er að hlusta á er seUótónlist. Sellóið hefur svo mikla sál. Það er vel hægt að tengja tónhstina og sundið saman. Hvomtveggja krefst mikihar æfingar og mikils aga. Æth maður að ná einhverjum ár- angri í tónhst þarf maður að geta sest niður og spUað langtímum sam- an.“ Eydís segist gera Uhð að því að spUa á tónleikum. Nemendur eigi möguleika á að spila á æfingartónleikum vikulega en hún hafi ekki sérstaka ánægju af því að koma fram. „Ég er með hálfgerðan sviðsskrekk og mér finnst óþægUegt að spUa fyrir margt fólk. Ég læt mig þó hafa það ef á þarf að halda. Það er allt öðruvísi að keppa í sundi þótt fiöldi fólks sé að horfa á mig þar. Ég er miklu ömggari í sundinu. Ég neita því þó ekki að ég get átt það til að stressa mig upp fyrir mót. Ég er að reyna að venja mig af því af því að það er ahs ekki gott. Alla hjá- trú læt ég lönd og leið, nema hvað ég á mér mína happa sundhettu. Hún er að sjálfsögðu mikið notuð og það er ótrúlegt hvað hún endist. Mig langar mjög mikið að halda áfram með sehónámið eins langt og ég kemst. Ég á þá alltaf sellóiö að. Mig dreymir um að spha í hljóm- sveit í framtíðinni. Ég get spUað á selló aha ævi en ég get ekki stundað sundið sem keppnisíþrótt nema í tak- markaðan tíma.“ Ætlar að verða svo margt Það stendur ekki á svörum þegar Eydís er spurð um framtíðaráætlanir „Það er svo óskaplega margt sem mig langar tíl að verða. Ég hef svo mikinn áhuga á svo mörgu. Mig lang- ar til dæmis að læra líffræði. Ég fór á námskynningu í Háskólanum og þá heUlaði líffræðiskorin mig mest. Svo langar mig í læknisfræði, tU dæmis f skurölækningar. Þegar ég var htU dreymdi mig um að vera fornleifafræðingur. Það er því úr ýmsu að velja eins og sést á þessari upptalningu. Ég er í öllu falh staðráð- in í að fara á náttúrufræðibraut á næsta ári. “ Eins og nærri má geta þarf góða skipulagningu tíl að sinna öUu því sem Eydís hefur tekið sér fyrir hend- ur. Hún segir það þó ekkert mál, henni gangi vel í skóla og hún eigi auðvelt með að læra. Hún segist gjaman bregða sér á skíði yfir vetr- artímann og njóti þess að vera úti. Svo grípi hún í útsaum eða fari á böll eða bíó ef svo beri undir. „Ég er yfirleitt glaðlynd þótt ég geti sveiflast svolítið til,“ segir hún þegar tahð berst að skapgerð henn- ar. „Ég sé yfirleitt björtu hhðarnar á lífinu." Og hún segir að þaö sé bjart fram- undan, líka í sundinu. Upp sé að koma ný kynslóð sundfólks sem eigi eftir að vekja mikla athygh á næstu árum. Gömlu kempurnar séu nú óð- um „að shta skýlunum" og yngra fólkið að taka við. „Það er misjafnt hvað fólk endist í þessari fþróttagrein. Sumir halda endalaust áfram af þvi að þeim finnst svo gaman og þeir hafa ekki annað tíl þess að snúa sér að. En algengt er að fólk hætti 20-25 ára. Hvað sjálfa mig varðar hef ég ekki leitt hugann að því hvenær ég muni hætta. Þegar manni gengur vel kemur slíkt ekki upp í hugann. Manni finnst maður aUtaf geta gert betur. Metin em tak- mark í sjálfu sér og þau skipta mig máh því í þeim felst aukinn árang- ur.“ Eydís á orðið dágott safn bikara og verðlaunapeninga. Hún segir að pen- ingamir séu raunar niðri í kassa, þetta sé þvílíkur fiöldi að ekki sé hlaupið að þvi að setja þá upp. Það verk standi þó fyrir dyrum. Hún er ekki ein um að hala inn sundverðlaun á heimUinu í Keflavík því systkin hennar, Magnús og Hanna Björg, em bæði í sundinu. Foreldramir, Konráð Lúðvíksson og Ragnheiður Ásta Magnúsdóttir, geta sannarlega verið stolt af hópnum sín- um. „Það er ómetanlegur stuðningur sem ég fæ frá flölskyldunni," segir Eydís. „Hún stendur vel við bakið á mér. Og þó við systkinin séum öll í sundinu þá ber ýmislegt fleira á góma við matarborðið. Systkin mín em til dæmis líka í tónhstarskóla, þannig að fjölskyldan á mikið af sam- eiginlegum áhugamálum. Það er mjög mikUs virði.“

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.