Dagblaðið Vísir - DV - 29.11.1994, Blaðsíða 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 29. NÓVEMBER 1994
Fréttir
Líkamsárásin á Hvolsvelli:
Mátti litlu muna að
sonur minn léti lif ið
- segir Þorvaldur G. Agústsson kennari
hafi ekki fengið 9 til 10 högg,“ segir
„Það fór slagæð í sundur í hnakk-
anum á syni mínum og hann missti
heilan lítra af blóði. Læknirinn sagði
að hann hefði látið lífið hefði höggiö
lent 4 til 5 sentímetrum framar. Það
er snarbilaður maður sem slær ann-
an mann með hafnaboltakylfu í höf-
uðið,“ segtr Þorvaldur G. Agústsson,
kennari á Hvolsvelh.
Bankað var upp á hjá Þorvaldi á
laugardagskvöld og honum sagt að
ekiö hefði verið á bíl hans. Eins og
greint var frá í DV í gær réðust fjór-
ir menn á Þorvald með hafnabolta-
kylfu þegar hann kom út til að ræða
við manninn. Sonur hans kom til
hjálpar og varð hann líka fyrir barð-
inu á mönnunum. Enginn hefur enn
verið handtekinn og hvorki Þorvald-
ur, sonur hans né kona þekkir þá
sem réðust á hann.
„Mér tókst að mestu að veija höf-
uðið á mér en skrokkurinn á mér er
allur marinn vinstra megin. Ætli ég
Þorvaldur.
Hann segist ekki skilja hvað mönn-
unum hafi gengið til. Helst getur
hann sér til að þeir hafi farið manna-
villt. Hann æth þó að reyna að finna
út hverjir þetta hafi verið.
Vestmannaeyjar:
Bærinn neytir
forkaupsréttar
„Það hefur verið regla hér að
ef verið er að selja skip héðan og
einhver hefur áhuga á kaupum
þá neytir bærinn forkaupsréttar.
Við erum að notfæra okkur þann
rétt sem viö höfum til að ganga
inn í þessi kaup sem sveitarfé-
lag,“ segir Úlfar Steindórsson,
forseti bæjarstjórnar i Vest-
mannaeyjum.
Bærinn hefur á grundvelh for-
kaupsréttar gengið inn í kaup á
vélbátnum Ágústu Haraldsdóttur
sem búiö var að semja um sölu á
til Keflavíkur.
Báturinn er 64 brúttólestir aö
stærð og honum fylgja um 200
þorskígildistonn. Ölfar segir að
bæjarstjórn gangi ekki í ábyrgðir
vegna kaupanna og bærinn hafi
gripið til þessa vegna óska vænt-
anlegs hlutafélags Narfa hf.
Sigurður Sigurösson er 33ja ára gamall öryrki. Hann er blindur og hreyfi-
hamlaður og bundinn við hjólastól. DV-mynd ÞÖK
Áhrif verkfalls sjúkraliða á blindan og hreyfihamlaðan mann:
Koma í mýflugu-
mynd vegna tíma-
pressunnar
- segir Sigurður Sigurðsson, 33ja ára öryrki
„Verkfahið snertir mig mjög illa
því aö ég er blindur og hreyfihamlað-
ur og get mjög lítiö bjargaö mér. Ég
hef fengið heimahjúkrun tvisvar á
dag og á nóttunni en næturvaktin
hefur falhð niður verkfalhnu. Ég hef
varla fengið baö frá þvi verkfallið
hófst því að konurnar í heimahjúkr-
uninni hafa komið hingað í mýflugu-
mynd og ég hef rétt fengið þá þjón
ustu sem ég nauðsynlega þarf. Eg get
til dæmis klætt mig sjálfur en hef
ekki fengið tækifæri til þess því kon-
urnar í heimahjúkruninni eru í svo
mikilli tímapressu," segir Sigurður
Sigurðsson, 33ja ára öryrki.
Sigurður er blindur og bundinn við
hjólastól. Hann býr einn í íbúð í
SEM-húsinu, húsi Oryrkjabandalags
íslands við Sléttuveg í Reykjavík.
Sigurður hefur fengið sjúkraliða í
heimahjúkrun á vegum Heilsu-
verndarstöðvarinnar í Reykjavík
kvölds og morgna auk þess sem
sjúkraliði á næturvakt hefur htið til
hans. Sigurður getur ekkert farið
sjálfur og þarf því mjög mikla hjálp.
Hann getur fengið aðstoð hjá heimil-
ishjálpinni í húsinu en treystir sér
ekki til að vera lengi án heimihs-
hjúkrunar.
„Mér líst ekkert á það ef verkfallið
dregst fram yfir áramót. Þá verða
samningar lausir og þá má búast við
að sóknarkonur fari líka í verkfall.
Ástandið getur orðið mjög erfitt. Mér
finnst skiljanlegt að sjúkrahðar hafi
farið í verkfall en ég get ekki lagt dóm
á það hvort kröfur sjúkrahða eru
sanngjarnar," segir hann.
í dag mælir Dagfari
Starfslokasamningar
A sama tíma og sjúkrahðar heyja
fremur tíðindalausa verkfallsbar-
áttu og ábyrgir stjómmálamenn og
embættismenn brynja sig með
þeim rökum að þjóðfélagið þoli
ekki launahækkanir gerist það á
bak við tjöldin sem mestu máli
skiptir að gamhr, góðir og gegnir
opinberir starfsmenn ljúka löngum
og drjúgum starfsdegi sínum með
svoköhuðum starfslokasamning-
um.
Starfslokasamningar em einka-
samningar mihi viðkomandi
starfsmanns og ráðherra, sem fela
í sér samkomulag um það hvemig
starfsmaðurinn skuh ljúka störf-
um og hafa það náðugt heima hjá
sér, án þess að launin séu af honum
tekin. í þessum samningum er
kveðið á um að starfsmaðurinn
haldi launum næstu árin, haldi
bílapeningum og yfirvinnukaupi
án þess að sú yfirvinna sé unnin,
enda maðurinn hættur störfum. Til
að gera þessa starfslokasamninga
viðkunnanlega er ætlast til að
starfsmaðurinn skih skýrslu um
eitt eða annað þegar hann má vera
að og kennir þar ýmissa grasa
varðandi skýrslugérðina.- Sumir
em látnir semja sögu ráðuneytis-
ins, aðrir að taka saman skýrslu
um þau störf sem þeir hafa áöur
unnið og loks ber að nefna að ef
viðkomandi starfsmaður hefur
reynst of dýr í rekstri, meðan hann
sinnti enn sínum störfum í ráðu-
neytinu eða opinberri stofnun, þá
er honum fahð að semja skýrslu
um þaö hvemig megi spara gagn-
vart þeim öðrum sem líkt er ástatt
um.
Frægasti starfslokasamningur-
inn er sá sem gerður var við trygg-
ingalækninn, sem játaði á sig skatt-
svik og kostaði Tryggingastofnun
ómælt fé. Hann var fenginn til þess
að semja skýrslu um hvernig spara
mætti kostnað vegna lækna sem
stofnunin hafði á sínum snærum!
Annars hefði læknirinn ekki hætt
og annars hefði það veriö of dýrt
að hafa lækninn í störfum áfram!
Dagfari er þeirrar skoðunar að
þessi aöferð sé mun hentugri fyrir
opinbera starfsmenn heldur en
þessar sífelldu hópkröfur og verk-
fallshótanir sem aldrei koma að
neinu gagni. Sjáið bara hvemig
sjúkrahðarnir streitast við í verk-
falli sem ekki stendur til að leysa,
enda segjast samningsaðilamir
ekki vita hvað verið sé að fara fram
á.
Er þá ekki mikiö betra fyrir
sjúkrahða og kennara og aðra opin-
bera starfsmenn að gera samninga
við starfslok? Hver og einn, sem
hvort sem er virðist vera of dýr
fyrir ríkið til að hafa á launum,
gangi á fund ráðherra og geri
samning um starfslok, sem felur
það í sér að hann hætti störfum án
þess að hann hætti að taka við
launum.
Ráðherrar og alþingismenn virð-
ast flestir á þeirri skoðun að starfs-
lokasamningar séu starfsloka-
samningar sem beri að virða og
forysta Alþýðusambandsins gerir
ekki athugasemdir við slíka kjara-
baráttu, enda mun árangursríkari
heldur en gömlu aðferðirnar í
verkfollunum.
Starfslokasamningar em miklu
hagstæðari. Þeir gera starfsmönn-
um kleift að fá laun, löngu eftir að
þeir em hættir, þeir fá bílapeninga
og yfirvinnugreiðslur í mörg ár eft-
ir að þeir eru hættir. Og á meðan
geta opinberir starfsmenn gengið í
önnur störf, nú eða þá fengið sér-
verkefni hjá ráðherra til að dunda
sér viö!
Verkfoll eru úrelt og hópsamn-
ingar em óaðgengilegir og auk þess
er of dýrt fyrir ríkið að semja við
aha í einu og samanburðurinn er
alltaf fyrir hendi gagnvart öðrum
stéttum. Starfslokasamningar eru
hafnir yfir samanburð og em gerð-
ir í leyni að geðþótta ráðherra og
það er miklu auðveldara fyrir ráð-
herra aö vera góðir við einstaka
starfsmenn heldur hópinn sem ríf-
ur kjaft.
Starfsloksamningar eru örlátir
og heppilegir fyrir báða aðila. Ríkið
losnar við þá starfsmenn sem em
ómögulegir og gagnslausir í starfi
og því verri sem starfsmaðurinn
er, því betri starfslokasamning fær
hann. Fyrir starfsmanninn er þetta
heppilegri aðferð, því þá þarf hann
að ekki að standa sig í starfinu og
ef hann hangir nógu lengi í því er
næsta öruggt að ráðherra leggi svo
mikla áherslu á að hann hætti að
starfslokasamningurinn verður
margfalt hagstæðari heldur en allir
þeir samningar sem hugsanlega
kunna að nást fram í löngum verk-
fóllum.
Dagfari