Dagblaðið Vísir - DV - 06.07.1995, Side 4

4
FIMMTUDAGUR 6. JÚLÍ 1995
Fréttir
Stakfellið á heimleið af Svalbarðasvæðinu með sáralítinn rækjuafla:
Get ekki tekið þá áhættu
að Norðmenn taki skipið
- vegna formsatriða, segir útgerðarmaðurinn - sjávarútvegsráðuneytið sendir útgerðum norsku reglugerðina
„Það er lágmarkskrafa að íslensk
stjórnvöld svari því erindi okkar
hvernig útbúnað skipið á að vera
með viö þessar veiðar. Við höfum
farið fram á upplýsingar en engin
svör fengið," segir Jóhann A. Jóns-
son, útgerðarmaður togarans Stak-
fells ÞH frá Þórshöfn, vegna rækju-
veiða skipsins í lögsögu Svalbarða.
Skipstjóri Stakfellsins, sem nú er á
heimleið af þessum slóðum, óskaði
eftir því við norsku strandgæsluna
að hún sendi menn um borð til að
skoða þann útbúnað sem skipið var
með við rækjuveiðarnar. Norðmenn-
irnir höfnuðu því og þá ákvað skip-
stjóri Stakfells að yfirgefa svæðið.
„Við getum ekki tekið áhættuna af
því að verða teknir vegna einhverra
formsatriöa. Þess vegna íórum við
af svæðinu. Það liggur fyrir erindi
frá Landsssambandi íslenskra út-
vegsmanna til íslenska sjávarútvegs-
ráðuneytisins þar sem óskað er upp-
lýsinga um það hvernig útbúnaði eigi
að vera háttað en það hefur ekkert
svar borist enn. Við viljum fá þessi
atriöi á hreint svo Norömenn leiki
ekki þann leik að færa skipið til hafn-
ar vegna útfærslu á veiðarfærurn,"
segir Jóhann.
Rækja er ekki kvótasett við Sval-
barða og því getur hver sem er veitt
þar. Norðmenn hafa þó sett stífa
reglugerð um útbúnað veiðarfæra og
er þess m.a. krafist að seiöaskilja sé
undantekningarlaust notuð við veið-
arnar. Nokkur skip stunda rækju-
veiöar inni á fjörðum og á miðunum
við Svalbaröa. Þar er um að ræða
m.a. færeysk og norsk skip. Færey-
ingar eru meö samninga við Norð-
menn þar sem þeir skuldbinda sig til
aö vera með takmarkaöan skipa-
fjölda inni á svæðinu.
Arnór Halldórsson, lögfræðingur í
sjávarútvegsráðuneytinu, segir aö
erindinu hafi verið svarað í gær og
reglugerð Norðmanna um veiðar á
fiskverndarsvæðinu berist væntan-
lega í pósti fljótlega.
I reglugerðinni eru mörg ákvæði
um veiðarnar. Þar er kveðið á um
tilkynningarskyldu inn á svæðið,
möskvastærö, seiðaskilju og ffeira.
Norðmenn hafa beitt þeirri aðferð
að bera fyrir sig að stofnar væru full-
nýttir þegar stefnir í fjölgun skipa á
svæöinu. Þess er skemmst að minn-
ast að togarinn Runólfur frá Grund-
arfirði ætlaði til grálúðuveiða á
svæðinu en þá settu Norömenn grá-
lúðuna undir kvóta. Talið er viðbúið
að þeir muni gera það sama varðandi
rækjuna ef stefnir í aukna sókn í
þann stofn.
Þrátt fyrir að sjávarútvegsráðu-
neytiö íslenska hafi sent útgerðum
hina norsku reglugerð um veiðar á
Svalbarðasvæðinu liggur fyrir að ís-
lensk stjórnvöld hafa ekki viður-
kennt þessar reglur. Engin útgerð er
þó tilbúin til að taka áhættuna af því
að hefja veiðar með þeirri áhættu aö
Norðmenn færi skip þeirra til hafn-
ar.
-rt
Vörður í Árbæjarlaug heyrði hvorki né sá:
Alblóðug og hrópaði hátt
- alltaf tveir verðir á vakt, segir forstöðumaður laugarinnar
„Eg heyrði skyndilega skaðræðis-
óp frá staðnum þar sem stóra renni-
brautin er. Þar var. ung stúlka, al-
blóðug í framan eftir. að því er virt-
ist, árekstur í rennibrautinni. Hjúkr-
unarkona kom aðvífandi og tókst að
þrýsta á rétta staði og stöðva blóðrás-
ina. Við reyndum, fjórir fullorðnir,
að ná athygli þess sem átti að vera á
verði en þrátt fyrir hróp, köll og
handabendingar tókst það ekki.
Hann hafði þaö bara náðugt í útsýn-
isturninum, sofandi eða ekki sof-
andi. Manni óar við að senda börn í
sundlaug þar sem eftirlitið er eins
og það var þarna 4 sunnudaginn,“
sagði karlmaður sem hafði samband
við DV eftir að hafa orðið vitni að
slysi í Árbæjarsundlauginni. Starfs-
maður sem átti aö vera á vakt, í til
þess gerðum turni, var annaðhvort
sofandi eða með útvarp svo hátt stillt
að hann heyrði ekki ópin í ungu
stúlkunni. Stúlkan fékk aðstoð frá
hjúkrunarkonunni og síðan móður
sinni. Hún bólgnaöi talsvert á nefi
en engum sögum fer af meiðslum
hennar að öðru leyti.
„Ég á erfitt með að svara fyrir þetta
einstaka dæmi. Hér eru alltaf tveir
laugarverðir á vakt, annar í turni,
hinn á gangi um svæðið. Hingað
komu um tvö þúsund gestir á sunnu-
dag og i slíku annríki getur auðvitað
alltaf eitthvað farið fram hjá okkur.
Ég hef enga slysaskýrslu fengiö um
málið,“ sagði Stefán Kjartansson,
forstöðumaður Árbæjarlaugarinnar,
í samtali við DV. -SV
Norskur skipstjóri sýnir blaðamanni DV seiðaskilju sem honum er gert að
nota við veiðar á Svalbarðasvæðinu. Þegar myndin var tekin lá skipið i höfn
í Longyearbyen á Svalbarða en það hefur stundað veiðar við Svalbarða
undanfarna mánuði. DV-mynd Reynir
í dag mælir Dagfari
Hýrguð sál í góðri sveif lu
Á þessum frjálsræðistímum er
það furðulegt að nokkrir aftur-
haldspúkar skuli geta komið í veg
fyrir að fólk geti fengið sér í glas
samhliða því að stunda íþróttir.
Borgarráð Reykjavíkur hefur í
annað sinn neitað Keiluhöllinni
um vinveitingaleyfi og í þrígang
hafa yfirvöld í Hafnarfirði synjaö
golfskálanum þar um slíkt leyfl.
Og eins og allir muna þurfti aö fara
í hart til að fá leyfi til að selja bjór
á heimsmeistaramótinu í hand-
bolta. Þar var þó fyrst og fremst
um að ræða bjórsölu til áhorfenda
en ekki keppenda. Frönsku strák-
arnir sem unnu mótið drukku hins
vegar sinn bjór á pöbbunum á
kvöldin, reyktu og dufluðu við
stelpurnar. Á meöan var íslenska
liöinu haldiö í einangrunarbúðum
fjarri víni, konum og tóbaki, enda
var árangurinn eftir því.
Forstjóri Keiluhallarinnar ber sig
illa undan skilningsleysi borgaryf-
irvalda í blaðaviðtali. Það sé afar
mikilvægt fyrir höllina að fá vín-
veitingaleyfi og þá ekki síst til aö
örva sölu á mat. Þetta er mjög skilj-
anlegt sjónarmiö. Það eru talsverð
átök sem fylgja því að kasta níð-
þungum kúlum tímunum saman
og því eðlilegt að fólk finni til
svengdar. En það er ekki hægt aö
ætlast til þess að keilendur hafi
mikla löngun til að snæöa á staðn-
um ef ekki er hægt aö kaupa bjór
með matnum ellegar góö vín. Þetta
fer allt saman, keila, matur og vín.
Þá segist keilustjórinn ekki fá
spilavítiskassa frá Happdrætti Há-
skólans og Rauða krossinum nema
hann fái vínveitingaleyfi. Þessi
krafa æðstu menntastofnunar
þjóðarinnar og fremsta liknarfé-
lagsins er fullkomlega eðlileg. Á
þeim bæjum vita menn eins og er
að allsgáðir menn fara ekki að
dæla peningum í þessar maskínur
en hins vegar gerast menn örlátari
eftir að hafa drukkið úr sér mestu
nískuna. Auk þess bendir keilu-
stjórinn á það í blaöaviötalinu að
Keiluhöllin hafi á undanfornum
árum boðið til sín mörg hundruö
unglingum á námskeið og æfingar.
En þetta er vitaskuld til lítils þegar
krakkarnir sjá að þarna er ekki
hægt að kaupa bjór og brennivín.
Þá er nú allur ljóminn farinn af
keilunni.
Hvað varðar golfskálann í Hafn-
arfirði þá er það enn illskiljanlegra
að þar megi ekki selja áfengi. Það
er oft bölvaður garri þarna í Firðin-
um jafnt í veðrinu sem á öörum
sviöum. En fólk er að reyna að spila
golf í öllum veðrum og það getur
beinlínis verið lífshættulegt að
stunda þessa íþrótt í kulda og
trekki nema hægt sé að taka úr sér
hrollinn með góðum sjússi. í golf-
inu gilda ýmsar reglur um fatnað
og framkomu og það er ekki liðið
að menn séu að gægjast í fleyg
meðan þeir eru úti á vellinum. Því
verður aö vera hægt að skella í sig
einum sterkum á bar í golfskálan-
um þegar tækifæri gefst til að koma
í veg fyrir kvef og aðrar pestir er
fylgja útiveru. Hér er beinlínis um
líf og heilsu hafnfirskra golfara að
tefla og það verður að krefjast þess
af hinum nýja meirihluta að hann
kippi þessum málum í lag hið
fyrsta. Kratamir eru miklu skiln-
ingsríkari á nauðþurftir kjósenda
heidur en þeir Maggi svarti og
Maggi Gunn sem nú hafa verið
sviptir öllum völdum.
Ef ráðamenn ríkis og sveitarfé-
laga meina eitthvað með sífelldum
yfirlýsingum sínum um gildi
íþrótta verða þeir að sýna það í
verki. Það gerist æ erfiðara að fá
fólk til þátttöku í íþróttum ef þaö
fær ekki að kaupa áfengi í pásum.
Með því að banna vínveitingar í
keiluhöllum, á golfvöllum, í sund-
laugum, á sólbaðsstofum og á
glimumótum er unnið gegn al-
menningsíþróttum og þar með veg-
ið að heilsurækt landsmanna.
Hýrguð sál í góöri sveiflu er kjör-
orð okkar keilara og golfara.
Dagfari