Þjóðviljinn - 24.12.1955, Blaðsíða 16

16
Gullíiskasalinn gengur um göíurnar með verzlimina hangandi í siöng.
Hér situr hnetusali og telur þá ógnarupp-
hæð sem hun hefur fengið fyrir nokkrar
jarðhnetur. Auðvaldsstjórn Sjangs Kæséks
hafði gert Kínverja að milljónörum. En
það voru fátækir milljónarar. Hann liafði
bætt einu núllinu við annað bak við ein-
ingarnar á kínversku. seðlunum, en kaup-
mátturinn varð sífelit minni. Árið 1948
hafði einn jen aðeins fimm niilljónustu
borgar á. sumri og hausti þeg-
ar heitast var í öðrum hér-
uðmn landsins. Nú er svo
komið að v ðeigandi þykir að
VÍnháhdi fólk fái að njóta
þéss uiiaðár sem land þess
hefur að bjóða, enda þyrpast
nú verkaménh hingað í orlofi
sinu.
Við heimsóttum til dæmis
hvíldarheimili járnbrautar-
verkamanna, en bað er í höll
einni mikilii á vatnsbakkan-
um í undrafögru umhverfi.
Höll þessi, sem eitt sinn var
eign forríkrar og gerspilltrar
aðalsættar, er þvílíkt listaverk
hið ytra sem innra að maður
stóð höggdofa frammi fyrir
allri þeirri dvergasmið. Það
lá við áð jafnveí keisarahall-
irnar í Peking blikmiðu að
sumu leyti við samanburðinn.
Marmarinn og spegiarnir, út-
skurðurinn og 3kraytingamar,
logagyllt heimilisaltarið — allt
sagði sína sögu um þá misk-
nnnarlausu auðdrottuun sem
ríkt ha ði á þeösum stað.
Nú þykir' öll dýrðin ekki
óf góð fyrir óbréytta jám-
brautarVérfíaftiánh, énda gerði
þeirra gcði andi hana nýja óg
ferslca og liiahdi.
* ---------—
Á HEHDUM sólskinsdegi var
róið með okkur á þrem flat-
bytnum fram og aftur um
Hsíhú. Á leiðinni var lent við
hluta af kaupmætti símim fyrir stríð.
Kinverslca alþýðustjóxnin stöðvaði verð-
bólivuna ag penin gaKÍidið var íryggt. Tími
núllanna er liðánn í liinu nýja Kína, og
i marz í ár voru fjöffjir núil strikuð aftan
af peninffaseðlunum, en fóik varð ekkert
fátækara af þeim sökunx. Nú er hægí að
kaupa fyrir 100 jen það sem áður kostaði
ehiamilljón.
Löfrregiuþjónninn stendur á sements-
lagköku og steypt hiíf skýlir honum fyrir
sól og regni, en þaðan stjórnar hann um-
ferðinni af mikium dugnaði. Hann að-
vai-ar eða ávítar syfjaða vegfarendur
gegnum hárauðan hátalara. Lögreglu-
þjónarnir eru xdnsælir í Peking, enda
mega þeir nú ekki kenna umferðarregi-
urnar með kylfubarsmíð eins og fyrir
byltinguna.
I Peking er það algengt að mæður fari með kombörn sín í leikhús,
þannig að þau tilelaka sér listina með móðurmjóikinni, ef svo má segja.
litla eyju sem að nokkm er
gerð af mannahöndum og
er hún í rauninni ekki aAnað
en hringur utan um dálitla
tjörn. Þarna voru hinir feg-
urstu laufskálár innan um til-
búin klettarið, eh Rínverjar
eru hinir mestu völundár í því
að skapa sérkenni'egar og þó
eðlilegar landslagsmyndamir úr
aöfluttu efni héðan og hand-
an. í tjöminni syntu gullfiska-
torfur sem réðust af mikilli
græðgi að þunnum og etökk-
um pönnukökum sem við
köstuðum út til þeirra.
Síðan var róið á ram yfir
að ströndinni hinumegin, en
þar gengum við á land til þess
að skoða silkivefnaðarsýningu
sem þar var haldin um þess-
ar mundir. Mátti þar sjá all-
an gang þess merkilega iðnað-
ar, allt frá því þráðurinn var
undinn af púpunni og þar til
búið var að vefa úr hono.m
dýrindis dúka og aðrar vörur
til yndis og munaðar.
Að því loknu gengum við
upp á hæð 'hökkrá sem heitir
Fjallið eina og kom þá í ijós
annað stoðuvatn, minna, hinu-
me’gin við hæðina. Grisjaður
skógur var þama uppi og gat
þaðari að iíta eina hina feg-
urstu útsýn sém verða má.
* ---------
ÝMSA AÐRA fræga .staði í
nágrenni borgarinnar heim-
sóttum við og má þar fyrst
til nefna Iíelli gula drekans,
en drekinn er eitt hinna goð-
kynjuðu tákna í fornum á-
trúnaði Kínverjá. Þar undir
hömrunum var musteri helgað
Laó-tse, þeim er taóisminn á
rót sína til að rekja,. og mátti
sjá þar myndir af h'oöum og
líkneskjur. Það á aö hafa ver-
ið hann sem sltrifáði hina
frægu Bók um veginn ■— og
er sagt að móðir hans hafi
verið sjálflýsandi um nxeð-
göngutímann vegna Ijóm.ans
frá fóstrinu og svo lengi gekk
hún með að þcgar bamið
fæddist var það með hvítt
hár, sítt skegg og djúpvitrar
hugsanir.
Upp hamrana fyrir ofan
musterið liggur einstigi 'nokk-
urt, þröngt og djúþí og krók-
ótt, og er þar á einutn stað
skúti inn í bergið og iirni í
skútanum geysistórt, logagyllt
Búddalíkneski. Þar skammt
frá var það sem mér heyrðist
tvisvar kallað á mig með
nafni, svo að ég sneri við til
að hyggja betur að, en þar
var engan að sjá. Lét ég
þessa getið við Þórberg og
taldi hann einsætt að þar
hefði Búdda verið að kalla
mig frá vafstri og villum
þessa heims — og virtist mér
hann þó aldrei reglulega. trú-
aður á þennan merkilega fyr-
irburð.
Litskrúðugir fánar með ævintýraíegum áletr-
unum segja hinum skriftlærðu livað verzlan-
irnar hafa upp á að bjóða. Baka til á mynd-
inni sést eitt af ínörgum hliðum í irnui
borgarmúrnum, en fyrir framan er nýtt hiið
og litskrúðugt og um það streynia strætis-
vagnar og xékkneskir ng sovézkir bílar.
TVÖ ÖNNUR musteri skoðuð-
um við þarna í grenndinni.
Stóð annað við hina svoköll-
uðu Jaðilind og syntu þar í
tæru vatninu stórir, dökkir
fiskar innan um aðra minni
og ljósari og minnti þetta mig
á laxana og silungana heima
sem nú voru svo langt langt
í burtu.
Hitt musterið heitir Liagj-
ingsí og er eitt frægasta
búddamusteri í I-tína. Það
stendur á fremur lágri hæð
gegnt hárri, skógi vaxinni
fjallshlíð. Hin víða, skraut-
lega musterish.velfing hvílir á