Þjóðviljinn - 24.12.1955, Blaðsíða 6

8
ÉH SHNN' /N 01 jj| '/aZvíZw. LRÐ B£ITfí- HTl/IKS- ORV "1- PENirta- iiÉl m wm S/Vflflfl t>RIR f//VS HlTfí ftftóp FLFHJ' S TRlV —TF rd/ifl HHR- Luean Ó5V/K- /A/rV R d mK~ UR
KE Y/Cfl ENO/N a RYK
O !>■£>- TRK
bC-INK-
Röe evi’R HÉlTUIi ggg ?Æm S L£M- UR ÉFH/ LÖPP PL RNT- Nft
i * ■ onefkl fÓL gyi. m EUklft K OA/U FOR FOK- sern.
SK ST Fou Affí h N
5 FÓLI S HFI
áHltll FuC*.L SKlP apiT Kvea/- WfíFAJ RF kvæm/ TLNG- fíTHUGU £l</</ AUtCLl- LEGk
FIS Kfí V/H SflMMU. PRVKK0R FÉLPL ÖOLfíST
voei ENO - / A/Cx ENSKfí SUMDL- < ► RITS SÉRHLJ
/ VfíFft MÓ'fl FJfíLL
VfíOLR e£«- 1 te& ME0HL Hi/R SLTft UPPI FLft/V ÚR aftNc*. GLÆFfl RIJS
£ KKI 2o
£ Kjcj FfíSTUK K£ULH HÖFUNO H F t'53 erJA/ LOF ÖLÆ0I ^
SPufl I.É l'K i RFTUÍi' HLJOTH BÆT/ - CFA/i aÓL/ FÉLna H ! d K EYKl OFfíTrnt véL
HL.it/ n LSIKlJR OlBOF - a/gfaj/ KC-Vfí/ FOGL nem
rtr- e /va FoavJ fi/ftr/V PÆSI HLft- SKCL , mm S/’L DÝIZ DftftP SKVLQRf HÖno- Lfl
FllGLfíf ReaN
HER BR NOtt L-RGl e/A/s AJR i Wmk E/A/S i -
NO&IKJ t/rtFN Po TTtlK
5 k 5 r. BISKUP ÞJÓFA/- fíeoix fítins E//vs VRYKKS EHS Kf|
F/Mfí- R. / T GKÍHa
wmmw/ l GRRS- eei Tfí HEVKIST SKKoFn* LÍKfir*i PRRTRK KÍNV NftFN lfik FéLfía KIND SKftLD TJON Fftft- FUOlL
fíF tifioT fí S K S.T
Nft FM l/CSÆL flRl BfíND seajfí FV*ifí. oft- OFoaUK S K s. T
GrFRVi /ESTfí N SftMlUS. úr- LCMZKfí
"TT LGIT urp- FvLL/isr SPfíNV viN- /AJU HRU LOF rÖLO ono
VEIT- / NCRR roa Ftioni Wk LOKUH uetvo ói/iss RRKKl.
rti. J. L RTÍrtfl mk A/ORUí- OR RiT- fto F’ LÆRDI LeiK' hOrJf\ END/ftU SMÁ o/0
CxHrJR A/ÆL fí FLOKKV LÉTJST
Slt S T. RÓ/v / END / AJCk. JM OER IS r/ÍKA/ lÁO LÖGlí UA1 OÆ KftL L
ej'ÓR Fisn
I L 1 K ■ wmm jj RK\J. aRC/N- ia FOR- SFTt pRÍR G/tJS
‘ hx/ert £!fj~ '' fí STfí - —

Ferðamaðurlmi. Stöng með fjór-
•um vegvísum sem hver bendir
á sinn bæ, hefur oltið um koll á
krossgötum. Ferðamaður sem
íkemur eina leiðina, getur þó átt-
að sig á hverja af hinum leiðun-
lum hann á að flara til þess að
ikomast á ákvörðunarstaðinn.
2.
! Sokkar ofl. 1 dimmu herbergi
. hanga 12 svartir og 12 hvítir
Bokkar, eða 6 pör í hvorum iit.
i Ef maður getur- ekki eða má
ekki noba ljós, hve mlarga sokka
þarf maður þá að taka til þess
að vera öruggur um að ná i eitt
par af hvítum sokkum?
1 spTlunum eru 26 rauð og 26
I svört spil. Ef maður dregur úr
spijastokknum og spilin snúa
niður, svo að ekki sést hvort þau
eru svört eða rauð, hve mörg
! spil þarf maður þá að draga til
þess að ná öruggiega í tvö spil
í .sama iit?
3.
Fjögur spil. Á borðinu liggja
l'jögur spil. Ofan á kóngi liggur
Ikóngur. Ofan á spaða liggur
tiguiil. U.ndir kóngi Jiggur ás og
undir hjarta liggur spaði. Spaði
liggur ofan á hjarta og kóngur
liggur undir ás. — Hver er röð
ispilanna oflanfrá og niður?
4.
Skiltið í litlu ánni. Það er sagt
að arabar hlæi aldrei. En ég hef
oft velzt um af hiátri með ágæt-
um náungum, sem voru vissu-
llega þvottekta Oreyndar ekki æv-
inlega vel þvegnir) arabar.
Einu sinni lá þó við að ég lenti
li vandræðum þegar ég rak upp
roknahlátur í návist míns gamla
vinai', Abu Zakariya ben Salama
el Hachkafþ — Ástæðan var
þessi:
Yið höfðum verið á ferð nokkra
kílómetra frá þorpinu, þar sem
ég dvlaldist í húsi Abus; það var
nefnilega verið að grafa þar upp
fornmenjar og ég vildi nota
tækifærið og líta á þær, og við
höfðum orðið sammála um að
fára fótgangandi báðar leiðir;
þetta var á kalda tímabilinu.
Á heimleiðinni gengum við spöl-
korn meðfram lítilli á — all-
vatnsmikilli á þessum tíma árs.
Þá kom ég allt í einu auga á
iSkilti úti í ánni; ég þýði ara-
bískuna, ef einhver lesendanna
skyldi ekki kunna það mál:
Ef vatnið nær yfir þetta skilti
er ekki hægt að komast yfir
viaðið. Lykillinn að bátaskýiinu
fæst afhentur í húsi
Mohi-ed-din ben Abd ez-Zahi.
Ég gat ekki varizt brosi. Ég
iskellti upp úr. Og þegar ég sá
skilningssljóan svipinn á Abu
Zakaraiya rak ég upp þvílíkan
trölliahlátur að við iá að margra
ára vinátta okkar færi út um
þúfur.
Um kvöldið, þegar við sátum við
vatnspípuna — og það er nær
óhugsandi að rífast þegar hún
igutlar notalega og hrýtur lítið
eitt — ræskti Abu sig vitund og
ispurði: Var það <af því þú veizt
að Mohi-ed-din ben Abd ez Zahi
á heima hinum megin við ána?
Ég skal nefnilega segja þér að
hann á líka hús hérna megin,
og þar er líka hægt að fá lykil-
inn. Og það eru bátaskýli báðum
megin við ána.
I>a,ð var gott að við vorum að
reykja vatnspípu. Þvi að þlað var
erfitt og tímafrekt að útskýra
það fyrir Abu, að hverju ég
hefði eiginlega verið að hlæja.;
þaÓ kom nefnilega á dlaginn að
hann hafði sjálfur látið festa
iskiltið upp og var mjög hreyk-
■inn af tilhöguninni.
En auðvitað veizt þú það, er það
ekki?
5.
Tunna í tveim pokum. Hvernig
er hægt að losa eina tunnu af
kartöflum í tvo poka, þannig að
hvor poki innihaldi heila tunnu
af kartöflum?
6.
Peningar til baka. Á kaffihúsi,
þar sem þjórfé var e'kki greitt,
afgreiddi einn þjónninn þrjá
menn. Hver þeirra réttir honum
tíu krónu seðil, svo að hann geti
borgað stúlkunni við peninga-
'kassann. Þjónninn borgar það
sem það kostar, 25 krónur, og
fær 5 krónupeninga til blaka.
Á leiðinni að borðinu dettur hon-
unl í hug að hann geti stungið
á sig tveim krónum og hann
gerir það og réttir síðan hverj-
um mannannna krónu til baka.
Gestirnir hafia þá til samans
borgað 27 krónur, þjónninn tók
tvær .krónur; hvað i ósköpunum
hefur orðið a-f siðustu krónunni?
7.
Hótelherbergin. 7 gestir koma á
igistihús og allir vilja þeir fá eins
manns lierbergi. Gestgjafinn hef-
ur aðeins 6 herbergi. Þeir sitja
.við 'sinn ikeip, .svo að gestgjafinn
reynir á eftirfarandi hátt að
verða við óskum þeirra: Númer
1 setur hann inn í fyrsta her-
'bergið og biður einn hinna að
fara inn til hans fyrst um sinn.
Númer þrjú setur hann í her-
bergi nr. 2, númer 4 í herbergi
nr. 3, númer 5 I ,nr. 4 og númer
Verðíaunakrossgaía
Krossgátan, sem í>jóðviljinn býður Iesendum sínum að
S'líma við nú, er með sama sniði og í jólablaðinu í fyrra.
Skýringarnar eru færðar inn í krossgátuna sjálfa; j>ar
sem tvser skýringar eru í reit á sú efri við iárétt orð, en
sú neðri við lóðrétt. Ef einliver vafi getur ieikið á, er
stefnan sýud með tír. Lesendur eru beðniv að athuga, að
lausn getur verið lieil setning og eru jiá orvar teiknaðar
jmr sem orðabil eiga að vera (auðtir reitnr er ætlaður
fyrir orðabiiin nema á cinum stað, neðst tii hægri).
F'renn verðlaun verða veitt fyrir réttar ráðningar: 300
kr., 200 kr. og 100 kr. liáðningar skulu haía borizt fyrir
10. janúar n.k.
6 í nr. 5. Svo hleypur hiann fil
baka og sækir aukamanninn i
herbergi nr. 1 og se-tur hann í
herbergi nr. 6.
Getur þú séð skekkjuna í þessu?
Alpahúfurnar. Þrír drengir stóðu
í röð hv.er fyrir aftan annan.
Þeir gátu eltki iséð í spegil og
enginn þeirna sneri sér við.
Félagi þeirra sýndi þeim tvær
brúnar og þrjár biáar alpahúfur.
Án þess að sýna drengjunum
hvaða lit hann" valdi handia
hverjum þeirm, setti liann alpa-
húfur á þá alla.
Svo spurði liami aftlasta dreng-
inn: .Hvernig er alpahúfan þín
á litinn?”
Drengurinn vissi. það e,kki og
sama var að segja um drenginn
í miðið.
Þegar hann spurði fremsta
drenginn, var hann e-kki í nein-
urn vafa, því að auðvitað ihafði
hann heyrt spurningarnar sem
féliaginn lagði fyrir hina tvo og
svör þeirra.
Hvernig var alpahúfan hans á
litinn?
3.
Uygnir og sannsöglir. 1 N’,gom.bi-
landi ihafia frá alda öðii búið
_________________________________/
itveii' ættflokkar, Ivaabishar og
Woushtar. Áður fyrr voru mikl-
ar erjur og blóðsúthellingar miili
þe-ssara tveggja flokka en í meira
en heila öld hefur þeim komið
vel saman. Og ]>ó er það eitt
sem þeir getia a'.drei sameinazt
um.
Kaabishai'nii' eru einhver heiðj
arlegasti ættflokkur í heimi.
Hvenær sem er og undir öllum
kringumstæðum er hægt að reiða
sig á það -sem kaabish segir.
Woushtarnh' eru á hinn bóginn
jafn lygnir og lcaabisharnir eru
sannsöglir. Það má ganga að því
sem vísu að þeir Ijúgi.
Fyrir nokkrum árum var ég á
ferð í N’gombi og á fjölförnum
skógarstíg mætti ég þrem lands-
mönnum og til gama.ns spurði
ég einn þeirna af hvorum ætt-
flokknum hann væri. Hann svar-
aði einhverju sem ég heyrði
ekki, en hinir tveir flýttu sér að
koma með -skýringar:
Nr. 2 isagði: „Hann segist vera
-kaabish”.
Nr. 3 sagði: „Hann segist vera
woushti”.
Og þá lá í augum uppi af hvaða
ættflokknum þeir tveir voru, er
það ekki?
Lausnir á bls. 28.