Þjóðviljinn - 29.12.1974, Blaðsíða 9

Sunnudagur 29. desember 1»74. ÞJÓDVILJINN — SÍÐA »
klnsillnr
Umsjón: Ingólfur
Hannesson og Sverrir
Sverrisson
Jóhann G. Jóhannsson gaf út
bestu breiðskifu ársins, Langspil.
Án efa megum við búast við fleiri
stórvirkjum af hans hendi á nýja
árinu. 'k
ÁRAMÓTAÞANKAR
Pelican mætti með sanni veita titiiinn „hljómsveit ársins 1974". Þeir þeyttust um allt land og skópu sér
gifurlegar vinsældir. Auk þess héldu þeir hljómleika og gáfu út eina af betri breiðskffum ársins. Væri
óskandi að fleiri fylgdu fordæmi þeirra.
Koma bresku popphijómsveitarinnar Slade tll landsins var elnn af stærstu viðburðunum i annars fá-
breyttu popplifi.
Það hefur löngum verið
siður um hver áramót að
rifja upp minnisstæðustu
atburði liðins árs. Ekki
ætla Klásúlur að verða sér
til athlægis með slíkri
sparðatínslu þar sem þátt-
urinn er aðeins rúmra
tveggja mánaða gamall.
Þó er alltaf gaman að láta
hugann reika og ígrunda
litillega það sem liðið er.
„Þjóðhátiðarár skal þetta ár
heita,” sögðu menningarpostul-
arnir I upphafi ársins og þjóðhá-
tiðarár varð það kallað. Siðan
hafa furðulegustu uppákomur átt
sér stað árið út undir yfirskini 11
alda búsetu manna i landinu (en
það er reyndar lýgi eins og allir
vita). Nú hefði maður haldið að
eitthvað yröi gert undir þessu
yfirskini fyrir svokallaða ung-
linga, en það var nú öðru nær.
Unga kynslóðin sem er liklega
helmingur þjóðarinnar var sett út
i kuldann ásamt börnunum og
gamalmennunum, en hvitflibb-
arnir blómstruðu á „listahátið-
inni” sinni. Þjóðhátiðarnefnd hef-
ur gefið út ógrynni þjóðlegra
bóka, styrkt hljómleikahald
(Sinfónian o.fl.) og þjóðhátiðar-
ballett og haldið griðarmikla
þjóðhátið. Já, þar komust karla-
kórar og lúðrasveitir i feitt, sann-
kölluð vertið.
Reyndar hafa Klásúlur ekki
beint andstyggð á slikum skraut-
sýningum, en sárnar það mest
hve margir forkólfar þjóðfélags-
ins virðast vera komnir úr tengsl-
um við hugsanagang og lifsskoö-
anir ungs fólks. Þeir reyna ekki
einu sinni að gera tilraun, hvað þá
meira. Hefði ekki veriö hægt að
halda popptónleika eða brydda
upp öðrum skemmtunum fyrir
þennan aldurshóp? Kannski að
aldrei hafi verið hugsað um það?
Við vitum þá hvar viö höfum
þessa menn.
Popptónlistin hefur hvorki ver-
ið betri né verri þetta árið en
mörg önnur. Þó virðist Klásúlum
að ýmis teikn séu á lofti um að úr
sé loksins að rætast. Mjög marg-
ar hljómplötur hafa komið út upp
á siðkastið, en það sem meira er
um vert, gæði þeirra hafa stór-
batnað frá þvi sem áður var.
Sumar breiðskifanna jafnast
fyllilega á viö breiðskifur ýmissa
stórlaxa poppsins. En ansi er hætt
við aö gróska þessi sé aðeins
bundin viö jólin, hátið kaupa-
héðnanna, og að bylgjan fjari
hægtog rólega út á fyrstu mánuð-
um nýja ársins. Klásúlur verða
samt að vona að ekki sé mikið
mark takandi á hrakspánni.
Ekki er liklegt að siðgæðinu
hafi hrakað að ráði á árinu þó aö
fikniefnadómstóllinn hafi dæmt i
fleiri málum en i fyrra, fleiri hafi
verið teknir fyrir grun um meinta
ölvun við akstur og jafnvel ekki
þó gistinýtingin i Hverfisteininum
hafi verið með besta móti i ár.
Siðgæðið er reyndar þannig fyrir-
bæri að ekki er gott að skynja
hræringarnar, ef maður er i miðri
hringiðunni, og verður þvi hver
og einn að dæma fyrir sjálfan sig.
Oft vill það brenna við að mað-
ur sjái aðeins neikvæðu hliðarn-
ar þegar litið er til baka yfir far-
inn veg. Það verður þvi að segjast
að árið 1974 hafði sinar björtu
stundir og þær margar. Ánægju-
stundirnar hefði verið hægt að ti-
unda i réttri röö, en skynsamlegrs
er að vekja fólk til hugsunar um
það sem miður fer i þvi skyni að
reyna að knýja fram úrbætur og
gera þannig gönguna fram götu
lifsins auðveldari og ánægjurik-
ari.
Klásúlur óska lesendum sinum
nær og fjær gleðilegs nýs árs.

i
Hvaö á að gera
á gamlárskvöld?
Hvað á að gera á gaml-
árskvöld? Þessi spurning
brýst fram hjá æði mörg-
um stuttu fyrir áramótin
og það eigi að ástæðu-
lausu, þvi að flesta lang-
ar ekki til að gera ná-
kvæmlega það sama í ár
íhaldssemi
og í fyrra. En endirinn
verður ugglaust sá, að
þeir, sem fóru í Tónabæ,
fara i Tónabæ, og þeir
sem fóru í Klúbbinn fara
í Klúbbinn, þeir sem fóru
í partí fara í partí og þeir
sem voru heima verða
heima.
Vitahringurinn virbist vera að
mestu lokaður, og þó. Er ekki
þjóðráð að einsetja sér að gera
ekki það sama og i fyrra og
reyna þannig að skapa litróf
gamlárskvölda sem auðvelt
væri að aðgreina i hugskoti
minninganna? Þá yrði gamlárs-
kvöldið 1974 ekki eins og 1973,
sem var alger endurtekning á
gamlárskvöldinu 1972, heldur
þjóðhátiðaráramótin okkar Ind-
riöa og Matthíasar, kvöldiö
sem....
Ef að unglingur þjóöhátiðar-
ársins væri spurður að þvi hvað
hann ætlaði að skemmta sér um
áramótin, myndi hann eflaust
svara þvi, að hann ætlaöi að
„detta I það”. Eitthvað annað?
É)g veit það ekki, jú, kannski
fara á ball. Þetta minnir okkur
á það hversu vel er búið að inn-
ræta ungu kynslóðinni þann
hugsunarhátt þeirra sem eldri
eru, að brennivinsþambið komi
ávallt fyrst, siöan megi fara að
hugsa um aðrar skemmtanir.
Enda er það nú svo, að æði
margar pytlurnar hverfa ofan i
landann um hver áramót, jafnt
unga sem aldna. Og hver kann-
ast ekki við fyrirvinnuna sem
skreppur i Rikið og kaupir einn
kassa af Bakkusarprófjanti til
áramótanna. Kannski að það sé
einmitt i slikum tilvikum að
unglingarnir komast i fyrstu
snertingu við guöaveigarnar?
Hvað um það, þá látum við
þetta nægja um þjóðarbölið að
sinni.
Vegna ihaldssemi hefur okkur
oft tekist að gera skemmtanir
að vanabundnum athöfnum og
þær þannig misst aö miklu leyti
upphaflegt gildi sitt. Svo hefur
einnig farið hjá mörgum með
áramótagleðina eins og áður
var bent á. Þvi eigum við aö rifa
af okkur fjötra vanans og
brydda upp á einhverju nýju um
þessi áramót, þó ætiö með það i
huga að meðalhófið sé mikil-
hæfast.
Góða skemmtun.
í skemmtanavalinu er aö eyðileggja stemmninguna