Þjóðviljinn - 06.04.1975, Side 11

Sunnudagur 6. aprfl 1975. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 11
Mér leiöist
ef ég
geri ekkert”
part sumars urðu ritstjóraskipti,
og Gylfi Gröndal tók við. Þá var
mér boðið að vera áfram, sem ég
þáði með þökkum og var þar
alveg til vors ’72, þrjú ár, og
likaði mjög vel. Ég skrifaði þar
vitt og breitt, var i viðtölum,
greinum og þýðingum, og svona
hinu og þessu þýddi t.d. „The
Graduate”, og svo var ég með
poppþátt, „Heyra má þótt lægra
láti”. Nú, og svo var það 1972 að
Indriði G. Þorsteinsson sem þá
var ritstjóri Timans, bauð mér að
koma og vinna á Timanum, þá
hafði mig lengi langað á dagblað,
svo ég fékk mig lausan frá
Vikunni með hálfsmánaðar fyrir-
vara og var á Timanum um
sumarið, geysilega gaman, enda
á kafi i Fisher/Spassky-ein-
viginu. Haustið ’72 fór ég til Svi-
þjóðar á skóla, sem kenndi blaða-
mennsku. Ég lærði sænsku,
kynr.tist ágætu fólki og lærði tölu-
vert i blaðamennsku, þó ekki i
sjálfum skólanum, heldur á
kúrsum, sem ég tók utan hans. Ég
kom heim um vorið og fór beint á
Timann og i einvigisskrifin (Það
var helviti .gott núna þegar við
vorum úti i Ameriku, þá hitti
maður alls kyns fólk sem spurði:
Hvaðan eruð þið?”, og við svör-
uðum: „Reykjavik”.
„Reykjavik”, sögðu þeir þá,
„já Fischer, já, já”. Við vorum
orðnir dálitið leiðir á þessu og svo
þegar einhver sagði enn svona
,,já já Fischer, Spassky, Fischer”
spurði Pétur Kristjáns (söngvari
Pelican) á móti: „Hvaðan ert
þú?” og hinn svaraði: „Ég er
hérna frá Ameriku”
„O. Watergate!” sagði þá
Pétur
Um haustið ’73 hafði ég fengið
skólapláss i Columbia Graduate
School of Journalism i New York,
það er liklega besti blaða
mannaskóli i heiminum og þaðan
fer fólk með meistarapróf, en þar
sem ég hafði ekki þennan aka-
demiska bakgrunn, sem var
nauðsynlegur þá hefði ég ekki
fengið meistaraprófið, en gert allt
annað eins og hinir. Mér fannst
það ekki skipta neinu máli og var
tekinn inn sem „special student”.
Mér fannst þetta töluverð upp-
hefð en rak mig svo á, að þeir
vildu fara að kenna mér
ameriska blaðamennsku. Blaða-
mennska getur aldrei verið annað
en endurspeglun á þvi þjóðfélagi
sem maður lifir i, maður skráir
söguna og svo framvegis, en það
er að sjálfsögðu svo gifurlegur
munur a amerisku og islensku
þjóðfélagi. Mér fannst þetta ein-
hvern veginn ekki fara rétt i mig
og ég hætti fljótlega. Auk þess er
New York stórskaðleg fyrir sál og
likama hvers einasta manns. Ég
er búinn að fara þangað 4-5
sinnum siðan og mér liður aldrei
vel, mér liður iila New York finnst
mér þrúgandi og andstyggileg,
einhver viðbjóðlegasti staður á
jörðinni. Það eina sem ég hef séð
og kynnst i New York er skepnu-
skapurinn sem þrifst þar.
Ég þvældist þó um, áður en ég
fór heim, heimsótti vini og kunn-
ingja, sem ég hafði eignast þegar
ég var þarna ’67 og ’68. Þegar ég
kom heim, hafði ég ekkert að
gera og var orðinn heldur
ruglaður og leið bara djöfull illa,
enda hafði ég orðið fyrir slæmum
persónulegum áföllum.
Frjáls blaðamennska
og flokksvaldið
Svo var mér boðið á Alþýðu-
blaðið, og fannst Alþýðublaðið þá
ansi ferskt. Á Alþýðublaðinu var
á þessum tima rekin fyrsta og
eina frjálsa ritstjórnin hérlendis
og þar lærði ég afskaplega mikið.
Þar fannst manni maður vera að
gera eitthvað, sem skipti máli, en
við urðum reyndar fyrir stórkost-
legu skitkasti úr öllum áttum.
Blaðið var leigt á þessum tima,
flokkurinn stjórnaði þvi ekki, og
Freysteinn Jóhannsson ritstjóri,
hann var ungur og freskur, og við
gerðum þarna margt gott. Nú,
svo tók flokkurinn við snemma sl.
vor, og þetta varð leiðinlegt og
svo endaði þetta eins og allir vita,
að við urðum að hætta, hreinlega
pindir i burtu, fengum ekki
borgað. Á meðan islensk blöð og
útvarp/sjónvarp eru i klóm
stjórnmálaflokkanna eins og nú
er undantekningalaus regla, er
þýðingarlaust að tala um frjálsa
biaðamennsku og frjálsa
skoðanamyndun. Sama hvaða
flokkur á i hlut. Kratarnir eru
varla verri en hvað annað. A
Alþýðublaðinu var ég i 13 mánuði,
þangað til 1. nóvember siðast
liðinn.
Framkvæmdastjórn
Pelican
I september hafði ég tekið að
mér að sjá um Pelican að svo
miklu leyti sem timi minn og
aðstæður leyfðu. Þá hafði ég áður
unnið með þeim hljómleikana i
ágúst, ég hafði lika farið með
þeim til USA i upptökuna á fyrstu
plötunni i boði þeirra. Við höfum
lengi verið góðir kunningjar og
þeir vildu fá mig inn til að sjá um '
framkvæmdastjórnina, þvi að
það var orðið þeim alveg óger-
legt. Pétur sá aðallega um þessa
hluti og hann hafði ekki orðið
tima til að stunda æfingar og ekki
neitt neitt. Ég sló til, og þegar ég
hætti hjá Alþýðublaðinu þá fór ég
meira út i þetta og jafnframt fór
ég að vinna hjá Ámunda
Ámundasyni, en ég hafði áður séð
um erlendar bréfaskriftir fyrir
hann og samböndi við útlönd. Ég
var hjá Ámunda i tvo mánuði, sá
um Slade-hljómleikana, jazz--
hljómsveitina sem kom hingað,
Kings of Jazz, og gerði svona
ýmislegt. Um áramót þá vorum
við Pelican ákveðnir i að fara til
Ameriku að gera þessa nýju
plötu.
Möguleikar Pelican
á bandariskum markaði
Við reiknum frekar með þvi að
hún verði gefin út viðar, en hér,
allir textar eru á ensku og i þetta
skipti finnst mér það út af fyrir
sig réttlætanlegt. Fjöldi fyrir-
tækja hefur sýnt áhuga, einmitt i
Framhald á 22. siðu.
Gina og Fidel: konur I minu Iifi? Það fer nú dálitið eftir aðstæðum.
V
I
Gina
Lollobrigida
heimsækir
Castro
velkomna. Fór strax vel á með
þeim og meðal þess sem Gina
spurði að var hlutur kvenna i lifi
Fidels, en hann er maður
einhleypur eins og kunnugt er.
Fidel svaraði heldur svona
óljóst: konan, sagði hann, skipar
mikinn sess i lifi minu og til-
finningaheimi. I hvaða mæli? Það
er ekki gott að segja, það fer eftir
aðstæðum, eftir augnablikinu. Oft
gengur pólitlkin fyrir en svo tekur
konan e.t.v. við aftur. Allt i bestu
friðsamlegri sambúð. Ginu þótti
mikið til lifsþróttar Fidels koma:
hann hamast i körfubolta eins og
unglamb og er þó 47 ára, og tekst,
með herkjum þó, að sigra
stúdenta i körfubolta. Hún gefur
honum svofellda einkunn: „Hann
er einstakur maður. Hjartahlýr,
skilningsrikur og afar mannlegur
að þvi mér finnst. Hann talar ekki
hárri röddu, það er eins og hann
hvisli. Mér finnst ég skilja af
hverju þjóð hans þykir svo vænt
um hann. Ræður hans, sem oft
Hann er hjartahlýr
Gina Lollobrigida kvik-
myndastjarna hefur á
undanförnum misserum
,,saf nað" frægu fólki.
Helsti vinningur hennar í
þessari söfnun er Fidel
Castro, sem hún fékk að
fylgjast með nokkra daga
á Kúbu, og sýndi hann
henni skóla og búgarða
sem og sjálfan sig í borð-
tennis við stúdenta eða í
körfubolta við ráðherra og
iþróttagarpa.
Gina lá nakin við sundlaug húss
þess i Havana sem henni hafði
verið visað á þegar Fidel kom þar
askvaðandi að bjóða hana
standa átta eða tiu stundir hafa
dáleiðandi áhrif á kúbumenn”.
Ginu leist og mætavel á breyt-
ingar þær sem orðið hafa á Kúbu
undir stjórn Fidels, enda þótt nún
nemi ekki að ráði staðar við þær
fyrir persónudýrkun sinni. Svo
fór, að undir lokin gáfu þau Gina
og Fidel hvort öðru armbandsúr
með samhljóða áletrun: Með
aðdáun. Frá Ginu. Frá Fidel.
Þröstur Magnússon
Víð höftim
reiðaifærin og
verkunar-
vörurnar

Við erum umboösmenn fyrir:
Þorskanet frá:
MORISHITA FISHING NET LTD.
”lslandshringinn” og aðrar plastvörur frá
A/S PANCO
Víra frá:
FIRTH CLEVELAND ROPES LTD.
Saltfiskþurrkunarsamstæður frá
A/S RAUFOSS og PYROFABRIKKEN
Slægingarvélar frá:
A/S ATLAS
Loðnuflokkunarvélar frá
KRONBORG
Fiskþvottavélar frá:
SKEIDES MEK. FABRIKKER A/S
Pökkunarvélar fyrir saltfisk frá
A/S MASKINTEKNIKK
F/V Kassaþvottavélar frá:
FREDRIKSONS
Bindivélar frá
SIGNODE
Umboðssala fyrir:
HAMPIÐJUNA H.F
Innflytjendur á salti, striga og
öllum helstu útgerðarvörum.
.. SAMBAND ÍSLENZKRA SAMVINNUFÉLAGA
@ Sjávarafurðadeild
SAMBANDSHÚSINU RVÍK, SÍMI 28200