Þjóðviljinn - 10.10.1976, Blaðsíða 21

Sunnudagur 10. október 1976 ÞJóÐVILJINN — SIDA 21
— Hvers vegna skapaðiröu þessa löngu trjá-
boli?
— Heldurðu að hægt verði að finna afdrep undir _
trjánum ef krónurnar eru niöur við jörð? t i
— Verður erfitt að búa til blómin?
— Nei, blessaður vertu, það er æfing fyrir byrj-
endur...
Baldursbrárnar:
— Þegar þið setjiö blöðin á skuluð þið forðast
aliar töiur sem fimm ganga upp I....
Sköpun mistilteinsins:
— Hann er sá eini scm mundi eftir þvf aö nýtt ár
er að byrja...
I rósa-
garðinum
Lofsverð fróðleiksfýsn
Það væri gaman að fá að vita
hvað hljómlistarmaðurinn sagði
áður en hann var sleginn i rot.
Lesendabréf i VIsi
Hið íslenska sjónarhorn
Vonandi halda blöðin áfram að
seljast út á greinar Alfreðs og Vil-
mundar, og þá munu nöfn þeirra
skráð i mannkynsögu komandi
kynslóða, þegar Hitler og Nixon i
eru gleymdir.
Bréf I Velvakanda
Glöggir menn
islenskir sherlockar
Lögregluvarðstjórar, sem
Morgunblaðið talaði við, voru
sammála um að ein helsta ástæð-
an fyrir mikilli ölvun væri sú, að á
föstudögum hefði farið saman út-
borgunardagur mánaðar- og
vikulauna.
Morgunblaðið
Sælir eru hógværir
Ég tel mig eiga margar bækur.
Stöku þeirra hefi ég ritað sjálfur.
Jón H. Þorbergsson i Morgun-
blaðinu
Hver skyldi vera dæmi-
gerður ekki-lesandi Tím-
ans?
Dæmigerður ekki-kjósandi i
Vestur-Þýskalandi er kona innan
við þritugt, ófaglærð, skilin og án
fasts aðseturs.
Tfminn
Vísindaleg söguskoðun
En allt er þetta þáttur i skipu-
lagðri stórfelldri rógsherferð á
hendur Framsóknarflokknum af
hálfu þeirra afla, sem telja hann
rnestan þröskuld i framgangi
öfgastefna jafnt til hægri og
vinstri. Þess vegna eru Dagblaðið
og Þjóðviijinn nú i faðmlögum
hvað þessa rógsherferð snertir,
likt og nasistar og kommúnistar i
Þýzkalandi fyrir valdatöku
Hitlers.
Þ.Þ. i Timanum
Við þessir lífsreyndu
Undirritaður þarf að minnsta
kosti ekki heila kvikmynd til að
segja sér að kynlif geti átt sér
staö i búningsklefum iþrótta-
manna (þetta er jú iþrótt út af
fyrir sig), á knæpum, á baðhús-
um, I hengikojum á skipsfjöl, og
svo framvegis.
Einn sálufélagi undirritaðs
benti og á, að sama einhæfnin
gilti i aðferðunum — með öðrum
orðum: ekkert nýtt eða athyglis-
vert.
Einhæfnin allsráðandi og mætti
jafnvel ætla aö leti hafi ráðið þar
nokkru um. Þeir heföu jú getað
látið þann tattóveraöa taka hana i
simaklefanum, fjandakornið.
Kvikmyndagagnrýni Timans.
Elskulegt umburðarlyndi
Maðurinn hefur fullan rétt til að
segja álit sitt þetta eru jú hans
plötur.
Slagsiöan
ADOLF J.
PETERSEN
VÍSNAMÁL
ENGINN BJÓ MÉR
AUMUM SKJÓL
Nú stendur sláturtiðinyfir,
svo búast má við sviðamessu að
þekktum sið, um hana orti Jón
Thoroddsen þessa visu:
Etum, bræður, ákaft svið
oss svo hrokafyllum,
höfum tóu og hundasið,
hungrum þá á millum.
Mariufiskur var sá fiskur
nefndur er byrjandi dró fyrstan
úr sjó, sá var siður að gefa hann
fátækum, en sá er dró fyrstur
fisk i róðri var sagður hafa
kropið að konu nóttina á undan,
um það er þessi visa: höfundur
ókunnur.
Þyrsklingur um þorska grund
þykir nauðatregur,
sá hefur fipiað seima hrund,
sem að fyrstur dregur
Reimt þótti i sæluhúsinu á
Reykjaheiði hér áður fyrr. Eina
nótt gisti þar ferðamaður er hét
Bjarni Sveinsson. Er hann var
sofnaður, dreymdi hann að til
sin kæmi karl einn mikill og
kvæði visu þessa:
Enginn bjó mér aumum skjól
úti á dauðans hjarni,
bjóst ég þá I klakakjól,
komdu með mér Bjarni
Eyjasels-Móri, aðsópsmikill
draugur á sinni tið, hefur fengið
sina ævisögu skráða af Halldóri
Péturssyni, en það var Björn
Ólafsson bóndi á Hrollaugsstöð-
um sem kvað um hann i tiðavis-
Fyrst um ráman raddarvang
róminn hlýt ég þenja,
fer ég að segja af fjandagang
fremur en til er venja.
Einn i Hlið kom upp á jörð
úr niflheimasalnum,
annar Vopna fer um fjörð,
finnst hinn þriðji á Dalnum.
Illt má heyra af þeim gest,
ei trúi ég sig feli:,
þessi vondi þjáir mest
þá i Eyjaseli.
Sennilega fara svo ýmsir
draugar á stjá nú með haust-
nóttum. Þormóður Pálsson i
Kópavogi kveður:
Augnageir og Óli kálfur,
aumt er stjórnarlið.
Matti flón og Matti álfur,
margt er notast við.
Sléttubandavisu þessa gerði
Sigurður Bjarnason frá Kata-
dal:
Blfða gljáði veður við
veiða meiðum skeiða,
kviða hrjáði hreður hið
heiða leiði greiða.
Guðmundur Ketilsson á 111-
ugastöðum kvað:
Þegar starf mitt eftir á
alit er gleymsku faiið,
Illugastaða steinar þá
standið upp og talið
Óliklegt er að starf hans i
Vatnsdalshólum verði falið !
gleymsku.
Leirulækjar-Fúsi huggaði
ekkju eina með þessari visu:
Fjandinn hefur sótt hans sál,
sem að fleirum lógar,
hann er kominn i heljarbál
og hefir þar pislir nógar
Jóni Grimssyni á Hjallasandi
(f. 1840), þótti konu einni þaðan
illa greitt fyrir sumarvinnuna
hjá bónda þeim er Þorsteinn
hét, inni i Dölum, svo Jón kvað
við Þorstein:
Fyrir kvelling háðungar,
handar svella viður,
þar sem fellur flóð I mar
fleygðu elli niður:
Auðs fyrir beðju útlátin,
— af þvi gleðjast máttu —,
þarna er kveðjan, Þorsteinn
minn
þér að geðjast láttu.
Skömmu siðar drukknaði
Þorsteinn.
Séra Jón Jónsson gamli á
Staðarhrauni 1540-1653, varð 113
ára að aldri og prestur i 70 ár,
taldi fram eigur sinar:
Niu á ég börn og nitján kýr,
nær fimm hundruð sauði,
sjö og tuttugu söðladýr,
svo er háttað auði.
Faðir Steins biskups var Jón
Þorsteinsson á Hjaltabakka
(1598-1674) átti 34 börn, hann
kvað þessa þekktu visu:
Dóma grundar, aldrei ann
illu pretta táli,
sóma stundar, hvergi hann
hallar réttu máli.
Visunni má velta á þrjá vegu
með þvi að færa kommuna til,
þá fær visan aðra merkingu.
Séra Jón Sigmundsson i
Þykkvabæjarklaustri (f. 1655)
var ekki i neinu vinfengi við Jón
Vidalin biskup, en þegar hann
frétti lát biskups kvað hann:
Eftir lifir áttræð mold
ein af striði þessu,
syngur enn á Svanafoid
sinuin guði messu.
Svanafold er sama og Alfta-
ver.
Einhverntima hefur Steinunni
Finnsdóttur i Höfn i Melasveit
þótt blása kalt á norðan og
kvað:
Við norðanveðri i Höfn er
hnýtt,
hvirflar ’ann upp úr sænum,
kerlingunum kemur það iitt,
þær kreppa sig inni i bænum.
Páll Vidalin var eitt sinn á
ferð, en hlaut slæmt veður og
færð, svo hann reyndi að kveða i
sig kjark:
Af mér drcgur, ellin þó
æskuna týnda sýnir,
fyrri hefi ég farið um snjó
förunautar minir.
En þctta breyttist svo hann
kvað:
Fyrir þreyttum ferðasegg
föiskvast ljósin brúna,
ráði guð fyrir oddi og egg,
ekki rata ég núna.
Jón Magnússon bróðir Arna
prófessors, var vel lærður gáfu-
maður, en svo kvenhollur var
hann, að hann missti hvert
embættið af öðru fyrir ólöglegar
barneignir. Hann reyndi að
bliðka konu sina eftir þiðju
framhjátökuna með þessari
visu:
Lengi skipast heitin hörð,
hugur minn engu kvfðir,
lætur dvina linna jörð
leiðist tii um siðir.
Liggur vegurinn þangað?
spyr Jóhann J. E. Kúld:
Gengisfall og gengissig,
götur islands þramma.
Eru að riða öllu á slig
aurapabbi og mamma.
Er það máski okkar leið
út i vesturbláinn.
Að enda sjálfstætt æviskeið,
afhenda svo náinn?