Þjóðviljinn - 13.02.1977, Síða 21

Sunnudagur 13. febrúar 1977 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 21
Sköpun
dýranna
Fer þetta ekki vel svona?
Sjáiö þér betur núna?
LitiB er ungs manns gaman
I rósa-
garðinum
Skelfileg er spillingin
Hvernig fyndist mönnum ef
Sigfús Jónsson ætlaöi aö setja ts-
landsmet i 10 kílómetra hlaupi og
léti félaga sinn I 1R, Agúst As-
geirsson, hlaupa fyrstu 5 kfló-
metrana?
DagblafiiB
Leyfið börnunum að koma
til mín
Mér finnst þaö ekki hægt aö
skirt sé meBan á messu stendur.
Börnin eru flestum alveg óviB-
komandi.
DagblafiiB.
Beðið um óskrúbbaða heila
Algengt er aö foreldrar láti
uppeldi barna sinna i hendur
heilaþveginna menntamanna til
aö losna viö þaö.
Dagblafiifi
Valfrelsið
Ef aö engir hnappar eru á
jakkanum þinum þá mælum viö
meö þvi, aö þú annaöhvort giftir
þig eöa skiljir.
Svenska Dagbladet
Geir hefur ekki nógu al-
varleg augu
Einu sinni var þaö stefnumál
sjálfstæöismanna aö óska eftir
fækkun á starfsliöi Sovétrikjanna
hér á landi...Þetta er ekki haft
lengur i hámæli hjá flokksforyst-
unni, en ástæöa er til þess nú aö
taka undir þessa kröfu sjálf-
stæöisflokks...TIDindin um sovét-
njósnir I Noregi hljóta aö veröa
litin alvarlegum augum hér á
landi.
Markús örn Antonsson i Visi.
Ber er hver aö baki
Tungur heildsala og annarra
einkaframtaksmanna eru þegar
farnar aö vökna af tilhlökkun aö
geta nú innan tlöar sleikt aug-
lýsingar Sambands Islenskra
samvinnufélaga og llmt þær á
bréf til viöskiptavina sinna innan
lands og utan.
Dagblaöifi
Hin æðri speki
Eitt liffæri veröur óþarft og
annaö kemur i staðinn. En eitt lif-
færi er þó alltaf nauösynlegt til
þróunarinnar sjálfrar en þaö eru
kynfærin. Kynfæri karlmannsins
(fallus) er hiö skapandi afl sem
getur bætt manneskjuna.
Visir.
Af hverju datt mönnum
þetta ekki í hug fyrr?
Viö ættum kannski aö byria i
skólanum og strax á fyrsta degi
segja öllum nemendum aö þeir
séu bestir. A vinnustöðvum gætu
menn gert alla aö forstjórum.
Meö þessu móti mætti komast hjá
miklu af öfund.
Leifiari Fyns Amts Avis.
Bróðurleg samstaða
Presturinn er kominn I heim-
sókn og les upp úr bibliunni fyrir
konu alkóhólistans og börn meöan
hann liggur dauöadrukkinn i
rúminu.
Upplýsingarit dönsku kvenna-
hreyfingarinnar.
ADOLF J.
PETERSEN:
VISNAMÁL
Dreymdi föng
og djarfan byr...
— Og hvafi köllum vifi nú þennan snjóhvita
hund?
Tækni nútimans er oröin þaö
umfangsmikil, aö þess væri
harla litill kostur fyrir einn
mann að geta ráöiö þær gátur
sem eru huldar I athöfnum huga
og handa.
Tölvur gripa nú inn I daglegt
lifmanna og vinna ýms verk á
skemri tima en maöurinn ann-
ars gæti gert; nú er svo komiö aö
menn bera meö sér tölvu ýmist I
vasanum eöa skjalatöskunni og
gripa svo til hennar þegar þeim
finnst þeir þurfa þess meö. En
Óskar Þóröarson frá Haga hef-
ur sina skoöun á nytsemi tölv-
anna og segir:
Þurfi tölvu til afi lifa,
tæpan met ég þjóöar hag.
Meira afi vinna, minna afi
skrifa
myndi vera þörf i dag.
Eflaust hefur óskar ekki haft
tölvu til aö reikna út eftirfar-
andi:
Bremsulaus er billinn minn,
bofiiö tæpast mikiö i hann,
ætti ég, vinur, aufiinn þinn
efiaust mundi ég fá mér
nýjan.
Kannski fer aö koma aö þvl
iaö spá veöri meö tölvu, en
'óskarhefur sina aðferð viö veö-
jurlýsingar:
AOan kyngdi ofan snjó,
óbar lygndi i skyndi,
færfiin þyngdist, frosti úr dró,
feikn svo rigndi i vindi.
Hraöi og hávaöi umferöarinn-
ar getur oröiö þess valdandi aö
maöur veröi ekki réttu megin á
stignum. Jóhannes Asgeirsson
frá Þrándarkoti kveður:
Bilaþröng og margir menn,
mæla löngum veginn.
Þó á göngu er ég enn
alltaf röngu megin.
Jóhannes segist lika vera úti-
göngumaður:
Dreymdi föng og djarfan byr,
dags i þröng er glafiur.
Er þó löngum einsog fyr
dtigöngumaöur.
Ég ætlaöi aö setja mér þaö
markmiö aö birta ekki visu
nema ég vissi fyrir vist, hver
væri höfundur hennar, en þá
komu svo margar góöar visur
upp úr safni minu sem voru án
höfunda, aö mér fannst ágæti
þeirra réttlæta þá ákvöröun aö
taka þær meö og eiga svo von á
þvi' að lesendur Vlsnamáia
brygöustvel viö og létu mig vita
hiö rétta um höfundana; þaö
hefur gerst i fáum tilfellum, og
er það þakkarvert.
Viö þær visur sem ég veit ekki
fyrir vist hverjir séu höfundar
aö hef ég sett ortán: Höfundur
ókunnur; þaö þýöir aö hann sé
mér ókunnur en ekki aö hann sé
þar meö öllum ókunnur. Nú set
ég hér nokkrar vlsur sem ég hef
ekki höfunda aö og biö lesendur
aö bæta úr þvi ef þess er kostur;
höfundarnir eru mér ókunnir.
Hér er falleg siglingavisa:
Skall i bofium brimrótiö,
ball i voöum slyngum.
Hallaöi gnoöin vöngum viö,
vall þar froba kringum.
Um formann i Þorlákshöfn er
þótti sækja fast sjóinn var kveö-
iö:
Þjóöin flest i Þorlákshöfn
þvi til lýta sneri.
Þorsteinn út á þorska dröfn
á þriöja i páskum reri.
Vegalengdin milli Selvogs og
Eyrarbakka var þannig mæld:
Af Eyrarbakka út i Vog
—er svo mældur vegur—
átján þúsund áratog
áttatiu og fjegur.
Svo eru þaö miöin út frá Snæ-
fellsnesi:
Langt er út aö Lúðuklett,
legiö getur þar bátur.
Bjarnarfoss undir Búöaklett
breiöan Gölt i Látur.
Hamförum Ægis lýsir Björg
Einarsdóttir (Látra-Björg)
þannig:
Grundir, elfur, salt og sandur
sjós meö dunum,
undir skelfur allt af fjandans
ólátunum.
Og Látra-Björg heldur
áfram:
Brimið stranga óra er
ymja drangar stórir hér,
i Fimbulvanga glórir gler
glymja ranga-jórarner.
Eftirfarandi siglingavisu
kvaö Jón Jónsson Torfabróöir:
Vindur gall I voöunum,
velti fallið gnoöunum,
belgur skall viö boöunum,
boröiö vall I froöunum
Hákon Hákonarson, i Brokey,
kvaö I logni og ládeyöu:
Komi leiöi um kembings heiöi,
Kára beiöi ég veiti liö.
Boöar freyöi, skaflar skeibi
skutinn breiöa aftan viö.
1 Ólafsrimu Grænlendings
segir Einar Benediktsson:
Strauma kaldra brúast bil
blasir skammur vegur,
drauma aldna túnsins til
taugin ramma dregur.
ólduskriöiö getur haft tvenns-
konar merkingu og róöurinn
lika. Sveinn Hannesson frá Eli-
vogum hefur þekkt þaö
Lifs mér óar ölduskrið,
er þaö grófur vandi
aö þurfa aö róa og þreyta viö
þorsk á sjó og landi.
Róöur sá er ísléifur Gislason
fyrr kaupmaöur á Sauöárkróki
lýsir ieftirfarandi visu, ber meö
sér lik viðhorf:
Yfir bárur ágirndar
elligrár og slitinn,
réri árum rógburöar
rann af hárum svitinn.
Svalt er á seltu, og Siguröur
Breiöfjörö sigldi oft krappan
sjó.enda kvaö hann viö eitt slikt
tækifæri:
Hvals um vaöal vekja riö
vindar aöalbornir.
Holgómaöar hrina viö
Hrannastaöa-nornir.
Kammerjunker Leventsow
var stiftamtmaöur á Islandi.
Misvel gekk alþýöu mannaað
bera fram nafn hans og stööu-
heiti, þannig varö t.d. kammer-
junker aö koparhlunk. Um þetta
kvað Kristján Jóhannsson
prófastur i Stafholti þessa visu:
Undir dunkar aidan mjó,
allir krunka hrafnar þo.
Koparhiunkur kom af sjó
kammerjunker Leventsow.
Svo er best aö nota tækifæriö
og leita til lesenda Visnamála
meö aö botna þennan visu-
helming:
Löngu þekkt er iokaráð
lýö sem blekkti foröum.
Siöari helming má senda til
Þjóöviljans, Siöumúla 6, merkt
Visnamál,