Þjóðviljinn - 26.02.1977, Síða 2

2 SIDA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 26. febrúar 1977
AF ALMANNAROMI
Nokkrir nemendur í félagsfræðum vinna nú
að því að kanna afbrotahneigð framsóknar-
manna.
Er það von þessara lærdómsmanna, að hægt
verði að varpa nokkru Ijósi á orsök þess, hve
oft framsóknarmenn ber á góma, þegar svik,
prettir og alls kyns prakkarastrik verða upp-
vís.
Rannsókn þessi er komin vel á veg, og er
þess að vænta að niðurstöður verði birtar á
næstunni.
Stofnað var til þessa framtaks að undirlagi
nokkurra ærukærra bænda í landinu og eru nú
rannspknirnar á lokastigi og benda ótvírætttil
þess, að fræðilegur möguleiki sé á því, að
menn aðhafist eitthvað í blóra við lögin, án
þess hægt sé með gildum rökum áð bendla þá
við framsóknarflokkinn. Rétt er þó að geta
þess, að enn er ekki búið að staðfesta þetta
nema sem tilgátu, byggða á gögnum, sem enn
hefur ekki verið fullunnið úr.
Þessar rannsóknir hafa einkum beinst að
tveim tegundum framsóknarmanna, þ.e.
annars vegar f ramsóknarmönnum úr þéttbýl-
inu og hins vegar framsóknarmönnum úr
dreifbýlinu. Segja má, að búið sé að f ullkanna
óknyttahneigð síðari hópsins (dreifbýlisfram-
sóknarmanna), og hefur það komið í Ijós, að
bændum og búaliði í sveitum landsins óar við
því hvernig almannarómur hefur á undan-
förnum árum leikið félaga þeirra í þéttbýlinu,
en allar rannsóknir benda ótvírætt til þess, að
það sé jafnvel hugsanlegt, að til séu bændur í
landinu, sem séu stálheiðarlegir, jafnvel þótt
þeir séu framsóknarmenn.
Allt virðist benda til þess, að jaf n afgerandi
niðurstaða fáist ekki úr þéttbýlinu, en þó er
rétt að hafa það í huga að gjalda verður var-
hug við almannarómi, því þó sagt sé að hann
Ijúgi sjaldan, er hugsanlegt að hann ýki stund-
um dulítið, einkum þegar f ramsóknarmenn og
flokkur þeirra á í hlut.
Varla er nú orðið svo brotist inn í sjoppu og
karamellum stolið eða lakkrís, að almanna-
rómur reki ekki verknaðinn beint í raðir f ram-
sóknarmanna í þéttbýlinu, og þótt ekki hafi
enn tekist að sanna að til sé þéttbýlisfram-
sóknarmaður, sem ekki hafi eitthvað óhreint í
pokahorninu, þá er þó talið Ifklegt að það sé
ekki bein forsenda fyrir því að gerast lög-
brjótur, að vera framsóknarmaður. Vitað er
með vissu að glæpir hafa verið framdir á
(slandi, án þess að Framsóknarf lokkurinn
væri við þá bendlaður með nokkrum rökum.
Axlar-Björn var til dæmis ekki framsóknar-
maður, og ef einhver skyldi draga þessa full-
yrðingu í efa, er létt verk að sanna hana sagn-
fræðilega.
Ef marka má niðurstöður þeirra rannsókna,
sem fyrir liggja á afbrotahneigð framsóknar-
manna í þéttbýli, er hugsanlegt að þeim hafi
verið ætlaður of drjúgur skerfur í prakkara-
strikum, afbrotum, glæpum og myrkraverk-
um samtímans og að almannarómurinn hafi
farið yfir strikið í því að níða niður skóinn af
f ramsóknarmönnum.
Það var til dæmis lengi altalað að „Korkur-
inn" væri f ramsóknarmaður og að hann hefði
með því að nota sambönd sín á „æðri stöðum"
sloppið útúr fangelsinu á vellinum með hengi-
lás í vasanum, fyrir tilstilli Framsóknar-
flokksins. Einkum fékk þessi saga byr undir
báða vængi eftir að það þótti sannað, að ekkert
innflutningsfyrirtæki á íslandi annað en
Sambandið flytti inn appelsínugulan háralit,
en eins og alkunna er, málaði „Korkurinn"
hárið á sér appelsínugult til að fara huldu
höfði, en það varð honum einmitt að falli.
Appelsínugult hföuð er nefnilega óhuldasta
höfuðsem hugsast getur, og er appelsínugulur
litur raunar notaður á rjúpnaskyttur og annað
slíkt, sem týnist gjarnan, en þarf helst að
finnast aftur.
Nú hef ur hins vegar tekistað sanna það með
óyggjandi rökum að „Korkurinn" var ekki
framsóknarmaður.
Þó að e.t.v. megi segja að undantekningin
sanni regluna, þá fer ekki hjá því, að sú spurn-
ing vakni, hvort ekki séu til f leiri afvegaleidd-
ir brokkarar á skeiðveili þjóðlífsins á íslandi,
sem ekki eru þéttbýlisframsóknarmenn. Við
framsóknarmenn í þéttbýlinu munum ekki
lengur una því að vera bendlaðir við þau svik
og þá pretti, sem við hugsanlega höfum ekki
komið nálægt og munum í framtíðinni leggja
áherslu á að bæta ráð okkar og reyna með ráð-
um og dáð að koma í veg f yrir, að upp um okk-
ur komist, ef við beitum vafasömu framtaki.
Því, eins og prófessorinn sagði við bílstjór-
ann:
Fremja skaltu flest sem þér er bannað,
fallvalt gengi öðlast muntu um sinn,
því ef þeir glæpinn ekki geta sannað
aldrei var hann framinn, vinur minn.
Flosi.
VERÐLÁUNAGETRAUN Hvaö heitir skipið?
Þá er komiB aö siöasta skip-
inu I getrauninni I þessari viku
og geta þá lesendur bjóöviljans
sent rétt nöfn skipanna nr. 10-15
ef þeir vita þau og eiga þá
möguleika á bókarverölaunum.
Verölaunin aö þessu sinni er
hin glæsilega og eigulega bók
Haustskip eftir Björn Th.
Björnssonsem Mál og menning
gaf út fyrir jólin 1975. Sendiö
réttar lausnir til Póstsins, Þjóö-
viljanum, Siöumúla 6. Dregiö
veröur úr réttum lausnujn.
Skipiö sem myndin'er af er nefnt 1 blööum nær daglega. Þvl hefur veriö breytt nokkuö síöan þaö kom
fyrst til landsins.
Yerðlaun fyrir
skip nr. 1-5:
Dregið hefur verið úr réttum lausnum
Mjög margir hafa sent lausmr i
skipagetraun Þjóöviljans, og hef-
ur nú veriö dregið út nöfnum
þeirra sem sendu réttar lausnir á
skipum nr. 1-5. Upp kom nafn
Einars Stefáns Einarssonar
Garöastræti 49 Rvik. Veröur hon-
um send bókin Saga islenskrar
togaraútgeröar fram til 1917 eftir
Heimi Þorleifsson.
Segja má aö skipst hafi nokkuö i
tvö horn hvort menn höföu réttar
lausnir eða ekki, en skipin voru
þessi:
ALDARSPEGILL
✓
Ur íslenskum blöðum á 19. öld
Ekki er lán lengur en Ijei) er.
Fyrir sinnuleysi mitt, hefir oílengi undan
dregist aö geta þess í blö.tunum , aö næsil
sumar (1870) burtkallabist minn ástkæri eig-
inmabur Jón bóndi Jóhannesson á Geiteyjar-
strönd, á 55- aldursári. Hann var fæddur 18.
október 1815, en deybi abfaranóttina hins 17,
júlí 1870. liann var mesti ibju- og hagleiks-
mabur, þolgóbur í þrauium og þýblyndur í
umgengni. Geymir því meb sárum söknubi
mlnningu iátins ástvinar, hans eptirþreyjandi
volub ekkja.
Kristbjörg Ingjaldsdóttir.
Nr. lGullfoss (1915-1940 álslandi)
Nr. 2. Ingólfur Arnarson, siðar
Hjörleifur. Hann var fyrsti
nýsköpunartogarinn.
Nr. 3. Óöinn (1926-1936 á Islandi)
Nr. 4. Skjaldbreiö. Flestir
floskuöu á þessu þar sem Skjald-
breið og Heröubreiö voru nánast
eins i útliti. Hins vegar sigldi
Skjáldbreiö vestur um land, eins
°g fram var tekiö, en Heröurbreiö
fór austur um land.
Nr. 5 María Júlia,kom til landsins
1950.