Þjóðviljinn - 12.02.1978, Page 23

Sunnudagur 12. febrúar 1978 i ÞJÓÐVIUINN — SIÐA 23
kompan
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir
Þegar bílarnir
gerðu uppreisn
Einu sinni var Volks-
wagenbill. Hann keyrði
og spúði ryki hvert sem
hann fór. Hann vissi samt
ekki hvað mengun var.
En eitt sinn stóð hann við
gangstéttarbrún. Þar var
litið blóm sem hóstaði og
leit illa út.
,,Hvað er að, blóm?"
spurði bíllinn.
,,Þú og hinir bílarnir
eruð að gera út af við
mig".
„Hvernig þá?" spurði
bíllinn steinhissa.
„Þú spýrð ryki og kol-
tvísýringi, svo ég er alveg
að kafna."
„Fyrirgefðu", sagði
bíllinn, „ég meinti......"
„Þú meintir ekkert
með þessu, þetta segið þið
allir, en samt gerið þið
aldrei neitt. Aldrei komið
þið neinu í verk."
„En hvað getum við
gert?"
„Þið getið að minnsta
kosti hætt að fara í
gang."
„Já, það getum við
gert," sagði bíllinn glað-
ur.
Og strax næsta dag tal-
aði hann við besta vin
sinn í bilastæði fyrir
framan stórt hús. Litli
Volkswagenbíllinn sagði
besta vini sínum, sem var
Ford Cortina, frá samtal-
inu við blómið. En Ford
Cortinan vissi ekki alveg
hvernig þetta ætti að
ganga fyrir sig. Volks-
wagenbíllinn sagði, að
hann ætti að bera þetta út
til eins margra bíla og
hann gæti, en ekki til
strætisvagna og nauðsyn-
legra bíla, bara einka-
bíla. Og þetta gerði Ford
Cortinan. Og smátt og
smáttvissu allir bílarnir í
landinu um þetta.
Svo var það einn morg-
un, þegar fólkið kom að
keyra þá, að þeir fóru
ekki af stað.
„Hvur andskotinn
gengur að bílskrattan-
um? Ég verð víst að
kaupa mér nýjan bíl."
En allt kom fyrir ekki.
Enginn bíll fór í gang.
„Við verðum víst að
fara í strætó," hugsaði
fólkið.
í strætó gat fólkið
slappað af.
„Þetta er hreint ekki
svo vitlaust," hugsaði það
og hélt áfram að fara í
strætó, nema sumir fóru
á hjólum, en sumir bara
gangandi. Og fólkinu fór
að líða stórum betur, því
að loftið var miklu
hreinna og það voru færri
slys, og svo tók fólk eftir
því hvað trén og blómin
voru falleg. Fólkinu
fannst þetta miklu betra.
„Svona skulum við allt-
af hafa þetta," ákvað
f ólkið, og það stóð við þá
ákvörðun.
Sif Gunnarsdóttir, 12 ára,
Kleppsvegi2, Reykjavík
Krossgátan
Krossgáta Kompunnar
er létt. Ýmist er orð-
eða myndskýring. Skýr-
ingarorðin eru rituð í reit-
ina í stað myndar, þá á að
finna annað orð sömu
merkingar (samheiti).
Þar sem mynd er, á að
finna orð, sem er heiti
hlutarins sem myndin er
af. Orð sem er heiti hlut-
ar, veru, hugmyndar eða
verknaðar kallast nafn-
orð. Nafnorð eru fallorð,
sem bæta við sig greini.
Nafnorðin hafa tvær töl-
ur: eintölu og fleirtölu. (
þessari gátu eru nafnorð-
in, nema eitt, í eintölu.
Þau eru öll í nefnifalli.
Það finnst með því að
segja: „Hér er........" Svo
á að skrifa natnoróið,
einn staf i hvern reit.
Þegar búið er að fylla
út alla reitina á að setja
rétta staf i í tölusettu reit-
ina fyrir neðan, þá kem-
ur út rétt lausn.
STRUTAR
Tveir heimskir strútar stara
steinhissa út í bláinn.
— Ogni einhver vandinn
vesalings angastráin
stinga hausnum í sandinn.
V.D.
Myndagáta
myndunum fáið þið að vita hvað hann
heitir. Hann heitir tveimur fallegum,
norrænum nöfnum. Sé seinna nafninu
skeytt f raman við hið f yrra verður úr þvi
algengt nafn, líka mjög fallegt.
Reynið að búa til gátu um nafnið ykk-
ar, eða nafn pabba, mömmu eða ein-
hvers úr ættinni.