Þjóðviljinn - 20.01.1980, Blaðsíða 7

Sunnudagur 20. janúar 1980 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 7
* mér
dati það
í hus
Komu fagnandi f bak og fyrir'
mln elskulega vinkona og megi
guöirnir veröa þér og þinum
innan handa og fóta á nýbyrjuöu
ári líkt og þeir hafa sýknt og
heilagt veriö undanfarin ár meö
hreint ótrúlegum árangri.
Ég þakka ykkur hjónum jóla-
kort og þér þakka ég bráö-
skemmtilegt bréf og fróölegt,
sem hélt I mér llfinu á meöan ég
var aö horfa á jólaleikrit sjón-
varpsins á annan I jólum. Þaö
var nú meira stykkiö! Ekki aö
furöa þótt gagnrýnendur dag-
blaöanna hafi oröiö klumsa og
ekki vitaö um hvaö þeir ættu aö
skrifa. Blessaö fólkiö. Þaö er
áreiöanlega ekki hlaupiö aö þvl
aö vera dómari i landi sem á
enga rikisstjóm.
Hér I Húnavatnssýslu er mik-
ið talaö um forsetakosningar og
stjónarmyndanir. Mér heyrist á
fólki aö óskaforsetinn hafi enn
ekki gefiökost á sér, þannig aö
þú hefur ennþá sterka mögu-
leika. Af stjórnarmyndun hjá
okkur er þaö helst aö frétta, aö
herinn er kominn til Jan Mayen
og farinn aö passa uppá land-
helgina, en íhaldiö og Alþýöu-
bandalagiö langt komin meö aö
mynda rltósstjórn. Góöir fram-
sóknarmenn telja að ekkert
geti oröiö þeirri stjórn aö falli
nema ellin; verkalýösforystan I
vasanum á Lúövik en verðbólg-
an I nösunum á Geir.
Nota skal þitt
eigið naut...
Nei Friða mln, satt aö segja
þá kom mér ekki á óvart aö
GUÐLAUGUR ARASON SKRIFAR:
Bréf til Fríðu
heyra þessar fréttir af „vinkonu
okkar í gula húsinu”. Ég bjóst
alltaf við einhverjusllku eftir aö
hún skældiutan ínautiö á Sáms-
stööum þarna„um áriö. Blessuö
konan. En auövitaö er þetta allt
karlskrattanum aö kenna. Hon-
um heföi fariö betur aö hugsa
um slna eigin frauku I stað þess
aö færa sér I nyt rauöakross-
köllun vinkonu okkar. Og svo
verður karlinn pabbi hennar
auövitaö snældu vitlaus og telur
þetta niöurlægjandi blóöblönd-
un I kynstofmum samkvæmt
arlskum hugsunarhætti hans.
Já, blessuö konan. Viö skulum
vona aö hún sjái sig um hönd
næst þegar hún þarf aö standa I
stórræöum og noti þá sitt eigiö
naut.
Eins og nú horfir, sér maöur
fram á siöspillandi kynbóta-
móral þrátt fyrir þá staöreynd
aö hreinræktað sæöi er nú tekiö
aörenna frá Hrlseyingum upp á
land. Finnst þér þetta ekki vera
mál sem heyrir undir dóms-
málaráðherra? Væriekki ráö aö
stofna svo sem eitt embætti til
aö fylgjast meö þvi aö rétt naut
fari á réttar beljur? Er ektó ein-
hver atvinnulaus pólitlkus I
kratastöðinu þarna hjá þér sem
gæti tekiö þetta að sér fyrir
slikk?
Af húnverskum
húnum
Þetta er hálf ókristilegur tími
til þess aö skrifa þér sendibréf,
mln elskulega. Klukkan er að
ganga sex aö morgni. Ég hátt-
aöi á mjög svokristilegum tlma
en lá andvaka og gat ómögulega
sofnaö. Til þess aö nýta timann,
fór é g a ð velt afyrirmérýmsum
oröum sem ég hef rekist á
undanfarna daga, en ektó stóliö.
Datt mér þá i hug nöfn og
staöarheiti hér i nágrenni viö
mig. Enduöu þessar hugrenn-
ingar mlnar meö þvl aö ég
engdist sundur og saman af
hlátri undir sænginni, þar til
lakiö var komiö i einn göndul til
fóta. Þá ákvaö ég að klæöa mig
og skrifa þér nokkrar llnur.
Ég held aö Húnvetningar
hljóti að slá heimsmet i hug-
myndaauögi þegar um nafngif t-
ir á landslagi er aö ræöa. I
Vatnsdælasögu segir frá þvi
þegar Ingimundur gamli og
félagar riöu noröur yfir Holta-
vöröuheiöi til aö kanna landiö.
Þegar þeir komu niöur I eyöi-
fjörö nokkurn, hlupu tveir sauö-
ir niöur úr fjallinu. Þá mælti
Ingimundur: „Þat mun vel fall-
it, at þessi fjöör heiti Hrúta-
fjörör.” Ektó er getiö um annaö
en þaö hafi veriö einróma sam-
þykkt. Stuttu seinna komu þeir
á eyri eina og fundu þar borö
stórt nýrekið. Sú eyri var aö
sjálfsögöu kölluð Boröeyri.
Feröinni var haldiö áfram og
þeir koma I dal sem allur er vlöi
vaxinn. Eftir miklar spegúla-
sjónir var dalurinn nefndur
Víöidalur.
Og nú er komiö aö þeirri ör-
laganafngift sem Húnvetningar
viröast ætla aö buröast meö um
aldur og ævi. A isilögöu vatni
fundu kapparnir birnu eina og
meö henni tvo húna. Vatniö var
óöara nefnt Húnavatn og slöan
féll skriöan sem ennþá er aö
renna um þessa ágætu sýslu.
Nafniö Húnavatn virtist svo
brjálæöislega frumlegt, aö allur
sjór sem sást frá landi var kall-
aöur Húnaflói, síöan kom Húna-
fjörður, Húnavatnssýsla, Húna-
vellir, Húnaver, Húnabraut,
UMF Húnar, meira aö segja
hefur þetta orginalitet i nafna-
giftum komist I sögu brauö-
geröarlistar i sýslunni* Húna-
bakari'. Og ég tel engan vafa á
þvi aö oröið huröarhúnn er fund-
iö upp hér I Húnavatnssýslu.
En Ingimundur gamií
virðist hafa veriö gæddur
óþrjótandi ímyndunarafli þegar
nafngiftir voru annars vegar.
Eitt sinn hurfu frá honum tveir
sauöir og fundust i dal einum.
Sá dalur heitir Sauöadalur.
Einnig týndi maöurinn svlnum
og funduast þau lika i dal — og
reyndu nú aö geta hvaö þessi
dalur var kallaöur. Svinadalur!
Og ekki nóg m eö þaö. S vo heppi-
lega vildi til aö i dalnum var
vatn sem svinin voru rekin niö-
ur að. Geturöu imyndaö þér
hvaö þetta vatn var kallaö?
Af öllu þessu máttu sjá Friöa
min, aö húnverstór hafa greini-
lega erftósnortiö hugmyndaflug
frá Ingimundi gamla.
tltum gluggannminnséég bæ
sem heitir Reykir — og veistu
hvers vegna? Vegna þess aö þar
er heitt vatn sem gufu leggur
frá!
Og ekki langt I burtu er dalur
einn sem er töluvert langur.
Geturöu gert þér i hugarlund
hvaö sá dalur heitir? Hann heit-
ir Langidalur, ha, ha! Svona
gæti ég haldiö áfram fram aö
hádegi.
Af holdi...
Nú er svo komiö fyr ir þér mín
kæra vinkona, aö kynsystur þln-
ar halda þig ýmist vera álfaætt-
ar og búa I kletti, eöa þá ein-
hverja óljósa gufu sem svlfur
um landið og á hvergi höföi slnu
aö halla. Slöast þegar ég vissi
þá varstu af holdi og blóöi og
skora ég nú á þig aö bera af þér
þennan rógburö meö þvl aö
sanna þessa heims tilvist þlna á
slöum Þjóöviljans. Þaö er lifs-
ins ómögulegt til lengdar aö
liggja undir þvl aö vera slfellt
aö skrifa einhverri konu sem
ektó er til.
Meö þessum oröum kveö ég
þig. Ég ætla aö reyna aö halla
mér á eyraö svolitla stund. Ég
vona aö jólamessan hjá bónda
þlnum hafi tetóst vel. (Hvernig
var þaö.lagðihann út af „Drott-
inn blessi heimiliö” I ræöu sinni
eins og hann var aö tala um?).
Þú skilar mlnum hjartans
kveöjum til allra, þinn auö-
mjúkur vesælingur og slordóni,
(svona miöaö viöþina tæru sálu
og rómuöu hjartagæsku), aö
eilifu.
Guölaugur Arason.
P.S. Hefuröu heyrt um kon-
una sem var skorin uppogstóð
a þvi fastar en fótunum aö
læknarnir heföu tekiö úr henni
legsteinana?
SUNNUDAGS
E=J BLADID
áskríft
isima
81333
SJÁIST
með
endurskini
Umferðarráð
Nato-hermenn selja fíkniefni
Eiturlyf jasalar og flkniefna-
neytendur I Noregi feröast I æ
auknum mæli noröur á bóginn i
þeim tilgangi aö komast yfir
fikniefni hjá erlendum NATO-
hermönnum, sem einkum eru á
æfingum kringum Troms i N-
Noregi. Norsk blöö halda þvi
fram aö salan fari einkum fram i
sambandi viö heræfingar NATO-
rikja, en mikiö mun vera um
fikniefni meöal hermannanna.
Hér er um aö ræöa hermenn frá
Hollandi, Belglu, Bandarlkjun-
um, Bretlandi, Karfada og V-
Þýskalandi og aö sögn blaöanna
er ekkert eftirlit haft meö far-
angri hermannanna, sem senni-
lega taka meö sér mun meira
magn flkniefna en komiö hefur
fram I dagsljósiö til þessa.
Selja til unglinga
Hermennirnir hafa aöallega
notað flkniefnin til eigin þarfa en
selja æ meira til norskra unglinga
og eiturlyfjasala, sem endurselja
varninginn fyrir mun hærra verö
I borgunum. Þaö eru æskulýös-
félögin i N-Noregi sem hafa fyrst
ogfremstgertyfirvöldum viövart
aö mikil sala af flkniefnum sé I
gangi milli NATO-hermanna og
norskra unglinga.
Eins og málum er háttaö nú, á
ekkert eftirlit sér staö af hálfu
norskra yfirvalda og erlendum
hermönnum þvl leikur einn aö
smygla flkniefnum inn i landiö.
Aö sögn norska Dagblaösins hef-
ur norska fikniefnalögreglan
lengi haft augastaö á sölu NATO-
hermannanna, en aöallega taliö
aö hermennirnir seldu varning
sinn einungis til eiturlyfjabrask-
ara, en ekki unglinga og væri sú
sala svo hverfandi litil, að
ástæöulaust væri aö gripa I taum-
ana.

NATO-hermenn aö heræfingum i Noregi. Þeir selja dóp i tómstundum.
Treysta eftirlitinu erlendis
Að sögn blaösins er ástæöan
fyrir hinu slaka eftirliti Norö-
manna sú, aö eftirlit viökomandi
NATO-landa sé mjög strangt, og
enginn hermaöur fái aö fara til
annars NATO-lands til heræfinga,
nema farangur hans hafi veriö
skoöaöur rækilega. Astæöa hefur
þvi ekki þótt til aö skoöa farangur
hermannanna viö komu til Nor-
egs.
En eitthvaö viröist eftirlitinu
erlendis vera óbótavant, segir
blaöiö, þvi mikiö magn fikniefnis
viröist vera á boöstólum hjá þess-
um erlendu NATO-hermönnum.
Notkun fíkniefna viröist oröiö
mikiö vandamál hjá hermönnum
NATO, og nýlega hefur eftirlitiö
meö flkniefnum veriö hert innan
herjanna. Hins vegar hafa norsk
yfirvöld ekki átt I neinum erfiö-
leikum varöandi fikniefnaneyslu
norskra NATO-hermanna og hafa
ekki haft neitt eftirlit meö þeim
efnum. Ekki hefur heldur veriö
haft eftirlit meö farangri
norlskra hermanna inn og út úr
landinu. . , ,
(endursagt: — im)