Þjóðviljinn - 20.01.1980, Blaðsíða 16

16 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 20. janúar 1980
% unglingasíðan *
(Jmsjón:
Olga
Guðrún
Árnadóttir
Ása Björk er tæpra
fimmtán ára. Hún býr i
Vesturbænum ásamt
mömmu sinni, stjúpa og
þremur systkinum.
— Hvað varstu gömul þegar
foreldrar þínir skildu?
— Ég var mjög ung, fimm-
sex ára held ég. Ég man
afskaplega litið eftir skilnað-
inum, nema hvaö það fylgdi
honum talsvert rót og
þvælingur. Sennilega hef ég
sloppið betur en systkini min
tvö við leiðindin sem skilnaður-
inn hafði i för með sér, vegna
þess hvað ég var lltil. Þau eru
bæði eldri en ég, og höfðu þess
vegna meira vit á þvi hvað var
að gerast.
— Hefuröu eitthvað s amband
við pabba þinn?
— Já, heilmikið, og það fer
ágætlega á með okkur. Við
krakkarnir höfum alltaf verið
hjá pabba i frium, — hann hefur
unnið mikið erlendis og viö
höfum heimsótt hann til Dan-
merkur, Grænlands og Israel
m.a. Hann býr núna i ísrael, og
ég ég verið hjá honum s.l. tvö
sumur.
— Er ekki skrýtið að koma til
ísrael?
— Nei, ég læt það nú allt vera.
Það er ógurlega gaman að sjá
alla þessa staði sem maður
hefur verið að burðast við að
læra um i landafræðinni,
kynnast þessu sem aldrei er
minnst á i skólabókunum, — og
svo er lika gott að þurfa að
bjarga sér á útlenskunni, — ég
babblaði ensku og lærði tölu-
vert á þvi.
— Þú hefur búið úti á landi I
mörg ár, — hvernig átti það við
þig?
— Ja, við fluttum til Norð-
fjarðar þegar ég var átta ára
og bjuggum þar alveg þangað
til i hitteðfyrra. Mér fannst
ógurlega gaman að búa i Nes-
kaupstað og ég varð alveg
vitlaus þegar stóð til að flytja
aftur til Reykjavikur. En nú
vildi ég alls ekki skipta. Það er
svo miklu meira um að vera
hérna, meiri fjölbreytni i öllu,
fyrir nú utan hvað Reykjavik
býður uppá miklu betri aðstöðu
til náms en dreifbýlið. Svo
getur verið dálitiö erfitt að búa
i litlu samfélagi ef maður vill
ekki vera alveg eins og aliir
hinir, — hagar sér kannski
I, öðr uvis i og klæðir s ig ekki eftir
tiskunni. Það ber meira á
umtali um svoleiöis lagað i
smábæjum en iborg. Maður er
frjálsari i borginni.
— Fylgir þú ekki tisku-
straumnum?
— Nei, oj! Mér finnst alveg
fáránlegt að láta annað fólk
ákveða fyrir mig hvernig ég
Ása Björk Ólafsdóttir, Reykjavík:
Bærinn er besti
skemmtistaðurinn
eigi að vera klædd. Ég vil sjálf
finna út hvað mér þykir fallegt
og hvað ljótt. Þetta á við um
allt,ekki bara föt. Tökum til
dæmis þessa diskómúsik sem
glymur ails staðar i eyrunum á
— Ertu pönkari?
— Það eru engir alvöru-
pönkarar til á Islandi svo ég <viti
til. Mér likar heldur ekki hvað
þeir hugsa allt neikvætt, — ég
hefði viljað vera únglingur á
r
manni, — ég hef aldrei haft lyst
á þvi að hlusta á þessa tónlist,
mér finnst hún leiðinleg,
tilbreytingarlaus og yfirleitt
léleg. En fólki er talin trú um aö
þetta sé sú tónlist sem allir eigi
að hlusta á, og þá gerist það
sama og með fötin: Fólk
kaupir, af þvi aö þaö hefur eng-
an sjálfstæðan smekk.
Ég fékk sjálf ægilegt tisku-
fataæði úti i ísrael i fyrra,
keypti og keypti glás af fötum
sem ég hef svo aldrei gengið i
og kem aldrei til með aö nota.
Þetta er alveg galið, ég geri
þetta ekki aftur. Nú fer ég á
fornsölur og fæ þar föt sem ég
get gengiö i og kosta miklu
minna.
hippatimabilinu, þá hlýtur að
hafa verið gaman að lifa. Ég
hlustaði á pönk-músik, og geri
enn, en nú er pönkið orðið sölu-
vara einsog allt annað.
— Hlustarðu mikið á
mús ik?
— Já, mjög mikið. Ég kemst
ekki hjá þvi aö heyra allar
tegundir tónlistar, þvi allir
heima hjá mér eru með músik-
dellu, hver af sinu tagi.
Diskómúsik er eiginlega
einasta músikin sem ég hlusta
aldrei á nema tilneydd. Bróöir
minn spilar jass, systir min
klassfk, og mamma og stjúpi
minn allt mögulegt, svo ég fæ
sýnishorn af ýmsu.
— Spilaröu s jálf á hljóöfæri?
— Já, ég var i mörg ár að
læra á þverflautu i
Tónskólanum á Norðfiröi, en nú
er ég búin að leggja flautuna á
hilluna i bili, og er byrjuð að
læra á óbó i Tónskóla Sigur-
sveins. Ég er með gamalt óbó
frá afa minum, fint hljóðfæri.
Mig hefur alltaf langað til þess
að læra á óbó, frá þvi ég var
pinulitil. Og mér list þannig á
aö ég haldi áfram eitthvað,
þetta er ofsagaman. Svo er ég
ný byrjuð i kór, og auk þess
spila ég á flautu i Lúðrasveit
verkalýðsins.
— Eru margir á þinum
aldrei I Lúðrasveit verkalýös-
ins ?
— Við erum tvær
yngstar.svo er þetta fólk á
öllum aldri. Þaðer gaman að fá
að vinna með fullorðnum, á
jafnréttisgrundvelli, — I lúðra-
sveitinni skiptir aldurinn ekki
máli, það eru gerðar sömu
kröfur til allra.
— Hvenær byrjaöirðu að
spila með lúðrasveitinni?
— Eiginlega bara strax og ég
flutti i bæinn aftur. Ég var i
lúðrasveit fyrir austan og gat
ekki hugsað mér að hætta
þessu alveg, svo Halli kkóla-
stjóri Tónskólans á Norðfirði
kom mér i Lúðrasveit verka-
lýðsins. Ég ætla að halda áfram
á meðan ég hef tima til, —
bróðir minn var i lúðrasveit-
inni lika, en hann fór i mennta-
skóla og þarmeð hætti hann að
hafa tima. Ég vil heldur ekki
týna niður flautunni, þótt ég
hafi hætt að læra á hana, — á
meðan ég er i lúðrasveitinni
þarf ég að æfa mig og halda
kunnáttunni við.
— Hvernig gekk þér að
eignast vini hér i Reykjavik?
— Ég var ansi heppin. Maöur
kynnist fljótlega krökkum i
gegnum s.kólann, — ég á
ágætis vinkonu sem er með
mér i skólanum, og hún átti
fyrir góöa vinkonu sem ég
kynntist i gegnum hana, svo við
erum mikið þrjár saman á 1
röltinu.
— Likar þér vel i skólanum?
— Svona upp og ofan. Það fer
voöalega mikið eftir kennurum.
Það er alltof mikil itroðsla i
skólanum almennt, og ekki
nógu miklar umræöur um hitt
og þetta sem snertir mann
beint. Svo eru krakkarnir dálit-
ið misjafnir, sumir eru hálf-
barnalegir og virðast ekki hafa
neinar skoðanir. Mér finnst
það mætti gera miklu meira af
þvi að hvetja fólk til þess að
kynna sér þjóðfélagsmálin i
skólanum, — það er að visu ein-
stöku sinnum gert, einsog i vet-
ur, þegar flokkarnir höfðu
kynningu á stefnum sinum, —
þá komu fulltrúar frá öllum
flokkunum sem voru I framboði
til kosninga og við fengum að
spyrja þá útúr. Ég fór i fyrsta
skipti i pontu og var alveg að
drepast úr feimni einsog venju-
lega, en maður verður ein-
hvern tima að reyna að vinna
bug á feimninni, svo ég lét mig
bara hafa það.
— Gagnrýnirðu skólann við
kennarana?
— Ég er rifrildisseggur, ég
rifst yfir þvi sem mér finnst út
ihött,ogreyniaðhafa rök fyrir
máli minu svo að það sé tekið
mark á mér. Ég fór i vetur
niðrí Alþingi og fékk þar
Grunnskólalögin, og ég hef
verið að lesa þau i gegn svona i
rólegheitunum. Mér finnst við
eigum að vita eitthvað um
innihald þessara laga, og eina
ráðið til þess erað kynna sér
þau sjálfur, þvi ekki eru þau
kynnt fyrir manni i skólanum.
Svo hef ég hug á aö fara I
leshring hjá Eik (m.l.) til þess
að átta mig á hinu og þessu i
pólitikinni.
— Og svo berðu út blöðin?
— Já, ég vakna kl. hálfsjö á
morgnana og rölti með nokkur
blöð um hverfið. Það er ágætis-
hressing, og svo fæ ég vasa-
peninga fyrir þetta, — mér
finnst best að geta keypt s jálf
það sem ég þarf, og þurfa sem
minnst að vera uppá aðra
komin, þó það gerist auðvitað
inni milli.
— Attuþá nokkrar fristundir
þegar allt kemur saman?
Jájá, nóg af þeim. Og ég nota
þær flestar til að labba um
bæinn, sitja á bekkjum og
kynnast fólki sem á leiö fram-
hjá. Svo kaupi ég kókóskúlur á
Hressó til að hafa þetta full-
komiö. Maður kynnist ótrúlega
mörgum bara meö þvi að
heilsa þeim af fyrra bragði.
Bærinn er besti skemmti-
staðurinn!
V ^
Um skemmtistaði unglinga og fleira
Hafnarfiröi,
9.1. 1980.
Kæra Olga Guðrún!
Ég þakka kærlega fyrir góða
siðu og vona að hún verði lang-
lff!! !
Ég byrja hér á nokkrum til-
lögum um efni á slðuna:
Hvernig væri að koma með
kynninguá félagslifif grunn- og
menntaskölum, ekki bara f
Reykjavfk heldur lika á
stór-Reykjavikursvæðinu og úti
á landi, ég held aö félagslifi sé
stórum ábótavant. Svo mætti
taka fleiri viðtöl viö unglinga þó
plássleysi hrjái kannski sfðuna
(er ekki hægt að fá meira
pláss?). Svo mætti fara og tala
við þessar manneskjur sem létu
loka Tónabæ og ráku aila úti
kuldann niðurá Hallærisplani
þar sem maöur getur gengið i
endalausa hringi i von um að
eitthvaöfari að verða skemmti-
legt!!!
Er svo ekki hægt að hvetja
skáldlega unglinga til að senda
ljóð og sögur? Einnig spyr ég
aftur: E engin möguieiki að ná i
börn ihaldsfólks?
Nú ætla ég að minnast á hvað
það er asnalegt aö enginn ung-
lingaskemmtistaöur er á
Reykja vfkursvæðinu siöan
Tónabæ var lokað! Svo er allt
fullt af Þórsköffum, Hótel Borg-
um, Óðulum, Klúbbum, Hoily-
woodum, Glæsibæjum og öðrum
fulloröinsstöðum. Ungiingar
geta ekkert gert nema farið I bió
og orðið úti á Haiió, svo er jú
kannski hægt að vera heima og
horfa á hryllilega leiðinlegar
myndir siöan sautjanhundruð
og súrkál i sjónvarpinu og naga
neglurnar með.
Unglingaskemmtistaður
þurfti ekki að vera merkilegur,
maöur getur alveg skemmt sér,
þó þaö sé ekkert video og engar
rosa mublur!!!
Svo gleymi ég einu I sambandi
viö efni á siðuna, er ekki hægt aö
kynna bækur sem hafa komið út
á undanförnum árum, ekki bara
nýútkomnar bækur?
Kær kveöja,
ÞÓRDIS, 14 ARA.
Bestu þakkir fyrir gott bréf og
góðar tillögur. Ég vil aö þið
vitið, að allar tillögur um efni á
siðuna eru geyndar og ekkl
gieymdar, — ég bfö elnúngis
færis á að koma þeim I fram-
kvæmd smáttog smátt, svo þið
veröið bara að hafa örlitla
biðlund. Plássleysi hrjáir okkur
vissulega, þvi af nógu er aö
taka, en kannski þarf óngllnga-
siðan að sanna tilverurétt sinn
enn frekar áður en hægt er að
fara fram á meira rými i
blaðinu. Og það eruö þið,
lesendumir, sem verðiö að færa
heim sönnurnar, meö þvf aö
taka verulegan þátt I gerö sið-
unnar. Sendið inn efni, allt sem
ykkur dettur Ihug, og skáldlegu
únglingarnir eru vinsamlegast
beðnir um aö láta ekki ljóö og
sögur rykfalla niöri skúffum,
heldur senda sllkt til
úngl in gas iðunnar, svo viö
megum öll njóta.
Tónabæjarmálinu verður
fylgt eftir hér á sfðunni I náinni
framtfð. Bækur frá fyrri árum
verða teknar tU umfjöilunar, en
lestrarhestar þurfa þá að láta
vita af sér, svo hægt sé að senda
þeim bækur.
Það sem þú segir um
skemmtistaði fyrir únglinga,
Þórdfs, er veröugt
umhugsunarefni. Það þarf
nefnilega ekki að vera svo ýkja
mikiö fyrirtæki að koma á fót
nokkrum slikum stöðum ef
vUjinn er fyrir hendi. Þið gætuð
innréttaðþá að mikiu leyti sjálf,
og annast rekstur þeirra sjálf.
Hvernig væriaðþið vektuð máls
á þessu við hagstæða kennara
og foreldra, — þeir gætu
kannski hjálpað ykkur til að
finna húsnæði, og gefið ykkur
góð ráð. Ihugið málið, og látiö
svo til skarar skriöa.