Þjóðviljinn - 04.05.1980, Blaðsíða 17

Sunnudagur 4. mai 1980 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 17
Össur Skarphéðinsson
skrifar
Innlegg i umræðuna
um Þjóðviljann
PLÚSAR OG MÍNUSAR
Til allrar hamingju fyrir
Þjóðviljann nennir fólk
ennþá að setjast niður og
rífast um gæði blaðsins,
stefnu og tiígang. Og sú
umræða sem Þjóðviljinn
hefur að undanförnu hýst
um sjálfan sig er afskap-
lega þörf, og dylst raunar
fáum að hún er vonum
seinna á ferðinni. Eigi hún
aftur á móti að koma Þjóð-
viijanum að einhverju
haldi, eigi að vera unnt að
smíða úr gagnrýninni vopn
til að vinna styrjaldir
framtíðarinnar, þá verða
ráðendur blaðsins að geta
hlustað upplitsdjarf ir á að-
f innsluraddir.
Upplitsdirfska og umburðar-
lyndi voru hinsvegar eiginleikar
sem ég las hvergi út úr svari
Einars Karls Haraldssonar rit-
stjóra við stóryrtri grein Böðvars
Guðmundssonar frá marsmánuði
afliðanda.
Rœkta betur
sérstööuna
Einn ritstjóranna þriggja hefur
nýlega talað um að þaö þurfi að
finna nýja „útgáfuforskrift” til að
gera blaðið „áhugavert fyrir
stærri markað”. Annar hefur
minnt á það, að ekki megi gleyma
þvi að blaðið sé „söluvara”.
Hvorugur talar þó nógu skýrt til
að ég skilji hvað þeir eru að fara!
A að gera Þjóðviljann að eins-
konar vinstrisinnuðum VIsi elleg-
ar hálfróttæku Dagblaði?
Gera menn sér þá ekki lengur
grein fyrir þvi, að gegnum
stormasamar tiðir hefur tilvist
Þjóðviljans helgast algjörlega af
sérstöðu blaðsins? Þjóðviljinn
hefur nærst á því að vera róttækt,
vinstrisinnað blað i ihaldssömum
islenskum blaðaheimi, á þvi að
miða skrif sín og fréttaval út frá
sósialiskum sjónarhornum.
Hversu tekist hefur til má svo
ef til vill lesa úr þeim stóra mun á
annarsvegar fjölda áskrifenda að
Þjóðviljanum og hinsvegar fjölda
þeirra sem lýsa i kosningum yfir
stuðningi við vinstri stefnu.
En einmitt þessi hópur, sem
ekki kaupir Þjóðviljann en kýs þó
til vinstri, er sá vonarpeningur
sem fyrst og fremst á að höfða til
þegar markaðskviar Þjóðviljans
skulu út færðar. Ekki með þvi að
finna nýja „útgáfufor-
skrift”, heldur bæta þá gömlu.
Freista þess að rækta sérstöðu
blaðsins betur, færa efni Þjóð-
viljans I girnilegar pakkningar
fyrir vinstri sinnaða neytendur.
Menga blaðið illilega af sósial-
isma, hernámsandófi og svolitlu
alvöruleysi.
Afleitur
málflutningur
Ég tek vissulega undir með
öllum böðvurum þessa lands sem
halda þvi fram, að Þjóðviljinn
gæti verið miklu betri. Ég deili
hinsvegar fráleitt þeirri tisku
svartagallsmánn á vinstri
vængnum sem einlægt tönnlast á
þvi að þessi blaðsgarmur okkar
sé ekki bara leiöinlegur — heldur
vondur lika! Hvor tveggja stað-
hæfingin finnst mér afskaplega
slæmur málflutningur.
Sýnu verst er þó þegar menn
halda þeirri skoðun á lofti að
Þjóðviljinn sé „einkar slappur
málsvari verkalýðsbar^ttu” svo
notuð séu orð Böðvars
Guömundssonar, en þetta er
raunar útbreidd skoðun á þeim
litla hluta vinstri kantsins sem
lifir i eilifri rigningu.
Hafa menn til dæmis spurt
hafnarverkamenn hvernig þeim
fannst blaðið fylgja eftir kröfum
þeirra um bætt öryggi i kjölfar
dauðaslyssins i Tungufossi sl.
vor?
Hafa konurnar sem Eimskip
sagði upp verið spurðar álits á
fréttamennsku Þjóðviljans? Eða
starfsmenn á bllasmiðju Kaup-
félags Arnesinga?
Hver eru viðhorf farandverka-
fólks til frétta- og leiðaraskrifa
Þjóðviljans um baráttu þess bæði
sl. sumar og nú i vetur?
Svona spurningum þurfa menn
að svara sjálfum sér áður en
Þjóðviljinn er fordæmdur fyrir
liðsinni sitt við baráttu verka-
fólks, þó margt hefði eflaust mátt
betur gera.
Margt er
vel gert
Þó vissulega sé ástæða til að
hnýta i Þjóðviljann má ekki
gleyma því sem vel er gert.
Þannig finnst mér ástæða til að
klappa á koll Þjóðviljans og fróa
egói Ingólfs Margeirssonar með
þvi að hrósa Sunnudagsblaðinu.
Það er yfirleitt gott, stundum
afar gott og sjaldan vont. Ýmsir
hengja hatt sinn á það að Sunnu-
dagsblaðið hefur leitað sér við-
mælenda úr röðum manna sem
teljast fráleitt unnendur sósial-
ismans. Þaðfinnst mér vera vond
gagnrýni. Er ekki einmitt slægur
i þvi að kynnast hugmyndum
þeirra sem standa öndvert við
okkur?
Og sannast sagna finnst mér
hálfgerð helgislepja yfir þeim
sósialisma sem býr við mey-
dómsmembrönur svo
viðkvæmar að allt rifnar ef
ihaldslimur gægist i gættina.
Yfirleitt er menningarumræða
blaðsins allt önnur o| betri en i
öðrum blöðum og einkum hafa
fastir pistlar Arna Bergmanns
gert mér sunnudagsmorgnana
léttbæra.
A undanförnum árum hafa
skrif Þjóðviljans um utanrikis-
mál einnig verið það krydd sem
hefur stöku sinnum gert Þjóð-
viljann að hálfgerðum veislurétti.
Þar hefur þó heldur brugðið til
hins verra.
Fréttaval og fréttaöflun innan-
lands hefur lika verið leyst ágæt-
lega af hendi, ekki sist ef tekið er
tillit til mannfæðar blaðsins. Litið
hægt að kvarta yfir föstum blaða-
mönnum, þó mér finnist þeir
mættu á stöku stað hnykkja
örlitið á inntaki hlutanna þegar
þeir skrifa frétir sinar, leyfa rót-
tækum skoðunum sinum og
blaðsins að drjúpa aðeins fram úr
pennanum. Mér er aftur á móti
sagt að sú aðferð sé vond aðferð.
Sennilega flokkast hún undir
„merkingarlausu sósialísku
frasana” sem Einar Karl ritstjóri
drap á, ellegar þá „skamma- og
skensstilinn” hans.
Ágallar
Þjóöviljans
Það sem mér hefur mest
fundist lýta Þjóðviljann er i stuttu
máli þetta:
Mér hefur blaðið fundist standa
- sig illa I að fá utanblaðsfólk til aö
skrifa — veruleg hnignun frá þvi
fyrir einu ári eða tveim. Þar
þurfa ritstórar að gera bragar-
bót.
Þjóðviljanum þýðir litt að
treysta til frásagnar af átökum
á vinstri vængnumþar sem t.a.m.
Alþýðubandalagsfólk er ekki á
eitt sátt. Þvi miður. Sigilt dæmi
um þessa „blaðamennsku” verð-
ur ævinlega ófriðurinn kringum
„órólegu” deildina” á ASI-þing-
inu um árið. Þetta er hvimleiður
ósiður, sem að minni hyggju á
rætur I of nánum tengslum blaðs-
ins við Alþýðubandalagið, eins og
raunar margt misjafnt I fari þess.
Mér finnst einnig sárlega
skorta á að blaðið geri úttekt á
ýmsum innlendum atburðum
með sérstökum fréttaskýringum.
Viðkvæðiö við þessari aðfinnslu
hefur einatt verið: „Þjóöviljinn
er of fátækt og fáliðað blað”. Svo
má vera.
Þrátt fyrir að skrif um erlend
málefni hafi oftlega haldið Þjóð-
viljanum upp úr fúlu diki meðal-
mennskunnar, þá er nú enginn
fastur starfsmaður við erlend
skrif. Það er illskiljanlegt og
sýnir verulegan skilningsskort
hjá ráðamönnum blaðsins. Mér
skilst að fyrrnefnd fátækt ráði þvl
lika.
Sé svo, þá iangar mig að
spyrja: Fyrst Þjóðviljinn hefur
ekki efni á að halda úti starfs-
krafti I erlendar og innlendar
fréttaskýringar, hvernig má þá
vera, að hann hefur, eitt blaða á
Islandi, ráð á að halda úti þrem
ritstjórum?
Vondir leiöarar
Að lokum það sem mér liggur
þyngst á hjarta; og veldur þvi að
stundum ber ég kinnroða fyrir
blessaðan Þjóðviljann. Þaö eru
leiðararnir.
Að frádregnum ágætum en
annars alltof fáum leiðurum Arna
Bergmanns, hafa leiðaraskrifin
verið Þjóðviljanum til vansa
undanfarin eitt — tvö ár. Þá er
pólitik þeirra gersamlega undan-
skilin. Ekki ætla ég hetdur að
eyða mörgum orðum á þá firna
lágkúru sem mér finnst fólgin i
þvi, að „semja” leiöara, sem eru
ekkert annað en orðréttar til-
vitnanir i hinn eða þennan ráð-
herra eða þingmann Alþýðu-
bandalagsins, þó ætla veröi að
gera megi þær kröfur til ritstjóra,
að hann sem vitsmunavera oröi
sina leiöara sjálfur. Né heldur
ætla ég að kvarta lengi yfir þeirri
römmu, hrútleiðinlegu alvöru,
sem flæðir eins og grautur um
alla leiðara, þvi vissulega er
erfitt að heimta að leiðarar séu
skemmtilegir, þó á hinn bóginn sé
illskiljanlegt hvi þeir þurfa ævin-
lega að vera leiðinlegir.
En það er máliðog stlllinnsem
angra mig. Aö þessu sinni ætla ég
ekki að hafa um þetta önnur orð
en þau að oftast finnast mér leið-
arar blaðsins flatneskjulegar
langlokur þar sem ekkert rls upp
úr viðáttunni.
Þetta er hraður dómur.
En þetta eru lika dapurleg
örlög blaðs sem hefur gegnum
timann gert kröfu til þess að
verða talið fremst islenskra blaða
á þvi sviði sem lýtur að meðferð
málsins — list orðsins.
16. april.
Aðalfundur 3. deildar ABR
Aðalfundur 3. deildar ABR, Laugarnes- og
Langholtshverfi verður mánudaginn 5. maí kl.
20.30 að Grettisgötu 3.
Dagskrá:
Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Ólafur Ragnar Grimsson ræðir um stjórn-
málaviðhorfin.
3. önnur mál.
Stjórnin.
Vinnuskóli
^ — Innritun
Vinnuskóli Kópavogs verður starfræktur
sumar fyrir unglinga, sem fæddir eru
1964(eftir 1. júni), 1965, 1966 og 1967 (að-
eins i júli).
Innritun fer fram á Félagsmálastofnun-
inni, Alfhólsvegi 32 II hæð, 6.7. og 8. mai
kl. 10—12 og 13—15 alla dagana.
Einungis þeim unglingum, sem skrá sig
innritunardagana er tryggð vinna
Félagsmálastofnunin.