Þjóðviljinn - 06.09.1980, Blaðsíða 16

16 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 6.-7. sept. 1980
Þegar hei m sm eistaramót
unglinga I skák var langt komiO
og aðstoOarmaður Jóns L. Arna-
sonar, þ.e. sá er hér skrifar,
orðinn langþreyttur á biðskáka-
ieysi skjólstæðingsins sem og
tilþrifalitlu rápi um götur Dort-
mund, þar sem mótið fór fram,
fékk hann þá hugdettu hvort ekki
væri plnulitið gáfulegt að leita
hófanna hjá nýjasta atvinnu-
manni Islands i knattspyrnu, Atia
EOvaldssyni. Þó pilturinn hafi
einungis veriö tvo mánuöi I V-
Þýskalandi er hann þegar orðinn
stórt nafn hjá félagi sinu,
Borussia Dortmund.
En þaö reyndist ekki létt verk
að hafa upp á Atla. Ég hafði
útvegaö mér eitthvert sima-
númer sem reyndist vita gagns-
laust og jafnframt haföi ég I fór-
um minum heimilisfang Atla og
var kominn á fremsta hlunn meö
aö taka leigubil til heimilis hans,
þviþaöer kunnara en frá þurfi aö
segja aö Islendingar nota aldrei
almenningsvagna eöa þess hátt-
ar tæki á ferðalögum erlendis
heldur hoppa þeir beint upp I
leigubil og bruna af staö.
Eitthvaö óaði mig þó viö vega-
lengdinni svo ekkert varö úr
ferðalaginu aö sinni. ÞaO kom
lika á daginn aö ég þurfti ekki aö
leita langt yfir skammt.Aöalleik-
vangur Borussia Dortmund var
nefnilega rétt steinsnar frá hóteli
okkar Jóns og þangað hélt ég einn
bjartan föstudag. Fyrir utan leik-
vanginn lenti ég á hrafnaþingi
leigubilstjóra sem krúnkuöu þvi
aö mér aö liö Atla væri nú á leiö til
Stuttgart, en leikmenn yröu á
æfingu næsta sunnudagsmorgun.
Ég þakkaði fyrir upplýsingarnar
oghéltsiOanóséöurinná aöalleik-
vanginn til nánari skoöunar — og
hvilikt gimald! Ég haföi einu
sinni áöur séö leikvang á borö viö
þennan, þaö var á einu, verst
skipulagða Olympiuskákmóti frá
upphafi vega, i Buenos Aires ’78.
MótiO fór fram undir stúku River
Plate leikvangsins, þar sem
úrslitaleikur HM-’78 var leikinn
og þegar einhver umferöin var i
gangi og leikur átti aö hefjast á
vellinum um kvöldiö var
hávaöinn slikur, aö ekki heyröist
mannsins mál. óhljóöin I hrossa-
brestunum samtvinnuöust
hrópum og köllum fólksins svo úr
varö ein hroöaleg sinfónia.
Leikvangurinn i Dortmund var
alauöur og þaö greip mann sér-
stök tilfinning þegar horft var yfir
hann, rétt eins og maöur væri
staddur l draugaborg. Allt var úr
steypu, stáli, gleri eöa plasti
nema auövitaö völlurinn sjálfur.
Hann var grasi lagöur, nokkuö
örugglega ekki gervigrasi. Risa-
stórir kastarar trónuOu yfir vell-
inum og Ijósatöflu var haganlega
komiö fyrir þannig aO enginn gæti
misst af nauösynlegum upplýs-
ingum um viökomandi leik. Neöst
á áhorfendasvæöunum var u.þ.b.
3 metra há giröing, greinilega til
þess ætluð aö halda áhorfenda-
skaranum I skefjum, einnig til
þess aö tómar bjórflöskur eigi
ekki mjög greiöan aögang aö
höfuöskeljum leikmanna. ÞaO
hefur stundum viljaö brenna viö
aö góöglaöir áhorfendur hafi los-
aö sig viö bjórilátin á þann hátt.
Má nærri geta aö ekki má þaö
vera mjög notalegt aö vera á þön-
um um allan völl og eiga kannski
von á bjórflösku I hausinn. Sd
tilfinning gripur mann stundum
þegar gengiö er framhjá krökk-
um i snjókasti.
Ég var mættur aftur á völlinn
stundvislega klukkan 10 á sunnu-
dagsmorguninn og i þann mun sá
égh varstóreflis rúta renndifram
hjá mér. Þar voru leikmenn
Borussia Dortmund á ferö!
Skrattinn sjálfur hugsaöi ég,
ætla bókstaflega öll sund aö
lokast. Hryggur I bragöi reikaöi
ég inná Htinn hliöarleikvang og
þar var mér sagt aö leikmenn
Borussia kæmu aftur eftir u.þ.b. 2
klst. Þeir höföu skroppiö á æfingu
eitthvaö út I bæ. Ég tók gleöi mfna
aftur. Þarna á þessum litla veili
fór fram frjálsiþróttamót. Ég
þurfti hvort sem var aö drepa
tlmann og fylgdist meö af
áhuga..., þarna stökk einhver 2,20
metra I hástökki... kúla flaug
20,70 metra og kringla þrefalt
lengra. Þetta var fallegt fólk og
æska og gleði skein úr hverju
andliti. Tveir timar eru fljótir aö
liöa og mér var sagt aö taka mér
stööu fyrir framan búningsklefa
aöalleikvangslns. Leikmenn
Borussia voru komnir af æfing-
unni, voru aö skipta um föt og svo
tlndust þelr út einn af öörum, en
1 anddyri umboösmannsins. Frá vinstri: Anna Eövaldsdóttir, Steinunn Gunnarsdóttir, Atli, Rudolf
Wabra og Willy Reinke.
Með Atla Eðvaldssyni í Þýskalandi:
Harðasta knatt-
spyma í heimi
ekkert bólaöi á Atla. Ég var far-
inn aö veröa dálitið óþolinmóöur,
farinn aö snuöra i gáttum hér og
þar, en svo kom Atli loksins. Ég
bar upp erindið, kvaöst skrifa
stundum i islenskt blaö sem heföi
áhuga á aö kynna lesendum sin-
um lif og hagi nýjasta atvinnu-
mannsins i knattspyrnu. Atli tók
vel i þessa málaleitan og þar meö
lýkur formála þessum:
Viö höfum 15 velli, byrjar Atli.
Þeir eru flestir eign áhuga-
mannafélaga i Dortmund og viö
æfum á þeim til skiptis til aö hlifa
grasinu. Þaö eru engin vandræöi
aökomast inná þessa velli, þvi liö
Borussia Dortmund hefur algjör-
an forgang og áhugamannaliöin
vikja skilyröislaust meö sinar
æfingar. Þetta var tiltölulega létt
æfing i morgun enda mikilvægur
leikur á þriöjudaginn. Viö spiluö-
um viö áhugamannaliö frá Stutt-
gart I v-þýska bikarnum og unn-
um 5:2 eftir framlengdan leik.
Þarna skildi ég vel hvaöa afstööu
atvinnumenn hafa þegar leikiö er
viö knattspyrnumenn sem ekki
hafa iþróttina aö atvinnu. Ahug-
inn var næstum enginn.
Viö erum á leiöinni niöur á
járnbrautarstöö, þvi Atli átti von
á Jóhanni Inga Gunnarssyni,
fyrrum landsliösþjálfara, I
heimsókn. Jóhanni haföi seinkaö
eitthvaö og var ekki kominn svo
viöhéldum til heimilis Atla. Hann
ók nýlegum BMW-bil sem hann
haföi keypt af umboösmanni sin-
um, Willy Reinke. Billinn lá
prýöisvel á veginum og brátt
vorum viö komnir út fyrir
borgarmörkin og Ut á hraöbraut-
ina.
Ég bý I Ahlen sem er eitt
af úthverfum Dortmund, sagöi
Atli. Flestir leikmenn liösins hafa
sama háttinn á, þvi persónudýrk-
unin I knattspymunni er slik aö
hreint óbærilegt væri aö búa i inn-
borginni. Þaö er aö visu dágóöur
spölur fyrir mann aö fara á
æfingar, en þaö er ekki svo lengi
veriö aö keyra. Hraöbrautin er
oftast tiltölulega auö og maöur
getur leyft sér aö kitla pinnann
betur en gott þætti heima á
íslandi.
Og þaö reyndust orö aö sönnu,
þvi Atlj var brátt kominn á hraöa
sem heföi örugglega fengiö hárin
til aö risa á islenskum radarmæl-
ingarmönnum. Landslagiö á
leiöinni var fremur sviplaust, en
á hægri hönd mátti sjá stóreflis
kjarnorkuver. Dulúöug þokan
kringum viggiröingarnar og
strompana geröu ásjónu þessa
nánast hrollvekjandi. Viö
komum til Ahlen eftir rúmlega
hálftima keyrslu. Atli býr i fal-
legu húsi á þremur hæöum. Hann
er á efstu hæöinni i skemmtilega
innréttaöri Ibúö sem honum var
útveguö viö komuna. A neöstu
hæöinni var sundlaug, sem Atli
kvaöst koma til meö aö hafa
aögang aö og svo einnig nudd-
stofa og gufubaöstofa. Allt
umhverfiö virtist hafa yfir sér
einhvem rólegheita blæ og þóttist
ég strax geta séö aö hér byggju
menn dagfarsprúöir.
Unnusta Atla, Steinunn Gunn-
arsdóttir var rétt nýkomin til
Ahlen og hjá þeim i heimsókn var
systir Atla, Anna Eövaldsdóttir.
Okkar biöu traktéringar á borö
viö kaffi, te og meöþvi og bjórinn
var ennfremur i næsta umhverfi.
Allt I vinkilinn:
Þaö gekk ekki átakalaust aö
berja saman samning viö félagiö.
Willy Reinke kom til Islands i vor
til viöræöna viö mig. Feröalag
hans hefur greinilega kvisast út,
þvi áöur en varöi var ég farinn aö
fá upphringingar, símskeyti og
annaö i þeim dúr erlendis frá og
látiö aö þvi liggja aö Reinke væri
stórvarasamur maöur.
Ég get þó sagt á þess-
ari stund aö betri mann heföi
ég vart getaö hitt á. Hann lét mig
þegar fá farseöil fram og tilbaka,
sá um móttökur o.þ.h. og siöan
eg byrjaöi fyrir alvöru hérna i V-
Þýskalandi hefur hann hreinlega
boriö mig á höndum sér. Ég þarf
ekki annaö en bera upp þau mál
sem mig varöa og aflaga fara og
þá er hann búinn aö kippa þeim I
liöinn. Þaö er margur misjafn
sauöur I þeim hópi sem hann
tilheyrir og sennilega eru þeir
fleiri en hinir sem einhver
klækjabrögö hafa i frammi.
Þegar ég kom til Dortmund var
ekki gengiö frá neinum samningi
þvl ég átti fyrst aö fara á prufu-
æfingu. Ég hafði ekki spilaö fót-
bolta i 10 mánuöi og var því
ekkert alltof bjartsýnn. Fyrst var
skotæfing. Ég tók 4 skot og viti
menn, þau bókstaflega tóru öll i
blávinkilinn.
Hvurslags er þetta eiginlega,
þessi drengur er ekki búinn aö
spila i 10 mánuöi, ja hvilikt og
annaö eins undrabarn. Hvaö gerir
hann i fullri æfingu?
Eitthvaö á þessa leiö Imynda ég
mér aö nærstaddir hafi spurt,
segir Atli. Siöan kom æfing I
skallaeinvigjum og ég hirti
næstum hvern einasta bolta.
Sannleikurinn er auövitað sá aö
ég var i alveg sérstöku banastuöi
þennandag. Samningur var siöan
undirritaöur sólarhring siöar.
Æfingar fyrir Bundesliguna
(þ.e. v-þýsku 1. deildina) hófust 1
byrjun júli og þar komst ég fyrir
alvöru I tæri viö þá höröu
samkeppni sem rikir i heimi
atvinnuknattspymunnar. Ég var,
eins og gefur aö skilja, i lélegri
úthaldsþjálfun, en svo heppilega
vildi til aö þaö rigndi svo til lát-
laust fyrstu vikurnar. 1 sól og
sumaryl heföi ég hreinlega
bráönaö niöur. Harkan á þessum
æfingum var hreint ótrúleg, jafn-
vel grófustu brot sáust.
Nýgræðingar eins og ég erum
litnir hornauga og ég mátti næt-
um þakka fyrir aö fá aö haltra
meö fyrsta kastiö. En þegar mér
óx ásmegin ogheilsteyptari mynd
var komin á liöiö breyttist þetta
tilmuna. Menn fara aö bera meiri
virðingu fyrir manni og svo fór
maöur aö taka hressilega á móti.
Keyrslan i þýska boltanum er sú
mesta I heimi, þaö hafa
samræöur viö kollega mina I Hol-
landi og Belgiu sannfært mig um.
1. markið
i Bundesligunni
Bundesligan hófst um miöjan
ágúst. Fyrir opnunarleikinn
vorum viö búnir aö spila hvern
leikinn á fætur öörum og menn
þvi almennt i toppæfingu.
Leikvangurinn var pakkaöur
áhorfendum og stemmningin
stórkostleg. Undir slikum kring-
umstæöum er ekki annaö hægt en
aö spila vel, þaö er eins og allt
komi af sjálfu sér. Heimavöllur-
inn er gullsigildi. Viö unnum, 2:1
og ég skoraöi fyrsta mark leiks-
ins, sem siöar reyndist vera
fyrsta markiö I Bundesligunni.
Þaövar hreintólýsanlegt aö sjá á
eftir boltanum i netið. Næst var
haldiö til Mlinchen og leikiö á
Olympluvellinum viö Bayern
Mú’nchen. Viö töpuöum 3:5imikl-
um hörku og rigningarleik. Næsta
þriöjudag leikum viö gegn efsta
liöinu i deildinni, Fortuna Dlissel-
dorf og sá leikur veröur bara aö
vinnast (sem varö raunin, Dort-
mundarliöiö vann, 2:1 og skoraöi
Atli fyrsta mark leiksins).
Vart farinn að lita á
þetta sem atvinnu
Undirritaöur spuröi Atla hvort
mórallinn væri á köflum dálitiö
haröneskjulegur.
Svo rikt er áhugamannseöliö I
mér aö ég er ekki enn farinn aö
lita á knattspyrnuna sem atvinnu.
Ég vona aö ég muni i lengstu lög
hafa ánægju af leiknum sjálfum
en láti ekki stjórnast af peninga-
græðgi, svo sem oft vill veröa hjá
þeim sem lengi hafa veriö I
bransanum. Ekki alls fyrir löngu
fór ég i gegnum æfingapró-
grammiö fyrstu vikurnar i júli og
ég skil varla enn hvernig ég
böölaöist I gegnum þaö.
Þaö er alkunna aö launatölur
erualdrei gefnar upp, burtséö frá
þvi aö, f þetta sinn var fyrir-
spyrjandinn ekkert sérlega
áhugasamur um þau mál. Atli
sagöi mér þó, aö fyrir hvert
keppnistimabil væru gefnar upp
opinberlega upphæöir sem
leikmenn fá fyrir hvern unninn
leik, jafntefli og hvert tap. Þetta
er aö sjálfsögöu óviökomandi
venjulegum greiöslum til
leikmanna og reiknast sem
bónus. Hjá Borussia Dortmund fá
leikmenn 2. þús. mörk fyrir sigur,
helmingiminna fyrir jafntefliö og
fyrir tap fá menn svo svo
smáskltlega upphæö aö ekki tek-
ur aö nefna hana.
Haldið til umboðs-
manns
Ég geröi tiltölulega stuttan
stans hjá Atla þvi næst lá leiöin til
umboösmanns hans, Willy
Reinke. Mér var tjáö aö hann ætti
ab visu enga konu en þeim mun
fleiri áhugamál. Eittþeirra er af
veraldlegri geröinni, nefnilega
bilasöfnun. Reinke býr rétt hjá
Atla og þegar viö staðnæmdumst
fyrir framan heimili hans mátti
sjá nokkra góöa gripi. Þarna
spókaöi sig fagurblár Mercedes
Benz og BMW-bilar voru I „lange
baner”. Inn i bilskúr var
einhverskonar Thunderbird sem
Reinke haföi séö I Ameriku og
reyndist þaö ást viö fyrstu sýn.
Honum var þegar bætt i safnið.
Atli sagöi mér nánari deili á
Reinke. Hann hefur um 30 ára
skeið veriö umboösmaöur fyrir
marga frægustu knattspyrnu-
menn heims. I dag er hann t.a.m.
umboðsmaður aöalstjömunnar I
V-Þýskalandi, Karl-Heinz
Rumenigge og svo auövitaö
margra annarra þekktra kappa.
Okkur var boöiö inn og þar tók
eitt áhugamál Reinke á móti okk-
ur. Þrir kolsvartir hundar
flööruöu vingjarnlega upp um
gestina, þeir voru ekki meö neitt
glefs, gjams eöa urr eins og
islenski Snatinn heföi ugglaust
tekiö uppá, enda voru þetta
verölaunahundar, eilitiö I úfnara
lagienokkurvar tjáö aö bráölega
færu þeir i lagningu hjá enskum
hundasérfræöingi. Atli sagöi mér
aö hann fengi aö valsa aö vild I
húsi Reinke. Hann heföi fengiö
lykil hjá honum og reyndin heföi
oröiö sú að eftir erfiöa æfingu
heföi hann á stundum fengiö sér
hænublund i þessu húsi. Okkur
var boöiö upp á hvitvin en Reinke
reyndist vera mikill sérfræöingur
i léttum vinum og var á
vintegundinni aö finna aö hann
kynni vel sitt fag. Atli og annar
leikmaöur hjá Borussia
Dortmund, Rudolf Wabra geröu
undantekningu og drukku
appelsinusafa.
Eftir þessa heimsókn keyröi
Atli mig heim á hótel aftur. Þó
vegalengdin væri löng ætlubu
þremenningarnir enn lengra,
nefnilega til Þuslaraþorps, þvi
pjönkur önnu systur Atla höfðu
oröib eftir á flugvellinum. Viö fór-
um sömu leiö til baka en nú var
umferöin öllu meiri, og áöur en
varöi vorum viö lentir i einni
allsherja gráfikjustöppu sem
hefti ferö okkar talsvert, en þó
ekki svo mikiö aö allir komust á
leiöarenda. Þrátt fyrir umtals-
veröar krókaleiöir lá viö aö Atli
keyröi mig beint inni lobbi á
hótelinu þar sem hann kvaddi og
baö fyrir kveðjur heim.
Helgi ólafsson.
Helgin 6,—7. sept. 1980 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 17