Þjóðviljinn - 06.09.1980, Blaðsíða 7

Helgin 6.-7. sept. 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7
#mér
datt þaö
i hus
Ég var beðinn að skrifa
greinarstúf undir titlinum sem
þú séð hér að ofan. Kvöld eitt i
vikunni sem leið lét ég til skarar
skriða. Saddur að loknum
kvöldverði og galopinn fyrir
góðum hugdettum, lagðist ég
uppi sófa. Horfði svo uppi loftið
og beið. Hundurinn lagðist á
gólfið næst mér en kötturinn
hreiðraði um sig i rokókkóstóln-
um frá henni tengdamömmu.
Gullfiskurinn svamlaði i
hægðum sinum innanum öllu
fjörmeiri gúbbi-fiskana. Páfa-
gaukurinn þagði aldrei þessu
vant. Konan nostraði við
uppvaskið frammi eldhúsi (ég
eldaði). Úti bakaði kvöldsólin
húsin i vesturbænum uppúr
fölrauðum geislum sinum. Bil-
arnir voru hættir að aka enda
sjónvarpið að byrja. Ég lét
friðsældina streyma inn i sál
mina sannfærður um að nú
myndi mér detta eitthvað
undursamlegt i hug — eitthvað
sem fengi hjörtu lesenda
Þjóðviljans til að slá örlitið
hraðar — ekki af óróleika heldur
fögnuði. Fögnuðiyfir að vera til
og mega njóta sliks andrikis....
Ég horfði uppi loftið og beið.
Ekkert gerðist nema hvað
hundurinn geispaði. Eftir um
þaðbil fimm minútna árangurs-
lausa legu fór mér að verða
órótt innanbrjósts. Hér voru
aðstæður allar hinar ákjósan-
legustu fyrir góðar hugmyndir
að fæðast og svo gerðist ekki
neitt! Ég fór að fletta gömlum
dagblöðum i veikri von um að
þar væri eitthvað sem gæti flýtt
„fæðingunni”. Sunnudagsblað
Þjóðviljans 23—24. ágúst. Úff...
Allt svo gáfulegt. „Af hverju i
fjandanum var ég að láta plata
mig i að skrifa i þetta blað?
„Fleygði blaðinu frá mér.
Horfði á hundinn. „Meira leti-
blóðið. Sisofandi. Ef ekki
sofandi, þá geispandi.” Af
hundinum á köttinn: „Ætlar
honum aldrei að skiljast að
hann má ekki sofa i rokókkó-
stólnum. Meiri fiflin þessir
kettir!”
Þegar vonleysið var um það
bil að yfirbuga sálartetrið, greip
ég sem næst af tilviljun i 206. tbl.
Visis. Fletti þvi ólundarlega
þangað til ég rakst á skritna
fyrirsögn á blaðsiðu 23:
„HERRA OG UNGFRÚ
FRÓNKEX VALIN”. Fyrir ofan
fyrirsögnina var mynd af
herranum og ungfrúnni, hvort
um sig með fullan kassa af
Frónkexi! Af svip þeirra mátti
ráða að þau voru alsæl yfir
útnefningunni. Úr augum þeírra
geislaði Frónkex-sæla.
„Mikið eiga þau gott að eiga
svona mikið af Frónkexi”,
hugsaði ég. Það er svo gott með
mjólk. Éghorfði sem dáleiddur
á unga manninn og ungu súlk-
HAFÞÓR GUÐJÓNSSON SKRIFAR
Skar hann mig
þvers og kruss
una með Frónkex-kassana sina.
Þaö hvildi einhver óskiljanleg
heiðrikja yfir myndinni og fyrr
en varði var allt vonleysi á bak
og burt. Þess i stað gagntók nú
huga minn nýefld trú á
manneskjuna og mátt hennar.
Geislar kvöldsólarinnar á
húsþökunum fyrir utan
gluggann voru orðnir eldrauðir.
Blessaður hundurinn svaf og
kisulóran malaði af ánægju yfir
að fá að vera óáreitt i
rokokkóstólnum. Ég hagræddi
mér i sófanum, horfði mildum
augum uppi loftið og beið og
beið og .... sofnaði.
Margur skyldi nú ætla að mig
hefði dreymt eitthvað fallegt úr
þvi að ég sofnaði i slikri
friðsæld. En það var síður en
svo. A rúmlega-þrjátiu ára lifs-
ferli hefur mig aldrei dreymt
jafn hroðalegan draum:
Ég er á flótta. Tveir
morðingjar elta mig. Ekki er
undankomuleiðin greið þvi allt i
kring er einhvers konar virnets-
girðing og hærri en svo að ég
geti hoppað yfir hana, þó skelk-
aður sé. Til allrar hamingju finn.
ég þó rifu á girðingunni.
Morðingjarnir nálgast óðum og
eru nú aðeins fáeina metra fyrir
aftan mig. Hér er þvi um að
gera að hafa snör handtök. Með
miklu irafári ræðst ég á rifuna.
Smeygi hausnum i gegn fyrst,
siðan vinstri öxl og siðu og
þannig smám saman öllum
kroppnum þar til ekkert var
eftir af honum innan girðingar
nema hægri handleggurinn. Það
var engu likara en forlögin
höguðu þannig málum, að
morðingjarnir fengju smávegis
umbun fyrir allt erfiðið að elta
mig uppi. Sum sé: hægri hand-
legginn. Og þeir voru ekkert að
að vanþakka litilræðiið.
Annar greip þéttingsfast um
úlnliðinn meðan hinn dró úr
sliðri dálk éinn mikinn. Leist
mér vitaskuld ekkert á blikuna
og hef liklega byrjað að orga á
þessu augnabliki. Sá með dálk-
inn réðst nú til atlögu. Sennilega
hefur hann verið sár yfir þvi að
fá ekki stærri part af minum
likama til að leika sér að.
Allavega virtist hann ákveðinn i
og gera þvi sem hann hafði
ærleg skil: Skar hann mig þvers
og kruss yfir lófann og handar-
bakið og eins og það væri ekki
nóg: reif uppholdið og tætti sem
mest hann mátti. Mig minnir að
ég hafi orðið svo bit á þessum
aðförum að ég hafi um stund
gleymt að æpa. Ekki vil ég þó
garantera það. Nú, hafi ég
þagað eitt augnablik, þá er það
vist að þau óhljóð sem fylgdu i
kjölfarið minna meir á úlfa en
mennskar verur. Eins og gefur
að skilja vaknaði ég við þennan
hávaða i sjálfum mér en þar
sem óhljóð af þvi tagi sem hér
er lýst eru ekki daglegt brauð i
minum húsum, fór ekki hjá þvi
að þau hefðu talsverð áhrif á
nálægar lifverur. Tikin, sem
reyndar er bara hvolpur ennþá,
rak I fyrstu upp ægilegt vein,
sem óðar umhverfðist i stans-
laust gelt og æddi siðan uppi
sófa — uppá húsbónda sinn og
hóf að sleikja hann án afláts.
Kötturinn flýði uppá fiskabúrið
(sem er öruggasti staðurinn ef
yfirvofandi hætta er á ferðum)
og setti upp kryppu og páfa-
gaukurinn flögraði viðstöðu-
laust um búrið sitt. Þessi ósköp
gátu vitanlega ekki farið
framhjá konunni inni eldhúsi
enda kom hún nú á harðahlaup-
um. Blasti við henni fáránleg
sjón: Eiginmaðurinn stynjandi I
sófanum með hálf-trylltan
hvolpinn oná sér. Hélt hún i
fyrstu að hvolpurinn hefði bilast
og ráðist á manninn. Fljótlega
varð henni þó ljóst að þessi
ályktun hennar gat ekki staðist
þvi milli stunanna gat hún
greint eins konar hlátur:
sambland ekkasoga og
raunverulegs hláturs. Svo þegar
spurt var hinnar klassisku
spurningar: „Hvað er eiginlega
að ske? „var svarið einungis:
„Handleggurinn. Hægri hand-
leggurinn er alveg dofinn!”

Feróaskrifstofan
ÚTSVlM
Eldri borgarar
Reykjavík
Félagsmálastofnun
Reykjavíkurborgar efnir
til hópferðar [
fyrir eldri borgara
Reykjavík til Suður-Spánar
Costa del Sol —
2. október n.k. í 3 vikur
í samvinnu við
Ferðaskrifstofuna ÚTSÝN
Dvalist verður á Hotel ALA Y —
4ra stjörnu hóteli við ströndina.
Öll herbergi með einkabaði,
svölum, síma og útvarpi.
Góður, fallegur garður með sundlaug.
Bjartar og rúmgóðar sameiginlegar
vistarverur — salir —
Hótelið er loftkcelt. Fullt fæði.
Fararstjórar frá Félagsmálastofnun
R eykja víkurborgar
NÝJUNG:
ALDURSTAKMARK ER NÚ
MIÐAÐ VIÐ 60 ÁRA
OG ELDRI
VERÐ KR. 430.000 +
FLUGV ALLARSKATTUR
Fundur verður haldinn í
Norðurbrún 1 —
félagsstarf eldri borgara —
þriðjudaginn 9. september
kl. 16.30.
Þar verða gefnar allar nánari
upplýsingar og tekið á móti
pöntunum fferðina