Þjóðviljinn - 21.03.1981, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 21,—22. mars 1981.
shammtur
Ég hafði rétt áður en ég fór að sof a verið að
horfa á þátt um málefni íslensku kirkjunnar í
sjónvarpinu.
Þar má nú með sanni segja að leitt hafi
saman hesta sína lærðir og leikiry og bar
þar hæst kirkjulega höfðingja og veraldlega.
Fyrst var farið að ræða það hvers vegna
kirkjusókn væri ekki betri en raun ber vitni
hérlendis. Við þessu fengust lítil svör nema að
guðfræðinemi, sem kom fram, svona einsog
milli mála, sagði orðrétt: „Kirkjan þarf að
vera skemmtilegur og girnilegur valkostur".
(tilv. lýkur).
AF DRAUMSPEKI
Sjálfur hef ég lengi verið þeirrar skoðunar
að íslendingar séu upptil hópa of guðræknir til
aðgeta hugsað sér að sitja undir venjulegri ís-
lenskri messugjörð.
aður þegar ég vaknaði af þessum undarlega
draumi og fór strax að hugleiða hve ótrúlega
f jarri raunveruleikanum draumar gætu verið.
Varla var ég búinn að nudda stírurnar úr aug-
unum þegar ég var kominn f ram í bókaskáp til
að afla mér nánari vitneskju um það, hvers
konar fyrirbrigði daumar væru eiginlega.
Aðal heimildarrit mitt um allt milli himins
og jarðar er „ lllustreret Konversastionsleksi-
kon — en handbog for alle — redigeret af Fr.
Winkel Horn under medvirkning af en större
kreds af Fag-og Videnskabsmænd."
Og þarna fletti ég upp á fyrirbrigðinu
„Dnrfm" og ætla að leyfa mér að snara laus-
lega því sem þetta fræðirit hefur að segja um
drauma:
„Draumur" er það ástand í svefninum
nefnt, þegar sálin starfar ósjálfrátt og uppá
eiginspýtur — „egen Haand" — og framkallar
hinar undarlegustu furðumyndir, sem eiga sér
oft enga stoð i raunveruleikanum. Alla menn
getur dreymfc jafnvel sveitamenn — „endog de
mest robuste og fantasilöse" — Konur hafa
einnig draumfarir.
Meðal manna í þéttbýlinu — „Blandt de
mere dannede" — er það algeng skoðun að
draumar séu framhald þess sem síðast bar
fyrir augu áður en þeir gengu til náða (tilv.
lýkur).
Ég þurfti ekki að lesa lengra. Skýringin var
fengin á því hvers vegna mig hafði dreymt að
verið væri að ferma mig.
Jæja, nú hélt sjónvarpsprógrammið áfram.
Alþingismaðurinn kom með þá kenningu að ef
til vill skildi almenningur ekki það sem prest-
arnir væru að segja, þegar þeir töluðu úr
stólnum. Þarna talaði alþingismaðurinn
greinilega fyrir hönd þeirra sem alltaf skilj-
ast: íslenskra stjórnmálamanna.
Þá kom Ijótur kall á skjáinn og sagði að
kirkjuhald í landinu kostaði hérumbil jafn
mikið á ári og heill skuttogari.
Ég fór auðvitað strax að reikna út og hugs-
aði með mér að nú væru þúsund ár síðan ís-
lendingar kristnuðust og að ef við hefðum í
þessar tíu aldir alltaf keypt einn skuttogara á
ári, en sleppt kirkjunni,, þá ættum við núna
þúsund skuttogara og að í þann f lota væri víst
áreiðanlega, í sæmilegum gæftum, hægt að
veiða f leiri einstaklinga en kirkjan hefði tök á
eftir þúsund ára amstrið.
Og nú var ég orðinn svo syf jaður að ég fór í
rúmið og hafði yfir kvöldbænina mína:
Herra — þú mæti, mildi,
mín væri sælan full
ef að ég aðeins skildi
allt þetta djöfuls bull.
Svo sofnaði ég og dreymdi að verið væri að
ferma mig.
Skákkeppni
Baldur Óskarsson: Sneri á Flug-
leiðam anninn.
Hilmar Bragi Jónsson veitinga-
stjóri: Gefur út blað um mat
ásamt konu sinni.
Og hún er Elin Ka'radóttir, sé-
fræðingur i gluggaskreytingum
og skiltagerð.
örlygur Hálfdánarson: Kom upp
um sherlockana.
Mig dreymdi undarlegan draum í nótt. Já,
svo undarlegan að ég var eiginlega gáttaður
þegar ég vaknaði.
Mig dreymdi semsagt að verið væri að
ferma mig.
Athöfnin stóð sem hæst. Það var verið að
meta gjafirnar.
Við Lolli, vinur minn, knékrupum við grát-
urnar í einhverju framandi guðshúsi og ég
sagði honum að ég hefði fengið hjól í ferm-
ingargjöf. Hann hafði fengið skellinöðru. Ég
hafði fengið úr. Hann hest. Ég hafði fengið
skauta — hann skíði. Ég hafði fengið sund-
skýlu — hann froskbúning. Ég hafði fengið
hljómflutningstæki — hann hafði fengið
Dolby kvadró spesíal samstæðu með negativ
fídbakk, face lock loop stabílum sveifluvaka,
kapasítorless útgangsþéttihaus, kvarts lokk
mótorstýringu, negatív f ídbakk, vúlfer, tvíder
og skvíker og átpúttið var vist tvö eða þrjú-
hundruð píkvött.
Og svo var farið að telja peningana. Þá kom
í Ijós að við höfðum fengið nákvæmlega jafn-
mikið, báðir tuttuguogfimmþúsund krónur;
eini munurinn var sá að hans voru nýjar,
mínar gamlar.
Og ég hugsaði með mér: „Það var til lítils
f yrir mig að vera að hafa f yrir því að ganga til
prestsins". — Og þá vaknaði ég.
Eins og ég sagði áðan varð ég eiginlega gátt-
stofnana og fyrirtækja var haldin
um daginn og sendi Þjóðviljinn
sveit í keppnina sem stóö sig með
afbrigðum vel og lenti i einu af 10
efstu sætunum. Tefldar voru 7
umferðir og hafði Helgi Ólafsson
hreint borð á 1. borði Þjóðviljans,
vann allar sínar skákir. í einni af
siðustu umferöunum lenti Þjóð-
viljinn á móti Flugleiðum og voru
þar miklar sviptingar i einni
skákinni, nefnilega skák Baldurs
Óskarssonar eftirlitsmanns Flug-
leiða gegn einum af starfs-
mönnum fyrirtækisins. Hentu
menn mjög gaman að þessu.
Báðir lentu i bullandi timahraki
og undir lokin tókst Baldri að
snúa tapaðri skák i unna. Þegar
klukkan var alveg aö falla skákar
Baldur og i' fátinu tók Flugleiða-
maðurinn ekki eftir þvi, en færði
peð þannig aö kóngurinn stóð
áfram berskjaldaður. Um leiðféll
klukkan hjá Baldri og hrópaöi
Flugleiðamaðurinn það upp en
hafði þá rétt sleppt hendinni af
peðinu. Varð að kalla til dómara
mótsins og draga upp FIDE-
reglur til að skera úr hvor hafði
sigur og féll úrskurður Baldri i
hag þanníg að sveitirnar skildu
jafnar.
Leyniplaggið
um samstarfsreglur rikis-
stjórnarinnar sem menn ýmist
neita að kannast við eða fullyrða
að sé til hefur orðið mjög milli
tannanna á ýmsum nú i vikunni.
Þjóðviljinn hefur þó ekki sagt
margt um máliö og varð þá
einum blaðamanna hans þetta á
orði:
Cr oss dregur allan mátt
íhaldssuð og naggið.
Við skulum ekki hafa hátt
um helviskt leyniplaggið.
Stórglæsilegt
timarit hefur nú hafið göngu sina
er nefnist GESTGJAFINN og
fjallar um mat. Fyrsta tölublað
er 64 blaðsiður, prentað á góðan
gljápappir og rikulega mynd-
skreytt, bæði i lit og svarthvitu.
Útgefendur, ábyrgðarmenn og
ritstjórar eru hjónin Hilmar
Bragi JónssonogElin Káradóttir.
Hann er matreiðslumaður með
meistararéttindi og er nú veit-
ingastjóri á Hótel Loftleiðum en
hún er með próf frá Dupont-skól-
anum i Kaupmannahöfn i' glugga-
skreytingum og skiltagerð. 1
blaðinu verður allt sem snertir
mat, matargerð, borðhald og
gestaboð eða er á einhvern hátt
tengt eldhúsi eða borðstofu.
Meðal annars verður leitast við -
að fá góðborgara til þess að sýna í
máli og myndum hvernig þeir
taki á móti gestum sinum og i
fyrsta blaðinu eru gestgjafarnir
þau Unnur Arngrimsdóttir og
Hermann Ragnar Stefánsson.
Gleöikippir
i gömlum hjörtum” nefnist
greinarstúfur sem skrárgatinu
hefur borist frá örlygi Hálf-
dánarsyni vegna skrifa um
siðustu helgi um fyrirhugaðar
byggingaframkvæmdir Bókaút-
gáfunnar Arnar og örlygs.
Hljóðar hann svo:
„Þjóðviljinn hefur einstaka
sinnum á undanförnum árum
fjallað af hlýhug og velvild um
fyrirtækið Orn og örlygur. Það
hefur óneitanlega yljað mér um
hjartarætur að eiga svo áhrifa-
mikla vini á sviði fjölmiðlunar.
Þeireru þó til sem vilja meina að
undir vinahótunum megi greina
aðrar og lægri tilfinningar,'verið
sé aöhefna fyrir þaði héraði sem
hallaðist á alþingi, enéghefi ekki
ljáö máls á þv^.
Siðastliðinn sunnudag greinir
Þjóðviljinn frá þvi að bygginga-
nefnd Reykjavikur hafi borist
fyrirspurn frá Erni og örlygi um
rétt til að byggja skrifstofu og
verslunarhús á lóðinni nr. 11 við
Siðumúla. Ekkert hafi verið þvi
til fyrirstöðu að hálfu nefndar-
innar og lýkur frásögninni á
þessum oröum: Það er greini-
legur völlur á þessu fyrirtæki.
Vitandi um sannleiksást þeirra
er Þjóðviljanum stýra þykir mér
rétt að koma hér litilli leið-
réttingu á framfæri. Hennar hefði
raunar ekki verið þörf ef þeir
Þjóðviljamennhefðu beitt nútima
rannsóknarblaðam ennsku til
hlitar, þótt það hefði að sjálfsögðu
getað skemmt fyrirfram fengna
niðurstöðu sherlockanna. Þessi
leiðrétting er i þvi fólgin að fyrir-
tækið örn og örlygur á um 18% af
væntanlegri byggingu. Mál eru
þannig vaxin að fyrirtækið er til
húsa að Siðumúla 11 og á i þvi
húsi um 18%. Hin væntanlega
bygging verður sem sé við-
bygging viö hina fyrri. Sú stað-
reynd að um viðbyggingu er að
ræða, hefði t.d. hlotið að birtast
Þjóðviljamönnum ef þeir hefðu
litiö út um gluggana hjá sér. 1
hinni væntanlegu byggingu
verður um 380 ferm kjallari og
ofan á honum tvær 140 ferm
hæðir. Eins og áður segir mun
fyrirtækið örn og örlygur koma
til með að eiga um 18%.
Þessar staðreyndir hefðu legið
á lausu hjá undirrituðum ef um
hefði verið spurt. Einnig hefði
hinum sannleiksleitandi sálum
hinum megin Siðumúlans getað
veriö það nokkur visbending að
umsækjandinn um bygginga-
heimildina var ekki einn. Það
stóð nefnilega undir henni Bóka-
útgáfan örn og örlygur hf. og
fleiri. Það fara gleðikippir um
mitt gamla hjarta þegar ég get
leiðrétt þá sem ég tel að vilji
aðeins þræða sannleikans vegi og
ég þykist vita að það fari einnig
gleði
straumar um hjörtu þeirra visu
manna er töldu þessi væntanlegu
byggingamál fréttaefni sl. sunnu-
dag, þegar þeir nú fá tækifæri til
þess að koma hinu rétta á fram-
færi. Og ekki mun ég þurfa að
óttast að greinin verði falin i
blaðinu né nokkur eftirmál.”