Þjóðviljinn - 20.02.1982, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐV(LJINN Helgin 20. — 21. febrúar 1982.
Af upphalara
Það er nú orðið nokkuð umliðið síðan ég
komst að þeirri niðurstöðu, að ekkert væri
jafn slítandi, og það að vera í sífelldu upp-
námi, oft af litlu eða engu tilefni.
Til skamms tíma hef ég verið til í að æsa
mig upp útaf alls konar tittlingaskít og eyði-
leggja þannig líf ið og tilveruna bæði fyrir mér
og öðrum.
Heimilishamingja, bliða og barnalán gat
stundum farið i rúst útaf of linsoðnum eða of
harðsoðnum eggjum, eða þá að maður var
varla viðmælandi dögum saman útaf smá-
munum eins og því að vera blankur. Svo þegar
maður eignaðist peninga f ór maður í f ýlu útaf
því hvað maður eyddi miklu, og ef það nægði
ekki til að eyðileggja fyrir manni lífið og til-
veruna, var maður niðurbrotinn af sektar-
kennd útaf því að eiga meiri peninga en ein-
hverjir aðrir.
örvænting mín náði þó hámarki, þegar ég
varð þess áskynja, að ég var á góðum vegi
með að verða gamall, lítill og feitur góðborg-
ari hérna vestur í bæ.
Nú var sálarangist mín, útaf smámunum,
orðin slík að ég átti ekki nema tveggja kosta
völ, að sturlast eða fara í andlegt þrifabað og
hætta að brjálast sýknt og heilagt útaf and-
skotans engu.
Og ég hugsaði sem svo: örlög mín eru ráðin.
Suðan á eggjunum breytist ekkert þó ég fái
kast. Og nú er að gera gott úr öllu saman og
sætta sig við orðinn hlut. Ég keypti mér vídeó.
Nú er hálft ár liðið síðan ég tók þessum
sinnaskiptum og hef siðan verið í svo miklu
jafnvægi, að mínir nánustu eru farnir að ótt-
ast að ég sé að verða tilf inningalega lamaður,
og þá er þess víst ekki langt að bíða að annað
fari að gefa sig.
Mér var satt að segja sjálfum hætt að
standa á sama, þangað til t siðustu viku. Hélt
jafnvel að ég væri orðinn reiðihamlaður, eða
uppnámslamaður, eins og sálfræðingar kalla
það.
Og þá var það að ég komst að því, að upp-
halarinn á bílnum mínum var bilaður.
Ef það er nokkuð, sem getur orðið til þess að
maður fari úr jafnvægi eða jafnvel missi
trúna á lífið og tilveruna, þá er það bilaður
bíll. Nú mundi reyna á skapfestuna og æðru-
leysið.
Þeir eru sjálfsagt til, sem ekki vita hvað
upphalari er, en ef þeir hinir sömu verða f yrir
því, að hann bili í bílnum þeirra, og bíllinn er
af sömu tegund og þessi sem ég á, þá get ég
f ullyrt að bilaður upphalari gleymist ekki það
sem eftir er ævinnar.
Upphalarinn er semsagt það fjölmúlavíl,
sem híf ir bílrúðuna upp og slakar henni niður,
þegar viðeigandi sveif er snúið í hring.
Semsagt kom sú staða upp í síðustu viku,
að bílrúðan hjá mér sat föst, hvernig sem ég
lét í sveifinni. Og þessvegna var bíllinn alltaf
hálffullur af snjó, þegar ég kom útí hann á
morgnana.
,,Það er upphalarinn, vinur", sagði bílvirk-
inn og horfði á mig eins og ég hefði misst
framanaf fætinum í slysi.
Ég fékk það semsagt á tilfinninguna, að
bíllinn væri alger öskuhaugamatur, úr því að
upphalarinn var farinn.
,, Er ekki hægt að fá nýjan upphalara?",
spurði ég.
„Þú skalt reyna í varahlutaverslununum.
Farðu bara ekki i umboðið sjálft", svaraði bíl-
virkinn.
Ég hringdi nú samt í umboðið, þegar ég var
búinn að eyða þrem dögum f æðisgengna leit
að upphalaranum um allan bæ.
„Upphalara, já", sagði lagermaðurinn í
símanum h já umboðinu. „ Ertu búinn að reyna
annars staðar?"'
„Af hverju spyrðu?" svaraði ég.
„Varahlutirhir eru nefnilega miklu dýrari
hérna en annars staðar", svaraði lagermaður-
inn elskulega.
„Ætli helvítið nenni ekki að gá hvort hann á
upphalara?"hugsaði ég, en sagði upphátt: „Ég
er búinn að reyna alls staðar".
„Er þetta vinstra eða hægramegin, framan
eða aftan?"
„Hægri framrúða," sagði ég.
„Augnablik". (Löng bið) „Nei því miður,
ekki til. Engir upphalarar til, hvorki framan
eða aftan, hægri eða vinstri."
„ Er þá ekki von á þeim?" spurði ég i ör-
væntingu.
„Það þýðir ekkert fyrir okkur hérna í um-
boðinu að panta svonalagað inn. Þetta verður
alltaf svo dýrt hjá okkur, að engum dettur i
hug að kaupa varahluti hérna, f yrr en þeir eru
búnir alls staðar annars staðar, og þá klárast
þeir strax hjá okkur. Standa bókstaf lega ekki
við".
Nú fann ég að ég var hættur að vera reiði-
hamlaður og lenti í ægilegu upphalarapexi við
manninn, sem auðvitað gat ekkert að því gert
þó enginn upphalari væri til.
„Hvurn djöf ullinn á ég að gera?" æpti ég og
var svo sannarlega ekki í neinu sálar jaf nvægi.
„Ja, við vorum að fá sendingu af nýjum bíl-
um í gær. ( þeim ættu upphalararnir að vera í
lagi. Eða þá að kaupa sér gamlan til niðurrifs.
Einhvern, sem er með upphalarann í lagi".
Þrautalendingin:
„Jú við erum einmitt með bílhræ af þessu
módelli hérna úti á haugnum", svaraði
bílapartasalinn hjá Vöku. „Viltu rífa hann
sjálf ur?"
„Nei," svaraði ég, skuggalega rólegur.
„Mig vantar bara upphalarann".
„Ekkert mál, vinurinn," svaraði bílaparta-
salinn. „Ég skal svipta sundur fyrir þig
hurðarleifunum og kippa upphalaranum úr.
Komdu bara á morgun."
Daginn eftir fór ég svo í bílakirkjugarðinn.
Þar lá upphalarinn í allri sinni dýrð, tilbúinn
að fara í minn bíl. Þegar ég spurði hvað hann
kostaði, svaraði strákurinn: „Æ. Ég nenni
varla að vera að taka fyrir þetta". Og ég
komst í andlegt jafnvægi aftur.
Svo fór ég heim og sagði mjög yf irvegað við
konuna mína:
Þig ég ætla við að vara
að verð 'ekki æst,
ef þig vantar upphalara
sem ekki fæst.
skráargatið
Hugmyndin
um nýtt siödegisblaö mun nú
vera endanlega dauö og á aöeins
eftir aö auglýsa útfórina. And-
látiö hófst meö þvi aö Gunnars-
og Albertsmenn komu inn i
myndina og lofuöu töluveröum
peningum. Þeir geröu og fljótt
kröfu um aö fá annan ritstjór-
ann og var tekiö vel i þá kröfu.
Þegar á átti aö heröa meö fjár-
útlát kom babb í bátinn og brátt
leystust viöræöur upp I pólitiskt
karp. Þeir gátu aldrei nefnt
neitthugsanlegt ritstjóraefni og
siöan þróuöust umræöur i þaö
aö þeir geröu kröfu um aö Guö-
mundur Arni Stefánsson yröi
ekki ritstjóri. Astæöan fyrir þvi
var sú aö Guömundur er her-
stöövaandstæöingur og þeir
vildu ekki aö blaöiö yröi mál-
gegn þeirra á neinn hátt heldur
hliöhollt bandarlska hernum i
hvivetna. Sú kenning er á lofti
aö Sjálfstæöismönnunum, sem
tóku þátt I ofangreindum viö-
ræöum, mönnum eins og JUliusi
Hafstein, Jóni Magnússyni og
Jóni Ormi Halldórssyni, hafi
aldrei veriö nein alvara i aö
vera meö I nýju slödegisblaöi.
Þetta hafi allt veriö runniö
undan rifjum Gunnars og Al-
berts og veriö fyrst og fremst
aðvörun til Dagblaösins og Visis
sem þeir töldu vera orðiö deigt i
stuöningi viö sig. Þeir hafi sem
sagt ætlað aö sýna aö þeir gætu
staöiö fyrirnýju siödegisblaöi ef
i hart færi.
Skýring
er nú fengin á þvi af hverju
Albert Guðmundsson mætti ekki
á fulltrúaráösfund Sjálfstæöis-
flokksins i Reykjavik þegar
framboöslisti hans til borgar-
stjórnarkosninga var birtur.
Hann svaf ekki yfir sig — hann
var á frímúrarafundi.
Enn
er Kiddi Finnboga aö reyna aö
selja fscargó og býöur ýinsum.
Flokksbræöur Kidda t.a.m.
Denni formaöur hafa og reynt
sitttil aö koma Kidda úrþessari
klipu en máliö er flókiö og viö-
kvæmt eins og segir I stjórn-
málafræöunum. Skuldir fyrir-
tækisins nema nefnilega 2
miljónum nýkr. og list þvi fáum
á aö kaupa. Upp i þessa skuld á
íscargó m.a. flugvél sem nú
stendur I verkefnaleysi, vél
þessi var notuð til kjúklinga- og
hrossafhitninga, og er ónothæf
vegna hlandbruna.
Einn
helsti formælandi Reagan-
stjórnarinnar i mannréttinda-
málum var hér á ferö I vikunni.
Hann hitti m.a. ritstjóra dag-
blaða, Amnesty-fóik þingmenn
og ýmsa aðra að máli. I stuttu
máli sagt þótti flestum þetta
furöuleg sending, og raunar
ekki nema ein rökrétt niöur-
staöa af formúluflækjum hans
að hagsmunir Bandarikja-
stjórnar ættu aö ráöa afstöðu til
mannréttindamála. Jafnvel
gæflyndum ihaldsmönnum
blöskraöi þegar Reagan-fulltrú-
inn blessaði Vietnamstriöiö sem
vott um siöferöisstyrk Banda-
rikjamanna, lofaöi Duharte
herforingja i E1 Salvador sem
þjóðhetju o.s.frv. Svo gekk
fram af Eliert B. Schram aö
hann skrifaöi skammarleiöara
um Bandarikin og stefnu þeirra
i E1 Salvador.
En Páli „púttara” Jónssyni i
Morgunvökunni blöskraöi ekki.
Hann fór holu I höggi fyrir
bandariska sendiráðið er
honum tókst I þætti sinum aö
ræða við mannréttindafulltrúa
Reagans án þess að spyr ja hann
einnar einustu gagnrýninnar
spurningar. Afrek á sina visu
Fyrirtœkið
Vldeósón, sem einna mest
umsvif hefur haft I myndbanda-
væðingunni, óskaöi fyrir
skömmu eftir viðræðum við
Morgunblaðiö um aö það keypti
Videósón. Beiðnin var tekin
fyrir á stjórnarfundi I Arvakri,
útgáfufélagi biaösins, eftir aö
framkvæmdastjórinn haföi rætt
viö þá Vldeósónmenn. Þar var
ákveöiö aö hafna kauptilboöi
enda mun Morgunblaöiö eiga
nóg meö að greiöa skuttogara
veröiö fyrir nýju prentvéllna
sem þeir eru að fá.
Mikil
óánægja er rikjandi meöal
Sjálfstæöismanna meö fram-
boöslista þeirra i Reykjavik.
Nokkrir þeirra óánægöustu
vinna aö þvi leynt og ljóst að
koma fram öðru framboði. Má
þar til nefna menn eins og
Helenu Albertsdóttur
(Guðmundssonar), Július Haf-
stein, formann HSI, Svein
Björnsson skókaupmann, for-
seta 1S1, og Þóri Lárusson for-
mann Varöar. Hins vegar sjá
raunsæir en óánægðir Sjálf-
stæöismenn öll tormerki á þvi
aö slikt framboð nái fram þar
sem forvígismenn óánægjuhóp-
anna, þeir Albert og Björn Þór-
hallsson hafa þegar tekið sæti á
aöallista flokksins og þvi' gengur
þessi hópur undir nafninu
sjálfsmorðssveitin i þeim her-
búðum.
Ekkert
lát er á óánægju starfsmanna
Dagblaösins og Visis og er taliö
aö enn fleiri uppsagnir séu á
næsta leiti. Nú eru ljósmynd-
arar blaösins i miklum ham
vegna þess aö Gunnar V. And-
résson virðist hafa gott lag á að
veröa sér úti um verkefni hjá rit'
stjórum blaðsins sem pUöur
þykir I. T.d. er hann um þessar
mundir I Englandsreisu og er
þaö I annaö skipti á stuttum
tima sem hann fer til útlanda á
vegum blaðsins. A meðan verða
hinir -ljósmyndararnir að láta
sér nægja ljósmyndun fyrir
fréttatilkynningar og gjafa-
handbækur.