Þjóðviljinn - 19.06.1982, Blaðsíða 22

Draumur að
veruleika
Svo nefnist Jónsmessuvaka
sem verður haldin i Félags-
stofnun Stúdenta fimmtudaginn
24. júni næstkomandi.
Vissulega er yfirskrift þessar-
ar vöku annað og meira en nafn-
ið sjálft, þvi i vökunni sjálfri er
fólgin sú vissa og tilfinning að
draumur er i sjálfu sér ekkert
óraunverulegri en veruleikinn
. sjálfur.
| Sameiginleg skynjun fólks er
I jafn lifandi og raunveruleg,
hvort sem hún kallast draumur
! eða veruleiki.
i An þess að vökunni sé ætlað
að vera einhvers konar sönnun
þess að draumur getur ekki ein-
ungis orðið veruleiki heldur að
draumurer veruleiki, þá verður
vaka a.m.k. opinberun þess að
til er fólk sem dreymir og
dreymir vel..
Meðal þeirra sem munu vaka
og dreyma verða.
Fan Houtens Kókó
Magnús i hvalnum
Vonbrigði
Sveinbjörn Beinteinsson.
Svo segir i kynningarbréfi
sem barst um þetta tónleika-
hald. Hús Félagsstofnunar
Stúdenta verður opið frá kl. 21
til 1 eftir miðnætti. Það verður
gaman að sjá hvort draumurinn
rætist.
22 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 19.-20. júnf 1982
daegurtónlist
Ogleymanleg
kvöldstund
•Hvillkir tónleikar. Þessi
kvöldstund með Art Blakey and
The Jazz Messengers er með
öllu ógleymanleg og er erfitt að
Imynda sér betri hljómleika.
Alveg frá byrjun var ljóst að
þetta yrði eitthvað sérstakt.
Aheyrendur voru með á nótun-
um frá upphafi. Var hljómsveit-
inni tekið með langvinnu lófa-
taki þegar hún gekk inn á sviðið.
Það var eins og menn væru að
heilsa gömlum vin.
Sá gamli brosti sinu breiöasta
er hann birtist, gaf sér smá tima
til að stilla trommusettið og siö-
an var lagt af staö um viðáttur
djassins. Hvfifkt feröalag, ég
kann ekki að nefna eitt einasta
lag sem hljómsveitin lék. Hvað
um það, þetta var ógleymanleg
ferö. Góðir voru blásararnir, og
bassaleikarinn, betri var John
O’Neil á pianóið, en bestur var
Blakey sjálfur á trommurnar.
Oft stóð maður sjálfan sig að þvi
aö fylgjast ekki meö neinum
nema honum. Það sagði einhver
I anddyri Háskólabíós aö enginn
heföi heyrt trommuleik fyrr en
hann hefði hlustað og horft á Art
Blakey á tónleikum. Hann geisl-
ar af leikgleði og einhvernveg-
inn hrifur hann allt og alla með
sér, bæöi með hljóðfæraleik og
persónutöfrum. Hann virtist
ekki hafa meira fyrir þessu en
að skipta um föt.
Ég er ekki frá þvi að Blakey
og félagar séu bestir á tónleik-
um, þar njóta persónutöfrar
Blakeys sin betur en á hljóm-
plötu.
Það fóru allir harðánægðir út
af tónleikunum þetta fimmtu-
dagskvöld, og vil ég þakka Jazz-
vakningu fyrir hennar framlag
til Listahátiðar. Við hefðum
misst af miklu ef enginn djass-
viðburður hefði átt sér stað.
Úlvarnir
Háskólabíó
Troggs og
Stars on 45
Hver man ekki eftir hljóm-
sveitinni Pétur og Úlfarnir og
laginu „Stjáni saxafónn”? En
lag þetta var af plötunni Platað-
ir sem kom út fyrir fjórum ár-
um og þvi tfmi til kominn að
þeir létu heyra frá sér aftur.
Hljómsveitin hefur nú stytt
nafn sitt og kallast nú (llfarnir
þ.e. Pétursnafniö hefur verið
þurrkað út. Hljómsveitin var
stofnuð 1977 en hefur starfað
með höppum og glöppum sfðan.
Lifæð hljómsveitarinnar hefur
veriö Brekkugerði 4 en þar hef-
ur aðal-aðsetur hljómsveitar-
innar verið þegar lifkippir hafa
farið um hana. Og að sögn
hljómsveitarmanna eiga þeir
orðið all traustan áhangenda-
hóp I næsta húsi.
Nýja plata úlfanna sem ber
nafn hljómsveitarinnar hefur aö
geyma fjögur lög öll eftir þá
Kjartan Ölafsson og Pétur Jón-
asson. Það er varla marktækur
samanburður að bera þessa
nýju plötu við fyrri plötu hljóm-
sveitarinnar því svo langt er um
liöið siðan hún kom út. En það
veröur nú gert hér engu að sið-
ur.
Þessi plata er mun rokkaðri
en Plataðir sem var mjög
poppuö. Það má ef til vill segja
að þessi plata sé millistig á
poppi og rokki, þó þessi hugtök
segi ekki mikið. Tónlistin er
kröftug og Hfleg og töluverður
„húmor” liggur einnig að baki.
Textarnir á plötunni eru kapi-
tuli út af fyrir sig. Og líst mér
engan veginn á að leggja ein-
hvern dóm á texta hljómsveit-
arinnar, þvi hægt er að túlka þá
á marga vegu.
Taktu hnif og stingdu gat á
bláu augun þin.
Farðu siðan út um götin.
Sérðu ekki blóðbaöiö
sem allir synda i.
Sérðu ekki blóðið betur
„Bláu augun þin nr. 2”
Hljóðfæraleikur plötunnar er
ágætur, engin undur og stór-
merki. Það er helst gitarleikur
þeirra Péturs og Kristjáns sem
er eitthvað til að skarta. Eggert
og Kjartan komast átakalaust
frá sinum hlutverkum.
Ct LVARPi IR
Platan var hljóðrituð I Grett-
isgati og var Júllus Agnarsson
upptökumaðuij en Valgeir Guð-
jónsson Stuðmaður var upp-
tökustjóri.
Sem sagt þokkalegasta plata
og ánægjulegt til þess að vita að
Úlfarnir skulu vera llfs þessa
daga. Þeir mættu þó láta heyra
meira i sér oftar á hljómleikum
þegar þeir eru lifs.
JVS
Jón Viðar
Sigurðsson *
skrifar
Hérlendis eru nú staddir tveir
erlendir flokkar með það að
markmiði að skemmta iandan-
um: sönghópurinn Stars on 45,
sem I fyrra varð heimsfrægur
fyrir Bitlasyrpu sfna, og svo
hijómsveitin Troggs sem fólk
kannast helst við af fornri frægð
þeirra, t.d. fyrir lagiö Wild
thing. Þessir tveir hópar héldu
hljómleika i Háskólabiói á þjóö-
hátiðardagskvöld, og þaö voru
stars on 45 sem byrjuðu
skemmtunina.
Stars on 45 renndu sér letti-
lega I gegnum Bitlasyrpuna.
Þetta er þrælgott söngfólk og
greinilega atriðið sem flestir
höfðu komið til að heyra og sjá.
Arangurslaust var reynt að
klappa liðið upp.
Og þá var komið að Troggs.
Sjálfsagt hefur mörgum veriö
eins fariö og undirritaðri, ein-
göngu búist við gömlum hit-lög-
um til að verma hjartarætur og
endurvekja gamlar tilfinningar.
Að visu eru Troggs með slangur
af gömlu vinsælu lögunum sin-
um: Wild thing, With a girl like
you, Love is all around, og I
can’t control myself — en aö
þeir væru jafnvilltir — ef ekki
ennþá harðari I rokkinu en i
gamla daga (hljómsveitin var
stofnuð 1965) — þvi bjóst ég
hreinlega ekki viö. The Troggs
eru mikið langt frá þvi aö vera
staðnaöir og allt þeirra nýja efni
er breskt, hart rokk með rætur I
„rythm & blues”.
Stars on 45 og Troggs verða
aftur i Háskólabiói i kvöld
(laugardagskvöld) og ég vil
endilega benda rokkurum — og
pönkurum bæjarins á þetta
tækifæri til að sjá og hlusta á
„gömlu” mennina. Annaö kvöld
verður sama lið I Broadway (þó
manni finnist Troggs nú ekki
beint falla þar I kramið): Góða
skemmtun! A
Á hljómleikum með
HUMAN
LEAGUE
Þá var „stundin runnin” upp,
komið var að hljómleikum
Human League á Listahátið.
Human League komu hingað
svo að segja beint úr hljóm-
leikaferð um Bandarikin þar
sem þau gerðu það gott.
Egóið hóf tónleikana stund-
vislega klukkan niu á laugar-
dagskveldinu og lék nokkur af
sinum bestu lögum og gerðu það
vel. Leikur þeirra stóð ekki-
lengi en þeir náöu þó að kynda
undir áheyrendur.
Siðan var 15 minútna hlé með-
an sviðiö var hreinsaö og hljóð-
gervlum Human League komið
fyrir. Töluverð spenna rikti i
salnum og var vel tekið á móti
hljómsveitinni þegar hún birtist
á sviðinu. Hljómsveitin hóf leik-
inn án neinnar tafai; byrjaöi
frekar rólega,en snaraði sér slð-
an út I vinsælustu lög hljóm-
sveitarinnar. Lög eins og „Love
action (I believe in love)”,
„Don’t you want me” „The
things that dreams are made
of”, „Darkness”, „Seconds”,
„Marianne” svo nokkur séu
nefnd. Góð keyrsla var á hljóm-
sveitinni og auðheyrt að hér var
um þrautreynt fólk að ræða.
Tónleikarnir með Human League voru þokkaleg skemmtun.
Ekki veröur það sagt um
hljómsveitina að hún sé lifleg á
sviði. Philip Oakey söngvari og
aöalmaður hljómsveitarinnar
gerði litlar rósir og þær stöllur
Joanne Catherall og Susanne
Sulley hristu sig hálf hjákát-
lega. Það var helst skemmtilegt
videósjó sem lifgaði upp á svið-
ið.
Hljómurinn var mjög góöur
og hef ég aldrei heyrt jafn gott
„sound” I Höllinni. Þess má til
gamans geta að þessi 12 tonn af
græjum sem hljómsveitin burð-
aðist með hingað eru leigð af
Pink Floyd og eru aðeins brot af
hljómtækjaeign þeirrar hljóm-
sveitar.
Ljósasjóið var sömuleiöis
mjög gott og virkilega gaman
að fylgjast meö hvernig ljósin
voru notuð til að leggja áherslu
á tónlistina.
Þessir tónleikar voru hin
þokkalegasta skemmtun þó íón-
listin sem slik hafi ekki heillað.
Þaö var gaman að sjá hve allt
skipulag I kringum þessa tón-
leika var pottþétt og hnitmiðað.
1 lokin langar mig aðeins að
kvarta undan Islenskum áheyr-
endum.Þaðer eins og stór hópur
áheyrenda fái heiftarlegan
njálg i óæðri endann þegar þeir
fara á tónleika. Það er gott þeg-
ar fólk dansar á tónleikum en
þetta ráp um öll hús er frekar
hvimleitt.