Þjóðviljinn - 12.02.1983, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 12. - 13. febrúar 1983
Omaklega
vegið að
blaðamönnum
Þióðviljans
Ólafur Gunnarsson
framkvæmdastjóri
Síldarvinnslunnar í
Neskaupstað vegur
ómaklega að Þjóðviljanum
og blaðamönnum hans í
Sjónarhornsgrein, sem
birtist í blaðinu í gær, 11.
febrúar.
Fullyrðing hans um að Þjóð-
viljinn sé ekki áhugasamur um
innlenda atvinnustarfsemi ber
ekki vott um sérstaka sanngirni í
garð blaðsins. Daginn áður en
grein Ólafs birtist, eða 10. febrú-
ar, er í Þjóðviljanum 12 síðna
blaðauki með fróðlegum og
vönduðum viðtölum um sjávarút-
Vegamál. Og að undanförnu hef-
ur blaðið fjallað ýtarlega um
vanda húsgagna- og innréttinga-
framleiðslu í landinu, og það öðr-
um fjölmiðlum betur og meira.
Ólafur Gunnarsson fullyrðir
einnig að blaðamenn Þjóðviljans
geri sér far um „að gefa lesendum
blaðsins ranga mynd af sjávarút-
veginum". Hér kýs hann að
horfa fram hjá sérritum Þjóðvilj-
ans um sjávarútvegsmál á liðnum
árum, kynningu hans á mögu-
leikum í íslenskum sjávarútvegi í
tengslum við áróður Alþýðu-
bandalagsins fyrir íslenskri
atvinnustefnu, og reglulegum
skrifum Jóhanns J.E. Kúld um
fiskimál. Einnig held ég að segja
megi með sanni að blaðamenn
Þjóðviljans standi síst öðrum
starfsbræðrum sínum að baki í að
vekja athygli á ýmsum jákvasðum
nýjungum og tilraunum í sjávar-
útvegi. Mætti t.d. minna á þann
áhuga sem Þjóðviljinn hefur sýnt
kolmunnaveiðitilraunum Magna
Kristjánssonar gegnum árin.
Ólafur Gunnarsson tekur tvö
dæmi úr blaðinu til stuðnings
þeirri staðhæfingu sinni að „alltof
mikið sé af órökstuddum full-
yrðingum um menn og málefni
þegar sjávarútvegurinn á í hlut.“
Hann rekur skrif um erlent
verkafólk á Djúpavogi og saman-
burð á rækjuverði hér og í
Noregi.
Um fyrra dæmið er það að
segja að þegar í heildina tekið
verður ekki séð annað en um hafi
verið að ræða blaðamennsku sem
stenst helstu kröfur sem gera
„Petta eru tvö lítil dœmi um þad
hvernig blaðamenn pjóðviljans oft
og tíðum virðast gera sér far um
að gefa lesendum blaðsins ranga
mynd af sjávarútveginum"
Neikvæð skrif
Þjóðviljans um
sjávarútvegsmál
Alþyðubandalagið hcfur jafn-
an lagt á |iað áhcrslu. að flokkur-
inn hafi scrstakan áhuga á inn-
lcndri atvinnustarfscmi. Ekki fæ
cg scð að blaðamönnum Þjóðvilj-
ans (bl.Þ ) sé kunnugt um þetta
áhugamál flokksins.
Ég tel og ég held að flestir
hljóti að vcra á somu skoðun. að
sjávarútvegurinn sé hornsteinn
innlendraratvinnustarfsemi. Þeir
blaðamcnn, sem vilja efla þenn-
an atvinnuveg, segja frá því sem
vel hefur tekist og skýra fyrir al-
menningi hver staða sjávarút-
vcgsins er í íslenskum þjóðarbú-
skap.
Jafnframt er nauðsynlegt að
benda á það, sem betur má fara
og hverju stefna beri að. Flestir
bl.Þ. gera ekkert af þessu. Þeir
leita fyrst og fremst að því sem
miður fer og blása það út langt
um fram það sem eölilegt má
teljast.
Alltof mikið er af órökstudd-
um fullyrðingunt um mcnn og
máicfni þcgar sjávarútvcgurinn á
í hlut.
Ég ætla að ncfna hcr tvennt
máli mínu til stuðnings:
1. Erlcnt vcrkafólk á Djúpa-
vogi.
A baksiðu Þjóðviljans 4. jan.
1983 cru fyrirsagnir eins og:
„Svikin loforð og shcmur að-
búnaður ', „Lög sett í fyrra, þver-
brotin á Vestur-lslendingum".
„Munnlegt samkomulag ekki
haldið'*.
Þetta eru stór orð. I ákafa sín-
um við að koma höggi á atvinnu-
rekendur brugðust bl.Þ. þeirri
frumskyldu sinni. að kynna sér
viðhorf beggja deiluaðila, áður
en rokið er til og frétt sett í blað-
ið.
Á baksíðu Þjóðviljans næsta
dag er síðan viðtal við formann
verkalýðsfél. á staðnum og fram-
kvæmdastjóra fyrirtækisins sem í
hlut á. Báðir voru undrandi á
frétt þessari oggáfu að því er mér
virtist fullnægjandi skýringu á
þeim atriðum, ^evn kvartað var
yfir.
I Þjóðviljanum þ. 12. jan. er
viðtal við Arnmund Backmann
með yfirskriftinni, „Andi lag-
anna þverbrotinn '. Lögfræðing-
ar eiga oft erfitt mcð að koma sér
saman um hvernigskilja bcri ein-
stakar lagagreinar. En þegar þeir
fara að tala um anda laga. hefur
það auðvitað ekkert meö log-
fræði að gcra, heldur eru þcir
farmr að scgja til um það. hvað
þcim finnst rétt óg hvaö rangt.
Fréttin var semsagt ekki sann-
leikanum samkvæm og hcfði
aldrei átt að birtast.
Eftir stcndur að þcir á Djúpa-
vo^hafa ckkcrt gcrt af sér. Skrif
bl.Þ. valda þó þvi. að lcscndur
blaðsins telja án cfa að illa hafi
vcrið farið mcð crlenda vcrká-
fólkið.
2. Samanburður á rækjuvcrði
hcr og í Noregi:
í Þjóðviljanum þ. 7. jan. var
grcin á forsíðu um þctta efni með
fyrirsögninni: „Norðmcnn grciða
238% hærra vcrð". Þ. 11. jan. er
síðan komið að einu uppáhalds
viðfangsefni bl. Þjóðviljans en
það cr að finn einhvern sökudólg
þegar atvinnurekstur er annars
vegar, í grein með fyrirsögninni:
„Hver hirðir mismuninn?"
Ólafur
Gunnars-
Frá félagi rækjuvinnslustöðva
birtist grcinargerð í Þjóðviljan-
um þ. 12. jan. með fyrirsögninni,
„Villandi samanburður á rækju-
verði". Þar er skýrt frá því, sem
þeir sem til þekkja vissu raunar,
að vcrðsamanburður á þann hátt
sem gerður hafði verið í Þjóðvilj-
anum þ. 7. jan. og 11. jan. er út í
hött. Auk þess sem þar kemur
fram, má bæta við að styrkur til
norska sjávarútvegsins nemur
hærri upphæð en útfiutningsverð-
mæti allra frystra sjávarafurða frá
íslandi. Fréttin er því alröng. En
þó málið sé upplýst er án efa efst í
huga lesenda Þjóðviljans þær ris-
afyrirsagnir, sem gáfu í skyn, að
eitthvað stórlega mikið væri að í
þessu efni.
Þetta eru tvö lítil dæmi um það
hvernig bl.Þ. oft og tíðum virðast
gcra sér far um að gcfa lesendum
blaðsins ranga mynd af sjávarút-
veginum.
Eg er ekki frá þvi, að sumir
þeirra hefðu gott af því að fá sér
fri á Þjóðviljanum og fara í fisk-
vinnu á Djúpavogi.
Bæði gerðu þeir sjávarútvegin-
um með þvf meira gagn en sem
bl.Þ. og svo hitt að e.t.v. yrðu
viðhorf þeirra til sjávarútvegsins
jákvæðari þegar þeir koma aftur
til starfa á Þjóðviljanum.
ÓI.G.
Ólafur Gunnarsson er fram-
kvæmdastjóri Sildarvinnslunnar
,í Neskaupstað.
verður til vinnubragða. Leitað er\
til beggja aðila og birt viðtal við
lögfróðan mann, sem unnið hef-
ur að réttindamálum erlends far-
andverkafólks. Sú krafa sem
Ólafur gerir til þess að leitað sé til
beggja aðila áður en nokkuð er
birt í blaðinu er algeng viðbára
hjá þeim sem vilja þagga niður
umræður í blöðum. Meginmáli
skiptir að Þjóðviljinn tók viðtöl
við fólk sem undir nafni vildi
flytja kvartanir sínar í garð at-
vinnurekenda inn á opinberan
vettvang og blaðafulltrúa Al-
þýðusambandsins. Fyrirsagnir
voru settar í samræmi við efni
textans. Síðan er leitað svara hjá
viðkomandi atvinnurekanda og
verkalýðsfélagi daginn eftir í
blaðinu. Vera má að einhver orð í
fréttatexta séu eins og þau kæmu
frá blaðamanni Þjóðviljans, en
blaðið er fyrst og fremst að kynna
ólík viðhorf til sama máls.
Samanburðurinn á rækjuverði
hér og í Noregi er af sama toga.
Maður sem hefur nákvæmar upp-
lýsingar um rækjuverð í Noregi
leitar til blaðsins og það vekur
athygli á hreint ótrúlegum
verðmun. Tölurnar sem Þjóðvilj-
inn birti voru aldrei vefengdar en
hinsvegar komu fulltrúar rækju-
kaupenda með ýmiskonar skýr-
ingar á þessum mun.
Um sama leyti og fréttirnar af
rækjuverðinu birtust í Þjóðvilj-
anum var verið að ákveða verð á
rækju í verðlagsráði sjávarút-
vegsins. Þjóðviljinn hefur það
fyrir satt að hugmyndir hafi verið
uppi um 14% hækkun rækju-
verðs en niðurstaðan varð nærri
tvöfalt meiri verðhækkun í pró-
sentum. Það skyldi þó ekki vera
að fréttir Þjóðviljans um mismun
á rækjuverði á íslandi og í Noregi
eigi sinn þátt í niðurstöðunni?
Að endingu þetta. Það má vera
að fyrirtækjavaldið í Neskaup-
stað geti ráðið því hvað birtist
og hvað ekki í Austurlandi, mál-
gagni Alþýðubandalagsins, en
Þjóðviljinn birtir óhikað ólík við-
horf og skoðanir, þó að þau séu
ekki alltaf ritstjórn að skapi, og
þó að fullyrðing standi á móti
fullyrðingu. Við ætlum okkur
ekki þá dul að geta skorið úr um
SANNLEIKANN í hverju máli.
Og vel gæti það komið til
greina að senda blaðamenn til
vinnu í Síldarvinnslunni gegn því
að framkvæmdastjóri hennar
setjist um hríð í blaðamannastól á
Þjóðviljanum til þess að kynna
sér blaðamennsku áður en hann
sest niður og skrifar næstu grein.
Það gæti líka komið honum í góð-
ar þarfir næst þegar LÍÚ leitar á
náðir fjölmiðla og býður þeim
upp í árvissan “björgum-sjávar-
útveginum“-dans, sem þeir eiga
ásamt LÍÚ að stíga við stjórn-
völd.
Einar Karl Haraldsson
ritstjóri
skráargatið
Davíð: Kurteis borgarstjóri Páll: Frumstæðar þjóðir á Finnbogi: Snýr sér að
Blönduósi kvikmyndalistinni
Maríanna:
Sagðijá
Afstaða
forystumanna Framsóknar-
flokksins í álmálinu síðustu vikur
hefur komið mörgum spánskt
fyrir sjónir. Skýringar eru þó á
öllu, og hafa menn æ oftar rifjað
upp í huga sér hvaða tengsl fyrr-
verandi og núverandi forystu-
menn í Framsókn hafa haft við
forráðamenn íslenska álfélags-
ins. Þegar upphaflegi samningur-
inn við ísal var gerður gekk þá-
verandi framkvæmdastjóri
Rannsóknarráðs, Steingrímur
Hermannsson, gegn þingflokki
Framsóknar og snerist á sveif
með Jóhannesi Nordai og Co um
að gera þá samninga sem íslend-
ingar eru nú að súpa seyðið af.
1974 spunnust sögur um það, að
þáverandi ráðherra Framsóknar,
Halldór E. Sigurðsson, hefði
keypt hús í Garðabæ á einstökum
vildarkjörum - af ísal! Og þegar
samningurinn frá 1966 var fyrst til
endurskoðunar 1975 beitti núver-
andi formaður flokksins sér fyrir
því að glutra unninni taflstöðu
niður í dautt jafntefli. Ja,
hérna....
Fulltrúar
erlendra stórfyrirtækja standa nú
í biðröðum við dyr iðnaðarráð-
herra og vilja samstarf við íslend-
inga á sviði áliðnaðar og/eða yfir-
taka rekstur Alusuisse hér á
landi. Ekki þarf að taka fram, að
þessi öflugu erlendu fyrirtæki
telja sig geta gengið að þeim hug-
myndum sem iðnaðarráðherra
hefur lagt fram um raforku-
verðið. í vikunni sem er að líða
kom m.a. fulltrúi frá einu fjár-
sterkasta ál- og súrálsfyrirtæki í
heiminum til viðræðna við iðn-
arðarráðuneytið, og fór vel á með
mönnum.
Páll
Pétursson alþingismaður á Höllu-
stöðum var nýlega á stjómmála-
fundi á Blönduósi, en þar er
hann ekki manna vinsælastur
vegna andstöðu sinnar gegn
Blönduvirkjun. Ekki bætti úr
skák að á fundinum kom fyrir-
spurn frá hvalveiðimanni sem
spurði Pál hvers vegna hann hefði
greitt atkvæði gegn því á alþingi
að hvalveiðibanni yrði mótmælt,
hvort hann væri í því að taka
atvinnu af mönnum. Að því er
sagan hermir mun Páll hafa
brugðist hvatvíslega við og sagt
að viðkomandi vissi greinilega
ekki mikið um málið, því að skv.
alþjóðasamþykktum yrði frum-
stæðum þjóðum áfram Ieyft að
veiða hval. Ekki fer spurnum af
því hvernig fundarmenn brugð-
ust við þessu svari.
Kvikmyndalistin
blómstrar nú æ meira á íslandi. í
síðasta tölublaði Vestfirðings er
frá því greint að Hjálmtýr
Heiðdal kvikmyndagerðarmaður
í Reykjavík og Finnbogi Her-
mannsson ritstjóri og kennari á
ísafirði hafi nú hafist handa um
að gera heildarmynd um síldar-
ævintýrið á Djúpuvík á Ströndum,
en það hófst um 1935 og stóð
fram yfir stríð. Segir í fréttinni að
í myndinni komi fram margt nú-
lifandi fólk, auk þess sem skeytt
sé inn gömlum filmubútum og
ljósmyndum.
Kaupmenn
á íslandi hafa fyrir löngu tekið
sálfræðina í þjónustu sína þegar
þeir raða upp vörum í verslunum
sínum. Þannig er yfirleitt sælgæti
við höndina rétt við peningakass-
ann, helst þar sem börn hafa það
í seilingarfjarlægð sVo að þau geti
nú suðað í foreldrum sem eru að
kaupa í matinn. Vörumarkaður-
inn hefur nú gengið skrefi lengra
og hefur raðað upp leikföngum
rétt áður en komið er að kassan-
um til þess að æra börnin enn
betur.
Framsókn
fékk heldur betur á snúðinn hjá
borgarstjóra nú í vikunni þegar
Keldnasamningurinn var til um-
ræðu íborgarstjórn. Kallaði hann
afstöðu minnihlutans gegn samn-
ingnum endemis „sauðshátt" og
klykkt svo út með því að segja, að
þau Gerður Steinþórsdóttir og
Kristján Benediktsson væru „full-
trúar sauðkindarinnar" í borgar-
stjórn Reykjavíkur! Hefur Davíð
Oddsson síst orðið kurteisari í
málflutningi eftir að hann tók við
embætti borgarstjóra, og hafa
borgarfulltrúar minnihlutans oft
gert athugasemdir við þá titla
sem hann velur borgarfulltrúum
úr ræðustól.
Hrokinn
var síst minni hjá formanni Skip-
ulagsnefndar, Vilhjálmi Vil-
hjálmssyni, sem frægur er fyrir að
hefja allar sínar ræður á því að
segja að allar umræður sem á
undan séu gengnar hafi verið lítils
virði. Þegar Keldnasamningur-
inn var til umræðu bætti hann um
betur og hellti sér yfir borgarfull-
trúa minnihlutans með orðavali
sem sjaldan heyrist í borgar-
stjórn. Vegna sérstakra tilmæla
Vilhjálms mun Þjóðviljinn birta
þessa ræðu hans þegar hún er
komin í gegnum kérfið hjá rit-
urum borgarinnar.
Og
svo er hér saga úr síðasta Vest-
firðingi:
„Ekki löngu eftir að Svavar
Gestsson var orðinn heilbrigðis-
og tryggingaráðherra í núverandi
ríkisstjórn, var hann á ferð á
Patreksfirði ásamt læriföður sín-
um Kjartani Ólafssyni.
Svo sem fara gerir með stjórn-
málamenn þurfti að húsvitja á
ýmsum stöðum, þar á meðal hjá
öldungnum Þórði Guðbjartssyni.
Eftir að knúð hafði verið dyra
hjá Þórði mátti heimafólkið
greina djúpa rödd frammi á gang-
inum. „Ja, Þórður, eg er hérna
með dreng úr ráðuneytinu.““
✓
Ymsir
úr gamla kratakjarnanum í
Reykjavík stynja nú þungt. Það
er ekki nóg með að flökkugosarn-
ir Jón Baldvin og Bjarni Guðna
séu sestir í 1. og 3. sætið á listan-
um, heldur hefur nú enn ein
aðskotamanneskja fundist til að
setja í 4. sætið í stað Ágústs Ein-
arssonar, sem hefur gengið í lið
með Vilmundi. Það er Maríanna
Friðjónsdóttir sem sameinar það
tvennt sem nú þykir heppilegast:
Hún er kona og hún er fjöl-
miðlamaður. Hafa Jón Baldvin &
Co gengið með grasið í skónum á
eftir fjölmörgum konum og borið
víða niður, en ávallt verið hrygg-
brotnir. En nú virðist leitinni sem
sagt vera lokið.
j