Þjóðviljinn - 01.03.1985, Blaðsíða 21

Listasafn ASÍ
Nótlúruböm frá
Nicaragua
Sýning á verkum alþýðumálara frá Nicaragua
Á morgun, laugardag, verður
opnuð í Listasafni ASI við
Grensásveg sýning sem
hlotið hefur heitið Náttúrubörn
frá Nicaragua-alþýðumálar-
arfrá Solentiname. Á henni er
41 olíumálverkeftirbændurá
eynni Solentinama.
Alþýðulist hefur blómgast
mjög í Nicaragua eftir byltingu og
tengist sú endurreisn nafni menn-
ingarmálaráðherrans, Ernesto
Cardenal. Hann var áður prestur
á Solentiname og studdi þá og
síðar við bakið á alþýðumálurum
eyjarinnar. Myndaflokkur eftir
þetta bændafólk, Fagnaðarerind-
ið í Solentiname, hefur verið gef-
inn út í bókarformi og vakið
heimsathygli.
Myndirnar á þessari sýningu
eru unnar af sama fólkinu.
Sýningin stendur í þrjár vikur
og er opin alla virka daga nema
mánudaga kl. 14-20 og um helgar
kl. 14-22. -ÞH
Hótel Borg
Olof Palme ó ffiðarfúndi
Ásunnudaginn kl. 14verður
haldinn stofnfundur Samtaka
um kjamorkuvopnalaust ís-
land að Hótel Borg. í fréttfrá
undirbúningsnefnd segirað
þar sameinist „einstaklingar,
sem líta á tilvist kjarnorku-
vopna og áætlanir um notkun
þeirra sem siðlausa ógnun við
mannkynið og lífríki jarðar og
hafna öllum hugmyndum sem
byggja á beitingu þessara
vopna hvort heldur er til sókn-
areðavarnar".
Hótel Borg
Fimm framsöguerindi verða
flutt á fundinum. Tveir fram-
sögumenn eru íslenskir, þau Sól-
veig Georgsdóttir og sr. Gunnar
Kristjánsson, og þrír erlendir,
Anker Jörgensen fyrrum forsæt-
isráðherra Danmerkur, Erlendur
Patursson þingmaður f Færeyjum
og einn fulltrúi frá Grænlandi
sem óvfst er hver verður.
Útlendingarnir eru komnir
hingað til lands til að sitja fund
Norðurlandaráðs en þeir flýttu
för sinni um einn dag til að mæta á
stofnfundinn. Auk þeirra sem
nefndir eru að ofan er talið víst að
Olof Palme forsætisráðherra Sví-
þjóðar mæti á fundinn og ef að
líkum lætur blandar hann sér í
umræðurnar.
Auk framsöguerinda verður
einleikur á píanó, Þorsteinn
Gauti Sigurðsson leikur, og
Elísabet F. Eiríksdóttir syngur
einsöng. Fundarstjórar verða
Þórhildur Þorleifsdóttir leikstjóri
og Ásgeir Haraldsson læknir.
-ÞH
TÓNLIST
GERÐ VIÐ FLYGIUNN
Martin Berrkofsky. „Tónleikarnir í
heild voru i háum gæðaflokki".
Martin Berkofsky píanóleikari
sem er okkur fslendingum að
góðu kunnur hélt tónleika í Þjóð-
leikhúsinu 18. febr. s.l. til ágóða
fyrir tónleikahús hér í borg. Þetta
er í annað sinn sem Berkofsky
heldur hér tónleika eingöngu
með verk eftir Liszt á efnisskrá,
þeir fyrri voru líka í Þjóð-
leikhúsinu árið 1983, en ég átti
því miður ekki þess kost að heyra
þá. Martin Berkofsky hefir lagt
sig fram við að leika og kynna
verk Liszts og er það vel. Liszt
samdi píanóverk svo tugum ef
ekki hundruðum skipti og er þar
margt misjafnt að finna, en þegar
best lætur eru þar ein frumleg-
ustu og kyngimögnuðustu verk
píanóbókmenntanna. Það er því
úr vöndu að ráða hvað velja skuli
á efnisskrá sem eingöngu er helg-
uð Liszt.
Efnisskráin sem Berkofsky
bauð okkur nú upp á núna var
skemmtilega samansett: Ung-
versk rapsódía nr. 9 „Le Carna-
val de Pesth“, Harmonies de Soir
(nr. 11 úr „Étýdes Transcendent-
ales“), Un Sospiro (konsertetýða
í Des-dúr), Rapsódía nr. 12 sem
kom í staðinn fyrir „Lyon“ sem
var skráð í efnisskrána. Það var
skaði að fá ekki að heyra „Lyon“-
verkið því það hefði orðið frum-
flutningur hér á landi og mjög
forvitnilegt.
Eftir hlé var „Valse Oubliée
Nr. 1“, „Waldesrauschen" kons-
ertetýða og „Eftir fyrirlestur
Dantes" (Fantasia quasi Sonata).
Martin Berkofsky lék af miklum
krafti og af músíkalskri yfirsýn
þessa þrælerfiðu og áhugaverðu
efnisskrá. Ég get ekki sagt að eitt
verkið hafi verið betra en annað.
Þó verð ég að minnast á „Harm-
onies de Soir“ (Hljómar kvölds-
ins) sem Berkofsky lék mjög fal-
lega, að ógleymdu Waldes-
rauschen (Skógarþytur) en það
er með skáldlegustu etýðum
Liszts. Dante-sónatan hefir
aldrei verið í neinu uppáhaldi
undirritaðs. Uppistaðan í verk-
inu er frekar á þunnum ís byggð
og jafnast ekkert á við stórvirki
eins og t.d. sónötuna í h-moll, og
er merkilegt hve mörgum píanist-
um þykir þetta eftirsóknarvert
verk að spila. Auðvitað eru í því
áhrifamiklir sprettir og nóg er af
inn, því hann var svo rammfalsk-
ur alveg frá byrjun tónleikanna,
að til mikillar vansæmdar var, og
skemmdi mjög fyrir áheyrendum
að njóta músíkurinnar. Annað-
hvort er hljóðfærið svona illa far-
ið vegna hirðuleysis eða þá að
þeir sem voru til þess fengnir að
stilla það, eru ekki starfi sínu
vaxnir. 1 hléinu var auðheyran-
lega reynt að laga verstu gallana
og hljómaði allt betur fyrst eftir
hlé, en það sótti fljótt í sama horf-
ið. Það er mikil synd og skömm ef
svona afbragðs hljóðfæri er látið
grotna niður, og skora ég á stjórn
Þjóðleikhússins að vanda bráðan
bug að því að láta yfirfara það.
Það er hvergi eins ánægjulegt og
afslappandi að hlusta á góða tón-
list hér í borg og einmitt í nota-
legum húsakynnum Þjóðleik-
hússins, en þá þurfa allar aðstæð-
ur að vera í lagi.
Leikur Berkofskys vakti mikla
hrifningu áheyrenda og svaraði
hann stormandi klappinu með
eigin útsetningu á „The Stars and
Stripes Forever" eftir Sousa, spil-
að „a la Horowitz“ og ætlaði þá
allt niður að keyra. R.S.
áður orðið var við hjá honum.
Hann má samt enn passa að fort-
ið verði ekki of hart, en hann átti
til verulega fallega mýkt þegar
því var að skipta og voru tónleik-
arnir í heild í háum gæðaflokki.
En því miður var einn galli á,
og þar átti Berkofsky enga sök.
Flygillinn sem einu sinni var
hreinasta gersemi virðist illa far-
píanistískum flækjum en áhugi
minn nær ekki til þessa verks.
Það er svo misjafnt hvað höfðar
til manna og er ekkert við því að
segja. Verkið getur verið jafn
gott fyrir það. En Berkofsky
gerði verkinu mjög góð skil og
yfirleitt spilaði píanóleikarinn af
meiri hugsun í lit og tón en ég hefi
RÖGNVALDUR
SIGURJÓNSSQ
Listmunahúsið
Magnús Kjartansson sýnir
Magnús Kjartansson mynd-
listarmaður opnar sýningu á
verkumsínum í
Listmunahúsinu Lækjargötu
2 á morgun, laugardag kl. 14.
Á sýningunni verða uþb. 30
verk unnin á sl. tveimur árum.
Ýmiss konar tækni er beitt,
svo sem vatns-, þekju- og akr-
ýllitum sem og Ijósnæmum
efnum og tækni frá bernsku
Ijósmyndarinnar. _þh
Föstudagur 1. mars 1985 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 21