Þjóðviljinn - 05.01.1990, Blaðsíða 17

1ET.GARMENNINGTN
Við rannsókn málsins hitta þau Hreinn Borgfjörð og Tinna meðal annarra tvo dularfulla Fálkaveiðimenn.
Hreinn
er
alveg
ein-
stakur
Þorri: í sögunni eru meðal annars
skírskotanir f Tinnabækumar og
Grimmsævintýri. Mynd: Kristinn.
Þorri: Ætli við Sigur-
jón séum ekki íjöl-
fróðustu menn á Is-
landi um teikni-
myndasögur
Fyrir jólin kom út hjá Máli og
menningu teiknimyndasagan
1937, Ævintýri Tinnu og Hreins
Borgfjörð eftir þá Þorra
listmálara og Sjón skáld. í sög-
unni segir af Hreini Borgfjörð, ís-
lenskri leynilöggu, sem starfar í
París. Hann kemur til íslands f
sumarfrí, fréttir þá af dularfullu
hvarfi systursonar sfns og fer að
rannsaka málið, með dyggilegri
aðstoð Tinnu, hressilegrar
stelpu, sem hann kynnist skömmu
eftir komu sfna til landsins. Við
sögu koma þýskir nasistar, ís-
lenskir kommúnistar, bændur og
lögregla, auk þess sem þekktum
persónum úr reykvfsku bæjarlífi
árið 1937 bregður fyrir.
- Við Sigurjón ætlum að full-
yrða að þetta sé fyrsta íslenska
teiknimyndasagan, segir Þorri.
- Menn hafa að vísu fullyrt slíkt
áður hér á landi, en okkur finnst
að það hafi verið byrjað á öfugum
enda. Hér hafa verið gefnar út
teiknimyndasögur „neðanjarð-
ar“ án þess að nokkur hefð væri
fyrir hendi í slíkri útgáfu. Þetta er
líka tvímælalaust í fyrsta sinn sem
menn með áhuga og getu koma
saman til að gera slíka sögu, og í
fyrsta sinn, sem viðurkennt forl-
ag treystir sér í slíka útgáfu.
- Við fengum hugmyndina
þegar við vorum að vinna saman í
bamastarfi. Þá kom í ljós að við
höfum báðir mikinn áhuga á
teiknimyndasögum og höfum les-
ið mikið af þeim, - ætli við séum
ekki fjölfróðustu menn á íslandi
þar sem teiknimyndasögur em
annars vegar, og sennilega emm
við að þessu vegna þess að okkur
finnst þetta báðum svona
skemmtilegt.
- Ég var reyndar farinn að fást
við þetta hef gert nokkrar sögur,
sem hggja í skúffunni hjá mér -
mér fannst alltaf eitthvað vanta,
ég er ekki nógu góður í því að
skrifa texta. Samstarfið hentar
okkur þannig báðum vel, þvf Sig-
urjón segist ekki geta teiknað.
- Við byrjuðum á annarri
sögu, vorum næstum hálfnaðir
með hana þegar við duttum niður
á þessa um Hrein Borgfjörð og
Tinnu. Svo tókum við okkur dag
og dag til að semja í sex mánuði
og síðan tók ég mér tvo mánuði í
að leggja síðustu hönd á verkið.
Það er ótrúlega mikil vinna við
svona sögu - miklu meiri en okk-
ur óraði fyrir þegar við byrjuð-
um.
- Við byggjum söguna á raun-
verulegum atburðum þótt hún sé
auðvitað hæfilegt sambland af
ævintýri og alvöru. En við erum
mjög nákvæmir með tímasetn-
ingar. Allir atburðir sem vísað er
til gerðust í raun og veru hér á
landi árið 1937. Þá voru tveir
fálkaveiðimenn frá Göring stadd-
ir hér á landi, þýska leikkonan og
maðurinn með henni, sem líka
koma við sögu, og einkasnekkja
Hitlers kom í heimsókn. Meira
að segja þessi saga um bamarán
byggir á staðreyndum, þótt við
vissum það ekki fyrr en við vor-
um búnir að semja hana. En þeir
gerðu þetta Þjóðverjamir, stálu
bömum og komu í fóstur,
reyndar mest í Póllandi.
- Persónumar byggjum við að
hluta til á hinum og þessum
minnum í aðrar sögur, við emm
með skírskotanir í Tinnabækum-
ar, Grimmsævintýri, íslenskar
bamasögur og öldina okkar svo
eitthvað sé nefnt. Þama er líka
ýniislegt þjóðlegt og séríslenskt;
við settmn í söguna ýmis smáatr-
iði, sem þurfa ekki endilega að
vera þar framvindunnar vegna,
til að minna á eitt og annað í ís-
lensku þjóðfélagi á þessum tíma
og eins á að vera hægt að þekkja
þaraa ýmsar persónur úr bæjar-
lífinu í Reykjavík.
- Hreinn Borgfjörð er alveg
einstakur af teiknunyndapersónu
að vera. Hann er eiginlega sam-
bland af okkur Sigurjóni þessi
maður. Hreinn er bæði bók-
menntaséní og leynilögga, sæl-
keri og matarséní, - og svo
breytir hann útliti sínu í sögunni.
Hann rakar af sér yfirskeggið, en
það að láta persónu breyta úthti
sínu í teiknlmyndasögu er yfir-
leitt bannað. Við emm að storka
hefðinni með þessu.
- Við gerum ömgglega aðra
svona sögu, þótt hún verði ekki
endilega framhald af þessari. Við
fengum mikið af góðum hug-
myndum við vinnsluna og langar
til að prófa þær og emm þar að
auki svo heppnir að búa í sömu
borg sem stendur, í Maastricht í
Hollandi, svo við höldum áfram.
LG
Föstudagur 5. janúar 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐÁ 17