Þjóðviljinn - 07.09.1990, Síða 13

:.ll

mmm
Texti: Garöar Guöjónsson Myndir: Jim Smart
átta
tíma
á
dag
Það er heitt í kerskálanum, enda
kraumar 960 gráðu heitt ál í botni
160 kerja innanhúss. Andrúmsloftið
er mettað flúor, súrálsryki og
brennisteinsdíoxíði. Veggir, loft og
vélar í geysistórum kerskálanum
eru þakin ryki, en þó grillir í gula
málningu á áltökum og skautskipt-
um. Hinn dæmigerði kerskálamað-
ur er farinn að nálgast fimmtugt og
hefur unnið hjá ísal í um fjórtán ár.
Vinnan hefur sett mark sitt á öndun-
arfæri hans og hann kvartar yfir
hósta og surg í brjósti. Því meira
sem hann hefur unnið lengur
í kerskála.
Öndunarfæri gestsins í skálanum
hrökkva í vamarstöðu þegar komið
er inn í dimman skálann. Lungun
reyna ósjálffátt að verjast andrúms-
loftinu með því að taka sem minnst
inn. Tortryggilegar gufur stíga upp
úr opnum keijum og á milli gapandi
þekja yfir þeim.
Tjakkar í kerjunum hvæsa á mann
svo maður hrekkur við. Maður
ímyndar sér að 960 gráðu heitar ál-
slettur muni þá og þegar skella á
manni og brenna sér leið inn í hold-
ið, en það er róandi að sjá æðru-
leysið í andlitum karlanna
í skálanum.
Föstudagur 7. september 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA13
\