Þjóðviljinn - 07.09.1990, Side 21

Þjóðviljinn - 07.09.1990, Side 21
h elgarivi enningin Uppdiktaður veruleiki Sigurður Þórir opnar sýningu í Listasafni alþýðu og ætlar svo að stökkva til Englands Maðurinn og konan em eilíf viðfangsefni. Mynd: Kristinn. Sigurður Þórir Sigurðsson hef- ur verið að puða í málverki um tveggja áratuga skeið og verið afar viljugur að sýna okkur af- raksturinn. Hann hefur haldið sýningar á 1-2 ára fresti undan- farin ár og nú er hann að opna sýningu í Listasafni alþýðu við Grensásveg, nánar tiltekið á morgun, laugardag. Þeir sem fylgst hafa með list Sigurðar tóku eftir því fyrir nokkrum árum að umtalsverðar breytingar urðu á myndum hans. Hann fór að nota glaða liti og mála fólk í náttúrunni en ekki í daglegri önn. Enn er hann að þróa þessa stefnu sína og til viðbótar við málverkin eru komnar pastel- myndir og svarthvítar penna- teikningar. Blaðamaður telur sig greina landslag í myndunum sem er að mörgu leyti „íslenskara” en áður. Það eru engir pálmar heldur fossar, og fjöil sem gætu verið Esjan. Aö snerta streng „Jú, það gæti verið eitthvað til í þvísvarar listamaðurinn þegar þessi kenning er borin undir hann. „Annars hef ég verið að fjalla um íslenskan veruleika í myndum mínum undanfarin ár. Aður var ég meira í alþjóðlegum veruleika en nú er það sá íslenski sem mótar mig. Þess vegna er íslenskt um- hverfi orðið sterkara í myndun- um. _ Ég hef tekið upp þann sið að Guðbjörg Lind listmálari: Fossar bæði heilla mig og hrella í senn. Á morgun verður opnuð sýning á verkum henn- ar í Nýhöfn, sem unnin eru á síðustutveimurárum. Mynd: Kristinn. Myndlist Fossniður Guðbjörg Lind opnar málverkasýningu í Nýhöfn á morgun Þegar komið er inn í vinnustofu Guðbjargar Lindar listmálara blasa hvarvetna við fossar, fossar af öllum stæroum og gerðum. Langir og mjóir, stuttir og breiðir. Verkin eru stór og lítil, en öll í mjög sérstökum bláum litum, fossarnir eru hvítir. - Ég er að berjast við formin, litina og flötinn. Á síðustu sýn- ingu var myndefnið dálítið ann- að. í myndunum féllu fossar fram á borð og dýr, eða borð með dýrs- haus. Nýjustu myndirnar mínar eru einfaldari, borðin eru hætt að birtast, og ég nota fossinn frjáls- legar en fyrr. Áður en ég málaði fossa málaði ég dýr. Dýrin þróuð- ust síðan yfir í ferfætlinga, borð sem stundum voru með dýrshaus. - Þetta eru allt myndir af foss- um, séðum frá ýmsum skrítnum sjónarhornum. Ég set saman tvær andstæður í myndunum, fossinn og auðnina, segir Guð- björg Lind, sem á morgun opnar sína aðra einkasýningu í Nýhöfn við Hafnarstræti 18. Hún hefur einnig haldið einkasýningar í Slúnkaríki á ísafirði, og tekið þátt í nokkrum samsýningum síð- an hún útskrifaðist frá Myndlista- og handíðaskóla íslands fyrir nokkrum árum. Hvers vegna eru fossar þér svo hugleiknir? - Ástæðan fyrir því hversu mikið ég mála fossa er sjálfsagt flókin. Mér finnst þeir heillandi og hrellandi í senn. Þeir hafa síast inn í mig á ferðum mínum um landið. Kannski hefur vatns- hræðsla mín einhver áhrif á þetta val mitt á myndefni. Ég hef ekk- ert á móti því að fólk túlki fossa mína á sinn hátt, eða segi þá hafa erótíska tilvísun, eins og algengt er. Oft eru þær hugsanir sem móta verkið ekki meðvitaðar fyrr en eftir á. Ég er ekki meðvitað að mála einhvern sérstakan boð- skap, áhorfendur mega túlka myndir mínar eins og þá sjálfa lystir. % Ertu ánœgð með myndir þínar? — Þetta er erfið spurning. Stundum fer ég sæl heim að kvöldi, en þegar ég sé myndina, sem ég er að vinna að, aftur næsta morgun skil ég ekki hvað hefur glatt mig kvöldinu áður. Það er erfitt að útskýra hvemig tilfinn- ingar maður ber til eigin verka, þetta er ekki beinlínis sæluá- stand, heldur verður maður ró- legur þegar best lætur. Mér fellur best að mála nokkrar myndir í einu, þá get ég ýtt einni til hliðar ef ekkert gengur og tekið til við aðra. Stundum hendir það að ég byrja á mynd sem gengur strax upp, en það er sjaldan. Oftast liggur nokkurra mánaða vinna að baki hverju verki. Áttu þér eftirlœtismálara? - Sá listamaður sem hefur haft hvað mest áhrif á mig er Kristján Davíðsson, sem kenndi mér í Myndlista- og handíðaskólanum. Ég hef alltaf verið hrifin af Jú- líönu Sveinsdóttur og Ágústi Pet- ersen. Allir verða fyrir áhrifum af öðmm listamönnum, hvort sem það er sjáanlegt eða ekki. Ég hlakka til að opna sýning- una og fá viðbrögð fólks við verk- unum. Mér þykir gaman að því þegar fólk þorir að segja hvað því finnst. íslendingar em ófeimnir að hafa sínar skoðanir á málun- um. Það er leiðinlegur misskiln- ingur að menn þurfi að skilja list- averk á einhvern sérstakan hátt. Fólk þarf ekki að læra neitt til að geta notið listverka. Sýning Guðbjargar Lindar er opnuð á morgun, laugardag, kl. 14-16. Listasalurinn Nýhöfti er opinn um helgar kl. 14-18, en alla virka daga nema mánudaga kl. 10-18. Sýningunni lýkur 26. sept- ember. BE ferðast töluvert um landið og gera skissur. Þá verða teikningamar og pastelmyndimar til, en svo vinn ég úr bestu hugmyndunum á vinnustofunni. Ég verð fyrir ýms- um áhrifum á þessum ferðum, en vemleikinn sem birtist í myndun- um er þó uppdiktaður. Ég er að fást við manneskjuna sem þarf að finna sér samræmi í náttúrunni. Myndimar mínar em andsvar við firringunni, menguninni og ljót- leikanum, gegn því set ég eins- konar upphafna fegurð og reyni þannig að skerpa andstæðumar. Það vantar eitthvað til að hrista upp í fólki og það gerist ekki með því að sýna því það sama og sést í fféttunum. Það verður að snerta streng í bijósti fólks með fegurð- inni vegna þess að einungis mað- urinn getur bjargað mannlífinu.” - Og þú heldur að okkur sé viðbjargandi? „Eg er raunsæismaður í eðli mínu en jafhffamt bjartsýnn á að hægt sé að snúa þróuninni við. Þetta er spuming um vilja og skynsemi, að gróðaöflin fái ekki að sigla öllu í kaf. Ábyrgðin á því er hjá hinum almenna borgara, hann verður að spoma við. Það er að renna upp fyrir okkur hér á ís- landi að mengun sem verður úti í hinum stóra heimi getur borist hingað, hún gerir það fyrr eða síð- ar. Við emm ekki vön að hugsa í stóru samhengi, en þegar fólk skilur að jörðin er ein heild breyt- ist hugsunin, hún verður heild- stæðari.” Vinnan er frjósöm - Þú ert hcettur að mála hafh- arverkamenn. „Ég veit það nú ekki, kannski em þeir bara komnir í veiðitúr úti í náttúmnni. Áður fyrr einskorð- aði ég mig við að lýsa ytri vem- leika í myndum mínum, en nú reyni ég að túlka einhvem innri veraleika. Og svo er það maður- inn og konan, eilíft viðfangsefni.” Sigurður hefur eingöngu fengist við myndlist ffá árinu 1984 þegar hann hætti að kenna. Hann hefiir verið duglegur að sýna, enda segir hann að á sýn- ingum selji hann flestar myndir. „Maður verður að taka þetta alvarlega eins og hveija aðra vinnu. Þetta er spuming um aga, að halda sig við efnið. Og vinnan er fijósöm því hún kveikir hug- myndir, ein mynd kallar á aðra. Og nú er ég á leiðinni til Eng- lands þegar sýningunni lýkur. Eg ætla að hafa vetursetu nærri Lundúnum, vinna og endumýja kynnin af heimslistinni. Ég er for- vitinn að sjá hvaða áhrif það hef- ur á mig, hvort það koma nýir hlutir inn í hugann. Það er nauð- synlegt fyrir listamenn að skipta um umhverfi, horfa til baka og gera upp. Og svo er þetta einnig hugsað sem hvíld frá þessum hreppapólitíska vemleika hér á Islandi,” segir hann og brosir sínu breiðasta. Sýning Sigurðar Þóris verður opin til 23. september nk. -ÞH Föstudagur 7. september 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — S(ÐA 21

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.