Dagblaðið Vísir - DV - 11.10.1995, Blaðsíða 15

MIÐVIKUDAGUR 11. OKTÓBER 1995
15
Heimur batnandi fer
Mér líkar ekki þessi umræða
um kynþáttahatur á íslandi.
Kannski er það hjátrú hjá mér en
ég er hræddur um að sífelldar full-
yrðingar um að íslendingar séu
kynþáttahatarar geti orðið til þess
að þeir endi sem slíkir.
- Og hvers vegna væru íslend-
ingar endilega kynþáttahatarar?
íslensku þjóðinni finnst nauð-
synlegt að geta stært sig af öllum
hugsanlegum hæfileikum en líka
öllum mannlegum göllum. Þetta
gerir þörfln fyrir að „vera með“,
hræðslan við að vera úr, sveita-
mennska sem fylgir því að missa
af lest allra perversjóna. Daginn
sem mannát verður í sviðsljósi í
heiminum treysti ég landsmönn-
um til að grafa örugglega upp ein-
hver tilfelli á íslandi.
Lélegir kynþáttahatarar
Af þremur ástæðum held ég að
íslendingar séu lélegir kynþátta-
hatarar:
- í fyrsta lagi gorta þeir ekki af
því að vera hreinn kynstofn. Þvert
á móti eru þeir stoltir af því að
vera blanda af Keltum og Norð-
mönnum. Og mér hefur aldrei
heyrst það illa séð að hafa nokkra
dropa af frönsku sjómannablóði í
æðum, nema síður væri.
- í öðru lagi eru fimm sinnum
fleiri íslendingar í útlöndum en út-
lendingar á íslandi. Svisslendingar
eða Mónakóbúar hafa á tilfinning-
unni að alla langi til að búa í
þeirra góssenlandi. Hins vegar
finnst íslendingum það engin stór-
fengileg forréttindi að búa hér á
landi, jafiivel þótt lífið sé þægi-
legra hér en víða annars staðar.
- í þriðja lagi er ísland eina
landið í Evrópu þar sem erlendar
konur eru fleiri en erlendir karl-
menn. Þessar erlendu konur komu
flestar i fylgd íslenskra karlmanna
sem sóttu þær. Gaman væri að
rannsaka þessa sérstöðu íslands
sem er að því leytinu jákvæð að
kynþáttahatur er minna gagnvart
konum en körlum.
Horfum rausætt á málin
Vaxandi þetta og vaxandi hitt:
Verum á varðbergi gagnvart full-
yrðingum um að vandamál fari
Eftir mikla og stranga baráttu
náði íslenska þjóðin þeim merka
áfanga að öðlast verslunarfrelsi.
Eitt af helstu baráttmnálum Jóns
Sigurðssonar og stuðningsmanna
hans var baráttan fyrir verslunar-
frelsi, en það mál var leitt til lykta
með ákvörðun danska þingsins ár-
ið 1854, svo að þegnar allra þjóða
máttu versla á íslandi. Tók sú
ákvörðun gUdi 1. aprU 1855. Þetta
var mér kennt á skólabekk, en
mér virðist veruleikinn vera ann-
ar. í dag, 140 árum seinna, má ég
lúta verslunarfjötrum og vera und-
ir hælnum á misvitrum stjórn-
málamönnum. Verslunarfjötrar
nútímans eru flestum ósýnUegir
og við fyrstu sýn má ætla að
verkafólki komi þetta ekkert við.
Stærsta vandamálið
Hvers vegna ætti ég að vera með
skoðun og afskipti af frelsi í lyfja-
viðskiptum? Málið er einfalt, ég
kem tU með að hagnast á sam-
keppni á lyfjamarkaði og njóta
betri þjónustu, það eru raunveru-
legar kjarabætur. Forræðishyggja
íslenskra stjórnmálamanna er
okkar stærsta efnahagslega vanda-
mál, gott dæmi um það er stuðn-
ingur við sauðfjárrækt.
Talnaglöggur maður benti mér á
þá grátlegu staðreynd að um alda-
mót yrðum við búnir að eyða
60.000.000.000 kr í stuðning við
sauðfjárrækt. Vinsamlega reynið
að sannfæra mig um annað ef það
er hægt. Hver er árangur allra
aUtaf vaxandi. Hvergi sé ég þetta
Kjallarinn
Gérard Lemarquis
kennari og fréttaritari
svokallaða „vaxandi“ kynþáttahat-
ur.
Horfum raunsætt á málin. Fyrir
Kjallarinn
Sveinbjörn Guðmundsson
verkamaður, Sandgerði
mUljónanna er lagðar hafa verið í
þessa vitleysu? Stórkostlegt at-
vinnuleysi í sveitum landsins,
endalaus haUarekstur ríkissjóðs,
byggðaröskun, fólksflótti og hátt
verð á afurðum.
Friðrik Sophusson fjármálaráð-
herra og Ari Teitsson bændafor-
ingi voru að gera samning til alda-
móta. Sá samningur kemur tU með
að kosta 11-12.000.000.000 kr. Ari
Teitsson er bjartsýnn á að íslenskt
lambakjöt slái í gegn erlendis. Er
þetta ekki eitthvað sem við öU höf-
um heyrt áður og enginn trúir á?
Ari Teitsson telur að starfandi
bændum fækki um aUf að 200 með
tuttugu árum sendi Kaninn enga
litaða hermenn hingað tU þess að
þóknast íslenskum ráðamönnum.
Fyrir fimmtán árum voru ástralsk-
ar og suðurafrískar stúlkur fluttar
tU landsins um London tU þess að
vinna í fiski, af því að maður var
öruggur um að þær væru tandur-
hvítar. í samanburði er ísland opn-
ara og gestrisnara í dag og hörnin
snúa sér ekki lengur við þótt þau
sjái litaðan mann á götu eins og
þau gerðu þegar ég kom fýrst tU ís-
þessum nýja samningi. Hvað væri
hæ'gt að fækka/fjölga mörgum
Dagsbrúnarkörlum fyrir
12.000.000.000 kr.?
Verkalýðshreyfing
við hestaheilsu
Það myndi engum verkalýðsfor-
ingja liðast að koma fram í sjón-
varpi, hampa nýgerðum samningi
er kostar skattgreiðendur stórfé og
tilkynna í leiðinni niðurskurð á
sínum félagsmönnum, nema sá
hinn sami hafi tU þess stuðning
ríkisstjórnar hunda og katta. Ég
hafna þessu rugli og hvet aUa til
að taka undir með mér.
Fram undan er verkamanna-
sambandsþing, ég tel að þessi mál
eigi að vera þar á dagskrá. Stjórn-
málamenn hafa sýnt og sannað
eigið ábyrgðar- og getuleysi í
þessu máli. Verkalýðshreyfmgin
er við hestaheUsu og getur haft
veruleg áhrif ef -hún viU. Þeim
áhrifum á hreyfingin að beita i
þessu sem og öðru.
Verslunarfrelsi án hafta og mið-
lands.
Óskhyggja hjá mér? Kannski. Ég
vU halda að hinir séu ekki óvin-
samlegir af því að það er einfald-
lega þannig sem mig langar tU að
lifa. Raunveruleikinn er hvort sem
er óháður því hvað mér finnst. En
sá sem ásakar aðra um kynþátta-
hatur af því hann vorkennir mér á
það á hættu að gera öfugt við það
sem hann ætlar sér, þ.e. setja á sér-
bás þá sem vUja vera hluti af heUd-
inni. Gérard Lemarquis
stýringar er eina raunhæfa kjara-
bótin sem alþýða íslands á kost á í
dag. Erlendar lántökur tU sukks
og samneyslu hafa séð til þess
ásamt ábyrgðarleysi í fjárfesting-
um. Baldvin Einarsson var frelsis-
hetja. Hann, þá fyrstur íslendinga,
áttaði sig á því að nýir straumar í
stjórnmálum Evrópu ættu erindi
tU landa hans. Þeim skoðunum
lýsir hann í bréfi sem hann skrif-
aði 1831. Baldvin Einarsson lést
ungur af brunasárum. Um það
sagði Bjarni Thorarensen: „ís-
lands óhamingju verður aUt að
vopni.“ Bjarni Thorarensen þekkti
ekki nútíma framsóknarmenn og
búvörusamninga. Hvaða ummæli
hefðu hrotið af vörum Bjarna í
dag?
Við skulum heiðra minningu
Baldvins Einarssonar, Jóns Sig-
urðssonar og annarra er voru í
framvarðasveit íslenskra frelsi-
sunnenda með því að ná fram fúUu
verslunarfrelsi fyrir íslenska al-
þýðu.
Sveinbjörn Guðmundsson
Með og
á móti
Skert framlög
til fatlaðra
Ósanngjörn
gagnrýni
„Málefni fatl-
aðra munu í
gegnum félags-
málaráðuneytið
fá 2 milljarða 99
mUljónir og 200
þúsund krónur
miðað við fjár-
lagafrumvarpið
og er það hækk-
un um 183 rnÍUj- lagsmálaráðherra.
ónir frá árinu
1995, eða um
10%, en þá voru framlögin
1.916.300 krónur.
Fjárveiting til Framkvæmda-
sjóðs fatlaðra veréur 257 miUjónir
króna en var 330 mifijónir lú-óna
1995. Hér virðist því um lækkun
að ræða en þegar þess er gætt að
kaupverð Sólborgar á Akureyri
fyrir Háskólann á Akureyri renn-
ur beint í Framkvæmdasjóð fatl-
aðra mun sjóðurinn í reynd hafa
337 miUjónir tU ráðstöfunnar á ár-
inu 1996.
Aukin þjónusta við fatlaða í
Reykjavík mun birtast í því að ný
dagvistun mun taka tU starfa inn-
an. skamms og ný og glæsUeg
starfsþjálfun fatlaöra hefur tekið
tU starfa og mim aukin starfsemi
hennar gefa fleiri fotluðum tæki-
færi tU atvinnuþátttöku á árinu
1996.
Ég tel því þá gagnrýni afar ós-
anngjama að um niðurskurð í
málefnum fatlaðra sé að ræða.
Þjónusta við fatlaða hefur verið
varin i þeim niðurskurði sem
gengið hefur yfir, tU dæmis í heU-
brigðismálum undanfarin ár. Ég
mun beita mér fyrir því að verja
þá stöðu sem fatlaðir njóta í gegn-
um félagsmálaráðuneytið.“
Atlaga
„Lögum sam-
kvæmt eiga all-
ar tekjur Erfða-
fjársjóðs að
renna öskertar í
Framkvæmda-
sjóð fatlaðra. í
fjárlagafrum-
varpinu er hins
vegar gert ráð
fyrir því að 133
mUljónir af lög-
boðnum tekjum
sjóðsins renni í
óskUgreind verkefni stjómvalda.
Skv. frumvarpinu lækka fram-
lög tU Framkvæmdasjóðs fatlaðra
um 73 mUljónir. Gera má ráð fyr-
ir að raunverulegt ráöstöfunarfé
sjóðsins tU framkvæmda verði að-
eins um 150 tU 160 miUjónir. Þetta
er alvarlegasta atlagan að sjóðn-
um sem við höfum séð tU þessa og
kemur á sama tima og verið er að
gera samninga við tilraunasveit-
arfélög sem ætla aö yfirtaka þjón-
ustu við fatlaða. Verði þetta til að
hleypa upp samningsgerðinni lýsi
ég fullri ábyrgð á ríkisstjórnina.
En atlögurnar að fötluöum eru
fleiri. TU dæmis er búið að af-
nema möguleika fatlaðra á lánum
frá Tryggingastofhun ríkisins tU
bílakaupa á viðráðanlegum Kjör-
um og fyrirhuguð innritunargjöld
á sjúkrahúsunum munu bitna af
fullum þunga á þeim.
Áform ríkisstjómarinnar um að
afnema tengingu trygginga og ör-
orkubóta við vísitölu og almennar
launabreytingar er þó það hrika-
legasta sem viö höfum séð tU
þessa. Með þessum áformum mun
ríkisstjórnin ekki bara skerða
kjör öryrkja, heldur einnig gera
þá að þurfalingum og innleiða á
ný ölmusuhugsun aftan úr fortíð.“
-kaa
„Tandurhvítar" erlendar stúlkur fóru höndum um „tandurhvítan" fiskinn okkar.
Frelsi verkamanna
„íslensku þjóöinni finnst nauðsynlegt að
geta stært sig af öllum hugsanlegum hæfi-
leikum en líka af öllum mannlegum göll-
um. Þetta er þörfin fyrir að „vera með“,
hræðslan við að vera úr, sveitamennska
sem fylgir því að missa af lest allra per-
versjóna.“
„Það myndi engum verkalýðsforingja líð-
ast að koma fram í sjónvarpi, hampa ný-
gerðum samningi er kostar skattgreiðend-
ur stórfé og tilkynna í leiðinni niður-
skurð á sínum eigin félagsmönnum . . .“