Dagblaðið Vísir - DV - 11.11.1995, Qupperneq 16

16
LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 1995
„Okkur telst til að grasalækning-
ar hafi verið stundaðar í okkar ætt
frá því um 1700. Móðir mín, Ásta
Erlingsdóttir, lærði grasalækningar
af föður sínum, Erlingi Filippus-
syni, hann af móður sinni og þannig
koll af kolli,“ segir Ásthildur Ein-
arsdóttir, sem lærði grasalækningar
af móður sinni, og hefur náð góðum
árangri í að hjálpa fólki með hina
ýmsu kvilla. Fjögur börn Ástu hafa
lært fræðin af henni og stunda nú
grasalækningar.
Óhefðbundnar lækningar hafa
verið vaxandi hér á landi og á und-
anfornum árum hafa komið upp
margvíslegar nýjungar _í því sam-
bandi svo sem nálastungur, heilsu-
fæði, líkamsrækt og fleira. Þó grasa-
lækningar hafi alla tíð þekkst á ís-
landi virðist trúin og eftirspurnin
sífellt vera að aukast.
Ásthildur telur að nokkur þróun
hafi verið í þessu frá þvi ættfeður
hennar byrjuðu að sjóða niður grös
og jurtir. „Fyrst var þetta sennilega
mest til að græða sár og kannski
einhvern krankleika. Það er alltaf
að bætast við jurtirnar hér á landi
og úr meiru að moða en áður var,“
segir hún.
Fá góð ráð
Ásthildur segir að móðir sin, sem
nú er 75 ára, fylgist vel með því sem
börn hennar eru að gera og gefi góð
ráð ef með þarf. Sjálf er hún að
mestu hætt að búa til grasaseyði.
Ásta hefur löngum verið þekkt fyrir
að hjálpa fólki með hina ýmsu sjúk-
«r ■ •
_______________________________________________
Ásthildur Einarsdóttir tínir jurtir um allt land og býr tll grasaseyði sem hún segir að geti hjálpað við ýmsum kvillum.
ert við gert, lagaðist af grasaseyð-
inu. „Ég var óvinnufær sökum sárs-
auka og hafði þjáðst í öllum liðamót-
um. Jóna Anna var stöðugt að biðja
mig að prófa þar sem hún hafði góða
reynslu af seyðinu svo ég lét til leið-
ast. Éftir eina viku fann ég mun á
mér og eftir nokkrar vikur var gigt-
in horfin. Ég hef ekki fundið fyrir
henni síðan,“ segir Edda.
Jóna Anna segist hafa keypt bók-
ina um Ástu grasalækni á bóka-
markaði árið 1990. „Ég fékk trú á
grasalækningum eftir lestur bókar-
innar og þar sem ég átti bamabarn
með mikla eymabólgu, og sveppa-
sýkingu að auki, ákvað ég að leita
til Ásthildar. Barnið hafði verið
mjög mikið á penísillínkúrum og ég
hafði áhyggjur af þvi. Ég fékk grasa-
seyði sem bamið drakk í hálft ár og
hefur hvorki fengið eymabólgu né
sveppasýkingu síðan en það em
fjögur ár síðan þetta var.
Ég fór með þessa dótturdóttur
mína í sund í sumar á heitum degi
og við vorum þar alllengi. Um
kvöldið var hún skaðbrennd á öxl-
um og handleggjum og það mátti
ekki snerta hana. Ég fékk brunaá-
burð hjá Ásthildi og bar vel á hana.
Það er dagsatt að næsta dag sást
ekki að bamið hefði brunnið," segir
Jóna Anna. Hún sagðist vita um
fleiri tilfelli þar sem fólk hefði
brennst og áburðurinn hefði bjarg-
að. „Hann bæði tekur sviða og er
græðandi fyrir húðina. Ég vil gjarn-
an segja frá þessu því oft hefur mig
langað að hringja í fólk, sem lent
hefur í brunum, t.d. vegna sjóðandi
Fjölskylduleyndarmálið hefur varðveist í margar kynslóðir:
Fólk er opið fyrir náttúrulækningum
i ■
- segir Ásthildur Einarsdóttir sem lærði grasalækningar af móður sinni
dórna með grasaseyðum og fjöl-
t skylduleyndarmálið er vel varðveitt
' í höndum barna hennar nú.
„Fólk kemúr til okkar af öllum
mögulegum ástæðum. Við höfum út-
búið krem fyrir fólk með fótasár,
seyði fyrir ungbörn með maga-
kveisu, fólk með astma, gyllinæð,
brunasár, eyrnabólgu, blöðrubólgu,
blöðruhálskirtilssjúkdóm og hvað-
eina. Við sjúkdómsgreinum ækki
neinn en fólk leitar til okkar þegar
það hefur verið lengi á lyfjakúrum
án nokkurs árangurs. Ég hef séð
mikinn árangur með brunasár og er
mjög ánægð með það,“ segir Ást-
hildur. Hún hefur einnig séð bata á
fótasári en hún segist bæði gefa
seyði og krem við því og öðrum sár-
um sem ekki gróa. „Það flýtir fyrir,
bætir blóðrás og eyðir bólgum."
Einungis íslenskar jurtir
Ásthildur og fjölskylda hennar
nota eingöngu íslenskar jurtir í
áburð og seyði. „Við tínum jurtirn-
ar um allt land. Sumar jurtir vaxa
bara á einstökum stöðum og þá leit-
um við þær uppi. Mest tínum við
seinni part sumars en sumar er
hægt að ná í fyrr. Þó þarf maður að
ná jurtunum áður en þær blómstra.
Ætli þetta séu ekki tuttugu tegundir
af jurtum sem ég nota en það er
mjög seinlegt og mikil vinna að tína
þær - maður þarf að hafa góða fæt-
ur og bak. En þetta er áhugamál hjá
okkur."
Ásthildur segist finna fyrir vax-
andi áhuga hjá fólki fyrir grasa-
seyði. „Ég tala auðvitað aldrei um
að ég sé að lækna neinn - þetta eru
bara náttúruleg efni sem hafa verið
notuð í aldaraðir. Mér finnst fólk
vera opið fyrir að prófa þessa leið -
sérstaklega þegar það hefur reynt
allt annað. Kannski heyri ég einung-
is frá þeim jákvæðu en ég veit að
sumir eru óþólinmóðir og missa
móðinn ef þeim líður ekki betur eft-
ir eina flösku af grasaseyði. Það er
misskilningur því oft þarf að drekka
seyðiö í einhverjar vikur áður en
fólk finnur mun. Konur hafa meiri
þolinmæði en karlar.“
Varð loksins
barnshafandi
Ásthildur er ákaflega hreykin af
því að eiga þátt í því að ung kona
varö bamshafandi. „Við hjónin vor-
um búin að reyna að eignast bam í
fimmtán ár án árangurs. Við vorum
búin að fara í allar rannsóknir og i
ljós kom að maðurinn minn er með
slappar sæðisfrumur þannig að
tæknifrjóvgun var eini möguleiki
okkar. Þannig aðgerö er fram-
kvæmd í Belgíu og við sendum
þangað nauðsynlega pappíra. Ég
hafði oft komið til Ásthildur fyrir
ömmu mína sem þjáðist af hægða-
teppu en grasaseyðið hjálpaði
henni. Það kom einhvem tíma til
tals á milli okkar Ásthildar að mér
tækist ekki að verða ófrísk. Hún
hvatti mig til að fá hjá sér grasa-
seyði handa eiginmanninum. Hann
hafði enga trú á þessu en lét tilleið-
ast. Það var um haustið 1994 sem
hann byijaði að taka inn seyðið. Sl.
vor kvartaði ég við Ásthildi um að
ég hefði mikla verki með blæðing-
um og þá lét hún mig líka hafa
seyði. Tveimur mánuðum síðar var
ég orðin bamshafandi og er nú kom-
in fimm mánuði á leið,“ segir kon-
an, sem ekki vildi láta nafns síns
getið. Hún segist trúa því að seyðið
hafi komið jafnvægi á líkamsstarf-
semi þeirra. Stuttu eftir að konan
varð ófrísk fékk hún bréf frá Belgíu
að komið væri að henni á biðlistan-
um.
Tvær konur, sem báðar hafa ver-
ið fastir kúnnar hjá Ásthildi, Jóna
Anna Stefánsdóttir og Edda Lýðs-
dóttir, voru staddar hjá henni þegar
viðtalið var tekið. Edda segist vilja
koma því á framfæri að sársauka-
full gigt, sem hún fékk fyrir
nokkrum árum og læknar gátu ekk-
vatas, og segja frá þessum áburði."
Ásthildur segir að þessi áburður
sé gerður úr mörgum íslenskum
jurtum og hún viti til þess að hann
hafi oft gert gagn. „Systurdóttir mín
brenndist sem bam, fékk 3ja stigs
bruna, þessi áburður var borinn á
hana og það sér ekkert á henni í
dag.“
Læknar vantrúaðir
Læknar hafa ekki séð ástæðu til
að leita til grasalækna eftir jurta-
seyðum eða áburðum. „Það myndi
ekki standa á mér að útvega þeim
krem eða seyði en þeir hafa ekki
sóst eftir því. Ég myndi halda að
lýtalæknar gætu notað krem frá
mér t.d. eftir andlitsaðgerðir því
þau em mjög græðandi," segir Ást-
hildur. „Læknar hafa vitaskuld mis-
munandi skoðanir á grasalækning-
um eins og aðrir en ég veit um til-
felli þar sem þeir hafa sagt að það
saki ekki að reyna.“
Ásthildúr segist oft gefa grasa-
seyði til vina og kunningja en hún
þurfi líka að selja það. „Það liggur
mikil vinna að baki þessu og ekki
síður kostnaður. Maður reynir að
hafa upp í kostnaðinn en ég lifi ekki
á þessu,“ segir hún.
í mörg ár var Ásta grasalæknir sú
eina sem útvegaði fólki seyði og
krem en i dag eru allnokkrir sem
sjóða grös og jurtir. Það virðist því
vera komin samkeppni á þessum
markaði. „Jú, það er mikill áhugi á
náttúrulækningum hjá almenningi.
Ættin hennar mömmu hefur verið
lengi í þessu og fólk þekkir okkur.
Það hafa komið til okkar margar
kynslóðir úr sömu fjölskyldunum og
fengið seyði," segir Ásthildur Ein-
arsdóttir sem vill reyndar ekki kalla
sig grasalækni. „Mamma hefur
aldrei viljað kalla sig grasalækni -
það var bara fólkið sem gerði það.“
-ELA