Dagblaðið Vísir - DV - 06.01.1996, Blaðsíða 33

I>V LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 1996
dþermynd „
Nærmynd af séra Flóka Kristinssyni, snknarpresti í Langholtskirkju:
Hvikar hvergi í stóru málunum
- segir starfsbróðir og vinur - á ekki að vera prestur, segir sóknarnefndarmaður
„Þegar þessar deilur eru skoöaöar þá verða menn að hafa það í huga að Flóki er þeim sem hann deilir við afskap-
lega óþægur Ijár í þúfu. Líklega finnst honum hann hafa mjög á réttu að standa og þá hvikar hann hvergi. Svona er
hann í stóru málunum ... Hann horfir f sálina á manni og segir sfna skoðun. Það getur oft verið óþægilegt því eins
og segir: Oft má satt kyrrt liggja," segir starfsbróðir Flóka og vinur, séra Hannes Blandon.
„í mínum huga er Flóki hlýr og
góður, alltaf hreinn og beinn. Hann
er hreinskiptinn og það fýkur gjarn-
an í hann þegar maður er á önd-
verðum meiði við hann. Ef honum
fmnst hann til dæmis hafa rétt fyr-
ir sér gefur hann ekki tommu eftir.
Hann er fylginn sér og rúmlega það,
án þess þó að vera ráðríkur - þ.e.
hann er málefnalegur," segir séra
Hannes Öm Blandon, sóknarprest-
ur í Laugalandsprestakalli í Eyja-
firði, um starfsbróður sinn og vin,
séra Flóka Kristinsson, sóknarprest
í Langholtskirkju.
Deilur sem risið hafa milli prests
og organista í Langholtskirkju hafa
vart farið fram hjá neinum en þær
náðu hámarki yfir hátíðimar þegar
Jón Stefánsson organisti ákvað að
taka sér sumarfrí ásamt kór sínum
yfir jólin. Prófasti tókst ekki að
miðla málum í deilunni og því tók
biskup íslands, hr. Ólafur Skúlason,
á það ráð, í samráði við kirkjumála-
ráðherra, að fá löglærðan sáttafull-
trúa að deilunni. Sú ákvörðun varð
til að hleypa af stað enn frekari deil-
um innan kirkjunnar og kallaði
biskup gagnrýni formanns prestafé-
lagsins, séra Geirs Waage, yfir sig
og hafa hörð skoðanaskipti átt sér
stað milli presta um ákvörðun bisk-
ups.
Maður smáatriðanna
og dellukarl
Hannes og Flóki hafa þekkst frá
því snemma á áttunda áratugnum
er þeir hófu nám í guðfræðideild
Háskóla íslands á svipuöum tíma.
Síðan störfuðu þeir saman hjá lög-
reglunni í Kópavogi um skeið. Að
sögn Hannesar urðu þeir ágætis
mátar en hin seinustu ár hafa sam-
skipti þeirra minnkað, enda starf-
andi hvor í sínum landshlutanum.
„Flóki er afskaplega mikill
prinsippmaður. Hann hefur gaman
af þvi að skoða málin og brjóta þau
til mergjar og kemst stundum að
niðurstöðu sem er ekki allra. Hann
vill gera þá hluti sem hann tekst á
hendur alveg hárnákvæmt og ef
hann ætlar að gera eitthvað þá verð-
ur það að vera byggt frá grunni og
öll smáatriði á hreinu."
Hannes segir Flóka mikinn dellu-
karl. Ef hann hafi fengið áhuga á
einhverju þá haíi hann hreinlega
sökkt sér ofan í hlutina.
„Eitt sinn fékk hann mikinn
áhuga á Martin Buber, gyðingi og
heimspekingi, sem seint verður sagt
að sé hefðbundinn kristinn guð-
fræðingur. Flóki varð sérfræðingur
á ýmsum sviðum. Hann fékk dellu
fyrir rauðvini í eina tíð og varð
óskaplegur vinþekkjari um tíma. Ég
get líka sagt að hann er afskaplega
notalegur og skemmtilegur í litlum
hópi - fjölfróöur og víðlesinn. Hann
er góður guðfræðingur, reyndar
hörkuguðfræðingur. Ein af dellun-
um hans eða áhugamálunum er lit-
úrgían, þ.e. messuhaldið, og það
sökkti hann sér ofan í. Þetta á hann
sameiginlegt með sr. Amgrími
Jónssyni. Til dæmis hvikar Flóki
hvergi þegar hann hefur komist að
einhverri niðurstöðu í málum sem
varða messugjörðina. Það kann að
vera ein skýringin á þessu ástandi,"
segir Hannes.
Úþægur Ijár í þúfu
„Þegar þessar deilur eru skoðað-
ar þá verða menn aö hafa í huga að
Flóki er þeim sem hann deilir við
afskaplega óþægur ljár í þúfu. Lík-
lega finnst honum hann hafa mjög á
réttu að standa og þá hvikar hann
hvergi. Svona er hann í stóru mál-
unum. Síðan er hann mjög hrein-
skilinn, eins og ég sagði. Hann horf-
ir í sálina á manni og segir sína
skoðun. Það getur oft verið óþægi-
legt því eins og segir: „Oft má satt
kyrrt liggja." En stundum þurfa
menn að taka til hendinni án þess
að ég viti hvort það á við í þessu til-
viki. Það er greinilegt að bæði Flóki
og Jón eru prinsippmenn og járn-
karlar.“
Hannes segir að deilumar hafi. í
raun komið sér á óvart. Hann hafí
einhvem veginn gert ráð fyrir því
að þegar Flóki réðst til starfa í
Langholtskirkju myndi hann fara
til starfa með manni sem deildi með
honum skoðunum á kirkjutónlist og
litúrgíu.
„Ég er meira en lítið hissa á
.þessu ástandi í Langholtskirkju. Ég
hélt að við þrír; ég, Jón og Flóki
ásamt mörgum öðrum á sama tíma,
hefðum ausið úr sama brunni -
branni Róberts Abrahams Ottósson-
ar, kennara í guðfræðideild og tón-
listarmanns. Mér kom á óvart að
Jón skyldi ekki deila músík- og lit-
úrgískum skoðunum með Flóka.
Fyrst þeir gera það ekki þá er ég
ekki hissa á að stálin stinn hafi
mæst. Mér þykir miður ef ég les of
mikið inn í ástand eða stööu mála.
Ég á þá ósk heitasta að þessum deil-
um linni með einhverri þeirri lausn
sem allir aðilar eru sáttir við því
þetta ástand eitrar kirkju landsins
og ég bið þess að guð fái að ráða
ferðinni í kirkjunni."
Flóki er ágætis drengur
Kynni séra Arngríms Jónssonar,
fyrrum sóknarprests í Háteigs-
kirkju, og séra Flóka hófust fyrir
nokkram árum. Arngrímur deilir
sama áhugamáli með Flóka, þ.e.
báðir hafa þeir mikinn áhuga á lit-
úrgíunni, og reyndar hefur séra
Arngrímur, að beiðni Flóka, messað
í Langholtskirkju einu sinni eða tvi-
svar í fjarveru hans.
„Af þessum kynnum kemur séra
Flóki mér fyrir sjónir sem einsták-
lega almennilegur náungi og ágætis
drengur. Ég hef ekki yfir neinu að
kvarta af samskiptum mínum við
hann og sýnist af okkar kynnum
hann ekki vera með neinn ófrið í
huga,“ segir séra Arngrímur og
bætir því við að það hafi komið sér
á óvart að séra Flóki hafi lent í þess-
um deilum.
„Ég verð að segja að mér fannst
þessi uppákoma fráleit af'hendi
Jóns Stefánssonar. Það er eins og
árásin hafi verið markaðssett. Það
er óhæfa að fara að á þennan hátt á
stórhátíðum og eftir því sem ég hef
lesið lítur út fyrir að það hafi vakað
fyrir honum að klekkja á séra
Flóka.“
Skiptar skoðanir um lit-
úrgiuna og helgihaldið
Deilurnar í Langholtssókn eru á
milli Jóns Stefánssonar, organista
og kórstjóra, og séra Flóka. Áður en
Flóki kom til starfa í Langholtssókn
var hann sóknarprestur í Stóra-
Núpsprestakalli. Þar var hann sókn-
arprestur um nokkurra ára skeið,
eöa allt til ársins 1991. Organisti í
Ólafsvallakirkju var Vilmundur
Jónsson.
„Okkar samstarf gekk ágætlega
en ég geri ráð fyrir því að safnaðar-
nefndir og öll sóknarbörn séu mér
ekki að öllu leyti sammála. Okkur
tókst að leysa öll ágreiningsmál
okkar í millum. Hann hefur ýmsa
góða kosti sem prestur - er góður
söng- og ræðumaður. Kannski hefur
hann ekki alltaf náð góðum sam-
skiptum við alla. Það sýnir sig
kannski núna.“
Aðspurður að því hvort deilumar
í Langholtssókn komi honum á
óvart segir Vilmundur erfitt að bera
saman kirkjuhald þar og í svo lítilli
sókn sem séra Flóki þjónaði áður í
og ekki var messað í á hverjum
sunnudegi.
„Það eru alltaf dálítið skiptar
skoðanir um litúrgíuna og helgi-
haldið. Ég hélt þó að Jón og séra
Flóki væru á svipuðu róli í þeim
efnum. Það komu kannski upp
skiptar skoðanir á milli okkar
Flóka en við leystum það ávallt í
góðu og gátum vel unnið saman,“
segir Vilmundur.
Skapríkur
í viðtali við Ragnhildi Magnús-
dóttur, fyrrverandi sóknamefndar-
formann í Stóra-Núpsprestakalli,
sem birt var í DV sl. laugardag,
kemur fram að samstarfið við séra
Flóka hafi endað á leiðinlegan og
sársaukafullan máta.
„Það var að mínu áliti síður en
svo gott að starfa með honum og
hann skildi við okkur mjög ósáttur.
Þetta gerðist ekkert á einum
degi... Það má margt gott segja um
séra Flóka. Hann er vel gefinn, hef-
ur góða söngrödd og á gott með að
koma orðum i búning en hann er
mjög skapríkur. Hann vildi að safn-
aðarstjórnin [sóknarnefndin] hjálp-
aði sér í kjarabaráttu sinni en okk-
ur fannst það ekki okkar hlutverk,"
sagði Ragnhildur.
Flóka var gefinn kostur á að
svara þessum ummælum í DV og
kom þar skýrt fram að hann gerði
sér aðrai' hugmyndir um störf og
hlutverk sóknamefndar en nefndar-
menn sjálfir. Enn fremur lagði hann
áherslu á að Stóra-Núpsprestakall
væri eitt rýrasta brauð landsins og
það hefði ekki gert honum auðveld-
ara að komast af, enda studdi hann
þá hugmynd síðar meir að presta-
kallið yrði lagt niður.
„Hann var óánægður með kjörin
héma og eins og komið hefur fram í
fjölmiðlum fannst honum presta-
kallið rýrt. Það kom fram í sam-
skiptum hans við sóknarnefndirnar
og einkenndi liklega samstarf
þeirra, án þess að ég viti það ná-
kvæmlega, enda sat ég ekki í sókn-
arnefnd á þessum tíma,“ segir Vil-
mundur.
Ekki á ráttri hillu í lífinu
Jón Vigfússon frá Efri- Brúnavöll-
um var varamaður i sóknamefnd
Ólafsvallasóknar þegar séra Flóki
þjónaði Stóra-Núpsprestakalli.
Hann ber séra Flóka ekki vel sög-
una og hefur ákveðnar skoðanir um
framtíð hans.
„Hann þjónaði vel í kirkjunni og
ég set ekkert út á það. Að mörgu
leyti hef ég samt talið að hann sé
ekki á réttri hillu í lífinu sem prest-
ur. Mér finnst prestsstarfið mikil-
vægt og ekki á allra færi að leysa
það sómasamlega af hendi. Flóka
fannst brauðið heldur rýrt og hans
hugmyndir vom þær að sóknar-
nefnd ætti að sjá til þess að prestur
lenti ekki i fjárhagserfiðleikum og
þetta varð meðal annars til að skapa
ágreining. Hann var ágætis prestur
og góður ræðumaður þangað til
hann var orðinn ósáttur, þá var
hann farinn að deila á sóknarnefnd
úr predikunarstól. Ég get því ekki
sagt að deilurnar i Langholtskirkju
hafi komið mér á óvart. í raun mátti
alveg reikna með þeim. Mín per-
sónulega skoðun er sú að það sé
ekki varanleg lausn þótt skipt verði
um sóknarnefnd eöa starfsmenn.
Þetta virðist elta Flóka.“
Ann kirkjunni alls
hins besta
„Flóki er drengur góður og ég
þekki hann sem ljúfan mann sem
ann kirkjunni alls hins besta. Það
kom mér verulega á óvart að hann
skyldi lenda í þessum deilum. Mér
finnst deilan hin kostulegasta fyrir
það að setja jólahelgihald í uppnám
með þessum hætti. Ég heföi reyndar
undrast bessa deilu hjá hverjum
sem er. Þó verð ég að segja að ég
hefði talið Flóka líklegri en flesta til
að hvika ekki frá samvisku sinni og
bestu sannfæringu. Ég efa það samt
ekki að Flóki hafi sína bresti eins
og aðrir menn en ég hef ekki fengið
að sjá þá,“ segir séra Gunnlaugur
Garðarson, sóknarprestur í Glerár-
kirkju á Akureyri.
Honum finnst séra Flóki ekki
hafa notið sannmælis í fjölmiðlum.
Óásættanlegt sé að birtar séu hálf-
kveðnar vísur sem gefi í skyn að
hann hafi unnið sér eitthvað voða-
legt til sakar. Það hafi ítrekað kom-
ið fram hjá prófasti að enginn einn
sökudólgur sé í þessari deilu.
490 fyrirgefningar
Hr. Pétur Sigurgeirsson biskup
vildi aöspurður ekki blanda sér í
deiluna í Langholtssókn á nokkurn
máta og gefa Flóka lyndiseinkunn
en fannst blaðamaður ekki spyrja
óáþekkt Pétri postula þegar hann
spurði meistara sinn forðum og
stendur skrifað í Mattheusarguð-
spjalli 18:21. „Og það eitt vil ég láta
frá mér fara. Mér finnst rétt að
Kristur svari þessu:
„Þá gekk Pétur til hans og spurði:
„Herra, hve oft á ég að fyrirgefa
bróður mínum ef hann misgjörir
við mig. Svo sem sjö sinnum."
Jesús svaraði: „Ekki segi ég þér
sjö sinnum heldur sjötíu sinnum
sjö!“
„Á þessu lifir kirkjan innbyrðis
og i boðun sinni. Þama er jafnframt
að finna meginreglu kærleikans
sem við lifum eftir og menn ættu að
hafa í huga núna,“ sagði Pétur. -pp