Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.1996, Qupperneq 26

LAUGARDAGUR 9. MARS 1996
- rætt við þrjá af aðalleikurunum sem uppaldir eru í leikhúsi
A Herranótt, leikfélag Menntaskólans í
Reykjavík, frumsýndi í fyrrakvöld í Tjarnar-
bíói gamanleikinn Sjálfsmorðingjann eftir
hinn rússneska Nikolaj Erdman. Verkið var
þýtt sérstaklega fyrir leikfélagið af Áma Berg-
mann en um afmælissýningu er að ræða þar
sem Menntaskólinn í Reykjavík er 150 ára í
ár. MR-ingar hafa jafnan sýnt metnað við upp-
setningu leikrita og tjaldað miklu til en að
þessu sinni er sérstaklega mikið i sýninguna
lagt. Alls taka um 70 manns þátt í sýning-
unni, þar af 25 leikarar. Leikstjóri er
Magnús Geir Þórðarson, Snorri Freyr
Hilmarsson hannar leikmynd og
búninga og ljósahönnuður er Sig-
urður Kaiser Guðmundsson. Tón-
listin skipar veglegan sess í leikrit-
inu en hún er eftir Ólaf Björn Ólafs-
son, nemanda í MR.
DV tók þrjá af aðaUeikurunum tali,
þau Ragnar Kjartansson, Ólaf EgU Eg-
Usson og Esther Talíu Casey. ÖU eiga
þau það sameiginlegt að vera nánast
alin upp í leikhúsinu. Ragnar er son-
ur Kjartans Ragnarssonar leik-
stjóra og Guðrúnar Ásmundsdótt-
ur leikkonu, Ólafur er sonur
Tinnu Gunnlaugsdóttur leikkonu
og EgUs Ólafssonar fjöllistamanns
og Esther er barnabarn Bríetar
Héðinsdóttur leikstjóra. Ragnar
hefur m.a. getið sér gott orð með
hljómsveitinni Kósý. Auk þeirra
þriggja fara Sólveig Guðmunds-
dóttir og Katrín Brynja Valdi-
marsdóttir með aðalhlutverk í
sýningunni.
Þremenningamir hafa aUir leik-
ið með Herranótt áður og eitthvað
komið nálægt atvinnuleikhúsun-
um. Þannig fór Esther með lítið
hlutverk í Svartfugli þegar amma
hennar, Bríet, setti verkið upp í
Þjóðleikhúsinu. Ólafur hefúr tekið
þátt í sýningum í bæði Borgarleik-
húsinu og Þjóðleikhúsinu og svipaða sögu er
að segja um Ragnar.
Höfundurinn í Gúlagið
„Þetta er rússneskt leikrit sem sýnt var
fyrst árið 1927. Það var strax bannað, þótti
ádeUa á Sovétstjómina, og Nikolaj Erdman
var sendur í útiegð i „Gúlagið". Leikritið lá í
gleymsku þar tU það var sýnt á Vesturlöndum
fyrir tíu eða fimmtán árum. Þetta er í raun
nýtt, gamalt leikrit með miklum
húmor. Það fjahar um mann sem kvis-
ast út að ætii að fara að
skjóta sig. Þá kemur
aUs kyns fólk og biður .
hann að skjóta sjálft
sig. Nágranni hans,
sem ég leik, fer síðan
að selja hann sem
sjálfsmorðingja, án
hans vitundar. Undir-
tónninn í leikritinu er
drangalegur en það er aUs
ekki pólitískt. Það fjaUar
meira um hvað mann-
eskjan getur orðið fá-
ránleg í gjörðum sín-
um,“ sagði Ragnar
þegar hann var
beðinn að lýsa
verkinu í
stuttu máli
Fórnarlamb aðstæðna
Ólafur EgiU leikur titilhlutverkið, sjálfs-
morðingjann Semjan Semjanovitch, eða Jón
Jónsson upp á íslensku.
„Sjálfsmorðinginn er meðalmaður í öUu
hátterni og ofureðlUegur. Hann er fómarlamb
aðstæðnanna með mikið samviskubit. Hann
er með sam-
Par utan sem
innan sviðs
og hans
hlutverki.
viskubit yfir að hafa verið atvinnulaus í heUt
ár, honum sámar að vera á annarra framfæri.
Hann lifir á konunni sinni, sem sér fyrir hon-
um og mömmu sinni. Hann er líka svolítiU
auli, lætur aðra stjórna sér. Þannig finnur ná-
granni hans fyrir hann fólk sem hefur áhuga
á að koma til að fremja sjálfsmorð fyrir ein-
hvern málstað, hugsjónir eða jafnvel ástir og
fagrar konur. Síðan hefur nágranninn lúmsk-
an áhuga á konunni minni,“ sagði Ólafur Eg-
Ul og um leið greip Ragnar inn i: „Ég hef
meira en lúmskan áhuga á öllum konum."
Esther leikur konu sjálfsmorðingjans og
kemur sér ágætlega þvi hún og Ólafur Eg-
iU eru kærustupar þegar út fyrir
leiksviðið er komið.
„Þetta er kona sem ger-
ir allt fyrir manninn
sinn, er fyrirvinna hans
og fórnar sér gjörsam-
lega. Við Ólafur kynnt-
umst löngu áður en æf-
ingar á þessu leikriti
hófust. Við búum að því í
sýningunni að vera sam-
an, sambandið kemur sér
mjög vel,“ sagði Esther.
Eins og áður sagði var
leikritið frumsýnt i fyrra-
kvöld í Tjarnarbíói. Önn-
ur sýning er í kvöld og sú
þriðja annað kvöld. AUs
er áætiað að sýna Sjálfs-
morðingjann tíu sinnum.
-bjb
Esther Talía Casey, barnabarn Bríetar Héðinsdóttur, Ólafur Egill Egilsson, sonur Tinnu Gunnlaugsdóttur og Egils Ólafssonar, og
Ragnar Kjartansson, sonur Kjartans Ragnarssonar og Guðrúnar Ásmundsdóttur, leika þrjú af fimm aðalhlutverkum í gamanleikrit-
inu Sjálfsmorðingjanum sem leikfélag MR sýnir um þessar mundir. Um æðar þeirra rennur leiklistarblóð og þess má geta að Esther
og Ólafur eru í sambúð, jafnt utan sem innan leiksviðs. DV-mynd ÞÖK
Myndlistarkonan Kristín Blöndal undirbýr sýningu í Gallerí Greip:
Að geta sleppt þeim þráðum sem við höldum í
- er þemað sem Kristín leggur upp að þessu sinni
Kristín Blöndal myndlistarkona undirbýr sýningu sem opnuð verður í Gall-
erí Greip um næstu helgi. í bakgrunni eru nokkur málverkanna sem sýnd
verða. DV-mynd GS
„Þetta er framhald af því sem ég
hef verið að gera á fyrri sýningum.
Sem dæmi var ég með sýningu fyrir
tveimur ámm í Gallerí Hjá þeim
sem nefndist Konur i römmum. Þar
fjallaði ég um þá ramma sem um-
lykja okkur og eru settir af ýmsum
þáttum í umhverfinu, s.s. fjöl-
skyldu, menningu og fleiru. Þetta
hef ég þróaö áfram, hvemig hægt er
að hreyfa sig innan þessara ramma
og brjótast út úr þeim. í stað
rammanna eru þræðir sem við höld-
um í, eða halda í okkur, og spurn-
ingin er hvort við getum sleppt
þeim. Það em pælingcir í þessa veru
sem ég er að fást við,“ sagði mynd-
listarkonan Kristín Blöndal í sam-
tali við DV en hún er um þessar
mundir að undirbúa sýningu í Gall-
erí Greip sem opnuð verður um
næstu helgi. Sýningin ber heitið Til-
brigði. Þar ætiar Kristín að sýna
fjögur stór olíumálverk auk nokk-
urra smærri mynda.
Þetta er sjötta einkasýning Krist-
ínar en hún hefur tekið þátt í tveim-
ur samsýningum. Þess má geta að
sýning á verkum hennar í veitinga-
staðnum Samurai, sem opnuð var í
desember síðastiiðnum, stendur enn
yfír. Kristín stundaði nám í Mynd-
listar- og handíðaskóla íslands árin
1988-1992 og var gestanemandi í
Statens Kunstakademi í Osló árið
1991.
Kristín sagðist hafa unnið flest
málverkin í alian vetur. Ákvörðun
um sýninguna í Gallerí Greip hefði
legið fyrir síðastliðið sumar.
Ávextir konunnar
í forgrunni
Einu verkanna, sem Kristín kall-
ar Pianissimo, lýsir hún svo:
„Við höfúm myndir af konum
með ávexti fyrir framan sig. Þær
eru málaðar daufar í bakgmnnin-
um en em samt mjög sterkar.
Ávextimir fyrir framan em meira
áberandi. Þetta finnst mér afar
táknrænt fyrir stööu konunnar.
Hún heldur sig meira í bakgmnnin-
um á meðan að það sem við getum
kallað ávexti hennar starfs eða lífs
eru mun meira í forgrunni."
Verk Kristinar eru stór og koma
til með að þekja veggina í Gallerí
Greip. Frá upphafi undirbúnings
sýningarinnar hefur hún haft gall-
eríið, sem er lítið og huggulegt, í
huga og „klæðskerasaumað" mynd-
irnar. Eiga þær eftir að vekja mikla
athygli sýningargesta. Þá verða
nokkrar litiar myndir í kjallara
gallerísins. Þar hanga gifsflgúrur í
þráðum fyrir utan ramma og varpa
á þá skuggum.
Eins og kom fram í upphafi er
Kristin að fást við umhverfi kon-
unnar og þá þræði sem hún hangir
í innan rammans. Hún var spurð
hvort hún hefði sjálf einhvem tím-
ann sleppt þræðinum.
„Nei, þó mér finnist ég hafi sleppt
mörgum þráðum og brotið ein-
hverja ramma hugsa ég að það sé
ekki með öllu hsegt. Ég held hins
vegar að það sé mjög sterk löngun
til að sleppa öllum þráðum, verða
frjáls. Samt sem áður togast þetta á.
Það er sterk þörf fyrir það öryggi
sem rammamir veita okkur í raun.
Eftir því sem rammarnir em
þrengri þeim mun meira er öryggið.
Alla vega eitthvað sem okkur finnst
vera öryggi. Ég sé fyrir mér að ef
við brjótum rammann og sleppum
öllum þráðum þá séum við i algjöru
tómcirúmi. Þetta er spennandi hugs-
un en ekki framkvæmanleg, að ég
held.“
Aðspurð sagðist Kristín til þessa
nær eingöngu hafa málað konur.
Það sé ekki vegna þess að hún vilji
ekki mála karla.
„Mér finnst þetta ekkert óeðlilegt.
í fyrsta lagi er ég náttúrulega kona.
í öðm lagi hef ég unnið mjög mikið
með konum. Áður en ég fór í mynd-
list var ég i kvennastétt sem leik-
skólakennari. Ég hef unnið mikið í
Kvennaathvarfinu og starfað með
Kvennalistanum þannig að minn
heimur hefur snúist um konur og
þeirra líf.“ -bjb