Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.1996, Qupperneq 31

LAUGARDAGUR 8. JÚNÍ 1996
39
Harpa er mjög hrifin af dýrum og á einn hest. DV-mynd BG
w
Harpa Karlsdóttir, tilvonandi eiginkona Astþórs:
Hestakona og hlaupagarpur
„Ég hef aldrei getað setið auðum hönd-
um og áhugamálin eru fjölmörg. Ég
gerði útvarpsþátt um japanska popptón-
list, stjómaði tónlistarþætti fyrir ríkis-
sjónvarpið, teiknaði fyrir Stundina okk-
ar og hef haldið nokkrar málverkasýn-
ingar. Eitt stærsta áhugamál mitt er
hestamennska og ég keppti á hesta-
mannamótum þegar ég var yngri. Fyrsta
hestinn fékk ég í fermingargjöf og þurfti
að vinna fyrir fóðri hans í Bæjarútgerð-
inni,“ segir Harpa Karlsdóttir, tilvon-
andi eiginkona forsetaframbjóðandans
Ástþórs Magnússonar.
Harpa er 35 ára gömul og á tólf ára
son. Harpa hefur starfað í fimmtán ár
hjá ríkinu og er nú skrifstofustjóri á
Heilsugæslustöð miðbæjar á Vesturgöt-
unni. Harpa ólst upp i Bergstaðastræt-
inu. Faðir hennar var Karl Júlíusson,
innkaupastjóri Sambandsins. Hann lést
þegar hún var fimmtán ára. Móðir henn-
ar er rithöfundurinn Guðrún Jacobsen.
Harpa á einn bróður, Þröst Karlsson,
systurina Sigrúnu Stellu Karlsdóttur og
hálfsysturina Glódísi Gunnarsdóttur
eróbikkkennara.
Örlögin tóku í taumana
Harpa kynntist Ástþóri fyrir einu og
hálfu ári og telur örlögin hafa tekið í
taumana. Þau hyggjast rugla saman reyt-
um sínum þegar um hægist eftir forseta-
kosningamar.
„Ástþór er búinn að biðja mín og ég
sagði já. Ég hef aldrei verið gift og finnst
kominn tími til þess. Ég á bara eitt barn
og langar til þess að eignast annað. Við
höfum rætt barneignir þegar um
hægist," segir Harpa.
Harpa byrjaði ekki að starfa að friðar-
málum fyrr en Ástþór opnaði augu henn-
ar fyrir mikilvægi þeirra. Hörpu finnst
það koma okkur við ef strið geisar úti í
heimi. Að hennar mati hafa íslendingar
ekki hugað mikið að friðarmálum hing-
að til og ekki látið sér koma við það sem
gerist í hinum stóra heimi.
„Við verðum að víkka sjóndeildar-
hringinn þó okkur líði vel hérna heima,
með hreint loft og hreint vatn. Mér
finnst íslendingar ekki hugsa mikið um
friðarmál. Lífssýn mín hefur breyst mjög
mikið við að kynnast Ástþóri. Ég er tar-
in að meta veraldleg gæði öðruvísi en
áöur. Ég hugsa að ég sé eldhugi eins og
hann og mjög ákveðin í því sem ég tek
mér fyrir hendur,“ segir Harpa.
Sumarstúlka Vísis
Harpa var í sveit sem unglingur og
lærði að vinna og axla ábyrgð þar. Hún
hefur alltaf verið mjög hænd að dýrum.
Húsið hjá mömmu hennar var yfirleitt
alltaf fullt af köttum, hundum, fuglum,
skjaldbökum og naggrísum.
Harpa var sumarstúlka Vísis árið
1980. Á þeim tíma keppti hún á hestum
og varð vinsæll knapi. Harpa lætur sér
nægja einn hest þar sem hún hefur ekki
tíma fyrir fleiri.
„Ég er orðin hlaupafíkill og hleyp
alltaf fimmtíu kílómetra á viku. Ég byrj-
aði að hlaupa fyrir tólf árum en tek
hlaupið mun alvarlegar núna. Ef ég
kemst ekki út að hlaupa líður mér illa.
Ég er betur á mig komin líkamlega núna
heldur en ég var fyrir fimmtán árum,“
segir Harpa.
-em
Maðurinn á bak við Guðrunu Agnarsdottur:
Bóndi ou bakhiarl á Bessastöðum
Helgi Valdimarsson hefur yndi af starfi sínu.
„Þegar Guðrún var orðuð við
embættið fannst mér tilhugsunin
um að vera bakhjarl fyrir konu i
svo áberandi embætti erfið. Oft er
sagt að á bak við flesta menn sem
ná miklum árangri sé traust og
sterk kona. Ég reyndi að setja mig í
slíkt hlutverk. Eftir því sem á líður
framboðið finnst mér áhugaverðara
að takast á við það að reyna að
verða traustur og sterkur bakhjarl
konu í oddahlutverki. Ég tel tíma-
bært að við íslendingar brjótumst
út úr þessari gömlu heíð og eðlilegt
yerði að konur og karlar standi bak
við hvort annað,“ segir Helgi Valdi-
marsson, eiginmaður Guðrúnar
Agnarsdóttur forsetaframbjóðanda,
í samtali við Helgarblað DV.
Helgi er prófessor í ónæmisfræði
við Háskóla íslands og yfirlæknir á
Landspítalanum. Hann fæddist
sömu nótt og Pourquoi pas? fórst í
óveðri fyrir 59 árum. Foreldrar
hans heita Filippía Kristjánsdóttir,
sem ort hefur undir skáldanafninu
Hugrún, og Valdimar Jónsson, sjó-
maður úr Stykkishólmi. Systkini
Helga eru Ingveldur Valdimarsdótt-
ir hjúkrunarfræðingur og Kristján
sem lést á þrítugsaldri. Helgi átti
heima í Reykjavík til átta ára aldurs
þegar fjölskyldan fluttist til Akur-
eyrar.
„Mér hefur aldrei leiðst á ævinni.
Ég var í sveit á sumrin að Brautar-
hóli í Svarfaðardal til fjórtán ára
aldurs. Eftir stúdentspróf átti ég í
talsverðum erfiðleikum með að gera
upp við mig hvort ég ætlaði að læra
íslensk fræði, verða bóndi eða lækn-
ir.“
Helgi á fimm böm, Ásgeir Rúnar,
sem er í doktorsnámi í sálfræði í
Stokkhólmi, Valdimar, sem er kenn-
ari við Ölduselsskóla, af fyrra
hjónabandi. Guðrún og Helgi eiga
þrjú börn saman, Birnu, blaðakonu
við European, Agnar í doktorsnámi
í líffræðilegri mannfræði og
Kristján sem hefúr lokið fimm árum
í læknisfræði. Bamaböm hans eru
sjö.
„Aðaláhugamál mitt er vinnan.
Ég kenni ónæmisfræði og stunda
rannsóknir ásamt því að taka á
móti sjúklingum. Við stundum fjall-
göngur og öræfaferðir til þess aö
slappa af og byggja okkur upp.
Einnig hef ég mikinn áhuga á söng
og hef sungið í mörgum kórum,
meðal annars Fílharmoníu. Helst
verð ég að komast í sund þrisvar í
viku til þess að líða vel.“
Árið 1968 héldu hjónin til London
í framhaldsnám þar sem þau dvöldu
í þrettán ár. Launin lækkuöu um
helming við það að flytja heim en
þau sjá þó ekki eftir þessari ákvörð-
un.
Eindreginn félags-
hyggjumaður
„Mér finnst staða fjölskyldunnar
á íslandi vera erfið, sérstaklega hjá
ungu fólki, og við þurfum svo sann-
arlega að huga líka að mannréttind-
um hér á landi. Ég er eindreginn fé-
lagshyggjumaður og aðhyllist ein-
falda kristna siðfræði. Ég hef ímug-
ust á kreddupólitík og er sérlega
tortrygginn á kreddukenningar sem
höfða til græðgi og þröngra eigin-
hagsmuna. Ef Guðrún nær kjöri
kem ég til með að minnka við mig
vinnuna og einbeita mér að rann-
sóknum til þess að geta sinnt skyld-
um mínum sem bóndi á Bessastöð-
um,“ segir Helgi. -em
Inga Ásta Hafstein:
Skemmtilegast að vera með fjölskyldunni
„Ég er svo lánsöm að eiga þrjá
heilbrigða og hrausta stráka og góð-
an eiginmann. Fjölskyldan er mjög
samrýmd og við Pétur leggjum
áherslu á að heimili okkar sé alltaf
opið fyrir vinum strákanna. Hér á
heimilinu er því oft mikið annríki,
en þannig viljum við hafa það. Mér
finnst skemmtilegast að vera með
Qölskyldunni,“ segir Inga Ásta Haf-
stein, eiginkona forsetaframbjóð-
ands Péturs Kr. Hafstein, í gamtali
viðDV.
„Synir okkar hafa tekið umstangi
Síðustu víkaa ved. Sá eísti er að vísu
erlendis ög'fíarri góðu gámni. Þaö '
fihi að sjálfsðgðu mikil vjbbrigöi
“fyrir þá tvo y.ngstu að sjá flennlstór-
ar myndir af okkur úti umallan bæ.
Eðlilega þurfe þeir tíma ’til þess að
■ átta sig á þqssu öllu saman. Við von-
um þó aö það sem við erum að
leggja á strákana okkar muni
þroska þá og hafa jákvæð áhrif þeg-
ar upp er staðið.“
IngaÁsta Hafstein er rúmlega fer-
tug, fæddist í Neskaupstað árið
1953. Hún fluttist snemma til
Reykjavíkur og ólst upp í vestur-
bænum og býr þar nú. Foreldrar
hennar voru Anna og Birgir Einars-
son, apótekari í Vesturbæjarapó-
teki, en þau eru bæði látin. Inga
Ásta á tvö systkini, Magnús, endur-
hæfingarlækni á Reykjalundi, og
Unnf, apótekara i Frakklandi. Synir
Ingu Ástuog Péturs eru þrír eins og
áður sagði, þeir Jóhann Haukur, 17
ára, eh háhn er í íþróttamennta-
. skófe í Nbfegl, Éirgír Hákon, l3 ára
óg'Pétur Hrafii, 8 ára
„Skólaganga mín lá Um uraci*
skóla, Hagaskóla og Menntaskðlann
í Reykjavik. Ég 'varð stúdent jþaðan
árið 1973 ogháfði ég þá einnig lokiö
leiðsögumanhaHámí- hér heima,“
segir Inaa Ásta. „Ég lagði slðan
stund á fronskunám við Háskóla ís-
landsóg píanókeönaranám viöTón-
listarskólann í Reykjavík. Ég hólt
píanókennaranáminu áfram þegar
við Pétur fluttumst til Cambridge,
þar sem Pétur lagði stund á nám í
þjóðarétti. Eftir að við komum heim
vorum við í Reykjavík í fimm ár og
fluttumst síðan til ísafjarðar, þar
sem Pétur var sýslumaður og ég tók
að mér kennslu í píanóleik. Eftir
átta yndisleg og lærdómsrík ár á
Isafirði fluttumst við aftur til
Reykjavíkur, þegar Pétur hóf störf í
Hæstarétti. Fyrir tveimur árum síð-
an stofnaði ég ásamt öðrum Tón-
skólann Do-Re-Mi þar sem ég kenni
ájsíanó." ' x
Tónlistin mikils virði
„Tónlistin er mér,afskaplega nua-
ils vmöi. Batt að segjæfeæti ég akki
hugsað mér hfijmiha án tóalistar.
Sem bétur fer hafa bæði Pétur ,'og
synir okkar dálaéti á tónlist þanöig
að þbir taka þáttftóþlistarHfinu
með méy.Nmendurmfnireru-sum-
irhvéijir heimagangar hjá okkur og
fjölskyldan hefúr stutt' mig í starfi
míisu við tðnlistarskólann,“ segir
Itiga Ásta.
„Ég er svo heppin að get
ræmt kennslu og barnauppeldi.
Börn þurfa aga og örugga leiðsögn.
En þau þurfa líka nærveru foreldra
sinna og þátttöku þeirra í leik og
starfi. Það er mikilvægt að foreldrar
Tónlistin ér mijdjvæg i Iffi Ingu Ástu Hatstein.
virði börn sin sém eiastaklinga og
leggi sig fram um að vera vinir
þeírra. Við Pétur rajTvum að vefa
eins mikið með strákunum og vlð
getum og teljum samverustundir
fjölskyldunnar mjög mikilvægar.“
„Ég get ekki neitað því að mínir
hagir munu breytast töluvert mikiö
ef Pétur nær kjöri. Aö sjálfsögöu er
ég tilbúin til að gera allt sem í mínu
. yaldf stendur tll að axfa þá
gem efiihættíð leggur 'okkurí,
inléga á herðar. Það Aiptir mikjn
máli að embætti forseta íslands séi
traustum og góöum höndum og það
skiptir líka máli að sú umgjörð sem
að forsetaembættinu er búin af fjöl-
skyldu forsetans sé embættinu til
sóma. Ég er reiðubúin til að leggja
mig fram um að svo verði.“ -em