Dagblaðið Vísir - DV - 13.11.1996, Blaðsíða 4

4
MIÐVIKUDAGUR 13. NÓVEMBER 1996
Fréttir
Mikil ólga er meðal unglinga í
Bústaðahverfl eftir hina óhugnan-
legu árás fyrir utan Bústaðakirkju í
fyrrakvöld þegar 14 ára piltur var
stunginn í hálsinn. Lögreglan hand-
tók síðar um kvöldið þrjá pilta sem
grunaðir eru um verknaðinn.
Að sögn aðila í hverflnu, sem DV
talaði við, hyggja margir unglingar
á hefndir því að árásarpiltamir eru
vel þekktir þar vegna óláta og hót-
ana í garð annarra unglinga. Einn
árásarpiltanna býr í hverflnu en
hinir tveir eru úr Árbæjar- og Selja-
hverfi en munu vera tíðir gestir í
Bústaðahverfi. Tveir þeirra hafa
áður komið við sögu lögreglu vegna
ofbeldisverka þótt þeir séu aðeins 14
ára.
Árásarpiltarnir höfðu verið á
ferli í kringum Bústaðakirkju í
fyrrakvöld en í sama húsnæði er fé-
lagsmiðstöðin Bústaðir. Pilturinn
sem fyrir árásinni varð hafði veriö
um stimd inni í félagsmiðstööinni.
Þegar hann yfirgaf félagsmiðstöðina
segja sjónarvottar að árásaraðilam-
ir þrír hafi gefið sig á tal við hann.
Því næst réðust þeir á hann og einn
þeirra tók upp hníf og stakk hann í
hálsinn. Pilturinn náði á ótrúlegan
hátt að komast alblóðugur um þrjú
hundmð metra leið þar til hann
fékk hjálp.
Allir mjög slegnir
„Það em allir imglingar hér í hverf-
inu, jafiit sem fúllorðnir, mjög slegnir
yfir þessum hræðilega atburði. Hann
snertir æskulýðssamkomuna í kirkj-
unni ekki neitt því enginn þessara
pilta kom hingað inn þetta kvöld enda
var samkoman fyrir yngri aldurshóp.
Það er Ijóst að við hér í æskulýðsstarf-
inu, og auðvitað foreldrar einnig, þurf-
um að vaka betur yfir velferð ungling-
anna,“ segir Hreiðar Öm Stefansson,
umsjónarmaður æskulýðsstarfs Bú-
staðakirkju.
varla að þetta hefði gerst. Mörgum
nemendum leið mjög illa yfir þessu
og sögðust hafa átt erfitt með svefn
um nóttina. Það er auðvitað mjög al-
varlegt mál þegar 14 ára piltar beita
svona ofbeldi. Þetta er því miður
ástand sem vaxið hefur töluvert
undanfarið. Það er augljóst að hóp-
ur unglinga er kominn inn á alvar-
legar brautir og þessir unglingar
þurfa aðstoð sem við í skólunum
höfum engin tök á að veita þeim
þótt við reynum að gera okkar
besta,“ segir Haraldur.
Duga engin vettlingatök
„Yfirvöld þurfa að taka betur á
þessum málum. Unglingar sem em
famir að vera sjálfum sér og öðrum
til tjóns með þessum hætti þurfa
greinilega hjálp. Það duga ekki
alltaf vettlingatök heldur þurfa þeir
aga og jafnframt aðhlynningu. Það
er erfitt að veita þeim aðhlynningu
ef ekki er hægt að veita þeim aga
líka. Mér finnst ýmislegt hafa farið
úrskeiðis af hálfu yfirvalda, t.d.
breytingar á starfi unglingaheimilis
rikisins og Tinda á síðasta ári sem
kom mörgum í uppnám. Þjónusta er
ekki komin í það horf aftur sem hún
þyrfti að vera og þessi stefha finnst
mér vera vanhugsuð af hálfú yfir-
valda. Það er mjög brýnt að taka á
þessum málum,“ segir Haraldur.
Pilturinn komst alblóöugur frá Bústaöakirkju, þar sem hann var stunginn, um 300 metra leiö en þar náöi hann í hjálp.
Hér eru sjúkraflutningamenn aö veita piltinum aöhlynningu. DV-mynd S
Fundur í Réttarholtsskóla
Haraldur Finnsson, skólastjóri
Réttarholtsskóla, hélt ftmd með öll-
um nemendum skólans í gærmorg-
un en fómarlamb árásarinnar og
einn árásaraðilanna em nemendur
í 9. bekk skólans. Var fundurinn
m.a. haldinn til að reyna að koma í
veg fyrir hefhdaraðgerðir nemenda.
„Ég fann að allir nemendurnir
vora mjög slegnir yfir þessu í skól-
anum í gærmorgun og trúðu því
Pilturinn á batavegi
Pilturinn sem v£irð fyrir árásinni
var á góöum batavegi í gærkvöld.
Hann gekkst undir tæplega þriggja
tíma aðgerð á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur í fyrrinótt og var fluttur af
gjörgæsludeild í gær. Dælt var blóði
í piltinn á sjúkrahúsinu en hann
missti mikið blóð af völdum
hnífstungunnar, um þriðjung af öllu
blóði sínu. -RR
Ólga meðal unglinga í Bústaðahverfi eftir að 14 ára piltur var stunginn:
Margir unglingar í
hverfinu hyggja á hefndir
- árásarpiltarnir hafa áður verið með ólæti og hótanir í garð annarra
Dagfari
Sú var tíð að nokkuð mátti
treysta því að apótekarar væra
með breiöustu bökin í sinni heima-
byggð. Þegar skattskrár vora birt-
ar brást það ekki að apótekaramir
röðuðu sér í efstu sætin. Þeir sem
fengu úthlutað lyfjabúðarleyfi
þurftu ekki að hafa fjárhagsáhyggj-
ur það sem eftir var ævinnar. Og
ekki nóg með það. Afgangurinn
dugði fyrir reglulegri endumýjun
jeppans, viðhaldi stóra einbýlis-
hússins, sumarbústaðarins og
reglulegra siglinga á vit ævintýr-
anna í útlöndum. Þetta jafhgilti því
að vera áskrifandi að lóttóvinn-
ingnum.
En þetta er liðin sælutíð. Nú
gráta engir hærra en óheppnir ap-
ótekarar. Þeir sjá fram á hörmung-
ar einar enda fá nú fleiri að selja
dópið en þeir. Þetta byrjaði allt
með Lyfju. Hún kom upp á milli í
hinni farsælu sambúð apótekar-
anna og lækkaði lyfjaverðið. Apó-
tekarar í grenndinni tóku að
ókyrrast og töldu að sér vegið.
Kúnnunum fækkaði. En Lyfja var
bara byrjunin. Nú hefur heldur
betur færst fjör í leikinn. Um sjúk-
lingana berjast nú engir aðrir en
fjandvinimir Jóhannes í Bónus og
Óskar Hagkaupsforstjóri.
Bónus var nokkram dögum á
undan og opnaði apótek í Breið-
holti og Kópavogi, við hlið stór-
markaða sinna. Þar gátu menn
gengið aö lyfjunum á hagstæðu
stórmarkaðsverði. Hagkaup bætti
um betur. Um síðustu helgi hófú
Hagkaupsstjórar rekstur apóteks
inni í sjálfum stórmarkaðnum.
„Komið til okkar," sögðu þeir Hag-
kaupsmenn, „og kaupið bjúgu, ban-
ana, ijóma og smjör og látið taka
til lyfseðilinn á meöan." Og ekki
nóg með það. Þeir sem áttu lyfseð-
il í fóram sínum máttu koma með
hann á opnunardegi og fá lyfin fyr-
ir ekki neitt. Hamingjan var algjör.
Það var hægt að fá pulsu með öllu,
tómatsósu, sinnepi, remúlaði, lauk
- og magnyli.
Það var fúllt út úr dyrum í Hag-
pótekinu, allir á lyfjum og senni-
lega róandi enda sagði lögreglan að
helgin hefði aldrei verið betri. Ósk-
ar Hagkaupsapótekari var kátur
þótt yfirvöld hefðu reynt af mætti
að bregða fyrir hann fæti. Hagpó-
teksfólkið má til dæmis ekki pissa
í sömu klósett og aðrir starfsmenn
Hagkaups og alls ekki drekka kaffi
með þeim. Skrúbbar Hagpóteksins
verða einnig að vera saman í skáp
og mega ekki eiga neitt samneyti
við Hagkaupsskrúbbana. Stétta-
skiptingin er augljós. Þaö er ekki
hægt að líkja því saman að af-
greiða eitt bjúga yfir búðarborö
eða magnyltöflur, svo ekki séu
nefndar aðrar sterkari.
Það var kjaftfullt í Hagpótekinu
og ódýrastu lyfin, að sögn Óskars.
Það verður varla dregið í efa enda
biðröð hjá þeim sem fengu lyfin
fyrir ekki neitt. En Jóhannes í
Bónusi er maður sem ekki gefur
sitt eftir baráttulaust. Strax á
fyrsta virka degi vikunnar birti
hann heilsíðuauglýsingu í lit og
bauö lægsta lyfjaverðið. „Allt að 50
prósent lægri hiutur sjúklings,"
sagði Bónus og bætti við að
magnylið væri meira að segja ódýr-
ara.
Slagurinn er orðinn svo
skemmtilegur aö jafnvel þeir sem
aldrei nota lyf era famir að hugsa
sér til hreyfings. Því ekki aö vera
eins og hinir, á lyfjum, og þaö fyr-
ir nánast ekki neitt. Samfélagið
verður allt á róandi. Allir syndandi
rólegir og löggan á frívakt.
Þeir einu sem þurfa á áfallahjálp
að halda era gömlu apótekaramir.
Það er Bónus- og Hagkaupsverð á
lyfjunum og aðeins stöku eftir-
legukindur sem koma inn í gömlu
apótekin og biðja þá helst um bóm-
ull eða tannbursta.
Þetta era mennimir sem helst
þurfa á róandi að halda. Þeir verða
varla á skattalistunum næsta sum-
ar.
Dagfari