Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.1997, Page 10

10
FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 1997
Spurningin
Heldur þú að það sé olía viö
strendur íslands?
Áslaug Grímsdóttir, starfsmaður
á Hrafnistu: Nei, ég trúi því ekki
en kannski er eitthvert gull.
Hilmar Guðbrandsson, rekur
steypudælu: Ég myndi nú segja
nei.
Haraldur Björnsson verkamaður:
Ég hef heyrt frá eldri mönnum að
það sé olía út af Reykjanesi.
Eyjólfur Már Thoroddssen nemi:
Það gæti alveg verið.
Björg Hanna Eiríksdóttir versl-
unarmaður: Fyrst það eru til geim-
verur þá er líka að finna oliu.
Lesendur
Fræðsla eða föndur
í grunnskólunum?
Ingibjörg Sigurðard. skrifar:
í þessu landi ráðstefnanna og
fundahaldanna sem ísland er orðið
má búast við nokkrum slíkum í
framhaldi af nýjustu upplýsingun-
um um kennsluefni bama hér á
landi, í samanburði við það sem
notað er í Asíuríkinu Singapore. En
það væri þá ólíkt viturlegra þref en
það sem við tíðkum allajafna og
árið um kring í tengslum við skóla-
kerfið; deilur um keisarans skegg. -
Áskorun á yfirvöld menntamála,
vítur á skólanefndir um fyrirhug-
aða sameiningu skóla, hvort sé
betra: safnskóli eða hverfisskóli
o.s.frv. o.s.frv. Að ógleymdum
launadeilum sem endast reyndar
árum saman.
Niðurstöður svokallaðrar TIMSS-
könnunar em að vísu sláandi fyrir
okkar íslensku krakka, en áreiðan-
lega ekki slíkt hnefahögg sem við
viljum vera láta. Við eram öll upp
til hópa samsek í þvi að hafa látið
reka á reiðanum í kennslumálum,
einkum í grunnskólunum. Því til
viðbótar höfum við stuðlað að aga-
lausu og galopnu þjóðfélagi, sem á
sér ekki hliðstæðu í menningar-
landi annars staðar. Hér er engin
skylda á herðum nokkurs manns
frá vöggu til grafar og foreldrar
þannig uppaldir verða ekki hótinu
betri þótt þeir eignist böm. - Og svo
koll af kolli.
Öllu er kyngt sem að er rétt, og
frelsi frá barnauppeldi er vel þegið.
Vinnan, þessi eftirsókn í peninga,
skatta og vind - og í þessari röð - er
að grafa fólk hér á landi lifandi. Eng-
inn viröist taka eftir hve það er lítils
Er þá þjóöfélagiö einn tossabekkur þegar öllu er á botninn hvoift?
virði fyrir barn á fyrstu skólaárum
að fást við fóndur, í stað þess að nýta
þetta frjóa aldursskeið barnsins til
að læra. Það má auðveldlega byrja
að kenna 7-8 ára börnum undirstöðu
í erlendum málum samhliða lestrar-
kennslu (auðvitað eiga börn að vera
orðin læs á þeim aldri). Stærðfræði
ætti líka að vera komin á fullan
skrið á þessum aldri.
En á meðan foreldrar una því að
fóndur, leirun og litapár á pappír
hafi jafnvel forgang í bamaskólum,
þá er ekki nema eðlilegt að kennar-
ar láti gott heita. Þeir bara vinna
þama samkvæmt samningi við rík-
ið. Óheillabáknið sem engu skilar
frá sér nema ómeltanlegu trosi fyrir
tossa. Þjóðfélagið situr líka sífellt á
tossabekknum.
Endurvinnsla á mjólkurfernum
Anna G. Guðjónsd. skrifar:
Ég undrast pistil eins og þann sem
Svanhildur nokkur sendi frá sér í
lesendadálk DV um hve fáránlegt sé
að ætlast til þess að fólk safni saman
mjólkurfernum og fari með þær í
endurvinnslu. - Við íslendingar, ég
þ.m.t., höfum því miður ekki verið
nógu duglegir við að endurvinna það
rasl sem frá okkur fer. Aðstæður
einstaklinga til sorpflokkunar og
endurvinnslu era oft ekki góðar, sér-
staklega ef fólk býr í fjölbýlishúsum
og hefur ekki bíl til umráða.
Þetta er þó að lagast sem betur
fer, og nú era pappírssöfnunargám-
ar víða um Reykjavíkurborg, og nú
er loks hafin endurvinnsla á mjólk-
urfemum.
Ég skil ekki skoðanir fólks eins
og Svanhildar sem virðist vera á
móti umhverfisvernd. Á ég að trúa
því að nútíma íslendingum þyki það
of erfitt að skola mjólkurfernur,
brjóta þær saman og stinga þeim í
poka, og ganga (oftast þó aka) með
þær að næsta pappírsgámi? Fyrr má
nú vera letin.
Við búum við meiri þægindi en
forfeður okkar gerðu og okkur
finnst alveg sjálfsagt, og yrðum
sjálfsagt öskureið ef við værum
skyndilega svipt þessum þægindum.
Hvemig væri nú að fara að axla
ábyrgðina sem fylgir þessu öllu?
Við erum stolt af okkar hreina og
fagra landi og er ísland auglýst
þannig erlendis. En hversu lengi
verður það þannig? - Ekki miklu
lengur ef fólk eins og Svanhildur
fær að ráða.
Flugeldar -
Þorbjörg Lotta Þórðardóttir
skrifar:
Ávallt þegar áramótin nálgast
eykst umræða um flugelda óhjá-
kvæmilega til muna. Engin furða,
þar sem íslendingar stunda þann
ósið að fagna nýju ári með því að
„brenna" peninga, ef svo má að orði
komast. Linnulaust er staglast á því
að hættan leynist hvarvetna, nokkr-
ar slysasögur sagðar til málamynda,
svo að fólk fái smáskammt af hrolli
og fari hægt í sákimar.
Minna fer fyrir umræðunni um
subbuskap, og raunar ódæði líka,
sem þessar sprengingar hafa í för
með sér. Borgin er bókstaflega und-
irlögð af þessum óþarfa óþrifnaði
fram eftir öllum janúarmánuði;
spýtur og tættar pappírsdraslur
þjónusta
allan
óviðunandi sóðaskapur
Áramótastemning viö brennu.
hylja göturnar. Því miður hefur
þetta verið svona ár eftir ár en ekk-
ert að gert.
Nú er nóg komið, við þurfum að
bæta ráð okkar. Það er t.d. alltaf þó
nokkuð um brennur þar sem fólk
kemur saman, syngur, yljar sér og
skýtur upp flugeldum og horfir á
gamalt rusl sitt renna sitt skeið.
Hvernig væri ef sami háttur væri á
skotæði landsmanna? Borginni
mætti skipta í nokkur svæði þar
sem fólk hittist á ákveðnum stað til
að tendra flugelda og blys að vild.
Þetta gæti skapað óvenjulega
stemningu. Það mætti líka setja
upp bása þar sem hægt væri að
bjóða upp á veitingar og þar væri
leikin ljúf tónlist sem leiddi fólk
inn í nýtt ár.
Þama safnaðist ruslið á ákveðinn
stað í stað þess að dreifast um borg-
ina og skapaði auk þess meira ör-
yggi. Jafnvel sjúkraliðar og slökkvi-
bíll á vettvangi. Hreinsun yrði auð-
veld og borgin væri hreinni en ella.
Hræðilegt
málfar
Guðjón Helgason skrifar:
Mér finnst hræðilegt að þurfa
að hugsa til þess að bömin mín
hlusti daglangt á menn sem era
með soraorðbragð, tala slæma ís-
lensku og sletta gjaman eins og
margir hinna ungu manna á nýju
útvarpsstöðvunum. Þeim finnst
eflaust þeir vera eilitlir „töffar-
ar“. Ég veit ekki betur en bannað
sé að nota t.d. viss blótsyrði í fjöl-
miðlum en þeir sniðganga þá
reglu. Þeir eiga líka til aö tala iUa
um fólk og niðurlægja hlustendur
í beinni útsendingu. Þetta finnst
sumum e.t.v. fyndið. Ég legg til
að eitthvað verði gert í málinu.
Lítri en ekki líter
Haukur skrifar:
„Góðan dag. Ég ætla að fá einn
lítra af kóki.“ Afgreiðslustúlkan
virðist ekki hafa heyrt nægilega
vel og spyr: „Var það einn liter af
kók?“
Samtal eins og þetta er dæmi-
gert og á sér stað mörgum sinn-
um á dag aUa daga í söluturnum,
myndbandaleigum, griUsjoppum
og víðar. Röng notkun orðsins
lítri heyrist einnig mjög oft á út-
varpsstöövunum. En það er ekki
nóg með að lítri verði líter heldur
virðist fólk ekki nenna að beygja
orðið kók. Notkun þess jafngUdir
því að segja „Ég ætla að fá einn
lítra af vatn.“ Metri verður fyrir
sams konar misþyrmingum og
lítri þar sem aUt of margir segja
meter. Enskan virðist hafa náð
yfirhöndinni i þessum mæliein-
ingum.
Er þetta ekki
þjófnaður?
Gísli Guðmundsson skrifar:
Frétt eins og sú sem birtist í
DV sl. þriðjudag þar sem sagt er
frá fyrrverandi ráðuneytisstjóra
sem sé áfram á fuUum launum,
nokkur hundrað þúsund krón-
um, þótt annar ráðuneytisstjóri
sé þar fyrir á sínum fuUu laun-
um, gefur manni þá tilfinningu
að hér sé um beinan þjófnað að
ræða. - Hjá þeim sem ábyrgur er
fyrir hinni tvöfóldu ráðningu i
landbúnaðarráðuneytinu.
Peningaskápar
í sjoppum
Við lesendabréf sl. þriðjudag
undir fyrirsögninni „Öryggi í
sjoppunum" þarf að gera lítils
háttar leiðréttingu. Gunnar (bréf-
ritarinn) veitti þvi athygli á ferð
sinni á Flórída að víða á sölustöð-
um og sjoppum var traustur
skápur eða geymsla með þar tU
gerðri rauf fyrir peningaseðla.
Þegar afgreiðslumaður sá að
óþarflega mikið var komiö af
seölum í afgreiðslukassann, þ.e.
peningum umfram nauðsynlega
skiptimynt, setti hann það um-
frammagn í þennan trausta
kassa. Hann eða aðrir óviðkom-
andi höfðu hins vegar engan að-
gang að skápnum, er var tæmdur
af öryggisverði eða eiganda að
loknum viðskiptadegi. Þetta fyr-
irkomulag var rækUega auglýst
að utanverðu, þannig að þarna
færa óbótamenn eða ræningjar
erindisleysu.
Þakkir til
Suzuki-
umboðsins
Ásta Eyjólfsdóttir skrifar:
Ég vU koma á framfæri þakk-
læti tU starfsmanna Suzuki- um-
boðsins. Ég keypti nýjan bU og
fékk einstaklega góða þjónustu.
Ég varð fyrir því óhappi að týna
einum hjólkoppi og leitaði til um-
boðsins, sem afhenti mér strax
nýjan hjókopp mér að kostnaðar-
lausu. Þetta m.a. hafði þau áhrif
að mér fannst ég verða að senda
þeim hjá Suzuki kveðju og þakk-
læti fyrir veitta þjónustu viö
minn nýja bU.