Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.1998, Qupperneq 22

Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.1998, Qupperneq 22
22 LAUGARDAGUR 21. MARS 1998 J-lV %ikamál r( “K Hann sló hana aldrei og hann sparkaði aldrei í hana í þau tuttugu og sjö ár sem þau voru gift. Rein- hard Gerbner beitti aðeins sálræn- um aðferðum og niðurlægjandi um- mælum og þar kom svo sannarlega mikil grimmd fram. Að lokum var kona hans, Sonja, svo illa haldin að hún missti stjóm á athöfnum sín- um. Sonja og Reinhard voru bæði fjörutíu og sjö ára þegar til hins al- varlega atburðar dró í lífi þeirra. Hún hafði verið kjörin Ungfrú Bæj- araland á sínum yngri árum og síð- ar hafði hún farið með hlutverk drottningar kjötkveðjuhátíðarinnar um árabil en hún er fastur viðburð- ur á þessum slóðum í Þýskalandi og reyndar viðar. En það var sem sú fegurð sem Sonja var annars þekkt fyrir á yngri ámm og flestir töldu hafa fylgt henni fram á miðjan ald- ur væri eiginmanni hennar ekki ljós lengur. Hann lét fá tækifæri til að lýsa því yfír hve ljót og fráhrind- andi hún væri ganga sér úr greip- um. Ýmsar vinkonur Einn siða Reinhards var að hringja í einhverja vinkonu sína eft- ir að hafa vegið að konu sinni og stóðu þau samtöl oft klukkustund- um saman. Þá átti hann það einnig til að sitja lengi á tali við mæður bama sem hann kenndi en hann tók aö sér kennslu málhaltra drengja og stúlkna og hafði sérstaka kennslu- „fyrirmyndarhjónin" á allra vömm í heimabænum. Blöð fluttu fréttina af drápinu og fólk fékk smám sam- an að heyra hvemig lífið hafði geng- ið til í einbýlishúsinu snotra sem svo margir höfðu dáðst að. í því sambandi minntust ýmsir hjarta- laga skiltis á útidymnum en það gaf til kynna allt annars konar heimil- islíf en það sem nú var lýst. Réttarhöldin í málinu fóm fram í Coburg og þar fengu áheyrendur á þéttsetnum bekkjum að heyra sann- leikann um hjónaband þeirra Sonju og Reinhards. Það vakti undrun margra að Sonja skyldi hafa þolað það sem henni var boðiö jafnlengi og hún hafði gert. Tuttugu og sjö ár em langur tími. „Við áttum góða daga,“ sagði hún aðspurð. En það vakti athygli að hún sagði hvorki „góða mánuði" né „góð ár“. Umdeildur dómari í hugum margra átti að telja Sonju það til tekna hve mikið lang- lundargerð hún hefði haft og að hún hefði gert sitt til að bjarga hjóna- bandinu frá skipbroti. Verjandi hennar minnti í því sambandi á að þrátt fyrir það sem yfír hana gekk ætti hún sér enn minningar um „góða daga“. Dómarinn, Panzer að nafni, vildi ekki fallast á að Sonja hefði ráðið manni sínum bana í ástríðuhita. Hann varði þá afstöðu með því að segja að eftir öll þessi ár hlyti hún stofu í einbýlishúsi þeirra hjóna í Kronach, fyrir norðan Múnchen. Þegar Sonja hafði orðið að þola áralanga gagnrýni og niðurlægingu memns síns reyndi hún að fremja sjálfsvíg. Það hafði hins vegar ekki mikil áhrif á hann. Meðan Sonja lá á spítala til að ná sér eftir sjálfs- vígstilraunina lét Reinhard bráð- unga vinkonu sina, Marinu, búa heima hjá sér og svaf hjá henni i hjónarúminu. Og þegar Sonja sneri heim fékk hún nákvæma lýsingu á því sem gerst hafði í fjarveru henn- ar. Sonja þurfti ekki aðeins aö hlusta á tiðar lýsingar á þvi hve Ijót og leiðinleg hún væri heldur varð hún að sætta sig við að maður hennar héldi við aðrar konur á óskammfeil- inn hátt. Um Reinhard Greibner var síðar sagt að hann hefði „ginið yfir öllu kvenkyns". En sérstaka athygli vakti sú „sérfræðsla“ sem hann veitti mæðrum hinna málhöltu bama í kennslustofu sinni. yrði sýndur meiri skilningur. Og ein ummæla hans í því sambandi vora á þann veg aö við því væri vart að búast að jafnljót manneskja og hún hefði skilning á þörfum hans. Sú spuming átti viða eftir að heyrast hveraig Sonja Grebner hefði þolað þetta „víti“ í næstum þrjá áratugi. Ein af skýringunum var að hún hefði viljað láta allt líta var kjörin fegurðardrottning voru margir í Kronach enn stoltir af sigri hennar. Þau hjón áttu tvær dætur. Sú yngri var enn á skólaaldri en hin eldri gift lögregluþjóni. Og ein þeirra skýringa sem Sonja gaf síðar á því að hún hafði þolað harðræði eiginmannsins jafnlengi og raun bar vitni var að hún hefði viijað tryggja dætrum sínum eðlilegt upp- eldi og eins gott heimilislíf og mögu- legt hefði verið. En þegar önnur dóttirin var farin að heiman og hin að vaxa úr grasi fór Sonja að huga æ meir að sínum eigin högum. Ekki löngu eftir sjálfsvígstilraun Sonju ákváðu þau hjón að gera til- raun til aö bjarga hjónabandinu. Þau ákváöu að fara í „sáttafrí" til italíu. En líklega hefði verið betra að sú ferð hefði aldrei verið farin. Á öðrum degi ferðarinnar tilkynnti Reinhard henni að hann færi aftur heim og myndi eyða því sem eftir væri af fríi sínu með vinkonu sinni, Marinu. „Ef þú litur í spegil sérðu ástæðuna," sagði hann við Sonju. Kröfuharður Reinhcird viröist hafa verið hald- inn nánact óseðjandi ástarlífsþörf. Og hann gerði, þrátt fyrir allt, mikl- ar kröfur til konu sinnar á því sviði. Hún varð nánast að vera til reiðu hvenær sem honum hentaði. Og hann tók daginn snemma í þeim efnum. Hann stillti vekjaraklukk- una á hálfsjö á morgnana en þá vildi hann eiga mök. Ef kona hans neitaði fékk hún að heyra að hann myndi leita annað þar sem honum út fyrir að vera slétt og fellt á ytra borðinu. Og segja má að þau hjón hafi á vissum stundum gert sitt til að fólk héldi að þau væru fyrir- myndarhjón. Misheppnuð tilraun Reinhard hafði gott orð á sér fyr- ir þann árangur sem hann náði við kennslu málhaltra bama. Þá stjóm- aði hann skólahljómsveit. Og Sonja var einkaritari hjá verkalýðsfélagi. Þótt langt væri um liðið síðan hún Ráðvillt Er hér var komið fannst Sonju hún vera að missa tökin á tilveru sinni. Hún fór aftur heim til Kronach. Er þangað kom fór hún í bankann og tók út jafnvirði rúmlega eitt hundrað þúsund króna. Síðan ók hún til flugvallarins í Múnchen. Hún hafði ákveðið að fara eitthvað út í buskann til að losna frá öllu saman. Þegar hún kom á flugvöllinn fór hún að velta þvi fyrir sér hvert hún ætti að fara. Hún íhugaði ferð til Sydney, Tokyo, Jóhannesarborgar, Rio de Janeiro eða New York. En svo var sem henni fyndist ferðalag engu geta breytt. Hún gekk aftur út að bílnum sínum og ók heim, þrjú hundruð kílómetra leið. Að kvöldi 25. október 1996 voru þau Reinhard og Sonja heima. Það lá vel á honum og sem fyrr hringdi hann til vinkonu sinnar, Marinu, og bað hana að koma. Eins og svo oft áður skipti það hann engu þótt kona hans væri heima. Það var sem henni kæmi það hreinlega ekki við þótt hann fengi ástkonu á heimilið. En af einhverjum ástæðum gat Mar- ina ekki orðið við beiðni hans. Hann varð ergilegur og lagði á. Voðaverkið Sonja fylgdist með símtalinu og sá mann sinn standa viö símann eft- ir að hann hafði lagt á. Yfir hana kom eitthvaö. Það var eins og henni fyndist að eftir sjálfsvigstilraunina, tilraunina til að koma hjónaband- inu í samt lag á Ítalíu og ráðleysið á flugvellinum í Múnchen væru henni að lokast allar leiðir í lífinu. Hún gekk fram í eldhús. Maður henncu- stóð frammi í stofu þegar hún kom aftur þaðan. Og hann sneri baki í hana. í hendinni hélt hún á stórum eldhúshníf. Hún gekk rakleiðis að honum og stakk hann í bakið. Hann rak upp óp og reikaði fram á ganginn. Hún hélt áfram að stinga hann og er yfir lauk hafði hún stungiö hann þrisvar í bakið og sex sinnum í brjóstið. Þá lá hann í blóði sínu á gólfinu. Sonja virti mann sinn fyrir sér í nokkur augnablik. Svo kastaði hún hnífhum frá sér og hljóp að húsi dóttur sinnar en hún bjó skammt frá. Þar sagði hún frá því sem gerst hafði. Dóttirin hringdi þegar í stað á sjúkrabíl og lögregluna. Réttarhöld Reinhard Grebner var enn á lífi þegar sjúkraliðar komu að honum, skömmu síðar. Hann var fluttur á spítala í skyndi en lést þar af sárum sínum hálfum öðrum tíma síðar. Sonja var yfirheyrð, handtekin og sett í varðhald. Og skyndilega voru að hafa vanist niðurlægingunni sem hún fékk hjá manni sínum, sem og framhjáhaldi hans sem einkennt hefði flest ár hjónabandsins. Sumir höfðu á orði að líklega hefði dómarinn litið málið öðrum augum hefði Sonja gefist upp á manni sínum löngu fyrr. Þá hefði hún sennilega aðeins fengið hálfs árs fangelsisdóm fyrir ástríðumorð. En Sonja fékk fjögurra til sex ára dóm. Dómurinn vakti mikla athygli, ekki síst í ljósi dóma í svipuðum málum. Einn af þeim sem fylgdust með réttarhöldunum hafði á orði að Sonja hefði vissulega fengið sinn skammt af karlrembuhætti. En Sonja getur huggað sig við að vinir hennar og margir samborgar- ar í Kronach standa með henni. Henni hafa þegar verið boðin ýmis störf að lokinni afþlánun. Þótt dóm- arinn hafi ekki sýnt skilning á hög- um hennar er því greinilegt að margir í samfélaginu hafa gert það.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.