Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.1998, Síða 34

42
LAUGARDAGUR 21. MARS 1998
Sýningin veröur opin sem hér segir:
föstudagur 20. mars 17.00-21.00
laugardagur 21. mars 10.00-17.00
sunnudagur 22. mars 13.00-17.00
mánudaginn 23. mars 09.00-17.00
Lúnir göngumenn hvíla sig viö gröf Hróa hattar.
Sýning á nýjum trésmíðavélum
að Auðbrekku t, Kópavogi nú um helgina
Kyssist ekki hér
Sorglegt en satt - kossar veröa
bráðum bannaðir á brautarpöll-
um í borginni Warrington sem er
norðarlega á Englandi. Æðstu
menn þar í borg hafa komist að
þeirri niðurstöðu að slíkt keliri
tefji aila umferð og seinki farþeg-
um. Stjómvöldum hefur því dottið
í hug að setja upp merki á braut-
arstöðina líkt og það sem sýnt er
hér. Skiltið fengu Warrington-
menn frá amerísku borginni
Deerfield í Dlinois en þar hafa
kossar verið bannaðir á brautar-
stöðvum síðan árið 1970.
Bara plat
Það kann að koma mörgum ein-
kennilega fyrir sjónir að ímynda
sér heOt listasafti þar sem ein-
göngu eru tO sýnis eftirlikingar af
listaverkum. Safnvörðum í hinu
nýja listasafni Otsuka Museum of
Milli stranda
- rúmlega 300 km gönguleiö -
Norðursjór
Nú um helgina mun Hegas ehf. standa fyrir mikilli sýningu á nýjum trésmíöavélum aö
Auðbrekku 1, Kópavogi. Kynntar veröa
u.þ.b. 40 mismunandi vélar frá ýmsum
framleiðendum.
Art í Japan þykir það þó ekki. Þar
er hreint alveg útOokað að frnna
ósvikin olíumálverk. Hins vegar
eru yfir 1000 eftMíkingar af verk-
um eftir listamenn eins og Leon-
ardo da Vnici og Monet. Þar eru
Móna Lísa, Vatnaliljurnar og
fjöldamörg önnur heimsfræg
verk. Þeir sem fyrir þessu standa
halda þvi fram að eftirlíkhigam-
ar, sem munu vera einkar vel
gerðar, endist mun lengur en
frummyndimar.
Barístvið þorpsbúa
Sherpar em þjóðflokkur í Nepal
sem er líklegast þekktastm- fýrir
það að úr þeim hópi koma flestir
leiðsögumenn og burðarmenn
göngumanna sem klífa fjöll Hi-
malaya-fjallgarðsins. Oftast ganga
fjallgöngurnar snurðulaust en
undanfarið hefur nokkrum sinn-
um skorist í odda með sherpum
og þorpsbúum sem búa í grennd
Katmandu. Á sherpana hefúr ver-
ið ráöist og hafa nokkrir slasast.
Álitið er að fátækir þorpsbúamir
ágimist vaming ferðaianganna og
láti því til skarar skríða. Þessi at-
vik teljast ekki til meiri háttar
árása og öryggi göngumanna þyk-
ir tryggt eftir sem áður.
Átta fulltrúar frá erlendum framleiöendum
munu veröa viðstaddir og ásamt starfsmön-
num Hegas svara fyrirspurnum gesta.
Einnig veröa kynnt lím og lökk til trésmíða.
Allir áhugmenn um
tréiðnaðinn eru velkomnir.
HEGAS ehf.
Smiöjuvegi 8, 200 Kópavogi
S: 567-0010 Fax: 567-0032
Ein vinsælasta gönguleið á
Englandi er leiöin frá St. Bees við
strönd írska hafsins, þvert yfir landið
og að strönd Norðursjávar. Leiðin
sem er 190 enskar milur (rúmir 300
kílómetrar) liggur í gegnum þrjá af
þekktustu þjóðgörðum landsins,
Vatnahéraðið (Lake District),
Yorhshire-dalina og North York- heið-
amar. Þessir staðir þykja með því feg-
ursta sem England hefur upp á að
bjóða. Frumkvöðull þessarar göngu-
leiðar var Aifred nokkur Wainwright
sem gekk hana árið 1973. Hann hafði
lengi leitað góðrar gönguleiðar sem
almenningur gæti notið og heiilaðist
gjörsamlega af þessari leið.
Wainwright var þeirrar skoðunar
að menn yrðu að hafa markmið í
gönguferð og nauðsynlegt væri að
ganga frá einum stað og enda á öðr-
um. Hann skrifaði um leiðina og lét
teikna nákvæm göngukort sem
göngumenn hafa síðan notað á leið-
inni.
Talsverður fjöldi fólks gengur þessa
leið á ári hveiju, ekki sist eftir að
BBC sýndi heimildarmynd um hana
fyrir nokkrum árum.
Fannst hugmyndin góð
Ferðasiða DV hafði af því spurnir
að Margrét Bjömsdóttir hefði farið
þessa leið árið 1996. Margrét segir
hálfgerða tilviljun hafa ráðið því að
hún fór i þessa ferð.
„Ég var að ganga
Laugaveginn árið 1988
og kynntist þá hjónun-
um Herdísi Stein-
grímsdóttur og ensk-
um eiginmanni henn-
ar, David Gillard. Við
áttum það sameigin-
legt að gönguferðir
vora okkar áhugamál
og ákváðum að halda
sambandi. Smám sam-
an þróaðist hugmynd-
in um að ganga yfir
England og eftir því
sem ég las meira inn
þessa leið varð ég
hrifnari," segir Mar-
grét. Margrét hélt utan
í ágústmánuði fyrir
tveimur árum og hitti
ferðafélagana í St. Bees sem er upp-
hafsstaður göngunnar.
í hópnum ásamt Margréti vora
hjónin Herdís Steingrimsdóttir og
David Gillard, sonur þeirra Daniel og
íslenskur vinur hans, Kjartan Ing-
varsson.
Með vindinn í bakið
„Fyrstu dagamir vora strembnir en
við höfðum tekið þá ákvörðun að gista í
tjöldum og bera allan farangurinn sjálf;
ekki síst til að halda kostnaði niðri en
hver dagur kostaði innan við 20 pund á
mann sem er afar vel sloppið.
Fyrsti hluti ferðarinnar liggur um
eitt fegursta hérað Englands, Lake
District. Þar er ólýsanleg náttúrufeg-
urð en svæðið er erfitt yfirferðar og
sennilega er þetta erfiðasti hluti ferð-
arinnar. Þama er hins vegar svo
margt fallegt að sjá að við létum erfið-
leikana lítið á okkur fá.
Sumum finnst reyndar öfugsnúið
að byija á því fegursta en flestir fara
frá austri til vesturs eins og við gerð-
um. Það var bæði gott að vita að erf-
iðasti hjallinn væri að baki auk þess
sem ríkjandi vindátt er oftar í bakið í
þessari átt.“
Landakortið nauðsyn
Hver dagleið hjá hópnum hennar
Margrétar var um 20 kílómetrar en
dagamir vora vissulega miserfiðir.
„Það gat verið erfitt að rata og tók
stundum dálítið á. Leiðin er almennt
lítið merkt og fólk verður að treysta á
kort og handbækur. Það gerðist einu
Göngugarpar veröa aö dýfa öðrum fæti í hafið áöur
en lagt er upp. Feröinni lýkur svo meö sömu athöfn
í Noröursjó.
Margrét ásamt félögum sínum, David Gill-
ard, Daniel og Kjartani, efst á Carlton-heiö-
inni. Þegar hér er komiö er meirihluti feröar-
innar aö baki en síöustu dagleiöirnar liggja
aö mestu yfir heiðariönd.
fyrirsér
Gönguleiöin liggur oft um jaröir bænda og þá þarf aö
gæta þess aö loka hliðinu á eftir sér.
sem varð viðskila var ekki með landa-
kort á sér.“
Margrét segir erfitt að lýsa svo stór-
fenglegri gönguleið i stuttu máli.
„Landslagið á þessari leið er náttúra-
lega kapítuli út af fyrir sig. Það er
Þótt Margrét sé alvön göngu-
kona segist hún ekki mæla
með að ganga þessa leið á
sama hraða og hún og félagar
hennar gerðu.
„Við gerðum þetta á
15 dögum en i raun
eru 19 dagar lág-
mark. Eftir á að
hyggja hefði verið
gott að eiga hvildar-
daga inn á milli;
bæði til að hvila sig
og ekki síst til að
skoða áhugaverða
staði.“
Þegar Margrét er
spurð hvort mikill
munur sé á göngu
hérlendis og ytra
segir hún muninn
mikinn.
„Hér á landi er
maður að ganga í
óbyggðum en úti
vorum við sífellt að
ganga í gegnum
þorp eða á jörðum
bænda. Það fannst
mér hins vegar hin
besta tilbreyting og
alls ekkert síðra.
Hvað veðrið varðar
þá gat nú hitinn ver-
ið mikill og göngu-
skórnir voru oft
farnir að meiða
mann að kvöldi."
Margrét segir ung-
lingana hafa staðið sig vel og í raun sé
ekkert því til fyrirstöðu að taka stálp-
uð böm í ferð sem þessa. „Þetta er
kjörin ferð fyrir fjölskyldur sem hafa
gaman af gönguferðum," segir Mar-
grét að lokum. -aþ
sinni að hópurinn
tvístraðist seinni part
dags og náði ekki
saman fyrr en á
áfangastað. Það var
heppni að aðeins var
eftir stuttur spotti í
næturstað því sá
helmingur hópsins
Whitehaven
Whitby
—, Richmond
Robin Hood’s Bay
Bretland
gríðarlega ljölbreytt og alltaf
eitthvað nýtt að sjá. Við fórum
í gegnum þijá þjóðgarða sem
þrátt fyrir að vera ólíkir vora
allir afar fallegir. Síðasti hluti
leiðarinnar liggur yfir heiðar
og þar þótti mér best að ganga.
Svo má ekki gleyma öllum
þorpunum og bóndabæjunum
sem era alls staðar á leiðinni.
Alls staðar mætti okkur vel-
vild og gestrisni; fólkið á þessu
slóðum er orðið vant göngu-
fólki og tekur sannarlega vel á
móti því,“ segir Margrét.
Þá minnist Margrét sérstak-
lega söguslóða sem hún segir á
hveiju strái. Það er gríðarlega
margt sem minnir á Hróa hött
á leiðinni, alls kyns minnis-
merki og meira að segja sjálf
gröfin.
Gottað hafa tímann