Dagblaðið Vísir - DV - 09.10.1999, Blaðsíða 22

LAUGARDAGUR 9. OKTÓBER 1999
22
sakamál
x ★'
Nótt í almenningsgarði
Ingrid Tauscher.
Renate, sem er átján ára, hefur
ákveðið að næstu árin muni hún
bíða... bíða eftir að unnusti hennar,
hinn tvítugi Thomas, verði látinn
laus úr fangelsi. Ef hann hagar sér
vel gæti hann fengið frelsið eftir
fimm ár en þá myndi hann hafa af-
plánað helming þess dóms sem
hann fékk. Þá yrði dóttir þeirra orð-
in sex ára.
Renate segist staðráðin í að bíða
eftir Thomas, „því hann framdi
morðið af þvi hann elskaði mig.“
Þau orð ná þó ekki lýsa atburða-
rásinni og forsagan er nokkuð sér-
stök.
Kynntust ung
Þau Thomas og Renate kynntust
ung að árum. Reyndar var hún að-
eins sautján ára þegar hún uppgötv-
aði að hún var með bami. í fyllingu
tímans ól hún stúlkubam, sem fékk
nafnið Sabrina og unga parið var
mjög hamingjusamt uns önnur
kona kom til sögunnar.
Hún hét Ingrid Tauscher, var
tuttugu og iu.„.. rra hjúkrunarkona
á bæjarsjúkrahúsinu í Kaufbeuren,
skammt suður af Múnchen í Þýska-
landi. Hún féll fyrir trésmíðalær-
lingnum Thomas Streitenberger
þegar hún sá hann í fyrsta sinn.
Hann var þá í pílukasti með kunn-
ingjum sínum á kránni „Zur
Glocke".
Kvöld eftir kvöld kom hún á
krána og fylgdist með honum.
Henni fannst hann töfrandi, lagleg-
ur og hláturmildur og í miklum
metum hjá félögum sínum. En
Ingrid komst brátt að því að hann
átti kærustu, Renate, en fannst að
hún yrði ekki erfíður keppinautur.
Hún væri hálfgerður kjáni sem leit-
aði í fang Thomas í hvert sinn sem
tækifæri gæfist. Það yrði því létt
verk að komast upp á milli þeirra.
Thomas Streitenberger.
Út í almenningsgarð
Ingrid gaf sér nægan tíma. Hún
sótti krána reglulega og brosti oft
blítt til Thomas. Lengi vel sýndi
hann henni engan áhuga en eftir
hálfan annan mánuð settist hann
við borðið hjá henni kvöld eitt eftir
aö pilukastinu lauk. Þau fóru að
tala saman og Ingrid varð greinilega
mjög ánægð.
Þessi ungi mað-
ur olli henni
ekki vonbrigðum
er hann hafði
tekið hana tali
og brátt fóru þau
að haldast í
hendur.
Þegar hér var
komið hringdi
Renate, bað um
að fá að tala við
Thomas og
spurði hvenær
hann kæmi
heim. Hann
sagði pílukast-
inu enn ekki lok-
ið. Er Renate
hringdi í annað
sinn reiddist
hann, sagðist
koma heim þeg-
ar honum hent-
aði og skellti á.
Umtveimur
tímum síðar sáu
þeir sem á
kránni voru að
Thomas og
hjúkrunarkonan
gengu út og rétt
á eftir sást til
þeirra þar sem
þau gengu hönd í
hönd í áttina að almenningsgarðin-
um. Þar var að venju fátt um fólk á
þessum tíma nætur. Að auki var
komið fram í október en hlýtt var
samt í veðri.
Ástarleikur og...
Þau Thomas og Ingrid gengu inn
í garðinn, fóru á nokkuð afvikinn
stað og lögðust þar á grasblett. Eftir
nokkra stund fór Ingrid úr hverri
spjör og bauð Thomas í ástarleik. 1
heila klukkustund elskuðust þau
ákaft og þegar Thomas var síðar
spurður aö því hvemig þau hefðu
getað verið svona lengi að gaf hann
sína skýringu á þvl.
Hann sagði aö Ingrid hefði því
sem næst tekið sig með valdi þó svo
hafi í raun ekki verið, því hann
gekk sjálfviljugur til ástarleiksins.
Það hefði hins vegar verið sem hún
hefði ekki getað fengið nóg, enda
hefði hann hvað eftir annað gert
hlé. Þvi lýsti hann þannig fyrir rétti
síðar: „Þegar ég var að því kominn
að fá fúilnægingu hætti ég svo að
samfarimar urðu ekki fullkomnar.
Ég var ekki með smokk og hún
hafði sagt mér að hún notaði ekki
getnaðarvarnarpillu."
Ekki annað barn
Og Thomas sagði enn fremur:
„Ingrid varð hálförg og sagði að ég
væri að víkja mér undan ástar-
skyldu minni viö hana. Þá svaraði
ég því til að ég vildi ekki eignast
annað bam. „Ég á eitt fýrir og það
nægir mér.“
Síðar lýsti Thomas því yfir að
hann hefði ekki skilið hvað hún
hefði átt við þegar hún sagði að
hann væri að „víkja sér undan ást-
arskyldu sinni“. Hann hefði alls
ekki verið ástfanginn af henni, auk
þess sem hann hefði farið að hugsa
um kærustuna sína, einu konuna
sem hann elskaði, barnsmóður sína,
Renate. Hún sæti heima og vissi
ekki hvað væri orðið um hann.
Thomas fór að lýsa þessum hugs-
unum sinum fyrir Ingrid. Hann
sagöi að hún hafi hlustað á hann
um hrið en síðan litið beint framan
í hann og sagt: „Þú verður að velja
á milli okkar. Hefurðu nokkm sinni
litið hana réttum augum? Hefurðu
gert þaö? Hún er hjólbeinótt og meö
yfirskegg. Finnst þér hún lagleg?"
Hörð viðbrögð
Thomas lýsir því sem næst gerð-
ist á þann hátt aö það hafi verið sem
eitthvað hafi brostið innra með hon-
um. „Hún átti ekki að tala þannig
um Renate," sagði hann þegar hann
rifjaði upp þessa stund. „Hún sat
kviknakin fyrir framan mig og við
vorum nýbúin að vera samar. en
hún var svo hörð í gagnrýni sinni
að mér var ofboðið. Ég tók um háls-
inn á henni með vinstri hendinni og
sló hana í höfuðið með þeirri
hægri.“
Þaö var komið að örlagastundu í
kynnum þeirra Thomas og Ingrid
eftir aðeins nokkrar klukkustundir.
Sú þrá sem þróast hafði með henni
haföi loks fært henni þennan ástar-
leik í almenningsgarðinum en
lengri urðu kynnin ekki. Thomas
sló hana og hún datt aftur á bak.
Um leiö fór að blæða við annað
auga hennar. En Thomas hélt áfram
að slá hana. Og brátt fór að blæða
úr nefi hennar og munni. Þá stóð
Thomas á fætur og steig hvað eftir
annað fast á háls hennar þar til hún
lá grafkyrr og hún
hætti að gefa frá
sér hljóð. „Loks sá
ég bara nokkra
kippi í handlegg
hennar," sagði
hann í réttinum.
Ráfaði fyrst
um
Klukkutími leið
frá því Thomas
gekk frá Ingrid líf-
vana í almennings-
garðinum og þar
til hann kom heim
til sín. Þá var orð-
ið áliðið nætur,
klukkan orðin hálf
fimm. Renate var
enn vakandi og
hann sá að henni
hafði ekki orðið
svefnsamt. Hún
var komin með
dökka bauga undir
augun af svefn-
leysi, áhyggjum og
gráti, enda var
þetta í fyrsta sinn
sem hann hafði tal-
að til hennar á
þann hátt sem
hann hafði gert í
símann á kránni.
Er skýrsla var tekin af Renate um
atburði næturinnar komst hún meö-
al annars svo að orði: „Ég vissi (þeg-
ar ég sá hann koma svona seint
heim í annarlegu ástandi) að hún
hafði komið við sögu. En ég þorði
ekki að spyrja hann um Ingrid. Ég
óttaðist að hann segði mér sannleik-
ann.“
Auðvitað átti Renate ekki von á
því að Thomas segðist hafa myrt
Ingrid. Hún óttaðist bara að hann
segði að hann hefði loks látið undan
ásækni hennar, sem Renate var
auðvitað kunnugt um eins og svo
mörgum öðrum, því tilraunir Ingrid
til að fá Thomas til við sig höfðu
ekki farið fram hjá þeim sem sóttu
„Zur Glocke“. En Renate átti eftir
að komast að því strax næsta dag
hvað hafði í raun gerst.
Upphringing
Thomas var heima nokkuð fram
yflr venjulegan tima næsta morgun
en fámálugm- og greinilega illa hald-
inn. Það var sem hann vissi hvorki
hvað hann ætti að segja né gera. Eft-
ir erfiða morgunstund með Renate
sagði hann henni að hann ætlaði að
heimsækja móður sína. Engum sög-
um fer af því að hann hafi gert það.
Þess í stað hélt hann á „Zur
Glocke".
Lögreglunni var tilkynnt um lík-
fundinn í almenningsgarðinum. í
fyrstu mátti halda að um kynferðis-
glæp hefði verið að ræða en þegar
farið var að spyrjast fyrir um Ingrid
og hagi hennar kom brátt í ljós aö
hún hafði verið fastagestur á „Zur
Glocke". Og þegar rannsóknarlög-
reglumennirnir komu þangað til
þess að spyrja starfsfólk og gesti
kom í ljós að maðurinn sem Ingrid
hafði sést fara með af kránni kvöld-
ið áður var einmitt þar.
Það næsta sem Renate heyrði um
Thomas var það sem rannsóknar-
lögreglnmaður sagði við hana er
hann hringdi. Thomas hafði verið
handtekinn á „Zur Glocke" og var
gefið að sök að hafa myrt Ingrid
Tauscher.
Dapurlegt en óvenjulegt
Handtöku Thomas fylgdi ákæra
fyrir morðið á Ingrid. Sagan um að-
dragandann vakti athygli. Að vísu
er það nokkuð þekkt fyrirbæri að
kona fái ofurást á ókunnugum
manni eða öfugt en það er ekki sjálf-
gefið að það leiði til ástarsambands.
Og þó það gerist er enn sjaldgæfara
að það endi með drápi, hvað þá
sama kvöldið og fólkið kynnist. En
þannig hafði það verið í þetta sinn.
Thomas Streitenberger kom fyrir
kviðdóm sem fann hann sekan um
morðið á Ingrid Tauscher. Þar eð
hann var aðeins tvítugur var hann
dæmdur til tíu ára vistar í unglinga-
fangelsi en það var þyngsti dómur
sem lög leyfa í tilviki sem þessu.
Meöal þeirra sem fylgdust með
réttarhöldunum var unnusta hans,
Renate. Þegar Thomas hafði verið
færður úr réttarsalnum eftir dóms-
uppkvaðninguna sagði hún: „Ég
ætla að bíða eftir honum. Hann
gerði það min vegna. Þegar hann
hefur afplánað refsinguna flytjumst
við með dóttm- okkar í annan bæ og
byrjum nýtt líf.“
Renate með Sabrinu.