Dagblaðið Vísir - DV - 26.11.1999, Blaðsíða 15

FÖSTUDAGUR 26. NÓVEMBER 1999
15

flugvallar?
Margvíslegar hug-
myndir hafa komið
fram um flutning
Reykjavíkurflugvall-
ar, s.s. hugmyndir
sjálfstæðismanna um
Geldinganes og Eng-
ey. Þær hafa ekki
reynst fýsilegar, ým-
ist af veðurfarsástæð-
um eða vegna kostn-
aðar.
Þegar rætt er um
byggingu nýs flug-
vallar kemur berlega
í Ijós hve kostnaðar-
samur fullkominn
millilandaflugvöllur
er í byggingu og þeg-
ar við höfum Kefla-
víkurflugvöll í 45 km
fjarlægð þykir fráleitt að byggja
nýjan flugvöfl fyrir á annan tug
miljarða. En um Reykjavíkurflug-
völl sjálfan hafa menn rætt eins og
aðeins séu tveir
kostir.
Vestmannaeyja og
ísafjarðar. Á Akur-
eyri er aðeins ein
flugbraut. Líka á ísa-
firði. En í Vestmanna-
eyjum eru brautirnar
aðeins 1200 metrar
meðan þær eru allt að
1750 metrar í Reykja-
vík. Spyrja verður
hvort eðlilegt sé að
gera meiri kröfur til
innanlandsflugvallar
í Reykjavík en á þess-
um stöðum. Einkum
með tilliti til þess að
séu skilyrði ekki góð í
Reykjavík eru aðeins
45 km á næsta mill-
landaflugvöll en í því
felst öryggi umfram
Akureyri og ísafjörð.
Samsettar lausnir
Æskilegt er að hægt sé að lenda
Kjallarínn
Helgi Hjörvar
forseti borgarstjórnar
Reykjavíkur
Óþarfa einföldun
Fullkominn milli-
landaflugvöllur með
3 flugbrautum og
miðstöð æflnga- og
kennsluflugs annars
vegar eða enginn
flugvöllur. Þetta er
óþarfa einfoldun.
Æfinga- og kennslu-
flug á að flytja þegar
frá Reykjavík. Suð-
vesturflugbrautinni
má loka þegar í stað
en oþna sambæri-
lega braut í Keflavík
sem nú er lokuð. En
það má jafnvel
ganga lengra.
Mestallt innan-
landsflug er til Ak-
ureyrar, Egilsstaða,
Að mæta báðum
sjónarmiðum
Er eðlilegt að gera meiri kröfur til innanlandsflugvallar í Reykjavík en t.d. á Akureyri, Vestmannaeyjum og
ísafirði, einkum með tilliti til þess að aðeins eru 45 km á næsta milllandaflugvöll en í því felst öryggi um-
fram Akureyri og ísafjörð? - Á myndinni má sjá hvernig brautirnar tvær, AA/ og N/S skerast sunnan flug-
turnsins.
Það er sannfæring
mín að Reykvíking-
ar vilji gjarnan
koma til móts við
þarfir landsbyggð-
ar. En um leið veit
ég að það verður
aldrei sátt um full-
kominn millilanda-
flugvöll í miðborg
Reykjavíkur. Verk-
efni okkar er þess
vegna að leita
lausna er mæta báð-
um sjónarmiðum,
þótt ýtrustu kröfur
flugáhugamanna
þurfi að víkja.
Helgi Hjörvar
á flugvelli í 95% tilfelila vegna
vinds (nýtingarhlutfall). Flugmála-
stjórn miðar nú útreikninga sína
við 13 hnúta hliðarvind vegna
ófullnægjandi bremsuskilyrða á
óupphituðum og sprungnum flug-
brautum. Miðað við þær forsendur
þarf 3 brautir til að ná þessu hlut-
falli. Með öflugu snjóbræðslukerfi
má halda braut hreinni í 363-4
daga ársins. Við góð bremsuskil-
yrði má miða við 20 hnúta hliðar-
vind. Útreikningar benda til að
miðað við það myndi N/S brautin
skila 95,3% nýt-
ingarhlutfalli ein
og sér en A/V
92,84% en þá
þyrfti að lengja
hana um 51
metra. A/V braut-
in er þó grennri
og hefði skýjafar
meiri áhrif á nýt-
ingu hennar en
N/S.
Þá eru til sam-
settar lausnir, s.s.
að lengja A/V
brautina og halda þeim hluta N/S
sem liggur frá Loftleiðum að
Skerjafirði. Með því færðist aðflug
frá miðborginni og mikilvægt
landsvæði í Vatnsmýrinni fengist
fyrir þróun byggðar og þekkingar-
iðnaðar í tengslum
við Háskóla, Land-
spítala og miðborg.
„Það er sannfæríng mín aö Reyk-
víkingar vilji gjarnan koma til móts
við þarfír landsbyggöar. En um leiö
veit ég að það verður aldrei sátt
um fullkominn millilandaflugvöll í
miðborg Reykjavíkur. Verkefni okk-
ar er þess vegna að leita lausna er
mæta báðum sjónarmiðum,..."
Flugbraut í stað
Að benda fingrum
- til varnar körfuknattleikshreyfingunni
Stefán Ingólfsson verkfræðingur
ritar kjallaragrein um stöðu
körfuknattleiks á íslandi. Greinin
virðist skrifuð af nokkurri van-
þekkingu á störfum KKÍ, og er
nauðsynlegt að gera við hana at-
hugasemdir.
í reynd hittir grein Stefáns
hann sjálfan e.t.v. hvað harðast
fyrir því hann lætur þess ógetið í
greininni að hann er formaður
Körfuknattleiksráðs Reykjavíkur
(KKRR), og því stendur lausn
vandamála félaga í Reykjavík hon-
um nær en ráða má af grein hans.
Veldur hver á heldur
Rétt er hjá greinarhöfundi að
KKÍ hefur lagt ríka áherslu á upp-
byggingu á landsbyggðinni. I því
felst vitaskuld ekki að sambærileg
uppbygging hafi ekki átt sér stað á
suðvesturhominu eins og lesa má
út úr nk. „hálfsannleik" í grein
Stefáns. KKÍ hyggst ekki eigna sér
þann eftirtektarverðar árangur
sem náðst hefur í ýmsum sveitar-
félögum á landsbyggðinni, en á
sama hátt er orsaka fyrir vanda-
málum höfuðborgarsvæðisins
ekki að leita hjá KKÍ.
Hér veldur hver á heldur, og
dugnaður stjórnarmanna ræður
mestu um starflð. Ekki er unnt að
sjá hvað býr að baki þeim rök-
semdum Stefáns að tvær af elstu
deildum landsins séu i erflðleik-
um. Ljóst má vera að liðum er rað-
að niður í deildir
eftir getu á leik-
velli en ekki
hefð.
Stefán nefnir
ekki þá stað-
reynd að hann er
fyrrum formað-
ur KKÍ. Athyglis-
vert er að vísa i
ræðu hans á árs-
þingi KKÍ árið
1981, en þar segir
hann orðrétt: „Því er ekki að neita
að það hefur valdið stjóm KKÍ
miklum vonbrigðum hversu illa
mörg Reykjavíkurfélög sinna upp-
byggingarstarfi. Fráfarandi stjórn
vill eindregið vara við þessari þró-
un, því aíleiðingar hennar verða
mjög slæmar, þegar frá líður ef
ekki verður breyting á hið fyrsta."
- Nú er Stefán í þeim sporum að
vera fulltrúi sömu félaga innan
KKRR, og óskiljanlegt hvað valdið
hefur afstöðubreyt-
ingu hans til hlut-
verka aðila.
Torskilin
sjónarmið
Torskilin eru
sjónarmið um töl-
fræði miðað við
stærð sveitarfélaga,
og athyglisvert að
Stefán miðar ein-
ungis við lið i Ep-
son-deild. 1 1. deild
eru fjögur lið af höf-
uðborgarsvæðinu,
og tvö þeirra gætu
tryggt sér sæti í Ep-
son-deildinni. Þar
með tæki hlutfalla-
útreikningur Stef-
áns stakkaskiptum og þarf ekki
aðgerðir KKÍ til. Þar með væri allt
í himnalagi að mati Stefáns.
Stefán kýs að nefna ekki já-
kvæðar hliðar uppbyggingar í
Reykjavík. Þar má t.d. geta að ung-
lingalandsliðið sem náði svo fá-
bærum árangri á NM og í EM er
að meirihluta skipað leikmönnum
úr Reykjavík. Hann ræðir málefni
kvennakörfuknattleiks í grein
sinni og segir þijú félög hafa lagt
niður meistaraflokka sína. Ekki er
mér kunnugt um fleiri en tvö. Enn
kýs Stefán að nefna einungis nei-
kvæðu hliðarnar, en þær jákvæðu
eru m.a. að sl. vor eignaðist
Reykjavík sína fyrstu
íslandsmeistara í 1.
deild kvenna í 8 ár.
Lausnir fyrir
íþrótt í vanda
Innan körfuknatt-
leikshreyfingarinnar
hefur undanfarin ár
ríkt einhugur og sam-
starfsvilji. Hafa félög
sameinast um að
vinna af heilindum að
lausn mála á réttum
innbyrðis vettvangi í
stað þess að stunda
„fingrabendingar" op-
inberlega. Vissulega
eru vandamál sem
þarfnast lausnar og
sannarlega er starf
KKÍ ekki óaðflnnsluvert, en þau
vandamál verða ekki leyst á síðum
dagblaða. Það fólk sem af dugnaði
starfar við bág skilyrði við rekstur
körfuknattleiksdeilda á skilið
betri skilaboð en neikvæð greinar-
skrif sem draga úr því máttinn.
Grein Stefáns er ekki til þess
fallin að fá fólk til starfa i hreyf-
ingunni. Stefán hefur ekki óskað
eftir upplýsingum frá KKÍ um
hvað verið er að gera í uppbygg-
ingarmálum - og enn síður hefur
hann lagt fram tillögur til lausnar
á þeim vandamálum sem hann
reifar í grein sinni.
Ólafur Rafnsson
„KKÍ hyggst ekki eigna sér þann
eftirtektarverða árangur sem
náðst hefur íýmsum sveitarfélög-
um á landsbyggðinni en á sama
hátt er orsaka fyrír vandamálum
höfuðborgarsvæðisins ekki að
leita hjá KKÍ.“
Kjallarinn
Ólafur Rafnsson
formaður KKÍ
Með og
á móti
Á aö breyta kvótakerfinu?
Aukalandsþing Frjálslynda flokksins
var haldið á dögunum. Þar mætti á
annað hundrað manns og samkvæmt
fréttum ríkti eindrægni á fundinum,
enda þótt menn skiptust á skoðunum.
Flokkurinn hefur í hyggju að leggja
fram fjölmörg frumvörp um sjávarút-
vegsmál á Alþingi í vetur. Markmiðið
er að gjörbreyta kvótalögunum
svokölluðu sem fyrst voru sett á 1984
og síðar fest í sessi með lögum sem
heimiluðu kvótaframsal.
Þetta er
ófreskja
„Helsta ástæðan fyrir þvi að
það þurfl að breyta kvótakerfinu
er sú að þvi fylgir ekkert atvinnu-
öryggi fyrir byggðarlögin. Það
þjónar engan veginn því mark-
miði að halda landinu í byggð.
Kvótaframsalið
vinnur alger-
lega gegn því.
Þá er lokað al-
gerlega fyrir
nýliðun í grein-
inni og ungir
menn geta ekki
komist að. Nú
er einnig verið
að hirða ótak-
markað fé út úr
greininni út á
þessa „úthlut-
uðu eign“ sem menn hafa haft
undir höndum og eru að hamast
við að selja. Það eru allir að ham-
ast við að taka pening út úr þessu
kerfl og í staðinn eru aðrir að
skuldsetja sig. Sjávarútvegurinn
mun ekki standa undir þessu og
því hef ég sagt að við eigum ekki
nema um tvo kosti að velja. Við
eigum þann möguleika að fara að
vinna okkur út úr þessu kerfl og
fara það sem ég kalla skynsemis-
leiðina. Svo eigum við aðra leið,
en það er að gera andskotann ekki
neitt og bíða eftir því aö kollsteyp-
an komi yfir okkur. Þá tökum við
á okkur lækkandi lífskjör og ótrú-
lega erflðleika þegar búið er að
skuldsetja sjávarútveginn meira
en hann þolir. Þetta er eins og
ófreskja og það verður að fara að
koma böndum á þetta.“
Bjarni Hafþór
Helgason, Útvegs-
mannafélagi Noró-
urlands.
Hagræöing
„Mér finnst það athyglisverð
ábending hjá Guðjóni Arnari að
nefna skuldasöfnunina í sjávarút-
veginum, sem vissulega er orðin
mjög mikil. Hún er hins vegar til-
komin vegna hagræðingar sem at-
vinnugreinin
greiðir sjálf í
stað ríkisins
eins og tíðkast
t.d hjá Evrópu-
sambandinu. í
öðru lagi finnst
mér athyglis-
vert að frjáls-
lyndir skuli
vera hættir við
að leggja niður
kerfið eins og
þeir boðuðu fyrir síðustu kosning-
ar. Þeirra sjónarmið komu upp úr
kjörkössunum í vor. Nú tala þeir
bara um að breyta því í áfongum.
Ég vil bara benda á að það er sí-
fellt verið að gera breytingar á
kerfinu, sumar til góðs, aðrar til
hins verra. Um skuldasöfnunina
er það aö segja að fyrirtækin, sem
mörg eru á Verðbréfaþingi, hljóta
að lúta lögmálum markaðarins.
Ég tel að það sé ekki rétt að ríkið
fari að skipta sér af þessari
skuldasöfnun úr því að sú leið var
valin að atvinnugreinin sjálf
borgi hagræðinguna í sjávarút-
vegi. Þetta vekur hins vegar at-
hygli á því að það er vandasamt
að gera út á íslandi. Menn ein-
blína samt um of á þá sem eru
hættir 1 greininni og hætta að sjá
þá sem áfram eru í útgerð. Um-
ræöan er því oftast ekkert um
sjávarútveginn, heldur um þá sem
eru hættir í honum.“ -HKr.