Dagblaðið Vísir - DV - 04.11.2000, Blaðsíða 30

30
Helgarblað
LAUGARDAGUR 4. NÓVEMBER 2000
DV
Klaus Wietfeld var fulltrúi hvítklæddra guða fyrri tíma:
Læknirinn
var veikur
fyrir riturum
Vel sótt réttarhöld
Morðákæran á hendur yfirlækninum vakti mikla athygli og fjöldi manns var
viðstaddur réttarhöldin.
Með líkið í
farangursrýminu
Daginn eftir ók hann til sjúkra-
hússins eins og venjulega, með
lík eiginkonunnar í farangurs-
rýminu. Síðar um daginn útveg-
aði hann sér árabát. Þegar myrk-
ur var skollið á ók hann með bát-
inn aftan í um 20 kílómetra leið
að vatninu.
Bæði dómarar og aðrir við-
staddir i réttarsalnum voru undr-
andi á þvi hversu læknirinn
sagði kuldalega frá hörmulegum
dauðdaga konu sinnar. Hann
missti aðeins einu sinni stjórn á
sér. Það var þegar réttarlæknir-
inn greindi frá því að Monica Wi-
etfeld hefði alls ekki getað látist
af því að detta á dyrakarminn.
Þess sáust greinileg merki á hálsi
hennar að hún haföi verið kyrkt.
Auk þess voru víða sprautufór á
msmsm-
Klaus Wietfeld var yfirlæknir af
gamla skólanum. Skarpir andlits-
drættir hans gáfu til kynna að
hann væri strangur og valdamikill
og sjúklingar og starfsmenn báru
óttablandna virðingu fyrir honum.
Hann var fulltrúi hvítklæddra
guða fyrri tíma. Yfirlæknir eins og
Wietfeld gerði ekki mistök. Hann
var þó ekki alveg óskeikull því
einn góðan veðurdag var hann
ákærður fyrir morö á eiginkonu
sinni.
Aðfaranótt 1. apríl 1988 hvíldu
þung ský yfir Aarevatni við Mún-
ster í Vestur-Þýskalandi. Öðru
hverju rofaði til og þá skein mán-
inn á dimmt vatnsborðið og á ára-
bátinn á vatninu sem i sat einn
maður.
—
Maðurinn hætti róðrinum úti á
miðju vatninu þar sem hann taldi
það dýpst. Hann fleygði þungum
plastpoka fyrir borð. Pokinn hvarf
í djúpið og Klaus Wietfeld hélt að
hann væri horfmn fyrir fullt og
aHt.
í svarta pokanum var nefnilega
svolitið sem læknirinn vildi að
ekki kæmi í leitirnar: líkið af Mon-
icu eiginkonu hans ásamt tösku
með fötum hennar og steinum.
Daginn eftir sagði læknirinn,
sem var 46 ára, vinum sínum og
kunningjum áhyggjufullur frá því
að Monica, sem var 39 ára, hefði yf-
irgefið hann. Bömunum, André,
sem var 11 ára, og Nicole, sem var
9 ára, sagði hann það sama en
bætti við að móðir þeirra hefði far-
ið til Parísar þar sem hún ætlaði
að dvelja hjá vinkonu sinni.
þótti hinsvegar Monica, sem þá
gegndi stöðu læknaritara, ekki
nógu góð fyrir son sinn og sætti sig
aldrei við hana sem tengdadóttur.
Þrátt fyrir greinilega andstöðu
móðurinnar kom Wietfeld læknir
því þannig fyrir aö móðir hans
flutti inn i stóra læknabústaðinn
þegar hann og Monica voru nýgift.
Eins og gefur að skilja var Mon-
ica ekki hrifm af fyrirkomulaginu.
Tengdamóðirin var alltaf yfir
henni og skipti
sér af öllu sem
hún tók sér
fyrir hendur.
En yfirlæknir-
inn lét sem
hann tæki
ekki eftir
spennunni í
loftinu. í stað
þess að styðja
konuna sína,
sem varð
stöðugt þung-
lyndari, slak-
aði hann á hjá
nýja ritaran-
um á sjúkra-
húsinu,
Ramonu Bielke.
Lögreglan hafði enga ástæðu til
að gruna yfirlækninn, sem naut
mikillar virðingar, um neitt glæp-
samlegt. Tilkynning hans um
hvarf eiginkonunnar var með-
höndluð eins og hvert annað
mannshvarf. Málið hefði sennilega
aldrei verið leyst hefði ekki óvænt
atvik komið fyrir.
Lík Monicu flaut upp og rak í
land fjórum vikum eftir að því var
fleygt útbyrðis. Yfirlæknirinn var
strax sóttur til yfirheyrslu og
handtekinn vegna gruns um morð
á eiginkonu sinni.
Leit á sig eins og guð í
heimabæ sínum
Þetta var auðmýkjandi reynsla
fyrir manninn sem nánast leit á
sig eins og guð í heimabæ sínum.
Nú varð læknirinn að ganga hand-
jámaður frá réttar-
salnum að lögreglu-
bílnum á meðan ljós-
myndarar slógust um
að ná myndum af
honum.
Við réttarhöldin
neitaði hann að hafa
myrt eiginkonu sína.
Hann sagði að um
hörmulegt slys hefði
veriö að ræða. Mon-
ica hefði komist að
því að hann væri í
ástarsambandi við
nýja læknaritarann
og var farin að tala
um skilnað. Wietfeldt
sagði að þann 30.
mars hefði hann farið að hátta um
tvöleytið. Dyrnar að svefnherberg-
inu voru læstar. Á hurðarhúnin-
um var miði sem á stóð: „Á morg-
un sæki ég um skilnað. Þú getur
ekkert gert til þess að breyta
ákvörðun minni.“
„Konan mín hlýtur að hcifa ver-
ið vakandi því allt í einu opnuðust
dymar og hún réðist öskureiö á
mig. Hún sló og sparkaði og var al-
veg viti sínu fjær. Ég beygði mig til
að verja mig og samtímis datt hún
á dyrakarminn og hné líflaus nið-
ur. Ég reyndi að blása í hana lífi
en það var til einskis. Hún var dá-
in.“
Klaus greindi frá því hvernig
hann heföi lagt látna eiginkonu
sína í stóran plastpoka sem hann
hefði sett í farangursrými bifreiðar
sinnar. Því næst fór hann upp til
að sofa í nokkrar klukkustundir.
„Lögreglan hafði
enga ástæðu til að
gruna yfirlækninn,
sem naut mikillar
virðingar, um neitt
glæpsamlegt.
Tilkynning hans um
hvarf eiginkonunnar
var meðhöndluð eins
og hvert annað
mannshvarf.“
Nýi læknaritarinn
Ramona Bielke var eina manneskjan
í réttarsalnum sem kom til Klaus
Wietfelds yfirlæknis eftir dómsupp-
kvaðningu.
líkama hennar. Það benti til að
henni hefði verið gefíð eitur eða
deyfilyf. En þar sem líkið hafði leg-
ið I vatni i fjórar vikur var ekki
hægt að finna leyfar af efnum í því.
Eftir þessa lýsingu lagði enginn
í réttarsalnum lengur trúnað á orð
Wietfelds læknis. Það var aðeins
einn sem kom til hans eftir dóms-
uppkvaðningu. Það var nýi ritar-
inn hans, Ramona Bielke. Hún
greip í hönd hans og lýsti því yfír
að hún yrði honum að eilífu trú og
myndi bíða hans. Það verður erfið
bið því Klaus Wietfeld var fundinn
sekur um morð að yfirlögðu ráði
og var dæmdur í lífstíðarfangelsi.
Yfirlæknir af gamla skólanum
Klaus Wietfeld læknir ásamt verjanda sínum. Læknirinn var ákæröur fyrir morð á eiginkonu sinni sem eitt sinn hafði
veriö ritari hans.
Skammvinn hamingja
Ekkjan, sem taldi sig hafa fundið hamingjvma, féll í
faðm svikara.
Fórnarlambiö
Monica var fyrrverandi ritari
eiginmanns síns.
Ástkonan flutti strax inn
Greinilegt var að læknirinn
bjóst ekki viö að eiginkonan kæmi
aftur því þremur dögum eftir hvarf
hennar flutti 31 árs gömul ástkona
læknisins, Ramona Bielke, inn til
hans og tók við hlutverki húsmóð-
urinnar.
Nokkrum vikum seinna fór Wi-
etfeld til lögreglunnar og tilkynnti
hvarf konu sinnar. Hann kvaðst
ekkert skilja í því að hún hefði
ekkert látið í sér heyra frá því að
hún fór.
Klaus Wietfeld hafði þegar mis-
heppnað hjónaband að baki þegar
hann bað fallega læknaritarans
frá Sviss árið 1976. Móður Klaus