Dagblaðið Vísir - DV - 04.11.2000, Blaðsíða 54

^ 62
___________________________LAUGARDAGUR 4. NÓVEMBER 2000
Tilvera DV
Sextán ungar stúlkur læra hússtjórn við Sólvallagötu:
Gömlu gildin í háv
Við SólvaUagötuna í vesturbæ
Reykjavíkur stendur virðulegt gamalt
steinhús. Húsið var byggt sem einbýl-
ishús árið 1922 en frá 1942 hefur ver-
ið rekinn þær hússtjórnarskóli.
Þegar komið er inn i anddyri skól-
ans blasir við breiður marmarastigi
upp á loft og veggir eru marmaramál-
aðir með gömlu handbragði sem fer
að heyra sögunni til. Inni iðar allt af
_ lífi, ungar stúlkur sitja við sauma og
vefstóla og fyrir hádegi dag hvem er
helmingur nemendanna í eldhúsinu.
Námið í skólanum tekur eina önn
og samsvarar 25 framhaldsskólaein-
ingum þannig að kennt er frá því
snemma á morgnana og fram undir
kvöldmat. Skólinn tekur 24 nemendur
mest, þar af 15 í heimavistina sem er
á rishæð skólahússins. Á þessari önn
stunda 16 stúlkur nám í skólanum og
eru 9 þeirra á heimavistinni. Lang-
flestir nemendur sem hafa stundað
nám í Hússtjórnarskóla Reykjavíkur
eru stúlkur eða ungar konur og telja
má piltana á fingrum annarrar hand-
ar.
Helstu námsgreinar Hússtjómar-
skólans em matreiðsla, vefnaður,
handavinna með bútasaum, fata-
saum, útsaum, gerð sniða, pijóni,
hekli og textílfræði. Ræsting er
einnig kennd og m.a. með þvottum og
straujun. Bóklegur greinarnar í skól-
anum era næringarfræði, vörufræði
og neytendafræði. -ss
4
Ásta Þorgilsdóttir frá Svalbarðseyri:
Sitjum og saumum
á kvöldin
.... var nýlega. „Við héld-
hessu efL-—■•••"• ^
j— 1 þanmg að
við getum endalaust bætt
við okkur. Svo hefúr námið i sauma-
skap nýst mér vel, þvi ég var fremur
veik á svellinu í þeim efrium. Nú
treysti ég mér tU að sauma kjól ef svo
ber undir,“ segir Eva Dögg um leið og
hún sýnir blaðamanni forláta harðang-
ur - heklað millistykki á sængurfót -
sem hún er langt komin með.
Þótt stundaskráin sé í fóstum skorð-
um er stundum breytt út af og Eva
Dögg minnist foreldraboðsins sem
um fyrra boðið af tveimur á dögunum
og ég var í hópnum sem annaðist und-
irbúning og matseld. Við vorum uppá-
klæddar í svörtum kjólum og með hvít-
ar svuntur eins og reglur skólans gera
ráð fyrir. Okkur langaði að ganga aila
leið og vera með kappa eins og hús-
mæðranemanir í gamla daga. Eftir
nokkra leit fúndust gamlir forláta
kappar og við gátum verið i fullum
skrúða þegar gestimir komu í hús.
Það er stund sem verður í minnum
höfð,“ segir Eva Dögg Benediktsdóttir.
-aþ
DV-MYNO INGÓ
Asta stundar handavinnu af kappl.
Hann er fallegur, skírnarkjóllinn sem Ásta er langt komin meö aö
sauma, enda stendur til aö nota hann í fyrsta skipti um jólin.
„Þetta er ótrúlega skemmtilegt
nám og miklu betra en ég átti von
á,“ segir Ásta Þorgilsdóttir, nemi í
Hússtjómarskóla Reykjavíkur. Ásta
er frá Svalbarðseyri og er ein níu
stúlkna sem búa á heimavist skól-
ans. Hún á að baki þrjá vetur í
Verkmenntaskólanum á Akureyri
og hyggst ljúka því námi þegar dvöl-
inni í hússtjómarskólanum lýkur
um jólaleytið.
„Ég kunni svolítið að elda en það
er alltaf hægt að bæta við sig í
þeim efnum. Ég bjó til
dæmis til mina fyrstu
kæfu í gærdag og er
afar stolt af,“ segir Ásta.
Handavinna er mikil-
væg námsgrein í skólan-
um og segist Ásta hafa
verið algjör byrjandi í
þeim efnum.
„Ég kunni sama og ekk-
ert í handavinnu þegar ég
hóf námið. Kennslan í
saumaskap og annarri
handavinnu er alveg frábær
Eva Dögg Benediktsdóttir:
Þekking sem veröur
gott að búa að
„Námið hefúr bæði verið fjölbreytt-
ara og stærra í sniðum en ég átti von
á. Hér er afskaplega gott að vera og
andinn í skólanum engu líkur. Ég geri
ekki upp á milli námsgreinanna, þær
eru allar skemmtilegar og það verður
gott að búa að þessari þekkingu í fram-
tíðinni," segir Eva Dögg Benediksdótt-
ir, sem lauk stúdentsprófi í Mennta-
skólanum í ReyHjavík síðastliðið vor
og stundar nú nám í Hússtjómarskól-
anum.
„Ég vildi ekki byrja í háskólanum
strax og ákvað þess vegna að taka
önnina hér. Vinir mínir og ættingj-
ar ráku upp stór augu þegar ég
sagði þeim af þessu en núorðið eru
flestir sáttir og flnnst þetta bara gott
framtak," segir Eva Dögg.
Vefnaður, saumaskapur og hekl
leika nú í höndunum á Evu Dögg og
hún segist hafa lært mjög mikið í elda-
mennsku. „Stundaskráin er mjög þétt
og okkur fellur sjaldnast verk úr
hendi. Það er frábært að læra að elda
góðan mat, en hér er áherslan lögð á
að kenna okkur grunnaðferðimar
héma og ég er langt komin með að
ljúka við skímarkjól - nokkuð sem
mig hefði ekki órað fyrir að ég gæti.
Nú sit ég ásamt stelpunum á hverju
kvöldi við saumaskap og stærstur
hluti helganna fer líka í þetta.
Handavinnukennarinn heimsækir
okkur oft um helgar og það hleypir
auðvitað kappi í mannskapinn. Við
förum lítið út á kvöldin, sitjum frek-
ar og saumum," segir
Ásta.
Námið gengur vel og Ásta er
hæstánægð með heimavistina.
„Þetta er óskaplega góður hópur og
það fer vel á með okkur. Það er al-
veg öruggt að ég eftir að senda allar
systur minar hingað.“
Arkitektúr er sú námsgrein sem
helst heillar Ástu í framtíðinni en
aðspurð um
hvort hún
gæti hugsað
sér að vera
heimavinn-
andi hús-
móðir segir
hún það vel
mögulegt.
„Ég yrði
vonandi
myndar-
leg hús-
freyja,"
segir
Ásta
Þorgils-
dóttir.
-aþ
Margrét Stefánsdóttir skólameistari:
Fá mikið út úr náminu
Margrét Stefánsdóttir er skóla-
meistari Hússtjómarskólans og kennir
þar flestar bóklegar greinar. Auk
hennar era þrír kennarar við skólann,
í matreiðslu, hannyrðum og vefiiaði.
„Bandalag kvenna keypti húsið árið
1940 til að reka í því húsmæðraskóla,“
segir Margrét en bandalagið rekur
skólann nú með styrk frá ríkinu.
„Stúlkumar koma hingað af öllu
landinu og þær fá heilmikið út úr nám-
inu hér.“ Að sögn Margrétar fá þær
t námið metið inn í framhaldsskólana.
Mest fá þær metið inn í Verkmennta-
skólann á Akureyri og Menntaskólann
i Kópavogi þar sem era brautir þar
sem námsgreinar Hússtjómarskólans
era kenndar en einingamar fá þær
líka metnar sem val.
Nemendur skólans era á ýmsum
aldri. „Þær yngstu koma beint úr
: grunnskólanum. Sumar þeirra era
bráðþroska og nýtist námið vel en öðr-
um ekki eins vel. Það er nokkuð al-
gengt að þær komi þegar þær era
hálfnaðar með framhaldskóla og svo
koma alltaf nokkrir stúdentar." Á
var mjög
duglegur,
gerði allt
eins og
stelpum-
ar, saum-
þrítugt. „Ein er komin með tvö böm og
hefur alltaf langað að koma. Hún er
utan af landi svo hún er að fara heim
um helgina, hefur ekki séð bömin sin
í heilan mánuð."
Strákar era fremur sjaldséð-
ir í skólanum. „Sá sem var
héma síðast var
hér fyrir einu
ári. Systur
hans
höfðu
verið
hér
lika og
hann
aði út og allt. Að vísu náði hann sér
svo i konu hér.“
Námið hefur breyst
I upphafl stóð námið í Hússtjómar-
skólanum heilan vetur. „Fjórðungur
nemendanna var þá alltaf í ræstingu,
þá var þvegið hér og skrúbbað allan
daginn, meira að segja þveginn per-
sónulegur þvottur nemendanna og þá
var líka kennt fram á kvöld." Ailir
nemendur vora þá í heimavist, líka
þær sem bjuggu í Reykjavík og þær
máttu ekki fara heim til sín nema á
nokkurra vikna ffesti þannig að aug-
ljóst er að þama hefúr rikt gamall
stúlknaskólaagi. „Nú er þetta bara eins
og þær séu heima hjá sér. Þær era all-
ar með lykil en þurfa að gera grein fyr-
ir ferðum sínum."
Meðan blaðamaður sat hjá Margréti
Eldhúsverkin
Stelpurnar sinna bakstri og
eldamennsku á degi hverjum.
kom nemandi í gættina og spurði
hvort kærastinn hennar mætti gista
um helgina og fékk hún til þess góðfús-
legt leyfi. „Ef þær era hringtrúlofaðar
og einar í herbergi er ekki ástæða til
að koma í veg fyrir það,“ segir Mar-
grét.
Margrét segir skólann halda í heiðri
gömul gildi í heimilisrekstri en þó
fylgjast með tímanum. Hún segir
áherslu vera lagða á grunnaðferðir,
t.d. í matargerð og þannig verði nem-
endumir færir í flestan sjó í eldhús-
inu. -ss