Dagblaðið Vísir - DV - 30.12.2000, Side 21

LAUGARDAGUR 30. DESEMBER 2000
Helgarblað
21
I>V
Bless
Æ - ég er orðinn svo gamall og
minnislaus að mér er ekki nokkur
leið að muna hverju árið sem er að
líða er helgað. Er það ár fátæklings-
ins, ár lamaðra og fatlaðra, ár aldr-
aðra, ár tónlistarinnar eða trésins,
friðarins eða barnsins.
Það er auðvitað þyngra en tárum
taki að maður skuli hafa göslast í
gegnum allt árið án þess að gaumgæfa
hverju af undrum veraldar þessir
.blessaðir tólf mánuðir voru helgaðir.
Nema ef vera kynni að þetta hafi
;verið ár aldraðra. Þá hefði ég
smellpassað inni könnunina af því að
ég er orðinn svo afgamall að ég er
ekki lengur gjaldgengur í rannsóknir
sem beinast að mannlífi almennt.
Um daginn rakst ég i blaði á atferl-
iskönnun á æfiskeiði íslendinga frá
fæðingu til sextíuogfimmára Og allt
gott um það aö segja.
Gerð var könnun á hjúskaparstétt
íslendinga og náði sú könnun til
þeirra þjóðfélagsþegna sem enn eru
marktækir, semsagt ekki orðnir 65.
Það að 65 og eldri eldri fengu ekki
að vera með gæti verið vegna þess að
þessi rannsókn beindist ekki hvað sist
að tíðni samfara og munu rannsak-
endur hafa talið fullvíst að ef ástarlíf
löggiltra gamalmenna yrði tekið inní
rannsóknina mundi það skekkja
heildarmyndina svo óþyrmilega að
samfaralínuritið yrði einsog skrum-
skæling af getnaðaratferli íslensku
þjóðarinnar,
Þó var þess getiö svona einsog í
framhjáhlaupi að fræðilegur mögu-
leiki væri á því að sjötugir nytu ásta,
en það jafn sjaldgæft einsog fílamað-
urinn eða jólastjarnan yfir Betlehem
um árið.
Ég var meira en lítið feginn að sjá
það staðfest á prenti að enn ætti ég
fjarlægan en fræðilegan möguleika á
að njóta ásta.
En nú eru semsagt rétt einu sinni
áramót í uppsiglingu og á þeim tíma-
mótum er það plagsiður að segja bless
við gamla árið og fagna því nýja. Þið
vitið; stiga á stokk og strengja heit.
Hætta að reykja, hætta að drekka,
hætta að éta, hætta að beija krakkana
og kellinguna, hætta að naga neglum-
ar, bora í nefið og klóra sér í rassin-
um. Hætta að ágimast hús, asna og
eiginkonu nágranna síns, og í beinu
framhaldi jafnvel hætta við að hætta
því.
Frá þvi ég man eftir mér og til þessa
dags hef ég um hver áramót sagt bless
við gamla árið og fagnað því nýja.
Bless! bless! bless!
Já og stigið á stokk í leiðinni, hvað
sem það nú er.
Að stíga á stokk.
Eftir því sem ég kemst næst mun
þetta hafa verið háttarlag manna tO
forna, þegar þeir ultu svefn- og
öldrukknir framaf bekkjunum, eða
setunum sem lágu með veggjum i
svefnskálum forfeðranna.
Semsagt að stíga á stokkinn eða fót-
skörina fyrir framan setin, bugaðir af
timburmönnum og tuldra í þynnkunni
að nú væru þeir hættir að drekka.
Fá sér síðan mjöð í horn og halda
áfram að drekka.
Stíga svo, eftir drykklanga stund,
aftur á stokk í ölæði og strengja þess
heit að drepa mann og annan.
Og svíkja það líka.
Og þar sem mér hefur alltaf verið
mikið í mun að glata ekki þeim hluta
þjóðarauðsins sem íslendihgar eiga
einan eftir; nefnilega menningararf-
leifðinni, mun ég stíga á stokk á
gamlárskvöld um leið og ég fer uppí
og strengja þess heit að hefja nýtt líf
við aldamótaárhvörfin og verða betri
manneskja með því að hætta að
drekka kaffi.
Á nýársdagsmorgun vakna ég svo
hress og kátur, geng til stofu í slopp,
með viðkomu í eldhúsinu þar sem ég
set kaffivélina í gang og bý mér til lút-
sterkt expressó-kafFi með rjóma útí,
en sleppi koníakinu afþví ég er nú
einusinni þorstaheftur.
Og sem ég lygni aftur augunum og
dreypi á blessuðu kafFitárinu - sjálf-
um aldamótasopanum - rifjast upp
fyrir mér orð Ankers Engelunds,
majórs í hjálpræðishernum, þegar
hann sagði:
- „KafFi er svo gott að það hlýtur að
vera synd“.
Svo þakka ég forsjóninni fyrir það
hvað ég hafði verið afskaplega þjóð-
legur á gamlárskvöld.
Að stíga á stokk. Og gleyma ekki að
kveðja gamla árið einsog venjulega
með þessum fleygu orðum:
Bless! Bless! Bless! Flosi
Reykjavík -
menningarborg 2000
Eftirfarandi kvæði orti séra Pétur
Sigurgeirsson, fyrrverandi biskup, í
tilefhi þess að menningarárið 2000 er
liðið undir lok. Reykjavík hefúr sann-
arlega breytt um svip meðan umrætt
menningarár varði og er ekki vaFi á að
spor þess munu lengi sjást.
Reykjavík -
menningarborg 2000
Ó, höfudborg mín, heill seþér!
- Þín heiðurskjöma menning
í ár, sem kaus vor álfa sér
er alþjóð viðurkenning.
í ársins tign er tíminn hár
sem tumar helgidóma,
með kristni þjóðar þúsund ár
og þennan borgarsóma.
Vió hafsbrún fyrr, var hugstœð von,
nú heims- er þekktur staður,
sem Ingólfur nam Arnarson,
þá ungur norskur maður.
Að manni þessum mikið kvað
og mátti sjá þaö óðar,
Því œvibraut hans eflir það
varó upphafnýrrar þjóðar.
í Vík sitt höfðu hjónin bú,
þau Hallveig, dóttir Fróóa.
Á bújörð þeirra byggð er nú,
vor borgin noróur slóða.
Sem ávöxt frœiöfoldar ber
óx framtak þeirra daga.
Á tólftu öld sú tala fer,
sem telur þjóðar saga.
Hver varöi líf og land sitt rétt
með lausn án sverós á vanda.
Sú lífssýn helst í lög var sett
sem lýsir dagsins anda
Er fœddist Jón vor Sigurðsson,
hans setta marki náðum.
Með þjóðfundarins þrótt og von
vér þannig stríóið háðum.
Hátíð er til heilla best
á höfuðborgardegi,
er göfuglyndi má sín mest
þá menning folnar eigi,
þvi mannúð lifsins þjónar þöif
sönn þekking ei sér hreykir
en dagleg mótar - metur störf
og menntaljósin kveikir.
Á Lögberg sett var Ijósió fyrst
í Ijósastiku þjóóar.
Hann - Ijósið heimsins - lofum, Krist,
svo lífsregla hans hljóðar:
aó geri hver sem gert vill sér,
það gullna vekur tárió.
Ó, höfuöborg mín, heill sé þér!
Til hamingju með árió!
sr. Pétur Sigurgeirsson,
fyrrum biskup íslands
ALLT TIL ALLS FYRIR KEPPNISMENN
Ótrúlegt úrval KR-flugelda í hæsta gæðaflokki
/
Barnapakklnn 1.600 kr. Bæjarins besti 3.800 kr. Kökupakki 5.000 kr.
Sparlpakkinn 2.700 kr. Tröllapakkl 7.500 kr. Meistarapakki 30.000 kr.
v 2000 pakki 18.000 kr. -J
HVlTA HÚSID / SlA