Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.2001, Side 11

*
’öndina
skiltum og stórum sjónvarpsskjám og tókst þar á hendur
samanburðarrannsóknir á gæðum McDonalds hamborgara
heima og heiman. Þau reyndust svipuð, sem von var. At-
hygli vakti að gengisfellingar tungumálsins gætir einnig á
hamborgarastöðum. Þegar matseðillinn var skoðaður kom í
ljós að orðið „small“ er dottið úr úr Mcmállýskunni og eru
stærðir hinna ýmsu máltíða nú að lágmarki „mediurn", því
næst „large“ og svo auðvitað „king size.“ Nema hvað?
Frumlegt þótti einnig að á sjónvarpsskjá f fullum matsaln-
um gat að líta ltkamsræktarmyndband þar sem hið nýjasta
nýtt í orkudrykkjum, Abflexum og öðrum töfratólum til
þjálfunar mannslíkamans var fjálglega dásamað með dæm-
um og lýsingum. Mátti sjá kjálkana mylja buffið og frönsk-
urnar í takt við magaæfingar svitastokknu módelanna á
skjánum.
NORSKUR BANOAMAÐUR - KÚBANSKIR KOKKTEILAR
Daginn eftir, föstudag, var keyrt sem leið lá til Baltimore.
Þar beið hópsins húsbíll og bílstjórinn Crockett. Eiginlega
væri rétt í tilviki Crocketts að tala um bílSTJÓRA því strax
frá upphafi var ljóst að í bílnum hans réði einn maður og það
var hann sjálfur. Crockett er svartur á hörund, lögreglu-
þjónn á eftirlaunum og ætlaði hann að sjá um að koma
hópnum milli staða næstu dagana. Hann var stuttur í spuna
og nánast harkalegur við fyrstu viðkynningu en smám sam-
an þegar betri kynni tókust milli hans og hópsins kom í ljós
að á bak við harðan skráp leyndist hjarta úr gulli og mikill
húmoristi. Urðu meðlimir hópsins og hann mestu mátar er
á lejð.
Á föstudagskvöldið voru haldnir tónleikar á Sidebar í
Baltimore en strax að þeim loknum keyrt til Washington
DC þar sem hópsins beið gisting í heimahúsi. Húsið átti
Túri, Norðmaður búsettur í nágrenni borgarinnar, sem
kynntist strákunum í Ensími á Airwaves hátíðinni í fyrra og
heillaðist mjög af hljómsveitinni. Túri er auk þess mikill Is-
landsvinur og altalandi á (slensku. Hann reyndist ásamt
Sören vini sínum mikil hjálparhella alla ferðina, hvort sem
var við ferðalög, tónleikahald eða hinar aðskiljanlegustu
reddingar.
Aður en gengið var til náða litu leiðangursmenn þó á það
sem skyldu sína að kanna í þaula næturlíf Washington borg-
ar. Hið umfangsmikla verkefni varð þó fremur stutt í annan
endann því fyrsti staðurinn sem „tekinn var út“ reyndist
einnig vera hinn síðasti. Var það kúbanski barinn Rumba
Café í Adams Morgan hverfinu og hinir göróttu Mojito-
kokkteilar sem þar fást er fullnægðu útþrá hópsins það skipt-
ið.
Nærbuxur á sundlaugarbakka
Daginn eftir var haldið í hádegismat til sendiherrahjón-
anna í Washington DC, Jóns Baldvins Hannibalssonar og
Bryndísar Schram, og var þar meðal annarra gesta ljós-
myndarinn Ari Magg sem opnaði sýningu á nokkrum af
myndum sínum í Washington DC kvöldið áður.
Reyndust Jón Baldvin og Bryndís hin höfðinglegustu
heim að sækja, frjálsleg, örlát og alúðleg í allri framkomu og
dvaldi hópurinn hjá þeim nokkra ánægjulega klukkutíma
sem liðu hratt við ýmiss könar spjall og skraf. Mikil sæmd-
arhjón. Hljómsveitirnar færðu Jóni og Bryndísi diska að gjöf
sem umsvifalaust var stungið f spilarann og leiknir hátt með-
an matast var. Frumleg tónlist undir borðum í sendiherrabú-
stað. Hrafn, Guðni og Franz úr Ensími ásamt undirrituðum
létu sundskýluleysi ekki aftra sér og skelltu sér á nærbuxun-
um í sund í lauginni í garðinum.
Eftir á uppgötvaðist að einn hafði orðið fyrir því óhappi að
gleyma nærbuxunum sínum þar sem þær lágu til þerris við
laugina. Var haft á orði að ef það kæmist í hámæli án nán-
ari skýringa gæti það hugsanlega verið slitið úr samhengi og
orðið hin rætnasta slúðursaga í höndum lausmálla. En svona
kom það sem sagt til að nærbuxurnar höfnuðu á sundlaugar-
Formaður Íslandsfélags heldur
TÆKIFÆRISRÆÐU
Eitt atvik sló þó út góða frammistöðu
hljómsveitanna þetta kvöld, í bókstaf-
legri merkingu. Svo vildi nefnilega til að
sá tími sem Ensfmi hafði til umráða á
sviðinu skaraðist á við óvænta og óum-
beðna tækifærisræðu formanns Islandsfé-
lagsins í Washington, Ed að nafni. Ens-
ími voru þannig f miðju lagi þegar ölóður
maðurinn ruddist upp á svið, svipti til sfn
hljóðnemanum og gerði ítrekaðar tilraun-
ir til að töfra tónleikagesti með nokkrum vel völdum. Þegar
valið reyndist honum ofviða og jafnvægið næstum því líka
hóf hann svo eftir nokkurt taut og muidur ofan í þverslauf-
una að hafa yfir hina og þessa föðurlandsfrasa og leggja út af
heimsmálunum og var hvergi banginn þó það umfjöllunar-
efni hafi orðið ofraun skýrari hausum en hans var þá stund-
ina. Ed lét sér þó hvergi bregða og þar sem samhengið skorti
eða hann rak í vörðumar skaut hann inn slagorðum um fán-
ann og forsetann og virtist leggja áherslu á innblásið mál sitt
með því að roðna og blána í framan á víxl. Hvít skyrtan full-
komnaði svo þrenninguna. Lítið varð þó um undirtektir í
salnum en ekki tókst að lempa manninn ofan af sviðinu fyrr
en Hrafn söngvari sagði honum að hunskast niður og vera til
friðs. Tók hann þeim tilmælum illa og hefndi sín á hljóm-
sveitunum með því að brjóta annað framljósið á Econoline
bifreið sem þær höfðu til umráða. Ensími tókst þó að ljúka
prógramminu og var það hið síðasta sem heyrðist frá Ulpu og
Ensími á bandarískri gmnd í þetta skiptið.
Daginn eftir var svo ekkert annað eftir en að fljúga heim í
rokið og slydduna og lýkur þannig frásögninni af ævintýmm
Ensími og Ulpu í USA.
bakka sendiherrabústaðarins og má líta á það sem fyrirbyggj
andi aðgerð að skjalfesta það hér, svart á hvítu.
Tvennir tónleikar - Herjólfur í haugasjó
Aðaltónleikar ferðarinnar vom svo haldnir á laugardags-
kvöldið á Metro Café í Washington DC. Mæting var góð,
stemningin enn betri og rétt rúmlega hundrað manns sáu
Ulpu og því næst Ensími í fluggír á sviðinu kringum mið-
nættið. Báðar hljómsveitir vom afar þéttar og státa af af-
bragðs lögum sem falla auðvitað hvar sem er í kramið enda
tónar í hvers kyns samsetningum „tungumál" sem allir skil-
ja. Tónleikagestir vom vel með á nótunum og brast á með
dansi undir það síðasta. Að tónleikunum loknum var slappað
af í góðra vina hópi.
Síðustu tónleikar ferðarinnar vom haldnir í smábænum
Fairfax f Virginíuríki, spottakom frá Washington DC. Vett-
vangur þeirra var lítill staður, 11 Reynolds, sem var einna
helst merkilegur fyrir það að allt loft innan veggja hans var
mettað af yfirþyrmandi og krónískri ælulykt. Höfðu ýmsir
sem þekktu til gert hljómsveitunum kunna þá staðreynd
kvöldið áður en menn skellt skollaeymm við því og talið
óþarfa væl í fólki. Mátti því ekki á milli
sjá hvort lyftist meir, brúnir eða nasa-
vængir, þegar gengið var inn á staðinn og
- bingó! — lyktin var eins og um borð í
Herjólfi í haugasjó. Þegar á reyndi urðu
menn fljótt samdauna fnyknum eða leid-
du hann hjá sér. Að minnsta kosti hafði
hann ekki áhrif á frammistöðu hljóm-
sveitanna sem héldu uppteknum hætti í
spilagleði, keyrslu og krafti þetta kvöld.
19. október 20Gf fókus
r
*
-c
K,
r
4.