Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.2001, Síða 26

The Dismemberment Plan er hljómsveit sem
mun hvorki sameina striðandi fylkingar með
tónlist sinni né fá platínumplötur fyrir við-
leitni sína á því sviði. Hún mun hins vegar
rokka þéttar en andskotinn sjálfur á tvennum
tónleikum sínum hér á iandi ásamt Mínus,
Fídel, Ensími og Sofandi og því eins gott að
vera viðstaddur þegar sprengjan springur.
Sveitin leikur í kvöld í Norðukjallara MH og á
morgun á Vídalín með The Apes.
The Dismem-
berment Plan
Þaö lá snemma ljóst fyrir að Mínus myndi hita upp
fyrir Dismemberment Plan þvi hún er í miklu uppá-
haldi hjá þessum ókrýndu konungum harðkjarnans á
íslandi því jafnvel þótt The Dismemberment Plan
teljist seint til harðkjarnasveita nýtur hún mikilla
vinsælda innan þess geira. Líkt og t.d. Modest Mou-
se, Les Savy Fav og ... And You Know Us By the Trail
of Dead, spilar hún gríðarlega kraftmikið rokk í
sinni hreinustu mynd og stráir auk þess yfir vænu
magni af greddu og sjarma til að bæta bragðið enn
frekar.
Hljómsveitin var stofnuð í byrjun árs Travis
Morrison (söngur, gítar, hljómborð), Jason Caddell
(gítar, hljómborð), Eric Axelson (bassi, hljómborð) og
Steve Cummings (trommur) sem höfðu þekkst svo
árum skipti og ákváðu að leika sér aöeins í stúdíói
þess fyrstnefnda. Þessi leikur hefur nú staðið í tæp-
an áratug og ekki er hægt að segja annað en að hann
hafi yfirleitt farið vel fram. Steve Cummings lagði
reyndar kjuðana á hilluna fyrir alls ekki svo löngu
en í stað hans kom Joe Easley, sem auk þess að vera
afar leikinn á bakvið trommusettið, þykir nokkuð
frambærilegur spark-boxari.
Fyrsta plata The Dismemberment Plan var þriggja
laga 7 tomma sem nefndist ‘Can We Be Mature’ og
kom út á vegum Alcove Recordings árið 1994. Ári síð-
ar fylgdi fyrsta breiðskífan ‘!’ fylgdi í kjölfarið og að
tveimur árum liðnum var önnur, ‘The Dismem-
berment Plan is Terrified’, komin út. Báðar þessar
plötur voru gefnar út af De Soto, sem meðal annars
er með Les Savy Fav, Burning Airlines, Q And Not U
og Juno á sínum snærum, en The Dismemberment
Plan vann einmitt eina split-smáskífu i samstarfi við
þá síðastnefndu fyrr á þessu ári. Þá eru enn ótaldar
breiðskífan ‘Emergency & I’ og sjö tomman ‘What Do
You Want Me to Say’ en nýjasta útspil sveitarinnar
er hins vegar fjórða platan í fullri lengd, ‘Change’,
sem kemur á markað um svipað leyti og tónleikarn-
ir hér á landi fara fram. Þeir eru einmitt liður í
veigamiklum túr fjórmenninganna til að kynna þessa
plötu, sem margir hafa beðið eftir með mikilli
óþreyju.
The Dismemberment Plan er nefnilega ein af þess-
um hljómsveitum sem hittir í mark hjá breiðum hóp
tónlistarunnenda með því að hræra hráu og kraft-
miklu pönk-rokki saman við eitthvað sem gæti allt
eins kallað lo-fi listapopp. Sama hvað fólk kýs að
kalla þessa blöndu er ljóst að enginn verður svikinn
af því að kynna sér The Dismemberment Plan aðeins
nánar en þeir sem eru enn eilitið efins ættu að renna
yfir þá dóma sem sveitin hefur fengið á undanförn-
um misserum. Orö mega sín þó lítils gegn hinni
sönnu upplifun og The Dismemberment Plan á tón-
leikum er sönn upplifun.
Voru sofandi og eru enn
„Að vera sofandi er góð skemmtun. Á
meðan maður er sofandi upplifir maður fá-
ránlegustu hluti í heimi. Þegar maður sef-
ur vinnur maður úr því sem er búið að ger-
ast í vöku og það að semja og spila tónlist
gengur út á það sama. Þegar við vorum að
byrja þurftum við alltaf „default" til að
vekja einhvern okkar og fara á æfingar.
Þannig kom nafnið til. Við vorum alltaf
sofandi."
Og þeir eru það enn. Þeir Bjarni Þóris-
son (gítar), Kristján Freyr Einarsson
(trommur) og Markús Bjarnason (bassi)
hafa verið Sofandi frá árinu 1997 en samt
tekist á einhvern undraverðan hátt að
vekja fjölmarga f kringum sig. Það eru
fyrst og fremst áhugamenn um til-
raunatónlist sem eru að nudda stfrurnar
úr augunum og átta sig á að ekki þarf að
leita út fyrir landsteinana til að finna
eitthvað við sitt hæfi. Það er nefnilega
fullt af íslenskum hljómsveitum sem
uppfylla kröfur þeirra og ein þeirra er
Sofandi.
Hvemig kynntust þið?
Kristján: „Ég og Markús hittumst ein-
hvem daginn á Laugaveginum og ég
hjálpaði honum að selja Ijóðabækur á
Hótel Borg.“
Markús: „Hvernig var það aftur?“
Kristján: „Eg reyndi að dreifa athygl-
inni í afgreiðslunni á meðan Markús
reyndi að smygla sér upp efri hæðirnar þar
sem túristarnir voru. Við náðum svo að
selja einhverja vatnslitamynd á Kaffi-
brennslunni. Við vorum líka eitthvað að
hanga saman á Hróarskeldu fyrir fjórum
árum, það er að segja við og Bjarni."
Hvenær byrjuðuð þið að spila saman?
Markús: „Ég og Kristján fórum f eitt-
hvert lokapartí hjá leiklistarfélagi
Kvennó þar sem við vorum að spila á gít-
ara. Bjarni hafði þá verið að spila með
Agnari Diego í hljómsveit sem hét She-
Male. Við ætluðum einnig að stofna
hljómsveit sem átti að spila dinnertónlist
á Café Óperu. Við áttum að spila f fjóra
tíma í einu en kunnum bara eitt lag.“
Kristján:„Við töluðum við veitinga-
stjórann sem gaf okkur öllum sígarettur."
Hver er munurinn á vinnslu Anguma og
nýju plötunnar?
Bjarni: „Munurinn liggur helst í lög-
unum sjálfum en auk þess erum við
reynslunni ríkari eftir Anguma. Utkom-
an þar var ekki eins góð og við hefðum
viljað heyra þannig að við settumst niður
og reyndum að átta okkur á hvað það hefði
verið sem hefði farið úrskeiðis og breyttum
áherslum eftir því. Anguma var öll tekin
upp live á einni helgi í Hljóðrita (Studio
Mix) og svo mixuð og masteruð strax í
kjölfarið. Nýja platan var hins vegar tek-
in upp á lengri tíma og á fleiri stöðum —
og við hvíldum okkur oft á henni. Vð
fórum að gera eitthvað allt annað og tók-
um svo upp þráðinn kannski tveim vik-
um seinna. Auk þess höfðum við hann
Viðar Hákon okkur til halds og trausts en
hann stjómaði öllum upptökum og hljóð-
blöndun. Auk þess að taka þátt í útsetn-
ingum á hinu og þessu (og vera alltaf
hress) lítum við eiginlega á hann sem
fjórða meðliminn þessa stundina."
Hvaða íslensku hljómsveitum eruð þið
mest hrifnir af?
„Slowblow, The Funerals, Náttfara,
Manhattan og svo verður líka spennandi
að heyra nýju
plötuna með
Rými þegar hún
kemur.“
Hvemig var
ykkur tekið á
Húsavík þegar þið
spiluðuð þar?
Kristján:
„Meira pönk,
meira helvíti!"
Það var það helsta
sem heyrðist frá
áheyrendum — er
það jákvætt? Svo
var líka partf í
bænum sama
kvöld með frírri
bollu, maður keppir ekki við það. Viðnáð-
um að selja tíu prósentum gestanna plöt-
una okkar.“
Hvað eru lögin á Anguma samin á löngu
tímabili?
Kristján: „Þau eru flest samin fyrir
tveimur árum.“
Tvö laga Angumu voru tekin upp á
Fjölnisveginum, sem er m.a. athvarf
Sbwbbw-liða, var ekki ætlunin að taka alb
pbtuna upp þar?
Kristján: „Nei, þegar þessi lög voru
tekin upp voru engar vangaveltur um út-
gáfu komnar í gang. Enda voru þau tekin
upp tveimur árum áður en við tókum upp
hin lögin. Það hefði líka verið mjög erfitt
fyrir okkur að taka þar upp þar sem þessi
lög eru tekin upp í pínulitlu þvottahúsi.
Við hefðum aldrei getað komið fyrir
mögnurum og trommusetti. Þegar kom
svo að því að taka plötuna upp í Hljóðrita
ákváðum við að setja gömlu fjögurra rása
upptökurnar beint inn í stað þess að reyna
að endurskapa stemninguna."
Notuðu þið sömu græjur og Slowbbw?
„Já í þessum tveimur lögum, Tascam
4’track, sem þeir notuðust við á fyrstu
plötunni sinni.“
Þið þykið mjög hressilegir á sviði, skipt-
ir það ykkur miklu máli?
Kristján: „Bjarni og Markús eru aðal-
lega í því að semja brandara."
Hvaða hljómsveitir mynduð þið segja að
væru frábærar, áhrifalega séð?
„Shellac, TransAm, Tortoise, Ganger,
Karate, Pavement, PapaM, The
Shadows, Fuck, Will Oldham, Violent
femmes, Arab strap og Mazzy star.“
A hvað eruð þið aniws að hlusta þessa
dagana?
„Ekkert sérstakt, þannig séð, bara fullt
af tónlist.“
MÍnus
Mínus þarfnast líklega ekki frekari kynning-
ar því ekki er nóg með að sveitin hafi umbylt
tónlistarlífi hérlendis, hún er einnig á góðri leið
með að marka djúp spor utan landsteinanna.
Eftir tvær breiðskífur er hlutu frábærar viðtök-
ur var það í raun aðeins tímaspursmál hvenær
Mínus næði alla leið á tindinn. Mælikvarðinn
var án efa virtasta útgáfa harðkjarnabransans, Victory Records, en eftir að þessi
kraftmikli kvintett landaði samningi við hana getur enginn efast um gildi hans.
Þrátt fyrir tiltölulega ungan aldur er Mínus þegar búin að sanna sig og getur því
leyft sér meiri tilraunamennsku en ella. Krafturinn er enn til staðar en lagasmíð-
arnar hafa fengið nýja vídd um leið og nýir áhrifavaldar hafa komið inn í spilið.
Einn slíkur er hljómsveitin The Dismemberment Plan og því þarf ekki að koma á
óvart að upphitunin sé í höndum Mínus sem mun að öllum líkindum gefa fjöl-
mörgum aðdáendum sínum forsmekkinn að næstu plötu.
Fidel
Á þessum síðustu og verstu tímum hafa verið ýmis teikn á
loffi um að síðrokkið annars vegar og þungarokkið hins vegar séu
að færast æ nær hvort öðru. Til þess að leita ekki langt yfir
skammt er því tilvalið að skoða hljómsveitina Fídel í þessu sam-
hengi en hún sameinar einmitt kraft, ákefð og tilraunamennsku
og er fyrir vikið ein af þeim athyglisverðari sem skotið hafa upp kollinum að undanfömu.
Þrátt fyrir að vera ekki ýkja gömul í hettunni hefur Fídel gengið í gegnum ýmsar breyting-
ar og þróast stig fiá stigi samkvæmt fullkomlega rökréttum leiðum. Sveitin var stofhuð af
þeirn Jóni Atla, Janusi og Búa og í upphafi mátti helst merkja áhrif Trans Am en með til-
komu gítarleikarans Andra slæddust áhrif frá Mogwai, Don Caballero og Paul Newman inn
f lagasmíðamar. Sungnum lögum fór smám saman að fjölga um leið og sveitin færðist nær því
sem Shellac er að gera og það er þar sem hún er akkúrat núna. Hvort það verði enn raunin
þegar Fídel hitar upp fyrir Dismemberment Plan verður bara að koma f ljós en þó má ekki
reikna með neinum róttækum breytingum þar sem fjórmenningamir verða væntanlega ólm-
ir í að kynna efni af fyrstu breiðskífunni sinni sem er svo gott sem tilbúin.
6
vetrardagskrá hljómalindar 19. október 2001