Dagblaðið Vísir - DV - 01.06.2002, Blaðsíða 10

10
DV
LAUGARDAGUR 1. JÚNÍ 2002
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö OV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjaltí Jónssori
Aöalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aóstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Skaftahliö 24,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Rltstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugerö og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins i stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fýrir viðtöl við þá eöa fýrir myndbirtingar af þeim.
Brœður munu berjast
Össur Skarphéðinsson, formaður Samfylkingarinnar, og
Steingrímur J. Sigfússon, formaður Vinstrihreyfingarinnar
- græns framboðs, eru komnir í hár saman. Sá fyrrnefndi
gaf tóninn í kjallaragrein hér í DV siðastliðinn miðvikudag
þar sem hann hélt því fram að Samfylkingin kæmi út úr
sveitarstjórnarkosningunum sem þroskað og trúverðugt
stjórnmálaafl.
Formaður Samfylkingarinnar telur að kjósendur hafi tek-
ið völdin í sínar hendur í kosningunum og hafnað fjór-
flokkakerfinu: „Afhroð Vinstri grænna þýðir að á sveitar-
stjórnarstiginu er nú þriggja flokka kerfi við lýði. Úrslitin á
laugardag fela þannig í sér afdráttarlausan stuðning við
sameiningu jafnaðarmanna.“
í huga Össurar Skarphéðinssonar er ljóst hvaða flokki
stjórnarandstöðunnar kjósendur treysta best til að „verða
öfgalaust og málaefnalegt mótvægi við ofurveldi Sjálfstæðis-
flokksins. Kjósendur völdu Samfylkinguna. Hún er flokkur-
inn sem kjósendur treysta best í dag til að verða hinn sterki
póll vinstra megin á miðjunni.“
Enginn getur mótmælt því að úrslit sveitarstjórnarkosn-
inganna voru pólitískt áfall fyrir Vinstri græna sem náð
hafa miklum árangri i skoðanakönnunum um fylgi flokka
til Alþingis. Flokknum tókst ekki að ná þeirri fótfestu sem
vonast var eftir í sveitarstjómum. Þótt erfitt sé, af ýmsum
ástæðum, að draga ákveðnar og skýrar ályktanir um stöðu
stjórnmálaflokkanna í landsmálum út frá niðurstöðu sveit-
arstjórnarkosninga gefa kosningarnar á laugardag ákveðn-
ar visbendingar. Og ekki skal dregið úr mórölskum áhrifum
úrslitanna á innra starf flokkanna.
Steingrímur J. Sigfússon svarar formanni Samfylkingar-
innar þar sem hann telur að Vinstri grænir geti verið
þokkalega sáttir við niðurstöðu kosninganna. Um leið vek-
ur Steingrímur athygli á því sem hann kallar ósvífni að
„eigna Samfylkingunni framboð sem alls ekki eru á hennar
vegum frekar en annarra flokka. Síðan spyr Steingrímur J.
Sigfússon athyglisverðra spurninga: „Er það þá niðurstaðan
eftir allt saman að Samfylkingin hafi litið á okkur, félagana
í stjómarandstöðunni og hinn flokkinn til vinstri í íslensk-
um stjórnmálum, sem sinn höfuðandstæðing? Getur verið
að ljóst, en þó aðallega leynt, hafi allt kapp verið lagt á að
klekkja á okkur, samstarfsflokknum 1 Reykjavík og víðar,
þar sem færi gáfust?“
Greinaskrif formanna vinstri flokkanna tveggja verða
ekki skilin á annan veg en þann að djúpstæöur ágreiningur
sé meðal vinstri manna. „Löngunin til að ganga milli bols og
höfuðs á Vinstrihreyfmgunni - grænu framboði ber formann
Samfylkingarinnar greinilega ofurliði. Hann missir alla
dómgreind ...“ segir Steingrímur undir lok greinar sinnar.
Tónninn fyrir komandi alþingiskosningar hefur verið
gefinn milli hinna pólitísku bræðra og eitt sinn samflokks-
manna: Bræður munu berjast.
Stelpumar okkar
Glæsilegur árangur íslenska kvennalandsliðsins í knatt-
spyrnu á undanfórnum mánuðum vekur verðskuldaða at-
hygli. Árangurinn er glæsilegur - langt umfram þær vænt-
ingar sem gerðar hafa verið. Með 3-0 sigri gegn Spánverjum
á fimmtudag undirstrikar landsliðið þann góða árangur
sem náðst hefur hér á landi í knattspyrnu kvenna. Með
sigrinum á landsliðið raunhæfa möguleika á að komast í úr-
slitakeppni HM í knattspymu í Kína á næsta ári.
„Ég vona að íslenskar knattspyrnukonur nýti sér þennan
meðbyr sem er núna í kvennafótboltanum hér á landi, geri
enn betur, æfi enn betur og við fáum fleiri stelpur til að fara
að æfa fótbolta,“ sagði Ásthildur Helgadóttir, fyrirliði lands-
liðsins, að leik loknum. Undir þessi orð fyrirliðans er vert
að taka og óska stelpunum okkar til hamingju með glæstan
árangur.
Oli Björn Kárason
Bóndi er bústólpi
Jónas
Haraldsson
aöstoöarritstjóri
Laugardagspistill 1
Mér skilst að ég hafi versnað í
sambúðinni eftir að ég náði mér í
nýju bókina sem nú bíður mín á
náttborðinu á hverju kvöldi. Hún á
hug minn. Það er hvorki skáldsaga
né ljóðabók heldur raunveruleikinn
uppmálaður, Handbók bænda. Ég
orðtek þá góðu bók og tel ég mig í
hópi þeirra eftir að ég eignaðist land-
skikann fyrir austan fjall. Mig
dreymir um að setja starfsheitið
bóndi aftan við nafnið mitt í síma-
skránni enda virðingarheiti að fomu
og nýju. Konan fussar þegar ég nefhi
þetta og telur mig galinn. Hún bend-
ir mér góðfúslega á að svonefnd land-
areign mín sé svipuð að fermetratölu
og hektarafjöldi betri býla. Ég læt
það ekki á mig fá, sæll með mitt.
Land er land, hvemig sem á það er
litið og önnur veraldleg verðmæti
ekki merkilegri.
Rekstur búvéla
„Ættum við að fá okkur traktor?"
spurði ég þegar við vorum komin
upp í rúm í fyrrakvöld. Konan starði
á mig. Svipurinn gaf það til kynna að
réttast væri að leita sérfræðiaðstoðar
vegna ástands eiginmannsins. Ég lét
það ekki á mig fá heldur las upphátt
úr handbókinni grein frá bútækni-
deildinni á Hvanneyri um rekstur
búvéla og reglubundið viðhald. Kon-
an kom ekki upp orði fyrr en ég
hafði lokið kafla þar sem sagði að
viðgerðar- og viðhaldskostnaður bú-
véla væri um helmingi meiri en olíu-
og smurkostnaður. „Stopp,“ var
hrópað þegar hún mátti mæla. „Ef
þú heldur áfram geturðu verið
frammi með þessa lesningu þína.“
Allt fas hennar gaf til kynna að hún
meinti það sem hún sagði.
„Svona, svona, elskan, ég var nú
bara að hugsa um lítinn traktor,
svona sem maður situr klofvega á og
slær. Ég held að það sé mikið gam-
an.“ „Má ég benda þér á það smáat-
riði, minn kæri,“ sagði konan og reis
upp við dogg, „að við þurfum ekkert
að slá á þessu landi þínu? Þetta eru
örfáar þúfur og mói. Þar er ekki
sléttan flöt að fmna. Það væri varla
hægt að hjakka á þessu með orfi og
ljá, hvað þá gríntraktor eins og þú
ert að tala um.“
Töðuilmur í draumi
traktor að gera á
þetta frímerki enda ekkert gras til að
slá. í öðru lagi þarf ekki að segja þér
að þú veist ekki einu sinni hvemig á
að opna húdd á bíl. Á ég að gera viö
þetta skrifli þitt, ef það bilar? Varla
gerir þú það.“ Ég nefndi liðtæka ætt-
ingja konunnar í því sambandi en
hún tók því fálega.
Ég felldi traktorstalið enda taldi ég
mig ekki komast lengra með það að
sinni. í draumi slóðadró ég nýja flöt
á Fergusyninum og undirbjó upp-
skera sumarsins. Síðar þá nótt var
ég í heyskap á sama traktor og fann
töðuilm blandaðan olíulykt þar sem
ég sneri heyi hvað ákafast á trakt-
oraum.
Hugsað upphátt
„Vissir þú?“ spurði ég konuna þeg-
ar við hittumst í hádeginu, „að
mykja einnar mjólkurkýr er 1200
kíló á ári?“ Ég var enn dálítið upp-
tekinn af áhugmáli mínu, búskapn-
um, og studdist við
matar-
borðið.
„Maður
missir alla
matarlyst." Hissa
leit ég upp og
undraðist áhugaleysi
mæðgnanna og hörð
viðbrögð. Miðað við að-
stæður áleit ég þó réttara
að geyma með sjálfum mér
að fullorðið svín skítur 400
kílóum á ári en hæna ekki
nema 3-5 kílóum.
Flestar beiddu upp
Þótt aðrir í fjölskyldunni
sætu fyrir framan sjónvarp-
ið í gærkvöld sleppti ég því
og las. Fróðleikurinn sem
mér þótti einna merkileg-
astur var að gangmál
kýrinnar er ekki nema
20 tímar og því vissara
að hafa naut, eöa sæð-
ingarmann, nálægt
„En gamlan, ódýran Ferguson,
eins og í sveitinni í gamla daga?“
spurði ég vongóður, „alvöratraktor
með ámoksturstækjum. Þá get ég
sléttað nokkrar þúfur og komið mér
upp flöt til þess að slá.“ Ég horfði
bænaraugum á konuna en það virtist
ekki breyta miklu. „Hugsaðu málið
til enda, maður," sagði hún. „1 fyrsta
lagi höfum við ekkert við
úr Handbók bænda. Konan svaraði
ekki svo ég hélt áfram og bar saman
afúrðir kýrinnar við hross sem skil-
ar ekki frá sér nema 600 kílóum af
taöi. „Ansi skítur beljan mikið,"
hugsaði ég upphátt og tók ekki eftir
því að konan flutti sig frá boröinu.
„Ógeð geturðu verið, pabbi,“ sagði
yngri dóttir okkar sem einnig sat við
náttúran segir til sín. Það er samt
ekki hundrað í
hættunni þótt
illa fari,
eða