Dagblaðið - 18.12.1975, Blaðsíða 3

Dagblaðið. Fimmtudagur 18. desember 1975.
Raddir
lesenda
Frá keppninni um heimsbikar-
inn — Engelhard Pargaetzi frá
Sviss i brautinni.
HVAÐ UM
KEPPNINAUM
HEIMS-
BIKARINN?
Skiöaunnandi frá tsafirði skrif-
ar:
„Ég er áskrifandi að Dag-
blaðinu og er ánægður með
blaðið utan það að mér finnst
ekki nógu mikið rætt um heims-
bikarkeppnina á skiðum.
Nú fyrir stuttu hófst keppnin
um heimsbikarinn og þið eruð
ekkert farnir að greina frá nein-
um úrslitum. Skiðaáhugamenn
eru að vonum ósáttir við þetta.
Við héldum að þið væruð að
koma til þegar þið störfuðuð á
Vísi en vonandi hafið þið ekki
gleymt skiðaiþróttinni þar.”
Þetta bréf er skrifað 7. des-
emberen keppnin um heimsbik-
arinn hófst 5. desember og byrj-
aði voveiflega með dauða eins
efnilegasta skiðamanns Frakka
— eins og við greindum frá
þriðjudaginn 9. desember.
Þannig hefur bréf þitt verið svo-
litið ótimabært — kæri skiöa-
unnandi — en engu að siður vel
þegið.
Hví var
vinningaskránni
breytt?
Gunnar Friðjónsson hringdi:
GLORULAUST
GASPUR UM
DREIFBÝUS-
FÉLAGIÐ!
Pétur Þorstcinsson, ráðsmaður
Dreifbýlisféiags MR, skrifar:
„Vegna viðtals AT við Skafta
Haröarson um afsögn hans sem
inspector scholae i MR þar sem
Dreifbýlisfélaginu er blandað
inn i málið að ástæðulausu vil ég
taka eftirfarandi fram: Dreif-
býlisfélagið hefur algjörlega
staðið utan við þessar deilur og
miðstjórn félagsins hefur ekki
Menntaskólinn i Reykjavik er
virðuleg og tignarleg bygging.
Hins vegar er mannlifið þar
svona upp og ofan eins og gerist
og gengur — menn deila um
vcraldlega hluti eins og kaffi-
sjálfsala — og auðvitað litur
hver sinum augum á silfrið. DB-
mynd BP.
samþykkt neinar ályktanir um
margumræddan kaffisjálfsala.
Þessi rakalausi þvættingur er
ekki kominn frá Skafta heldur
frá blaðamanninum AT. 1 grein
AT frá 11. 12. segir að Dreif-
býlisfélaginu hafi veriö ákaf-
lega illa við sjálfsalann og
staðið að tillögunni um að
fjarlægja hann. Einnig segir i
sömu grein: „tók þvi Dreif-
býlisfélagið ráðin af forsetan-
um, Skafta, og unnu félagarnir
verkið sjálfir.” Hér er stórlega
ýkt. Það voru aðeins tveir
félagar úr Dreifbýlisfélaginu
sem stóðu að flutningnum og
þeir komu á engan hátt fram
fyrir hönd Dreifbýlisfélagsins.
Siðan klykkir AT út með þvi að
segja að Dreifbýlisfélagið
virðist vera samansafn helztu
brandarakalla skólans. Þvi likt
glórulaust gaspur i garð okkar
er vart svaravert. Við i Dreif-
býlisfélaginu höfum ætið reynt
að standa vörð um hagsmuni
dreifbýlisbúa hér i skólanum og
hræddur er ég um að AT beri
ekkert skynbragð á starfsemi
félagsins — enda AT alinn upp i
þéttbýli.”
Svar AT:
Svo mörg voru þau orð. Ég
verð að játa að ég hef engin per-
sónuleg kynni haft af Dreif-
býlisfélagi MR um ævina og
þykist hafa sloppið vel að þurfa
ekki bera þann kross. Hins veg-
ar hef ég eignazt marga
kunningja innan MR gegnum
árin og þeim ber öllum saman
um að félagið haldi uppi ákaf-
lega vanþroskaðri eftirlikingu
af svokölluðum menntamanna
húmor sem er löngu orðinn
hundleiðinlegur, — nánast
sveitó.
Skafti Harðarson, inspector
scholae, hefur lesið greinina
sem birtist i Dagblaðinu 11.
desember, og lýst sig sammála
henni nema hvað hann taldi sig
ekki hafa sagt að Dreifbýlis-
félagið hefði staðið fyrir niður-
rifi kaffivélarinnar sem allt
málið snerist um, heldur nokkr-
ir húmoristar innan þess.
Aö svo mæltu lýkur afskiptum
minum af kaffivélarmálum
Merringa enda er ósköp til-
gangslaust að rifast um jafn
ómerkilegt mál. Skrif þau, sem
félagar i Sveitamannafélaginu
hafa spreðað út, eru reyndar
varla svaraverð en það sakar
svo sem ekki að skemmta
sveitarvarginum i eitt skipti. Þó
er eitt sem mætti koma fram
svona að lokum: Hvers vegna
var sveitamönnunum svo illa
við nefnda kaffikönnu að þeir
sæju ástæðu til að rifa hana
niöur? Svar óskast ekki.
—Asgeir Tómasson.
Hollir landar
fylkið liði!
Við fylkjum liði stétt með
stétt
og styðjum eigin „her”.
Við skulum þvi velja rétt
I verzlunonum hér.
Hollir landar allir eiga
innlent kaupa þar.
í búðunum nú biða mega
brezku vörurnar.
rufaló.
ÓRÉTTLÆTI GAGNVART
BIFREIÐAEIGENDUM!
„A síðasta happdrættisári
DAS var dregið um glæsilegt
einbýlishús að Tjarnargötu 12,
Alftanesi. Enginn var svo hepp-
inn að hljóta hnossið — vinning-
urinn féll á óseldan miða og þvi
var húsið áfram happdrættisins'.
Húsið var nú dregið út i des-
ember — en Ibúöarvinningi sem
vera átti var sleppt. Þvi spyr ég
— hefur happdrættið heimild til
aö breyta vinningaskránni, sér-
staklega þar sem húsið átti að
vera aukavinningur?”
Við snerum okkur til Baldvins
Jónssonar framkvæmdastjóra
Happdrættis DAS og tjáði
hann okkur- að húsið hefði verið
sett inn á vinningaskrána þó
þeim hefði alls ekki borið skylda
til þess. Þeir mættu samkvæmt
lögum selja húsið. En við vild-.
um heldur setja húsið inn að
margfalt meira verðmæti held-
ur en íbúðin sem vera átti auka-
vinningur er. Þannig kemur
happdrættið til móts við við-
skiptavini sina. Siðan verður
aðalvinningur ársins dreginn út
i april — glæsilegt hús að Furu-
lundi 4.
Agúst Arason hringdi:
„Nú eftir þá miklu slysaöldu
sem gengið hefur yfir hafa
vaknað margar spurningar —
sem eðlilegt verður að teljast.
Menn hafa aðallega velt fyrir
sér umferðaröryggi — hvernig
fækka megi slysum og árekstr-
um. Margar tillögur hafa komið
fram — sem allt er góðra gjalda
vert.
1 beinu framhaldi af þessu
langar mig að benda á eftirfar
andi i sambandi við bifreiða-
tryggingar.
Tryggingafélög dæma sjálf
bila sina i rétt eða órétt eftir at-
vikum. Þau hafa engin samráð
sin á milli hvernig skipta skuli
tjóni. Þvi verða tryggingafélög
oft ósammála um hvernig
dæma eigi umferðarrétt.
Svo við litum á dæmii
Bilar A og B lentu i árekstri.
Tryggingafélag bils A dæmdi
sinn skjólstæðing i 66% rétti.
Tryggingafélag B dæmdi sinn
hins vegar i 50% rétti.
Hvernig litur þá dæmiö út?
Jú, tryggingafélag A neitar að
borga nema 34% i tjóni B.
Tryggingafélag B neitar hins
vegarað borga nema 50% i tjóni
A.
Tryggingafélögunum er ekki
gert skylt að koma sér saman
um tjónið. Þau geta hagað þessu
að vild.
Þvi borga tryggingafélögin
ekki nema 84% i umræddu tjóni
og þetta finnst mér mikið órétt-
læti gagnvart bileigendum — og
raunar óþolandi. Tryggingafé-
lögum á að vera gert skylt að
koma sér saman um tjón —
þannig að þau sleppi ekki við að
greiða stórar upphæðir — jafn-
dýrt og nú er að senda bil á
verkstæði.”
Hver var i rétti og hver I órétti?
Hvernig skyldu tryggingafél.
hafa dænit i þessu máli — hvað
skyldu bifreiðaeigendur hafa
þurft að borga?
Spurning
dagsins
Hvaö sendirðu mörg jólakort i
ár?
Benedikt Sveinsson hæsta-
réttarlögmaður: „Ætli þau hafi
ekki verið á milli 60 og 100 i þetta
skipti. Það er svipað og i fyrra og
ég held að svo verði i framtiðinni
enda vil ég ekki leggja þennan siö
af.”
Sigríður Gunnlaugsdóttir nemi:
„Ég sendi 16 i ár. Nei, — ég vil
alls ekki hætta að senda jólakort,
— finnst gaman að senda þau og
gaman að fá þau”.
Olga Pétursdóttir húsmóðir:
„Ég er nú ekki farin að senda
nein ennþá enda held ég að ég
geymi þau i þetta skipti. Annars
hef ég sent svona 10-15 kort.”
Ingigerður Baldursdóttir hús-
móðir: „Ekki hef ég nú komið þvi
i verk ennþá en eitthvað ætla ég
að senda af þeim til vina og kunn-
ingja”.
Kristinn Pétursson, gamall Súg-
firöingur: „Tvö. Annað er ég bú-
inn að senda til sömu manneskj-
unnar i 30 ár. Stakk upp á þvi við
hana aö viö sendum hvort um sig
annað hvert ár til þess að spara
kortin. Ekki varð af þvi”.
Henrik Biering kaupmaöur: „Við
sendum um 20 kort árlega. Þetta
er ákaflega skemmtilegur siöur
sem ég held að allir hafi gaman
af”.