Dagblaðið - 07.02.1976, Blaðsíða 3

Dagblaðið. Laugardagur 7. febrúar 1976.
HVAÐ NU SJALFSTÆÐISMENN?
ÞRÍR FÉLAGAR skrifa:
„Eftir það, sem nýlega hefur gerzt
á Alþingi og eftir að dómsmálaráð-
herra, Ólafur Jóhannesson, lýsti því
yfir í útvarpsþætti, að setu hans í
ríkisstjórn mætti líkja við það, þegar
„þingmaður væri að kyssa kjósendur
með tóbakslöginn í skegginu” (oft
yrði að gera annað en gott þætti), að
ekki sé minnzt á þá forkastanlegu
framkomu og ummæli, sem hann
viðhafði um menn og málefni, — þá
hlýtur það að vera krafa kjósenda,
bæði hans og annarra, að hann segi
Raddir
lesenda
HALLUR
HALLSSON
af sér, ekki núna, heldur NÚ
ÞEGAR.
Eða ætlar forsætisráðherra að sitja
undir þeim ásökunum sem að
framan greinir, það er að ekki sé
sitjandi í ríkisstjórn vegna einhvers
konar ógeðs á sjálfstæðismönnum?
Öll framkoma Ólafs og ummæli eru
vanvirða ef ekki svívirða, og ætti
hann ekki að hugsa til áframhald-
andi setu í stjórn með neinum flokki.
Dómsmálaráðherra, sem ver opin-
berlega gerðir glæpamanna (raun-
verulegra), svarar: „Æ, nei, ekki
fleiri fangelsi hér”, og finnst sjö ár
meira en nóg refsing fyrir kaldrifjaða
morðingja, ja, þá er almenningur
búinn að fá nóg. Hversu fegnir
skyldu þeir ekki verða, sem bíða
dóms nú, svo ekki sé minnzt á alla
væntanlega! Þeir munu nú allir fær-
ast í aukana og glæpum fjölga í-
skyggilega.
Ef sjálfstæðismenn eru ekki búnir
að fá nóg af setu í ríkisstjórn með
Framsókn yfirleitt, ætti forsætisráð-
herra þó að sjá sóma sinn í því, sjálfs
sín vegna, að leysa Ólaf frá embætti
hið fyrsta. Það var reyndar frá upp-
hafi hreint glappaskot að mynda
stjórn með Framsókn, þeim tvískinn-
ungsflokki, sém ávallt hleypur frá
stjórn á miðju kjörtímabili — og sem
á vafalaust eftir að koma í ljós, einnig
nú.
Sterk ríkisstjórn á íslandi er, eins
og nú er komið (og þó einnig áður),
Sjálfstæðisflokkur, Alþýðubandalag
og Alþýðuflokkur, — og nú undir
forsæti Gunnars Thoroddsen.
Stjórnin gæti verið skipuð eitthvað á
þessa leið: Forsætis- og dómsmála-
ráðherra, Gunnar Thoroddsen.
Menntamála- og utanríkisráðherra,
Benedikt Gröndal. Félagsmála-
og iðnaðarráðherra, Ragnar Arnalds-
Samgöngu- og landbúnaðarráðherra,
Ingólfur Jónsson. Banka- og
viðskiptaráðherra, Albert Guð-
mundsson. Fjármálaráðherra, Jónas
Haralz. Sjávarútvegsráðherra, Gils
Guðmundsson.
Ef til vill gæti Gils gegnt mennta-
málaráðherraembættinu líka, þar
sem varla er ætlandi að hafa annað
embætti með utanríkismálum svo
mikilvæg sem þau eru alltaf hér á
landi.
Eftir þessu bíðum nö kjósendur
(ekki sízt þeir til hægri). Með þeirri
stjórn sem hér er stungið upp á ætti
vinnufriður að geta haldizt, varnar-
málin nokkuð örugg, og slík stjórn
gæti setið næstu tvö kjörtímabil að
minnsta kosti.”
Sorpritmennska Vísis:
TIL ÞESS EINS ÆTLUÐ AÐ
GRAFA UNDAN LÝÐRÆÐINU!
BJÖRGVIN
SKRIFAR:
BJÖRGVINSSON
„Sorpritmennska og sóðaskápur er
réttnefni yfir þær svívirðilegu árásir,
er gerðar hafa verið á hendur ólafi
Jóhannessyni dómsmálaráðherra í
dagblaðinu Vísi. Það sem blaðið
hefur verið að veifa í garð dóms-
málaráðherra er að mínu viti hrein
rökleysa og til þess að sverta ráð-
herra og ráðuneyti í augum almenn-
ings. Það hefur líka komið á daginn
að meirihluti þeirra er maður hittir
að máli trúir þessari sorpritmennsku.
Ég hef lengi vitað að almenningur
er vís til þess að trúa öllu á Alþingi,
framkvæmdavald og dómsvald sem
fram kemur til þess eins að grafa
undan trú manna á þessum stofnun-
um. Ég tek undir orð Ólafs,
er hann mælti utan dagskrár á
Alþingi, þar sem hann segir að þessi
sóðaritmennska Vísis sé til þess eins
ætluð að grafa undan lýðræðinu í
landinu, sem og þess að vera svívirði-
legar árásir á hann sjálfan. ólafur
tekur fram, að slík skrif hafi I cngi
viðgengizt hjá framangrcindu blaði.
Eftir að hafa hlustað á Olaf flytja
máli sínu rök gegn skrifunum í Vísi,
hef ég sannfærzt enn betur um það,
hvílík rökleysa og sori þessi skrif eru.
vona að svo sé einnig um fleiri
Ég tek undir þau orð Ólafs, að
mafíunafn bcri með réttu,sem að
blaði þessu standa. Að mínu mati
kemur það vel fram, auk framan-
greinds, í vinnubrögðum þeim, sem
Vísir beitir til þess að bola Dagblað-
inu út úr Blaðaprenti, þar sem blaðið
beitir mútum og allra handa sóða
skap. Hvað er það annað en mafíu-
starfsemi?
Ég vona eindregið, að almenn-
ingur vakni upp og hætti að trúa
auvirðilegumn lygaskrifum, sorprit-
mennsku og slorhætti í garð ríkis-
valdsins og líti þess í stað með virð-
ingu upp til lýðræðisins í landinu.”
Ólafur, dœmdu
ei þó
dœmdur sért!
Lesandi hringdi og vildi koma á
framfæri eftirfarandi vísu:
Vísir einn skal ákærður og
dæmdur,
án þess sök hans sannist fyrst
séu Ólafs boðorð eigi virt.
Við Ólaf vild’ég aðeins þetta
Dæmdu ei þó dæmdur sért,
drengur, það er mikilsvert.
segja,
Ómennska kerfisins: , r
„FYRIRGREIÐSLA" IÞROTTAFULL-
TRÚA TIL LÍTILS SVEITARFÉLAGS
HLUSTANDI ÍÞRÓTTAÞÁTTAR
SKRIFAR:
Síðastliðið þriðjudagskvöld áttu
þeir Ómar Ragnarsson og Kristinn
Snædal, sveitarstjóri Flateyringa,
stórfróðlegt samtal í íþróttaþætti
sjónvarpsins. í þessum viðtalsþætti
var tvennt einkum eftirminnilegt.
Hið fyrra gefur vísbendingu um, að
fullvissu byggingasérfrasðinga okkar
um eigin verðleika séu bókstaflega
engin takmörk sett, en hið síðara
kippir gersamlega stoðum undan
gamalgrónum skoðunum á því hvaða
efni séu eldfim og af þeim sökum
varhugaverð þar sem eld getur að
borið.
Sveitarstjórinn skýrði frá, að þeir
Flateyringar hefðu fyrir þrem árum
talið sig geta varið um 4 milljónum
króna til byggingar leikfimihúss og
sundskýlis. Þá voru þeir búnir að fá'
tvö tilboð í efni í stálgrindarhús,
annað þar sem einungis var um
stálgrind og ytra byrði að ræða, fyrir
um 8 milljónir, en hitt, full-
einangrað, fyrir um 15 milljónir.
Leitað var til íþróttafulltrúa ríkisins
um fyrirgreiðslu, en hann mun hafa
talið mjög varhugavert að byggja úr
stáli og trúlega þá varað við eld-
hættu. Flateyringum kom þetta
nokkuð spánskt í eyru og skírskotuðu
þeir m.a. til þeirrar staðreyndar, að
enn stæði Eiffellurninn óbrunninn,
og raunar einnig nokkur önnur
mannvirki úr stáli, brýr og
byggingar, víðsvegar á jarð-
skorpunni. En hér vissu íþrótta-
fulltrúi og sérfræðingar hans miklu
betur cn fákænir Flateyringar og
hvaða útnesjafólk telur sig þess um-
komið að deila við hina vísu dómara
höfuðstaðarins, einkum þegar þeir
bjóðast nú til þess að teikna hús, sem
falli betur að þörfum sveitarfélaga en
eldim og háskaleg stálhýsi? Enginn.
Og þess vegna settust nú sérfræðing-
ar íþróttafulltrúans á rökstóla reikn-
uðu og teiknuðu fyrir Flateyringa,
reiknuðu og reiknuðu, allt til þess, er
þeir lögðu fram reikninga sína — og
teikningar.
Um teikningar þeirra sagði
sveitarstjórinn, að þær væru hvort
tveggja í senn, algerlega ónothæfar
og gersamlega óseljanlegar ein-
hverjum öðrum en Flateyringum,
þar sem „siðareglur” sérfræðinganna
tryggja, að teikningar þeirra megi
einungis nota af þeim, sem þær eru
upphaflega ætlaðar. Þess vegna
verða Flateyringar nú að sitja uppi
með sérfræði íþróttafulltrúans og
snillinga hans, staðfesta á ónot-
hæfum og einskis verðum
teikningum.
En hvað skyldi nú „fyrirgreiðsla
íþróttafulltrúans og bygg-
ingasérfræðinga hans kosta þetta
litla sveitarfélag? Það upplýsti
sveitarstjórinn. Heildarreikningurinn
fyrir þessa „þjónustu” hins opinbera
kostar Flateyringa, að hans sögn,
samtals kr. 7 millj. og 135 þús. Af því
er raunar ekki gjaldfallið enn nema 4
milljónir — eða nákvæmlega sú fjár-
hæð serp handbær var til fram-
kvæmdanna árið 1973. En hitt mun
áreiðanlega gjaldfalla síðar. Það er
alveg öruggt að fyrr mun
Eiffelturninn verða að öskuhrúgu en
elurstöóvar þessa reiknings, kr. 3
milljónir og 135 þúsund, verði ekki
kreistar út úr léttum sveitarsjóði
þessa fámenna samfélags við
Önundarfjörð. Þar mun trúlega sú
miskunnarlausa og stálharða inn-
heimtumennska, sem stenzt allan
eld engum þyrma — enda óhæfa, að
ótíndur almúginn skuli ekki hixta-
laus greiða keisurum sérfræðinnar
allt það sem þeim ber að réttum
töxtum.
Flateyringarnir reiknuðu það út, að
hin fyrirhugaða bygging íþróttafull-
trúa og sérfræðinga hans myndi að
ríkishluta kosta um 70 milljónir
króna. Þeim hugkvæmdist í sinni
einfeldni að bjóðast til að koma upp
forsvaranlegri byggingu fyrir 50
milljónir og spara ríkinu þannig 20
milljónir. Af því verður auðvitað
ekki, trúlega vegna eldhættunnar,
þar sem við því má búast, að Flat-
.eyringar vilji enn fá stálgrind-
arhús, enda var það haft eftir
íþróttafulltrúanum, sem nátt-
úrlega taldi ástæðulaust að
leggja slg svo lágt að koma
til fundar í sjónvarpinu við
einn vesælan sveitarstj. af Vestur-
landi, að hann teldi „stálgrindarhús
varhugaverð hvað snerti grundvallar-
atriði brunavarnareftirlits.” Hér
talar sá, sem hafinn er yfir allar
útskýringar á því hvað hann á við
með þessum „grundvallaratriðum”
brunavarnareftirlits. Ætli það sé ekki
bara Eiffelturninn, sem upp á því
kann að taka, þegar allra verst
stendur í bæli þeirra Parísarbúa, að
fuðra upp ef einhver óvitinn skyldi
asnast að honum með eldspýtu?
Hinn eldfimi Eifffelturn er enn, og
verður væntanlega lengi, mikil ráð-
gáta Flateyringum og öðrum almúga
hér á íslandi. En reikningar bygg-
ingasérfræðinga íþróttafulltrúans
verða Flateyringum áreiðanlega lengi
ógleymanlegir a.m .k. á meðan
brunasárin eru opin á brjóstum
þeirra, sem þá eiga að borga.
Auðvitað sagði sveitarstjórinn, að
þeir Flateyringar yrðu um ófyrir-
sjáanlegan tíma að halda áfram að
senda börn sín til sundnáms á ísa-
firði, trúlega unz allar skuldir við
sérfræðingana eru að fullu greiddar
og skýringar eru fengnar á því hvað
íþróttafulltrúinn átti við með
„grundvallaratriði brunavarnareftir-
litsins,” sem ætla má að ógni nú
hinum góða, gamla Eiffelturni og
öðrum þeim mannvirkjum stáls, sem
talin eru ógnvekjandi þeim, sem fara
vilja í einu og öllu að þeim lögmál-
um, er gilda um grundvallaratriði
eldvarnaeftirlits og — svona til sam-
ræmis við þá hugmyndafræði —
væntanlega einnig þeim siðareglum,
sem sérfræðingar íþróttabygginga
hafa sett sér í samskiptum við þann
sauðsvarta almúga, sem gert er að
greiða reikninga þeirra.
Trúlegt þykir þeim, er þetta ritar,
að .í öllum þeim löndum, þar sem
einhver dgn siðmenningar og sjálfs-
virðingar er a.m.k. talin nauðsynleg
til yfirskins skuggalegu innræti,
myndu yfirvöld íþróttamála reyna að
nota afturlappir til yfirklórs á ein-
hverjum þeirra fullyrðinga sveitar-
stjórans og frásagnar stjórnanda sjón-
varpsþáttarins af viðbrögðum
íþróttafulltrúans. Til þess mun hér
væntanlega aldrei koma. Trúnaðar-
menn opinberra stjórnvalda á íslandi
svara oftast því einu, sem þeim sjálf-
um sýnist að þeim muni hagkvæmt
að skattyrðast um.
Um hitt þegja þeir sem fastast,
rétt eins og þeir væru grafnir undir
þeirri öskuhrúgu, sem þeir virðast
trúa að verða muni, þar sem
Eiffelturninn, gamli og góði, enn
stendur óbrunninn, — úti í borginni
frægu á bökkum Signu.
Reykjavík 4.2.
HlustandL
3
Spurning
dagsins
Hvernig lízt þér á skamm-
tímasamkomulag við
Breta?
KRISTFINNUR ÓLAFSSON, sjó-
maður: Alls ekki illa. Við komumst ekki
hjá þvi að gera einhverja samninga því
greinilegt er að þeir veiða meira undir
herskipavernd.
ÓLAFUR GUÐMUNDSSON, bif-
reiðarstjóri: Mitt álit er það, að ekki sé
hægt að semja við Breta um nokkurn
skapaðan hlut, eins og þeir hafa komifi
fram við okkur.
ASDÍS ÁSBERGSDOTTIR
afgreiðslustúlka: Agætlega. Ef þeir
halda sig við ákveðið magn um ákveð-
inn tíma. Mér finnst rétt að reyna þessa
leið.
GÍSLI BRYNJÓLFSSON, verzlunar-
maður: Mér lízt ekki illa á þá hug-
mynd. Við verðum að reyna allar leiðir
en mér Finnst tilboð Breta alltof hátt.
ÞÓRÐUR SIGURÐSSON, verzlunar-
maður: Við verðum að athuga þann
möguleika. Það má svo alltaf deila um,
hvort þetta sé tímabært og hve lengi
þeir fá að veiða og hversu mikið.
AUÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR, hús-
móðir og nemi: Ég vil endilega að þeir
athugi, hvernig það kemur út, — hins
vegar eiga þeir að flýta sér hægt í þessu
máli.