Dagblaðið - 25.03.1976, Blaðsíða 2

2
/*
Dagblaðið. Fimmtudagur 25. marz 1976.
Veðrið fer
í skapið
á fólkinu
— það bitnar á okkur,
segir afgreiðslufólk
Starfsfélagar í einni verzlun borgar-
innar hringdu:
„Það er nú alltaf verið að tala um
veðrið'og er það engin furða. Við
verðum svo óþyrmilega vör við það.
Það er rigning og rok næstum upp á
hvern einasta dag og fólk er blautt og
í vondu skapi. Við sem erum við
afgreiðslustörf verðum vör við þá
breytingu sem verður á viðmóti fólks
eftir því hvernig veðrið er hvern dag.
Það er staðreynd að eftir því sem
veðrið er leiðinlegra þeim mun erf-
iðara er að gera fólki til hæfis. Það er
engin furða þó fólk sé orðið lang-
þreytt á þessu leiðindaveðri en það er
óþarfi að láta það bitna á afgreiðslu-
fólkinu í verzlunum borgarinnar.”
»
Það er komið nóg af vonda veðrinu
hjá okkur, kannski það fari að stytta
upp?
Ég vil ekki sjá svona predikanir hér á
landi eins og þær sem koma frá
þessum manni. Þær eiga ekkert er-
indi til okkar. Við höfum okkar
presta og það er nægilegt.
í þessum predikunum hjá Graham
koma fram djöflahótanir og ég hefði
nú haldið að þær hefðu misjöfn áhrif
á fólk. Er trúin ekki til að byggja upp
fólk? Graham brýtur það niður og
hræðir með sínum predikunum.
EIGA EKKERT ERINDITIL
Við eigum okkar fallegu guðshús hér á landi sem við getum sótt að vild og
þurfum enga innfiutta predikara eins og Billy Graham. DB-mynd RagnarTh.
Hvað ætli hann geri við alla þá
peningafúlgu sem hann fær fyrir að
hrasða fólk? Þeir peningar renna ör-
ugglega ekki í neina góðgerðarstarf-
semi. Hvernig getur nokkur maður
lýst annan guðleysingja, er það yfir-
leitt á færi nokkurs manns?”
Húsmóðir úr Breiðholtinu hringdi:
„Ég ætla að gera nokkrar athuga-
semdir við það sem Matthías Gunn-
arsson lætur frá sér fara um Billy
Graham. Við íslendingar erum
skýrar hugsandi en svo að við látum
þessa lognmollu hafa áhrif á okkur.
ÍSLENDINGA
PREDIKANIR BILLY GRAHAM
Óánœgður með
ítalska þáttinn
Barrý hringdi til blaðsins:
„Ég vildi þakka'Bogey fyrir það
sem hún skrifaði ekki alls fyrir löngu
í Dagblaðið um ítölsku skemmtiþætt-
ina sem að undanfornu hafa verið f
sjónvarpinu á sunnudagskvöldum.
Það er alveg satt, þessir „skemmti-
þættir” eru fyrir neðan allar hellur.
Mína sú er mikið kemur þar fram er
bæði með gervihár og gervidoppur
svo segja má að hún sé úr gervi-
efnum.”
Minni íþróttir,
betra sjónvarp
„Ég vildi bara aðeins létta á
óánægju minni með sjónvarpið,
hvort það sé bara orðið einkafyrir-
tæki Ómars Ragnarssonar? Allan
laugardaginn er ekkert nema íþróttir
og svo enn meira á þriðjudögum.
Hvað er að frétta frá þessari LSD
deild(lista- og skemmtideild), er hún
bara svopna uppdópuð af LSD allan
tímann?”
Svavar Karlsson
ENGLENDINGAR OG SAGAN
HELGI SKRIFAR:
Ef lágkúruháttur Englendinga
kemur einhverjum íslendingum á
óvart, eins og undrun manna á
framferði þeirra í fiskveiðideilunni
sýnir, er lærdómsríkt fyrir fólk að
kynna sér sögu þeirra. Ég ætla ekki
að rekja hana hér en minna aðeins
fólk á fáein atriði scm reynt hefur
verið að fáokkur til að gleyma.
Nýlcndukúgun Englendinga mun
alltaf verða þcim til skammar, menn
skulu heldur gcra mun á þvi að hafa
nýlendur og vera nvl'mdukúgarar, cn
það eru Englendini ar.
Þá á ég alveg sérstaklega við
kúgun þriii.t á cv ópsku fólki sem
seltist að í strjálbýlum löndum,
Ástralíu, Nýja-Sjálandi, Banda-
ríkjunum Kanada og Suður-Afríku.
Svo varð arðrán Englendinga frekt í
þessum löndum að fólk þurfti loks að
fórna blóði sínu til þess að losa sig
við þessa cnsku kúgara. Bandaríkja-
mcnn eru nú að halda upp á þessi
tímamót í sögu sinni í ár, sem þeirra
merkasta viðburð. Framferði
Englendinga í Suður-Afríku verður
óafmáanlegur blettur í sögu þeirra.
Þeir ginntu Evrópubúa árum saman
til að setjast að í þessu strjálbýla og
harðgerða landi, þræluðu síðan fólki
þessu út kynslóð eftir kynslóð en
vegna dugnaðar þessa fólks, eins og í I
Ameríku, Ástralíu og Nýja-Sjálandi,
gerðu Evrópubúar þennan hluta
Afríku að gósenlandi svo að arður
Englendinga varð meiri en nokkurs
staðar annars staðar. Negrar alls
staðar að úr Afríku fiykktust að þessu
fólki til að freista gæfunnar hjá því
og hafa negrar í Afríku hvergi haft
það betra en cinmitt í Suður-Afríku,
hvergi í Afríku hefur afkoma þeirra
verið betri og hvcrgi hafa eins margir
þeirra hlotið menntun.
Nú kom svo að því að
Suður-Afríkubúar fengu nóg
af kúgun og arðráni Englendinga,
svo þeir ráku þá af höndum sér
gerðust sjálfstæðir. Þetta gerðist
tiltölulega nýlega, eða eftir stríð
þegar tugþúsundum af þessu fólki
hafði verið fórnað af Englendingum í
síðari heimsstyrjöldinni. Hvernig
launuðu Englendingar þessu duglega
fólki af evrópskum uppruna í Suður
Afríku eftir að hafa arðrænt það
kynslóð eftir kynslóð og fórnað því
í stríði? Við vitum hvernig.Fyrst er
þetta fólk tók sjálfstæði sitt
reyndu Englendiugai aö |**ita valdi
en fundu brátt að þcir voru ekki
menn til þess svo þeir tóku upp þá
iðju sem þeim var tömust og við
íslendingar þekkjum svo vel. En það
er undirferli og lágkúrulegur
bleyðiskapur. Þeir beittu öllum
klækjum til að koma óánægjunni
inn hjá negrum í Suður-Afríku, þeir
stóðu fyrir alþjóða viðskiptakúgun á
Suður-Afríku og nú þegar þeim hefur
tekizt að æsa nágrannanegraþjóðir til
árása á Suður-Afríku, með hjálp úr
hörðustu átt þá lýsa Englen^Iingar
yfir eins og við gætum búizt við af
slíkum bleyðum sem þeir eru að þeir
muni ekki koma Evrópufólkinu til
hjálpar þegar negraskarinn tekur til
sinna ráða. Það skiptir engu máli
þótt þeir bæru ábyrgð á öryggi þessa
fólks sem fiest eru niðjar
Englendinga.
Margir gera sér ekki ljóst að
Englendingar voru fyrstir til að segja
stríð á hendur í seinni heims-
styrjöldinni og notuðu til þess erjur
Þjóðverja og Pólverja. Með því að
segja Þjóðverjum stríð á hendur
vegna rifrildis þeirra við Pólverja
bera þeir manna mest ábyrgð á
heimsstyrjöldinni síðari.
Englendingar, og bandamenn þeirra
frömdu meiri hörmungar í Evrópu, í
Noregi t.d. með sprengjuæðum
sínum og skemmdarverkum en
Þjóðverjar gerðu nokkurn tíma með
innrásum sínum. Englendingar
hernámu ísland, sem var yfirlýst
hlutlaust ríki, og hafa aldrei greitt
skaðabætur fyrir.
Glæpur glæpanna í síðari heims-
styrjöldinni var framinn af
Englendingum er þeir myrtu
hundrað þúsund manns með
brjálæðislegum sprengjuárásum
sínum á Dresden. Dresden hafði
verið menningarmiðstöð og
kirkjustaður í aldaraðir og Þjóðverjar
höfðu lýst yfir að þeir myndu ekki
gera tilraun til að verja þá borg af
ótta við að hún mundi eyðileggjast,
svo mikil gersemi þótti þessi borg. Af
þessum ástæðum var þessi merkilega
og undurfagra borg óskemmd alveg
undir stríðslok og eðlilega höfðu
ótalin þúsund fióttamanna safnazt
saman í henni sér til skjóls frá
hörmungum stríðsins. En svo kom að
því rétt úndir lok stríðsins eftir að
varnir Þjóðverja voru orðnar svo gott