Dagblaðið - 25.03.1976, Blaðsíða 14

Dagblaðið. Fimmtudagur 25. marz 1976.
Sifellt er verið að gera tilraunir með nýjar bragðtegundir, en aldrei eru fleiri
en þrjátíu og ein á markaðinum í senn.
Hann bvrjar dacrinn á því að gera leikfimiæfingar og fær sér nokkra .
laginu eins og rjómaísform.
sundspretti í sundlauginni sinni sem er í
SUMIR HALDA ÞVI FRAM AÐ RJOMAÍS SÉ BARA FYRIR BÖRN
Hann vaknar kl. 7 á hverjum
morgni og fær sér góðan sundsprett í
sundlauginni sinni, sem er í laginu
eins og ísform í heimabæ sínum
Encino, Kaliforniu. Síðan gerir hann
leikfimiæfingar í fimmtán mínútur,
reisir sig upp 31 sinnum.
Þessi maður er Irvine Robbins og
talan 31 gegnir stóru hlutverki í lífi
hans. Hann stendur á bak við
rjómaísfyrirtækið Baskin-Robbins
ogþær31 bragðtegundir sem þeir
bjóða viðskiptavinum sínum upp á.
Fyrirtækið var stofnað fyrir 31 ári.
Hann er ákaflega hrifinn af
framleiðslu sinni.
Þegar hann hefur lokið
morgunæFingunum fær hann sér
kornflögur í morgunverð og banana-
ís ofan á. Hann ekur til vmnu sinnar
í ljós-brúnum Mercedes Benz sem
hefur númerið BR-31. Hann er
stjórnarformaður í fyrirtækinu og á
þessu yfirstandandi afmælisári
Bandaríkjanna mun fyrirtækið færa
út kvíarnar, þannig að ísbúðirnar
verða 1776 að tölu Þær eru dreifðar
víða um heim, fyrir utan Bandaríkin
eru þær í Kanada, Japan og Belgíu.
Þegar hann mætir til vinnunnar
hittir hann fimm rnenn, sem allir eru
klæddir drifhvítum sloppum. Þeir
hittast í litlu herbergi, þar sem eru
frystigeymslur og vaskar. Kirnur með
rjómaís frá 15 verksmiðjum eru
opnaðar og mennirnir smakka allir á
framleiðslunni. Þeir byrja á „franskri
vanillu”.
,,Það er of mikið eggjabragð af
þessum....”
Eftir hvert „smakk” skola þeir
munninn vandlega og smakka á
næstu tegund. „Of mikið súkkulaði í
þessum”.
„Þessi er of fastur í sér, —
hrærivélin hefur ekki verið nógu
hraðvirk”.
Hópurinn smakkar á einum sex
tegundum á hverjum morgni.
Þegar því er lokið sleikir Robbins
plastskeiðina sína vandlega og segir
himinlifandi: „Að hugsa sér að
maður fái greitt fyrir svona vinnu!”.
Robbins sem er 58 ára gamall
hefur unun af viðskiptum. Hann
segist borða minnst þrjá kúffulla
diska af rjómaís á hverjum degi,
dagana sem hann ei bvrjar daginn
sem smakkari. Þá daga getur ísát
hans farið upp í allt 90 skeiðar af
hinum ýmsu bragðtcgundum.
„Flestu fullorðnu fólki finnst
rjómaís aðeins vera fyrir krakka,”
segir Robbins. „Þú kemst nánast í
hugarástand krakka þegar þú borðar
ís. í undirmeðvitundinni finnst
manni einhvern veginn að vcrið sé að
verðlauna mann fyrir citthvað sem
manni hefur tekist vel. Mér finnst
rjómaís afskaplcga góður — kannske
betri en nokkuð annað”.
Til allrar hamingju þá eru aðrir á
sömu skoðun, að ísinn sem
fyrirtækið framleiðir sé mjiig góður.
Nýr úlsöðustaður er opnaður annan
hvern dag. Árið 1975 seldu
útsölustaðirnir alls 25,4 milljón
gallon af ís. Þessa velgcngni má að
rniklu leyti þakka tveimur
auglýsingamonnum, Ralp Clarson og
Jack.
„Við vor'urn á sínum tíma þriðju
viðskiptavinirnir, sem þeir fengu.
Við ætluðmn að auglýsa fyrir 500,
EN FULLORÐNU FÓLKI
ÞYKIR
HANN EINNIG GÓÐUR
Til allrar hamingju finnst Irvine Robbins rjómaísinn góður á bragðið og segist borða minnst þijá kúfaða diska á
hvcrjunr degi.
sem voru miklir peningar í þá daga,”
segir Robbins.
Það voru þessir auglýsinga-menn
sem stungu upp á að hafa
bragðtegundirnar 31, ísinn í
mismunandi litum og þeir fundu
einnig upp alls kyns smellin nöfn á
hinar ýmsu tegundir.
„Eitt af því sem ég hef gert á
undanförnum árum,” scgir Robbins,
„er að ég hef haft vit á að hiusta á
ráðleggingar þeirra sem kunna
eitthvað fyrir sér.”
Ný ísnöfn eru alltaf að skjóta upp
kollinum, uppástungur koma ba*ði
frá viðskiptavinunuin og
starfsfólkinu.
„Nafnið vcrður að segja þér
„citthvað”. Við höfðum einu sinni á
boðstólnum ístegund sem hét
„Rómantík”. Það var ís með
kókoshnetum og ananas. En
„Rómantík” sagði þér ekki neitt, svo
við breyttum nafninu og kölluðum
hana „Kókoshnetur og ananas.” Það-
sagði þér hvað var á boðstólnum og
ísinn rann út eins og „heitar
lummur”.
Sífellt er verið að brcvta
nöfnunum og bragðtegundunum.
Þegar braiíðteirundir verða að víkja
af markaðnum til þess að nýjar geti
komist í gagnið eru dæmi þess að
viðskiptavinirnir hafa mótmælt
harðlega og jafnvel komið með
mótmælaspjöld.
„Eitt af því, sem kemur lífi í
söluna er að taka einhverja
bragðtegundina af markaðinum um
stundarsakir. Þegar hún kemur aftur
í gagnið, verður eftirspurnin mikil,”
segir Robbins.
Einu sinni let Robbins útbúa eina
bragðtegund sérstaklega fyrir einn
vin sinn. Sá er þekktur fyrir að borða
tómatsósu með öllu, alveg sama hvað
það er Robbins lét búa til
„tómatsósu-ís”. Þessi ís fékkst aðeins
í einni búð í Encino og var auglýstur
sem 32, bragðið!
Alls voru búin til 10 gallon, en
hvemig sem reynt var að selja
þennan ís, gekk það ekki. Það var
meira að segja reynt að koma honum
út sem hundamat, en allt kom fyrir
ekki.
„Við urðum að skola þessum ís
niður í salerninu, og það kostaði
okkur 48 dali í pípulagningavinnu”,
segir Robbins.
Segja má að Irv Robbins hafi alist
upp „í rjómaísnum”. Þegar hann var
fimm ára gamall fluttist hann með
foreldrum sínum frá Winnipeg til
Tacoma, Washington. Faðir hans,
sem var rússneskur, gerðist
innflytjandi einn síns liðs, þegar
hann var 13 ára, setti á stofn
mjólkurbú og hafði ísframleiðslu sem
hliðarframleiðslu
Irvine vann hörðum höndum í
ísframleiðslunni. Hann pakkaði
ísnum í trékassa sem í var mulinn ís
og salt og fór með kassana í verzlanir.
„Mér fannst alltaf gaman að vinna
við íssöluna, fólk verður alltaf svo
glatt, þegar það kaupir sér ís,” hefur
hann sagt.
Þegar Robbins hafði lokið
háskólaprófi í stjórnvísindum fór
hann að vinna fyrir þann sem keypti
ís-framleiðsluna af föður hans.
„Mér fannst mjög gott að vinna
hjá fyrirtækinu”, segir Robbins. „Ég
var ekkert að velta framtíðinni fyrir
mér. Ég hafði 60jdollaraí vikulaun.
Margir af vinum mínum höfðu ekki
nema 40.
Þegar heimsstyrjöldin síðari
brauzt út var Robbins óhæfur til
herþjónustu vegna sjóndepru, en
hann lét skrá sig og vann í fjögur ár
við skipulagningu á þjálfun
hermanna.
Þegar því lauk hafði hann kvænst
Irmu, sem var skólaherbergisfélagi
systur hans í háskóla. Honum hafði
safnast þó nokkuð fé þannig að hann
gat keypt fyrstu íbúðina sína, það var
árið 1945. Ári seinna voru búðirnar
orðnar þrjár. Þau bauð hann mági
sínum hlutdeild í fyrirtækinu og það
hélt áfram að blómstra.
En það var oft þröngt í búi. Irma
Robbins minnist fyrstu hjúskapar-
áranna, þegar börnin voru lítil. „Við
urðum að lifa á rjómaís í orðsins
fyllstu merkingu. Ef þú borðar
eitthvað af grænmeti með honum,
ertu búin að fá fullkomna máltíð.”
Börnin þrjú eru nú uppkomin og
gift og Robbins hjónin eiga þrjú
barnabörn. ísframleiðslan gengur
betur en nokkru sinni. Alls hefur
viðskiptavinunum verið boðið upp á
430 bragðtegundir á þessum þrjátíu
og einu ári. Hver skyldi hún vera
bragðtegundin sem ' alltaf er
vinsælust? Það liggur í augum uppi.
Vanillu-bragðið.