Dagblaðið - 25.05.1976, Side 13

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 25. MAl 1976.
13
gþróttir íþróttir íþróttir Éþróttir
rótlur
irkum
d í gœrkvöld
þeim dýrkeypt. A 45. mínútu tók
Ólafur Júlíussonhornspyrnu, gaf
boltann vel fyrir. Jón Þorbjörns-
son hugðist slá knöttinn burt en
misreiknaði sig illilega, og Sig-
urður Björgvinsson skallaði bolt-
ann örugglega í netið, Jón víðs-
fjarri góðu gamni úti í teig, 0-2.
Þróttur hafði vart tíma til að
byrja á miðju fyrir hálfleik.
„Það er von að við fáum mörk á
okkur þegar grundvallarreglur
eru þverbrotnar,” sagði Sölvi
Öskarsson, þjálfari Þróttar í hálf-
leik og hver láir honum.
Svo virtist sem Keflvíkingar
ætluðu að kafsigla hina ungu
Þróttara í síðari hálfleik.
Skemmtilegar uppbyggðar sóknir
sundruðu vörn Þróttar og á 5.
mínútu komst Ólafur Júlíusson
einn inn fyrir og átti aðeins Jón
markvörð eftir en honum brást
illa bogalistin, skaut framhjá. En
svo virtist sem markið lægi í loft-
inu. Ólafur byggði spil upp á
miðjunni ásamt Gísla Torfasyni
og Keflvíkingar höfðu öll ráð
Þróttara í hendi sér, og virtist
vonleysi vera að grípa um sig í
herbúðum Þróttar.
' En knattspyrnan er óútreikn-
anleg og á 15. mínútu var það
Þróttur, sem skoraði. Sverrir
Brynjólfsson fékk boltann um 30
metra frá marki og hann sendi
háan bolta að marki. Þorsteinn
var kominn of framarlega og yfir
hann fór boltinn og eins í net-
möskvana, 1-2. Markið verður að
skrifast á reikning Þorsteins, en
skot Sverris var talsvert erfitt,
mikill snúningur og sveigja var á
ferð boltans.
Við markið vöknuðu Þróttarar
aftur, barátta náðist upp en vörn
Keflvíkinga með þá félaga Einar
Gunnarss. og Guðna Kjartansson
var þétt fyrir. Reyndu Þróttarar
að skjóta af löngu færi en Þor-
steinn hafði lært sína lexíu og átti
aldrei í erfiðleikum. Lokatölur:
Þróttur — Keflavík 1-2.
Greinilegt er, að ýmsir leik-
menn Þróttar hafa enn ekki náð
að brúa bil 2. deildar og yfir í 1.
deild. Liðið gerir, eins og Sölvi
sagði, grundvallarmistök í vörn
og því verða Þróttarar að breyta.
Efniviðurinn er í liðinu, sjálfs-
traust og leikreynslu vantar.
Keflavík hefur nú unnið tvo
fyrstu leiki sína i 1. deild. Nokkr-
ir ungir leikmenn hafa komið inn
í liðið, leikmenn sem hefur tekizt
að fylla í skörð „gömlu mann-
anna” með undraverðum hætti.
Þar á ég við þá þremenninga,
Einar Ólafsson, Sigurð Björgvins-
son og Rúnar Georgsson, Ólafur
Júllusson kom ákaflega vel út
sem tengiliður, flinkur og út-
sjónarsamur og hann ásamt Gísla
Torfasyni byggði upp margar
skemmtilegar sóknarlotur. Vörn-
in er traust, Einar og Guðni
standa ávallt fyrir sínu og eins
var Lúðvík Gunnarsson traustur
sem hægri bakvörður. Leikinn
dæmdi Valur Benediktsson vel.
h.halls
i lands-
inton
Föroya Fiskasölu, Thorshavn.
Hér er urn að ræða farandbikar,
sem keppt skal um árlega i fimm
ár og er þar með tryggt, að lands-
keppni í badminton við
Færeyinga mun fara fram næstu
árin.
Fararstjóri í þessari ferð
verður Rafn Viggósson.
A myndinni til vinstri sendir Deckarm knöttinn yfir varnarmúr Dankersen, Busch (nr. 10), Becker (6) og Buddenbohm (4), en til
hægri er knötturinn á leið framhjá markverði Dankersen, Reiner Niemeyer, sem átti frábæran leik í markinu. Feldhoff skoraði.
Spennon lokamínútumar
meiri en orð fó lýst!
Dankersen 17.5 1976.
Eins og í fyrra heita Þýzka-
landsmeistararnir í ár Gummers-
bach. í hörkuspennandi og afar
hröðum úrslitaleik tókst þeim að
bera sigurorðið af Dankersen 12-
11. Sigurmarkið kom aðeins 45
sek. fyrir leikslok, er Klaus
Schlagheck notfærði sér gróf
varnarmistök Dankersenliðsins,
flaug inn úr horninu og skoraði
óverjandi fyrir bezta leikmann
I vallarins, Niemeyer markvörð
Dankersen. Eftir þetta mark brut-
ust út gífurleg mótmæli — bæði
meðal leikmanna Dankersen og
áhorfenda, því Schlaghech sté
' greinilega með hálfan fótinn á
línuna, en dómarinn Reichel og
Tetens sáu ekkert athugavert og
dæmdu markið gilt. Síðasta sókn
Dankersen rann svo út í sandinn,
er þýzki landsliðsmaðurinn Gerd
Becker grýtti knettinum í tauga-
æsingi út i áhorfendabekkina.
Þessi 27. úrslitaleikur í þýzku
deildinni, sem fram fór í
Frankfurt, átti sér eina sérstö'ðu
og það var hversu geysisterkan
varnarleik bæði liðin sýndu.
Öhætt er að fullyrða að Danker-
senliðið hefur sjaldan eða aldrei
náð jafnvel saman í varnar-
leiknum. Þar við bættist svo, að
hinn aðeins 21 árs markvörður
liðsins, Reiner Niemeyer, átti
sinn bezta leik frá upphafi síns
ferils. Svo stórkostleg var mark-
varzla hans, að Klaus Kater mark-
vörður Gummersbach, sem varði
sem berserkur hinum megin á
vellinum, féll algerlega í
skuggann fyrir Niemeyer.
Dankersenliðinu gekk mjög illa
að finna glufu í þéttum varnar-
múr Gummersbachrisanna,
skoraði sitt fyrsta mark eftir 17
mín. leik, en til þess tíma hafði
Westebbe skorað tvö mörk fyrir
Þýzkalandsmeistarana. Hansi
Schmidt og Deckarm skoruðu
næstu mörk og komu Gummers-
bach í 4-1. Gummersbach komst
svo í 5-2, 6-3, og leiddi í hálfleik
með 6-4. Athyglisvert er að öll
mörk Dankersen í hálfleiknum
voru skoruð af Walter von Oepen,
ungum leikmanni, sem verið
hafði til þessa leiks óskrifað blað I
árangri liðsins á keppnistíma-
bilinu. 1 byrjun síðari hálfleiks
minnkaði Ólafur H. Jónsson
muninn í 6-5, en eftir það virtist
sem allt loft væri pumpað úr
Dankersenliðinu, misheppnaðar
sendingar og misheppnuð skot
leiddu til þess, að Gummersbach
náði 4 marka forskoti 9-5. Þegar
hér var komið sögu áttu vfst
flestir von á því að Gummersbach
myndi auka muninn og sigra
auðveldlega, eins og skeði í úr-
slitaleik þessara liða i fyrra. Svo
var þó ekki. Nú kom frábær leik-
kafli Dankersen, sem Gummers-
bach átti ekkert svar við. Geysi-
barátta í vörn sem sókn þjappaði
liðinu saman og áður en nokkur
hafði áttað sig var staðan orðin
jöfn 9-9, þegar átta mín. voru eftir
til leiksloka. Þessar 8 síðustu mín.
voru svo sannarlega meira
spennandi en orð fá lýst. Hinir
rúmlega 6 þúsund áhorfendur
voru flestir risnir á fætur og
hvatningarhrópin voru gífurleg.
Westebbe prjónaði sig í gegn og
fiskaði víti er Deckarm skoraði
örugglega úr. Waltke jafnaði þó
fljótlega með lúmsku langskoti,
sftir að hafa platað Kater í öfugt
horn. Nú fylgdi löng sóknarlota
Gummersbach, því enga smugu
var að finna í Dankersenvörn-
inni. Dómararnir komnir að
því að flauta leiktöf, er Hansi
Schmidt lyfti sér upp fyrir utan
og bombuskot hans réði
Niemeyer ekki við, 11-10 fyrir
Gummersbach og llA mín. til
leiksloka. Eftir varnarmistök frá
Hansa Schmit, læddi von Oepen
sér I gegn, — gripið var í hönd
hans og vlti dæmt. Von Open tók
vítið sjálfur og jafnaði 11-11. Það
sem á eftir skeði er svo lýst I
upphafi greinarinnar. Reiner
Niemeyer, Ólafur H. Jónsson,
Walter von Oepen og Gerhard
Buddenbohm (lykilmaðurinn I
/örninni) voru beztu menn
Dankersenliðsins, en þýzku lands-
iðsmennirnir Becker og Busch
orugðust algerlega. Sérstaklega
sá síðarnefndi, sem átti yfir tiu
misheppnaðar skottilraunir I
leiknum. Bestu^ menn
Gummersbach voru markvörður-
inn Kater, ásamt Brand og
Fjeldhoff.
Mörk Dankersen skoruðu von
Oepen 5/2, Ólafur 4, Waltke 1 og
Buddenbohm 1. Mörk Gummers-
bach skoruðu Deckarm 32,
Westebbe 33, Schmith 2, Feldhoff
2, Brand 1 og Schlaghech 1.
Sagt eftir leikinn.
Rolf Jager þjálfari Gummers-
bach: Eins og ég átti von á varð
þessi leikur okkur geysilega
erfiður. Þegar við komumst I 9-5,
var leikurinn að áliti ýmissa
leikmanna unninn og það hafði
næstum kostað okkur sigurinn.
Við unnun þennan leik ekki bara
á heppni því leikurinn var alltaf I
okkar höndum.
Hans Sulk þjálfari Dankersen:
Eftir að hafa jafnað metin I slðari
hálfleik, höfum við næga
möguleika til sigurs en I svona
tvísýnum leik sem þessum þarf
heppnin einnig að vera hliðholl,
en brást okkur þó að þessu sinni.
Með dómgæzluna var ég mjög
óánægður.
Valdo Stenzel, landsliðsþjálfari
V-Þýzkalands: Dankersen trúði
aldrei á þann möguleika að liðið
gæti sigrað og það varð því að
falli. Dómgæzlan I leiknum var til
skammar og er ég ekki á eitt
sáttur með að þessir dómarar
verði fulltrúar V-Þýzkalands á
leikjunum I Montreal.
Auf Wiedersehen.
-Axel Axelsson.
/